Previous Lesson -- Next Lesson
5. Ο Παύλος Μπροστά στο Ανώτατο Συμβούλιο των Ιουδαίων (Πράξεις 22:30 - 23:10)
ΠΡΑΞΕΙΣ 22:30-23:5
22:30 Την άλλη μέρα, θέλοντας ο διοικητής να μάθει τι ακριβώς ήταν εκείνο για το οποίο τον κατηγορούσαν οι Ιουδαίοι, τον έλυσε από τα δεσμά και διέταξε να έρθουν οι αρχιερείς και όλο το συνέδριό τους. Εκεί κατέβασε τον Παύλο και τον έστησε μπροστά τους. 23:1 Ο Παύλος ατένισε το συνέδριο και είπε: «Αδερφοί, εγώ έχω ήσυχη τη συνείδησή μου ότι σ’ όλη μου τη ζωή μέχρι σήμερα υπηρέτησα το Θεό». 2 Ακούγοντας αυτά ο αρχιερέας Ανανίας διέταξε τους υπηρέτες που στέκονταν δίπλα του να τον χτυπήσουν στο στόμα. 3 Τότε ο Παύλος του είπε: «Εσένα θα σε χτυπήσει ο Θεός, που είσαι υποκριτής σαν τοίχος ασβεστωμένος! Εσύ κάθεσαι εδώ για να με δικάσεις σύμφωνα με το νόμο και παρανομώντας διατάζεις να με χτυπήσουν;» 4 Οι υπηρέτες τού είπαν: «Τον αρχιερέα του Θεού βρίζεις;» Ο Παύλος απάντησε: 5 «Δεν ήξερα, αδερφοί, ότι είναι αρχιερέας. Άλλωστε η Γραφή λέει να μην κακολογήσεις άρχοντα του λαού σου».
Ο Ιησούς καθοδήγησε τον Παύλο στο να δώσει μαρτυρία για την αλήθεια μπροστά στο ανώτατο συμβούλιο των Ιουδαίων όπως ο ίδιος ο Κύριος, ο Πέτρος, όλοι οι απόστολοι και ο Στέφανος είχαν κηρύξει και συγκίνησαν τους ανθρώπους της ανώτερης τάξης. Σ’ αυτήν την τελευταία ευκαιρία της διακήρυξης της Χριστιανικής πίστης ενώπιον των Σανχεντρίν (23μελές τοπικό δικαστήριο των Ιουδαίων σε κάθε πόλη), ο Αρχιερέας Ανανίας προέδρευσε της συνεδρίασης. Ο Παύλος δεν ήξερε αυτόν τον νέο πανούργο αρχηγό γιατί ο Καϊάφας και ο Άννας και οι άλλοι πρεσβύτεροι την εποχή του Ιησού και του Γαμαλιήλ είχαν πεθάνει και μόνο λίγα μέλη γνώριζαν τον Παύλο προσωπικά όταν συνεργαζόταν με αυτούς και του είχαν αναθέσει να καταδιώκει τους Χριστιανούς στη Δαμασκό.
Ωστόσο, η νέα γενιά στο Ιουδαϊκό Συμβούλιο γνώριζε το όνομα του Παύλου καλά και το αντιπαθούσαν σφοδρά. Αν και δεν είχαν την πρόθεση να υποταχθούν στις εντολές του Ρωμαίου διοικητή, αγωνίζονταν να γνωρίσουν αυτόν που κατέστρεψε τον Ιουδαϊσμό σε όλο τον κόσμο με σκοπό, αν ήταν εφικτό, να τον σκοτώσουν. Δεν ήρθαν με επίσημη ενδυμασία αλλά σαν να ήταν περαστικοί, χωρίς να έχουν υποκύψει στις εντολές των Ρωμαίων. Ο Παύλος δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τον αρχιερέα από τους υπολοίπους, γιατί δε φορούσε τα επίσημα ρούχα του.
Ο απόστολος των Εθνικών δεν εμφανίστηκε μπροστά στο δικαστήριο του έθνους σαν ένας συντριμμένος, μετανοημένος άνθρωπος αλλά στάθηκε ως πρεσβευτής του Χριστού, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και με τη δύναμή του. Όρισε τη δική του συνείδηση, και όχι το νόμο, ως μέτρο των λεγόμενών του και ως το θεμέλιο της αλήθειας. Ο Χριστός είχε εξαγνίσει την καρδιά του Παύλου μέσω του αίματός του και το Άγιο Πνεύμα τον παρηγόρησε για το λανθασμένο ζήλο που είχε πριν την μεταστροφή του.
Ο Παύλος υπέθετε τότε ότι υπηρετούσε το Θεό με καθαρή συνείδηση, σύμφωνα με το νόμο, σκοτώνοντας χριστιανούς με απόλυτη ψυχική ηρεμία. Όμως, μετά τη συνάντησή του με το ζωντανό Θεό, ο Παύλος μετατράπηκε σε άνθρωπο που αναζωπύρωνε τις συνειδήσεις των εκατομμυρίων που έλαβαν αιώνια ζωή ακούγοντας το Ευαγγέλιό του. Ακόμη και σήμερα βρίσκουμε παρηγοριά στην μαρτυρία του Παύλου. Το μυστήριο της ζωής του από την αρχή ήταν ότι δεν έζησε για τον εαυτό του αλλά μόνο για το Θεό. Αυτή ήταν η πραγματική του αξία. Δεν έδωσε έμφαση στο δικό του όνομα, αλλά δόξασε τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα κάθε στιγμή και έζησε σε αρμονία με τον Αιώνιο Πατέρα.
Η καθοριστική δήλωση που έκανε στην αρχή της υπεράσπισής του μπροστά στο ανώτατο συμβούλιο σηματοδοτεί ότι ήταν σωστός ως προς τις Χριστιανικές αρχές και ότι αυτοί οι άρχοντες και οι αρχιερείς και οι εκπρόσωποι του λαού θα έκαναν μεγάλο λάθος εάν δεν υποτάσσονταν στον Ιησού αμέσως. Ο Παύλος τους μίλησε με τη δύναμη του Θεού, μένοντας σταθερός στον Κύριό του, σαν να μιλούσε ο ίδιος στους αρχιερείς χαράζοντας τα λόγια του στις συνειδήσεις τους ώστε να μετανοήσουν ή να συντριφθούν.
Τότε ο πονηρός Ανανίας διέταξε τους υπηρέτες του να χτυπήσουν αμέσως τον Παύλο στο στόμα, ως μια χειρονομία αγανάκτησης για όσα είπε, υποθέτοντας ότι κανένας άνθρωπος δεν είχε καθαρή συνείδηση και ότι όλοι έκαναν λάθος. Αυτός ήθελε να τσακίσει την υπερηφάνεια του ψευδοδιδάσκαλου από την πρώτη στιγμή και να τον ντροπιάσει ενώπιον των σημαντικών ανθρώπων και των Ρωμαίων αξιωματικών.
Η οργή του Παύλου εξάφθηκε γιατί δε στέκονταν εκεί για προσωπικό του λόγο αλλά για το όνομα του Χριστού. Μέσω της ενόρασης του Αγίου Πνεύματος προέβλεψε την κατάρα του Θεού όσον αφορά τον υποκριτικό αρχηγό που τον είχε προσβάλει χωρίς ανάκριση, μέσω ψευδούς ευσέβειας για χάρη της αξιοπρέπειας του ανώτατου συμβουλίου. Ο Παύλος ήξερε τις πτυχές του νόμου. Πλήρωσε τον αρχιερέα με το ίδιο νόμισμα και τον αποκάλεσε τοίχο σαθρό, και σκουπίδι, του οποίου η επισφαλής θέση είχε σοβατιστεί και είχε μεταμφιεστεί με ένα γενναιόδωρο στρώμα ασβέστη. Ο Παύλος λυπήθηκε που μίλησε με βιασύνη γιατί δε γνώριζε ότι αυτός που διέταξε να τον χτυπήσουν ήταν ο Ανανίας, ο αρχιερέας. Ωστόσο η πρόβλεψη του Παύλου σύντομα πραγματοποιήθηκε, μιας και ο Ανανίας πέθανε με ατιμωτικό θάνατο, δολοφονημένος από τους δημοφιλείς ζηλωτές με την κατηγορία ότι ήταν συνεργάτης των Ρωμαίων.
ΠΡΑΞΕΙΣ 23:6-10
6 Επειδή κατάλαβε ο Παύλος ότι το ένα μέρος ήταν Σαδδουκαίοι και το άλλο Φαρισαίοι, φώναξε δυνατά στο συνέδριο: «Αδερφοί, εγώ είμαι Φαρισαίος, γιος Φαρισαίου. Δικάζομαι γιατί ελπίζω στην ανάσταση των νεκρών». 7 Μόλις το είπε αυτό, οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι άρχισαν να φιλονικούν, και το συνέδριο χωρίστηκε στα δύο. 8 Γιατί οι Σαδδουκαίοι λένε ότι δεν υπάρχει ανάσταση ούτε άγγελοι ή άλλα πνεύματα, ενώ οι Φαρισαίοι τα πιστεύουν και τα δυο. 9 Έγινε μεγάλη ταραχή, και οι γραμματείς που ανήκαν στη μερίδα των Φαρισαίων σηκώθηκαν και συζητούσαν θυμωμένα λέγοντας: «Τίποτε κακό δε βρίσκουμε να έκανε ο άνθρωπος αυτός. Αν πραγματικά του μίλησε πνεύμα ή άγγελος, ας μη θεομαχούμε». 10 Η αναστάτωση τελικά ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ο διοικητής φοβήθηκε μήπως τον κομματιάσουν τον Παύλο. Γι’ αυτό διέταξε τους στρατιώτες να κατέβουν και να τον αρπάξουν απ’ ανάμεσά τους και να τον φέρουν στο στρατόπεδο.
Ο Απόστολος κατάλαβε ότι οι αρχιερείς που είχαν μαζευτεί, δεν είχαν σκοπό να εξετάσουν το ευαγγέλιο, αλλά συναντήθηκαν για να παραδώσουν και να καταδικάσουν τον ίδιο. Πριν, όμως, από αυτό, οι Σαδδουκαίοι κρατούσαν κακία στους Χριστιανούς, γιατί αυτή η νέα πίστη ήταν χτισμένη πάνω στην ανάσταση του Χριστού και μόνο. Ωστόσο, οι φιλοσοφικοί στοχαστές από τους Σαδδουκαίους θεωρούσαν όλες τις εμφανίσεις, τα οράματα, τους αγγέλους, τα όνειρα και την ανάσταση των νεκρών ως λαθεμένα. Επρόκειτο στην πραγματικότητα για άνδρες χωρίς ελπίδα, που ζούσαν, σύμφωνα με τη λογική τους και τα είδωλα, επιφανειακά και θεωρητικά. Ο Παύλος δε βρήκε τίποτα κοινό ανάμεσα σ’ αυτόν και σ’ εκείνους. Ήταν χειρότεροι από όλους τους ειδωλολάτρες. Οι Φαρισαίοι, από την άλλη, εκτός από το να τηρούν το νόμο, ακόμη πίστευαν στην ύπαρξη των αγγέλων και ήλπιζαν για την ανάσταση όλων των νεκρών. Ο Παύλος προσπάθησε, στην πρώτη ακρόαση μπροστά στο ανώτατο συμβούλιο, να βρει μια σύνδεση και μια κοινή σχέση μεταξύ τους και να απευθυνθεί σ’ αυτούς όσον αφορά την αυστηρή αντίληψη των ιδεών τους. Αυτός, ο απόστολος, κατέθεσε ότι ήταν ένας γνήσιος Φαρισαίος, οικογένειας και καταγωγής Φαρισαϊκής. Αποκαλούσε τους εχθρούς του αδελφούς γιατί βρήκε με αυτούς ένα κοινό σημείο αναφοράς στην κοινή προσδοκία του ερχομού του Χριστού. Ο Παύλος έδωσε έμφαση σ’ αυτή την ουσιώδη αλήθεια ως θεμέλιο της δικής του πίστης και ως ένα σκοπό ολόκληρου του κόσμου. Δε μίλησε στο ακροατήριο για το σταυρό ή την ανάσταση του Χριστού ή την έκχυση του Αγίου Πνεύματος γιατί οι πρεσβύτεροι δε μπορούσαν να δεχτούν όλα αυτά τα πράγματα μαζί αλλά συνέδεσε τα λεγόμενά του με το γνωστό τους στόχο, δηλαδή τον αναμενόμενο ερχομό του Χριστού.
Αυτή η μαρτυρία κόλλησε γρήγορα στο μυαλό τους αν και ο Χριστός που ο Παύλος περίμενε ήταν άλλος από εκείνον που αναμένονταν από τους Φαρισαίους. Όλοι γνώριζαν ότι ο Παύλος μίλησε την προηγούμενη μέρα στο προαύλιο του ναού για την εμφάνιση του Χριστού σε εκείνον. Οι Φαρισαίοι πίστεψαν στην πιθανότητα της εμφάνισης του Χριστού σ΄ αυτόν και δεν τολμούσαν, όπως και ο Γαμαλιήλ παλιότερα, να αντιταχθούν σε τέτοιες θεϊκές αποκαλύψεις. Γι’ αυτό, μέσα τους δίστασαν να πιστέψουν ή να αρνηθούν τον ισχυρισμό του Παύλου, και αρνήθηκαν να τον καταδικάσουν, αν και γνώριζαν ότι δε πίστευαν στον Ιησού, αλλά και δεν αρνούνταν την πιθανότητα της παρουσίας του μετά θάνατον. Το ακροατήριο τότε ξέσπασε σε φωνές και δεν μπορούσαν να καταλάβουν ο ένας τον άλλο.
Στην υπεράσπιση του, ο Παύλος αναφέρθηκε και στα θεμέλια των θρησκειών που είναι η αποκάλυψη, η έμπνευση και τα οράματα. Και εκεί, πέρα από αυτή τη συζήτηση, έκανε την εμφάνισή της η διαφθορά και η διαίρεση που υπήρχε μέσα στο ίδιο το ανώτατο συμβούλιο των Ιουδαίων.
Τότε ο Ρωμαίος διοικητής επενέβη και διέταξε τους στρατιώτες να απομακρύνουν τον Παύλο με τη βία από το θυμωμένο πλήθος. Δε μπορούσε να καταλάβει την αιτία για τα παράπονα εναντίον του Παύλου και για ποιο λόγο οι φωνές δυνάμωσαν μεταξύ των επιφανών ανδρών. Έκανε το καθήκον του ως αξιωματικός και έσωσε τον Παύλο από τα χέρια των εκπροσώπων του λαού. Ωστόσο, αυτοί δεν κατάλαβαν το τελευταίο κάλεσμα του Χριστού προς τους ανώτατους άρχοντες ολόκληρου του έθνους και ο Παύλος δεν είχε έρθει για να δώσει έμφαση στη βαθιά του πίστη, ούτε να αναφέρει το όνομα του Χριστού σ’ αυτή την ακρόαση. Όλοι συμμετείχαν κάνοντας εισαγωγικά ερωτήματα σχετικά με τη συνείδηση και την αποκάλυψη και έτσι δεν έφτασαν στην καρδιά της ίδιας της πίστης. Ως εκ τούτου, οι αρχηγοί των Ιουδαίων έχασαν την τελευταία ευκαιρία να μετανοήσουν και το τέλος ήρθε κατά πάνω τους.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε Ιησού, άνοιξε τα αυτιά μας στη φωνή του Αγίου Πνεύματός σου ώστε να μπορούμε να καταλάβουμε τα λόγια σου και να κλείσουμε τις καρδιές μας σε περίεργες ιδέες. Εξάγνισε τις συνειδήσεις μας με το ανεκτίμητο σου αίμα και οδήγησέ μας στην υπακοή της πίστης ώστε να μπορούμε να υπηρετούμε εσένα και τον Ουράνιο Πατέρα σου κάθε στιγμή.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Γιατί ο Παύλος στηρίχθηκε στη συνείδηση του και όχι στο νόμο; Γιατί ο Φαρισαίοι τον δικαιολόγησαν εξαιτίας της πίστης του στο Χριστό που θα έρθει και στην ανάσταση από τους νεκρούς;