Previous Lesson -- Next Lesson
4. Ο Ματθίας Επιλέγεται στη Θέση του Αμαρτωλού Ιούδα (Πράξεις 1:15-26)
ΠΡΆΞΕΙΣ 1:15-20
15 Μια από κείνες τις μέρες, σηκώθηκε ο Πέτρος, στάθηκε ανάμεσα στους μαθητές –είχαν συγκεντρωθεί περίπου εκατό είκοσι πρόσωπα– και είπε: 16 «Αδερφοί μου, δεν μπορούσε παρά να πραγματοποιηθούν αυτά τα λόγια της Γραφής. Τα είχε πει από παλιά το Άγιο Πνεύμα με το στόμα του Δαβίδ σχετικά με τον Ιούδα, που έγινε οδηγός εκείνων που συνέλαβαν τον Ιησού. 17 Ήταν κι αυτός ένας από μας και είχε αξιωθεί να λάβει το ίδιο λειτούργημα με το δικό μας. 18 Ο άνθρωπος αυτός, λοιπόν, με τα λεφτά που πήρε ως αμοιβή για το έγκλημά του, αγόρασε ένα χωράφι. Έπεσε όμως με το πρόσωπο στη γη, σκίστηκε η κοιλιά του και χύθηκαν έξω όλα του τα σπλάχνα. 19 Αυτό μαθεύτηκε σ’ όλους τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, και γι’ αυτό εκείνο το χωράφι ονομάστηκε στη δική τους γλώσσα Ακελδαμά, δηλαδή “Χωράφι Αίματος”. 20 Σχετικά έχει γραφτεί στο βιβλίο των Ψαλμών: Το σπίτι του να ερημωθεί, και να μην κατοικήσει κανείς σ’ αυτό, και: Την αποστολή του να την πάρει άλλος.
Η ζωντανή κοινωνία των μαθητών του Ιησού συγκλονίστηκε για μερικές μέρες από δύο τρομακτικά γεγονότα. Οι μαθητές είχαν συγκινηθεί από τον θάνατο του Κύριου τους στο σταυρό για να απολυτρώσει όλους τους ανθρώπους, πράγμα που ήταν επώδυνο για αυτούς. Την ίδια στιγμή σοκαρίστηκαν από την αυτοκτονία του Ιούδα όντας σε απελπισία εξαιτίας της προδοσίας. Ο πρώτος είχε όλη την πληρότητα της Θεότητας να κατοικεί μέσα του σωματικά και ο άλλος ήταν κατειλημμένος από τον διάβολο που μπήκε μέσα του. Αγαπητέ αδερφέ, διάλεξε τον δρόμο σου. Θέλεις να θυσιάσεις τη ζωή σου για πολλούς αμαρτωλούς για χάρη του Πνεύματος του Θεού, ή θέλεις να πεθάνεις αμαρτωλός, χωρίς ελπίδα και φοβούμενος την οργισμένη κρίση του Θεού;
Η αμαρτία του Ιούδα δημιούργησε ένα κενό στη σχολή των αποστόλων. Είχαν οριστεί δώδεκα από τον Κύριο, για να κηρύξουν τις δώδεκα φυλές του έθνους τους, το οποίο ο Κύριος θα κρίνει την Έσχατη Μέρα, αν δεν πιστέψουν. Έτσι, συνάντησαν και επέλεξαν ένας από τους πιστούς ακόλουθους του Ιησού, ένα αυτόπτη μάρτυρα για να πάρει τη θέση του Ιούδα. Μαζεύτηκαν περίπου εκατό είκοσι άνδρες που γνωρίζονταν μεταξύ τους, συναντήθηκαν για προσευχή και περίμεναν την Υπόσχεση του Πατέρα. Τι υπέροχη συνάντηση!
Ο Πέτρος στάθηκε στο μέσον τους για να διευθύνει την συνάντηση. Όλοι τον ήξεραν ως τον αρνητή του Χριστού και είχε δείξει αυτή την άρνηση του ειλικρινά στα τέσσερα ευαγγέλια, αλλά ήξεραν επίσης ότι ο Ιησούς συγχώρησε τον μαθητή του, ο οποίος έδειξε ένα μεταμελημένο πνεύμα για όλες του τις αμαρτίες και τον επιβεβαίωσε ως αρχηγό τους μετά την ανάσταση του από τους νεκρούς. Αυτή ήταν μια αξιοσημείωτη απόδειξη της παρουσίας του πνεύματος της αλήθειας στην πρώτη εκκλησία. Ούτε κολάκευσαν την άρνηση του μεγαλύτερου από ανάμεσα τους ούτε την προσπέρασαν. Την ίδια στιγμή το πνεύμα της αγάπης έγινε ξεκάθαρο μέσα τους επειδή δέχτηκαν να του εμπιστευτούν το ποίμνιο. Πόσο εκπληκτικό! Εκεί στέκεται ο Πέτρος στον μέσον της μεγάλης συνάντησης, χωρίς κανένα σύμπλεγμα. Ίσως να είχε πει: «Είμαι σίγουρος ότι ο Χριστός δέχτηκε εμένα τον μεγαλύτερο αμαρτωλό, με καθάρισε από όλες τις αμαρτίες μου, και ανέθεσε σ’ εμένα τον μαθητή με τις αποτυχίες να τον υπηρετήσω.» Ο Πέτρος δεν μιλούσε στο δικό του όνομα πια, ούτε εργάζονταν για τον εαυτό του, αλλά ότι έργο ή λόγο έκανε ήταν για τη δόξα του ζωντανού Κυρίου.
Ο Πέτρος δεν μίλησε σαν κάποιον που είχε υπεροχή σε σχέση με τους υπόλοιπους, όπως ένας αρχιεπίσκοπος ή ένας πάπας, αλλά σηκώθηκε και μίλησε όπως ένας πρεσβύτερος μιλάει στους υπόλοιπους πρεσβύτερους. Αποκάλεσε τους άνδρες αδέρφια, επειδή ο Θεός είναι ο Πατέρας τους. Δεν υπάρχει κανένας μεγαλύτερος τίτλος στον ουρανό και στη γη από αυτό τον μοναδικό του τίτλο, σαν δείγμα της σχέσης που υπάρχει στην οικογένεια του Θεού.
Οι μαθητές, καθώς προσευχόταν, σκέφτονταν το τέλος του Ιούδα που έγινε ο οδηγός στους εχθρούς του Θεού, έχοντας έντεχνα παραδώσει τον Χριστό, τον δίκαιο, στα χέρια των αδίκων. Οι μαθητές θυμήθηκαν τις μέρες που πέρασαν παρέα με τον Ιούδα μέσα στη συντροφιά του Ιησού. Ο Ιούδας ήταν μια οντότητα βαθιά μέσα στη βασιλεία του Θεού. Έλαβε από τον Κύριο του ένα κάλεσμα, μια υπηρεσία και μια εξουσία και υπηρέτησε τον Θεό με τους άλλους μαθητές για μια περίοδο.
Ωστόσο, αυτός ο Ιούδας αγαπούσε τα χρήματα και σύμφωνα με τον Λουκά δεν αρνήθηκε την δωροδοκία της αμαρτίας του αλλά την έλαβε τελικά. Ήθελε να παρέχει ασφάλεια στην διαταραγμένη ψυχή του και γι’ αυτό αγόρασε ένα μεγάλο κτήμα έξω από την πόλη. Αλλά δεν μπόρεσε να αναπαυτεί, έχοντας αισθανθεί στην συνείδηση του τα χτυπήματα του μαστίγιου του Θεού και έγινε απελπισμένος με τους υπαινιγμούς του διαβόλου που τον κατηγορούσε. Στη συνέχεια, έτρεξε και κρεμάστηκε, αυτοκτονώντας. Το σχοινί με το οποίο κρεμάστηκε κόπηκε και μισοκρεμασμένο σώμα του έπεσε από το δέντρο σε ένα αιχμηρό βράχο ο οποίος μπήκε στο σώμα του και έσκισε την κοιλιά του και όλα τα σωθικά του πετάχτηκαν έξω. Ο Λουκάς γράφει σαν γιατρός κατανοώντας από τις εμπειρίες του πώς θα φαίνονταν μια τέτοια τρομερή σκηνή.
Όλοι οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ άκουσαν αυτή την αναφορά και αισθάνθηκαν την οργή του Θεού απέναντι στον προδότη. Έμεναν μακριά από αυτό το χωράφι γιατί ήταν ποτισμένο με το καταραμένο αίμα.
Ο Θεός γνώριζε ήδη την αμαρτία της προδοσίας που υπήρχε μέσα στον κακοήθη και τον προειδοποίησε αρκετές φορές στα κηρύγματα του αλλά η προειδοποίηση ήταν άχρηστη, επειδή ο Ιούδας προτιμούσε τη δύναμη του χρήματος για να εξασφαλίσει τη ζωή του παρά την δύναμη του ζωντανού Κυρίου και γι’ αυτό έχασε τόσο την ουράνια μερίδα του και όσο και τον επίγειο αγρό. Η υπηρεσία του μπροστά στον Θεό μεταφέρθηκε σε κάποιον άλλο, και το ολοκαίνουργιο σπίτι του έμεινε έρημο. Οι τοίχοι κατεδαφίστηκαν και νυχτερίδες εγκαταστάθηκαν μέσα σ’ αυτό.
Οι μαθητές ήταν προφανώς τρομοκρατημένοι, γιατί στον Τελευταίο Δείπνο δεν ήταν σίγουροι για τον εαυτό τους, όταν ο Χριστός τους αποκάλυψε ότι ένας από αυτούς θα τον πρόδιδε. Ο καθένας είδε τον εαυτό το κατάλληλο για αυτό. Επιπλέον στις κοινές τους προσευχές συνειδητοποίησαν ότι το Πνεύμα του Θεού είχε προβλέψει τον δρόμο του προδότη. Ωστόσο, ο Άγιος δεν οδήγησε τον προδότη στην αμαρτία του γιατί ο Κύριος έχει δώσει σε κάθε άνθρωπο ελεύθερη θέληση και κανένας άνθρωπος δεν αναγκάζεται να αμαρτήσει. Ο Ιούδας είχε σκληρύνει την καρδιά του ως προς την αγάπη του Χριστού και πέθανε με την κατάρα του Θεού. Αυτό είχε προειπεί το Άγιο Πνεύμα χίλια χρόνια πριν μέσω του Δαβίδ (Ψαλμός 69:26, 109:8).
Αγαπητέ αδερφέ, μη σκληραίνεις την καρδιά σου απέναντι στην έλξη του Πνεύματος του Θεού αλλά συμφώνησε ότι ο Άγιος Θεός θα σε ελευθερώσει από την αγάπη για τα χρήματα και θα σε οδηγήσει να κάνεις θυσίες και να τον υπηρετείς. Μην αποζητάς πλούτη, τιμές, μεγαλεία και εξουσία για τον εαυτό σου αλλά ταπεινότητα, ικανοποίηση, πραότητα και απλότητα, αφού ο Ιησούς και οι μαθητές του ζούσαν φτωχοί σε χρήματα και πλούσιοι στο Πνεύμα του Θεού.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε συγχώρεσε μου την αγάπη για τα χρήματα, τον εγωισμό και την απληστία. Εξάγνισε με ώστε να μπορώ να υπηρετώ το όνομα σου και να εμπιστεύομαι την πρόνοια σου. Άφησε το Πνεύμα σου να γεμίσει τη ψυχή μου και όλα τα αδέρφια μου ώστε να μένουμε στην αγάπη σου και να μην πέσουμε ποτέ σε καμία κατάρα. Αμήν.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Τι αποκόμισες από τον θάνατο του Ιούδα;