Previous Lesson -- Next Lesson
1. Ο Χωρισμός του Βαρνάβα και του Σαύλου για το Έργο (Πράξεις 13:1-3)
ΠΡΆΞΕΙΣ 13:1-3
1 Στην εκκλησία της Αντιόχειας υπήρχαν μερικοί προφήτες και δάσκαλοι, ο Βαρνάβας, ο Συμεών που λεγόταν και Νίγερ, ο Λούκιος ο Κυρηναίος, ο Μαναήν, που είχε μεγαλώσει μαζί με τον Ηρώδη τον τετράρχη, και ο Σαύλος. 2 Κάποτε, ενώ αυτοί βρίσκονταν σε λειτουργική σύναξη λατρεύοντας τον Κύριο και νηστεύοντας, είπε το Άγιο Πνεύμα: «Να μου ξεχωρίσετε το Βαρνάβα και το Σαύλο για το έργο, για το οποίο τους έχω καλέσει». 3 Τότε, αφού και πάλι νήστεψαν και προσευχήθηκαν, έβαλαν τα χέρια πάνω σ’ αυτούς και τους απέστειλαν.
Η Αντιόχεια ήταν το μεγαλύτερο κέντρο στα ανατολικά εκείνη την εποχή. Αποκαλούνταν «Η Ρώμη της Άπω Ανατολής». Σ’ αυτό το κύριο κέντρο του εμπορίου και των παγκόσμιων επικοινωνιών, διαμορφώθηκε η Πρώτη Εκκλησία και εδραιώθηκε καλά σε ζωντάνια και ωριμότητα. Τα περισσότερα από τα μέλη της ήταν αμόρφωτοι άνθρωποι οι οποίοι πίστεψαν στον Χριστό, όχι μέσω των αποστόλων αλλά μέσα από την μαρτυρία των απλών πιστών.
Η μητέρα εκκλησία στα Ιεροσόλυμα είχε στείλει τον Βαρνάβα ως μια πατρική φιγούρα επισκέπτη για να ενδυναμώσει τους νέους πιστούς. Αυτός ο απεσταλμένος πήρε τον Σαύλο, τον δραστήριο θεολόγο ως βοηθό του και διακόνησαν μαζί για ένα ολόκληρο χρόνο στην εκκλησία της Αντιόχειας ώστε αυτή η εκκλησία μεγάλωσε σε αριθμό και σε δύναμη και έγινε το δεύτερο κέντρο της Χριστιανοσύνης πέρα από την Ιερουσαλήμ, και το σημείο εκκίνησης για να κηρύξουν στους Εθνικούς.
Τα χαρίσματα του Πνεύματος έκαναν την εμφάνιση τους πλούσια σ’ αυτή την εκκλησία μέσω της προφητείας και της διδασκαλίας. Οι προφήτες της Καινής Διαθήκης δεν αποτελούσαν αντιπρόσωπους ξεχωρισμένους από τον λαό αλλά ζούσαν μέσα στην εκκλησία όπως όλοι οι πιστοί. Ωστόσο, εκτελούσαν το θέλημα του Θεού μπροστά στους άλλους, καταλάβαιναν τα μυστήρια στη συνείδηση τους, προέβλεπαν την εξέλιξη του μέλλοντος και υπάκουαν στην οδηγία του Αγίου Πνεύματος αμέσως. Γι’ αυτό και ο Παύλος έκτοτε στις επιστολές του προειδοποιούσε τους πιστούς και τους διαβεβαίωνε να μην περιφρονούν το χάρισμα της προφητείας γιατί είναι απαραίτητο για τη δημιουργία εκκλησιών, όπως η μαγιά είναι απαραίτητη για το κομμάτι ζύμης.
Οι δάσκαλοι διείσδυσαν βαθιά και με επιμέλεια στην ολότητα του λόγου του Θεού και δίδαξαν τα μέλη της εκκλησίας με τάξη και βαθμιαία έννοιες του Νόμου, τα λόγια του Ιησού και το δόγμα των αποστόλων. Εκείνοι οι διδάσκαλοι κατηύθυναν την διδασκαλία τους κατά κύριο λόγο στο θέληση και την μνήμη των ακροατών τους ενώ οι προφήτες στόχευαν στις καρδιές, το μυαλό και τα συναισθήματα ευθύς εξαρχής. Ο Θεός επιθυμεί να έχει ολοκληρωτικά ένα σώμα, μια ψυχή και ένα πνεύμα για να σε προτρέπει στην δοξολογία, το κήρυγμα και την καθαρή πίστη.
Όλα τα διαφορετικά χαρίσματα μέσα στην εκκλησία περικλείονταν με αγάπη, η οποία είναι ο δεσμός της τελειότητας. Δεν υπήρχε κανένας επίσκοπος ή αρχηγός ανάμεσα στα μέλη. Συζητούσαν τα θέματά τους μέσα στον κύκλο των αδερφών και των πρεσβύτερων με μία καρδιά. Ο Βαρνάβας, ο ήρεμος και ώριμος Κύπριος δεν επέβλεπε την εκκλησία αν και στάλθηκε για να την επιθεωρεί αλλά ταπείνωσε τον εαυτό του, ενώθηκε σφιχτά με τους αδερφούς και τους καθοδήγησε στη συνεργασία και την αδελφική σύμπραξη. Οι Κυρηναίοι και οι Κύπριοι αδερφοί κατά πάσα πιθανότητα είναι οι ιδρυτές της εκκλησίας της Αντιόχειας (11:20). Ανάμεσα τους ήταν και ο Μαναήν, ο θετός αδερφός του Ηρώδη που είχε αποκεφαλίσει τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Και τα δύο παιδιά θήλαζαν το ίδιο γάλα αλλά δεν έλαβαν το ίδιο πνεύμα. Ο βασιλιάς έγινε ένας μοιχός που φοβόταν τα πνεύματα των νεκρών ενώ ο Μαναήν ταπεινώθηκε και έγινε παράδειγμα στους πιστούς με την πληρότητα του Αγίου Πνεύματος.
Διαβάζουμε το όνομα του Σαύλου στο τέλος της λίστας των διακόνων και βασικών μελών της εκκλησίας της Αντιόχειας επειδή ήταν ο νεότερος και ενώθηκε μαζί τους πρόσφατα. Έγινε μαθητής άλλη μια φορά στην Αντιόχεια παρά τις εξειδικευμένες νομικές γνώσεις του και βίωσε πρακτικά την αγάπη της κοινωνίας των Χριστιανών. Αυτοί οι αδερφοί εν Χριστώ υπηρετούσαν μαζί τον Κύριο, όπως οι ιερείς είχαν λατρέψει τον Θεό με σκοπό να επικαλεστούν την ευλογία του πάνω στο έθνος μέσω των θυσιών τους. Ως εκ τούτου, τα πέντε κύρια μέλη στην Αντιόχεια ζήτησαν από τον Κύριο Ιησού Χριστό να κάνει πραγματικότητα τους καρπούς της θυσίας του στον σταυρό στην εκκλησία και στους ανθρώπους γύρω τους. Οι Άγιοι νήστευαν όχι για να δικαιωθούν γιατί είχαν αγιαστεί μια για πάντα με το αίμα του Χριστού. Η νηστεία τους ήταν για τις διακονίες προσευχής. Ξέχασαν το φαγητό και το ποτό τους γιατί η κοινή τους προσευχή για τη σωτηρία των Εθνών ήταν γι’ αυτούς πιο σημαντική από όλες τις λιχουδιές. Επέμεναν στις προσευχές τους ώστε ο Χριστός να διακηρύξει τη σωτηρία του πρακτικά στο περιβάλλον τους.
Ο Κύριος τους απάντησε και τους μίλησε δημόσια μέσω του Πνεύματος του διαμέσου του στόματος των προφητών της εκκλησίας. Κατά την λήψη αυτής της αποκάλυψης κανένας από αυτούς δεν γκρεμίστηκε ή κυλίστηκε στο έδαφος αλλά όλοι άκουσαν προβληματισμένοι το θέλημα και το σχέδιο του Θεού. Το Άγιο Πνεύμα μίλησε στους πιστούς σ’ αυτή την αποκάλυψη στην πρώτη προσωπική αντωνυμία ενικού αριθμού, στο «εγώ», ως ξεχωριστό πρόσωπο, προστάζοντας τους, καθοδηγώντας, αγαπώντας και παρηγορώντας τους, την ίδια στιγμή. Το Πνεύμα ενεργεί γρήγορα, όπου θέλει σύμφωνα με την ευγενική του καλοσύνη. Αυτό το ευλογημένο Πνεύμα είναι ταυτόχρονα ένα από τα πρόσωπα της ενότητας της Αγίας Τριάδας: Θεός από τον Θεό, Φως από το φως, αληθινός Θεός από τον αληθινό Θεό, ομοούσιος με τον Πατέρα, γεμάτος αγάπη, αγιότητα και δόξα. Αυτό το αγνό Πνεύμα είναι ο ίδιος ο Θεός, όπως είπε ο Χριστός: «Ο Θεός είναι Πνεύμα.» Και εκείνοι που τον λατρεύουν εν πνεύματι και αληθεία δοξάζοντας και αγαπώντας τον ακατάπαυστα, γνωρίζουν αυτό το μυστήριο.
Το Άγιο Πνεύμα του Θεού διέταξε τους υπεύθυνους της εκκλησίας να του ξεχωρίσουν τον Βαρνάβα από τον Σαύλο για να κάνουν ένα έργο που δεν ήταν γνωστό πριν. Το Άγιο Πνεύμα προσωπικά τους κάλεσε και τους δύο, τους υποστήριξε με τη δύναμη του, τους απέστειλε, εργάστηκε μέσα τους και τους φύλαξε. Αυτή η κλήση και η αποστολή σήμαιναν για τους επιλεγμένους απόλυτη επιλογή και δέσμευση. Το Άγιο Πνεύμα δεν μίλησε προηγουμένως για την φύση του έργου που ήθελε να επιτελέσει μέσω του Βαρνάβα και του Σαύλου αλλά επεσήμανε στους υπεύθυνους της εκκλησίας ότι η Αγία Τριάδα είχε ως σκοπό ένα νέο έργο που κανείς τους δεν μπορούσε να φανταστεί. Ομολογούμε με υποταγή, Ω Άγιε Θεέ, ότι ο δρόμος σου είναι άγιος και οι άγιοι σου βαδίζουν από δόξα σε δόξα, από θλίψη σε θλίψη, από καρπούς σε καρπούς γιατί εσύ είσαι η αρχή και το τέλος στη ζωή τους. Το έργο τους είναι μόνο δικό σου και κανένας από τους υπηρέτες σου δεν έχει καμία διάκριση ή ματαιοδοξία.
Το Άγιο Πνεύμα δεν διάλεξε ξαφνικά δύο άνδρες που γνωρίζονταν και μετά τους συνέδεσε και τους δύο για μια κοινή διακονία. Όχι, αλλά τους είχε συστήσει μεταξύ τους λίγο καιρό πριν και ενίσχυσε την αμοιβαία εμπιστοσύνη τους μέσα από εμπειρίες στις οποίες είχαν συμμετάσχει. Το Άγιο Πνεύμα δεν απέστειλε τον Βαρνάβα χωριστά ή τον Σαύλο μόνο αλλά τους ένωσε μεταξύ τους, καθώς ο Χριστός είχε ήδη αποστείλει τους δύο μαθητές μαζί ώστε ο καθένας να παρηγορεί τον άλλον και να προσεύχεται όταν ο άλλος έπρεπε να μιλήσει. Η δουλειά δεν ήταν αρμοδιότητα του ενός ατόμου ή η επικράτηση επί των άλλων, αλλά ήταν μια κοινή και αμοιβαία ευθύνη όπου ο καθένας τους θεωρούσε τον άλλον καλύτερο από τον εαυτό του.
Πριν από μερικά χρόνια ο Σαύλος άκουσε από τον Ανανία ότι η ο Κύριος της δόξας θα τον έστελνε σε βασιλιάδες και ηγεμόνες για να διαδώσει το όνομα του Ιησού και ότι θα συναντούσε μεγάλα βάσανα και βασανιστήρια όπως επίσης και νίκη και εξαιρετικούς πνευματικούς καρπούς. Ο Σαύλος γνώριζε ότι δεν μπορούσε να επιτελέσει μόνος του αυτή τη μοναδική διακονία. Έτσι περίμενε για μερικά χρόνια σιωπηλά στην Ταρσό μέχρι ο Βαρνάβας να τον καλέσει στην Αντιόχεια ως διδάσκαλο και εκπαιδευτή. Από κει και πέρα, το Άγιο Πνεύμα τον απέσπασε από την τοπική εκκλησία και τον τράβηξε σαν θεϊκό σπαθί, τη στιγμή που ο Σαύλος είχε βιώσει ότι ο σκοπός του κηρύγματος δεν είναι να μεταστρέψουν ανθρώπους αλλά να ιδρύσουν ζωντανές εκκλησίες στις οποίες συναντιούνται οι άγιοι.
Όταν τα μέλη της εκκλησίας στην Αντιόχεια άκουσαν ότι το Πνεύμα του Χριστού ξαφνικά κάλεσε τους δύο αρχηγούς τους, τον μεγαλύτερο και τον μικρότερο, για διακονία, αυτοί δεν έδειξαν το βαθύ τους πόνο επειδή τους έχαναν, αλλά συναντιόντουσαν και προσεύχονταν και νήστευαν όλοι μαζί γιατί όλοι ένιωσαν ότι ο Κύριος είχε τώρα ξεκινήσει ένα μεγάλο, περίεργο, αλλά μοναδικό έργο. Στη συνέχεια, εκείνοι οι δύο που επιλέχθηκαν και απεστάλησαν έσκυψαν τα κεφάλια τους για να δεχθούν την ευλογία των άλλων μελών της εκκλησίας, με την σκέψη ότι τους έλειπε η σοφία, η δύναμη και η κατανόηση ότι η πληρότητα του Αγίου Πνεύματος, με όλα τα χαρίσματά του, μπορεί να κατοικεί μέσα τους. Ο Κύριος δέχτηκε αυτή την ταπεινοφροσύνη και καθοδήγησε την αποστολική ιδιότητα όσων είχε καλέσει στην υπηρεσία του κηρύγματος καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Από τότε υπάρχουν ιεραπόστολοι που εγκαταλείπουν τις πατρίδες και τους συγγενείς τους για να διαδώσουν τη βασιλεία του Θεού σύμφωνα με την καθοδήγηση του Πνεύματος του Χριστού. Παρά τις άσχημες συνθήκες της ζωής τους υποστηρίζονται από την πνευματική του δύναμη.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω ζωντανέ Κύριε, δεν αξίζουμε το έλεος σου. Αλλά από τότε που έχυσες το αίμα σου πάνω στο σταυρό για να μας καθαρίσεις, αφιερώνουμε τα παιδιά μας και τον εαυτό μας στην αιώνια υπηρεσία σου ώστε να μην σε υπηρετούμε διανοητικά και με τις δικές μας δυνάμεις, αλλά μέσω της πλήρωσης μας με το Πνεύμα της αγάπης σου και του ασήμαντου μας κόπου, σύμφωνα με τις εντολές σου για τη σωτηρία του κόσμου. Φύλαξε μας από αυτοσχέδια βήματα και άνοιξε τα μάτια μας ώστε να μπορέσουμε να δούμε τους ανθρώπους που πεινούν για τη σωτηρία σου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Ποιο πρόσωπο είναι το Άγιο Πνεύμα; Για ποιο λόγο έδωσε εντολή για τις προσευχές στην Αντιόχεια;