Previous Lesson -- Next Lesson
5. ၅။ တရားစရပ္မွဴးရဲ႕သားကို က်န္းမာေစျခင္း။ (ေယာ ၄း ၄၃- ၅၄)
ေယာဟန္ ၄း ၄၃- ၄၆
၄၃ ႏွစ္ရက္လြန္ၿပီးလွ်င္၊ ထိုအရပ္မွထြက္၍ နာဇရက္ၿမိဳ႕ကို ေရွာင္လ်က္၊ ဂါလိလဲျပည္သို႔ ႂကြေတာ္မူ၏။ ၄၄ အေၾကာင္းမူကား၊ ပေရာဖက္သည္ မိမိေနရင္းျပည္၌ အသေရမရွိဟု ေယရႈသည္ ကိုယ္တိုင္သက္ေသခံေတာ္မူ၏။ ၄၅ ဂါလိလဲျပည္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူေသာအခါ၊ ဂါလိလဲလူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို လက္ခံၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား ထိုသူတို႔သည္ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႕၌ ခံေသာပြဲသို႔ သြားတတ္သျဖင့္၊ ထိုပြဲအတြင္းတြင္ ျပဳေတာ္မူသမွ်တို႔ကို ျမင္ခဲ့ၾက၏။ ၄၆ ေရကို စပ်စ္ရည္ ျဖစ္ေစေသာအရပ္၊ ဂါလိလဲျပည္ ကာနၿမိဳ႕သို႔ တဖန္ႂကြေတာ္မူ၏။ ကေပရေနာင္ၿမိဳ႕၌ အမတ္တေယာက္၏ သားသည္ အနာေရာဂါ စြဲလ်က္ရွိ၏။
သခင္ေယရႈနဲ႔ တပည့္ေတာ္ေတြဟာ ရွမာရိျပည္မွာ ထာဝရအသက္အေၾကာင္း ေဟာေျပာတယ္။ ဧဝံေဂလိ လုပ္တယ္။ တျခားလူမ်ိဳးေတြကို ေဟာဖို႔ အခ်ိန္မေရာက္ေသးဘူး။ ေနရင္းျပည္က နတ္ဆိုးေတြကို အႏိုင္ယူဖို႔ လိုေနတယ္။ ေလွာင္ေျပာင္ေနတဲ့ နာဇရက္လူေတြနဲ႔ ျပသနာမျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ရင္း ဂါလိလဲကို သြားတယ္။ နိမ့္က်တဲ့ မိသားစုက ဆင္းသက္လို႔ အမ်ိဳးေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြက မယံုၾကဘူး။ ခ်မ္းသာတာ၊ နာမည္ႀကီးတာပဲ စိတ္ဝင္စားတယ္။ သခင္ေယရႈက ဆင္းရဲေတာ့ ကဲ့ရဲ႕တယ္။ မယံုတဲ့သူေတြၾကားမွာ တန္ခိုးျပလို႔ မရဘူး။
ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ က်န္းမာေစတဲ့ တန္ခိုးက လူသိမ်ားလာၿပီ။ ေယရုရွလင္မွာ ျပတဲ့တန္ခိုးသတင္းကို ဂါလိလဲက ၾကားၾကတယ္။ ပသခါပြဲကို ဂါလိလဲနယ္သားေတြ သြားေလ့ရွိတယ္။ ျပဳသမွ်၊ ေဟာသမွ် ျမင္ၾက၊ ၾကားၾကတယ္။ ဝမ္းပန္းတသာ ႀကိဳဆိုၾက၊ နိမိတ္လကၡဏာေတြ ျမင္ခ်င္၊ ခံစားခ်င္ၾကတယ္။ အရင္ေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ မဂၤလာေဆာင္ သတို႔သား အိမ္ကို သြားတယ္။ မဂၤလာေဆာင္ပြဲရဲ႕ ဝမ္းေျမာက္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း (ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနျခင္း) ဟာ သူ႔ေဆာင္ပုဒ္ပဲ။ သူ႔ကို လိုလားသူေတြထံမွာ ဆက္ေနတယ္။ ကာနၿမိဳ႕မွာက ပထမဆံုးေသာ နိမိတ္လကၡဏာကို ျပခဲ့ဖူးတယ္ေလ။
ေယာဟန္ ၄း ၄၆ခ- ၅၄
၄၆ခ ကေပရေနာင္ၿမိဳ႕၌ အမတ္တေယာက္၏ သားသည္ အနာေရာဂါ စြဲလ်က္ရွိ၏။ ၄၇ ေယရႈသည္ ယုဒျပည္မွ ဂါလိလဲျပည္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူသည္ကို ထိုအမတ္သည္ၾကားလွ်င္၊ အထံေတာ္သို႔သြား၍ ေသခါနီးျဖစ္ေသာ မိမိသားဆီသို႔ ႂကြ၍အနာေရာဂါကို ၿငိမ္းေစေတာ္မူမည့္အေၾကာင္း ေတာင္းပန္ေလ၏။ ၄၈ ေယရႈကလည္း သင္တို႔သည္ နိမိတ္လကၡဏာႏွင့္ အံ့ဖြယ္ေသာအမႈတို႔ကို မျမင္ရလွ်င္ ယံုျခင္းမရွိၾကဟု မိန္႔ေတာ္မူေသာ္၊ ၄၉ သခင္၊ အကၽြႏ္ုပ္သား မေသမွီ ႂကြေတာ္မူပါဟု အမတ္ေလွ်ာက္ျပန္၏။ ၅၀ ေယရႈကလည္း သြားေလာ့။ သင္၏သားသည္ အသက္ခ်မ္းသာရၿပီဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထိုအမတ္သည္ ေယရႈမိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားကို ယံု၍ သြားေလ၏။ ၅၁ လမ္း၌ သြားစဥ္တြင္ မိမိငယ္သားတို႔သည္ ခရီးဦးႀကိဳလာ၍၊ ကိုယ္ေတာ္၏သားသည္ အသက္ခ်မ္းသာ ရပါၿပီဟု ၾကားေလွ်ာက္ၾက၏။ ၅၂ အဘယ္အခ်ိန္၌ သက္သာျခင္းသို႔ ေရာက္သနည္းဟုေမးလ်င္၊ မေန႔ ခုႏွစ္နာရီအခ်ိန္၌ ဖ်ားနာေပ်ာက္ပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ ၅၃ ထိုအခ်ိန္ကား၊ သင္၏သားသည္ အသက္ခ်မ္းသာရၿပီဟု ေယရႈမိန္႔ေတာ္မူေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္ကို အဘသိ၍။ ကိုယ္တိုင္မွစေသာ မိမိအိမ္သူအိမ္သားအေပါင္းတို႔သည္ ယံုာကည္ျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက၏။ ၅၄ ဤနိမိတ္လကၡဏာေတာ္ကား၊ ေယရႈသည္ ယုဒျပည္မွ ဂါလိလဲျပည္သို႔ ႂကြသည္ေနာက္၊ ျပေတာ္မူေသာ ဒုတိယနိမိတ္လကၡဏာ ျဖစ္သတည္း။
ဘုရင့္နန္းေတာ္အရာရွိတေယာက္ သခင္ေယရႈထံ လာၿပီး သူ႔တရား၊ သူ႔အခြင့္အာဏာကို ၾကားနာဖို႔ လာတယ္။ ရြာသားေတြက ၾကားၿပီး၊ အနာၿငိမ္းျခင္းဟာ ဘုရင့္ထံ ေပါက္ၾကားေတာ့မယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ အရာရွိမွာ မက်န္းမာတဲ့ သားတေယာက္ ကေပရေနာင္ၿမိဳ႕မွာ ရွိတယ္။ အိုင္ကမ္းေျခက ၿမိဳ႕ျဖစ္တယ္။ ေပ်ာက္မလား အထင္နဲ႔ သမားေတာ္ စံုၿပီ။ မေပ်ာက္ႏိုင္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရး အေနနဲ႔ သခင္ေယရႈထံ လာတယ္။ ကယ္မလားေပါ့။ အရာရွိက သခင္ေယရႈကို ကာနၿမိဳ႕ကေန ထြက္လာၿပီး၊ ကေပရေနာင္ကို လိုက္ခဲ့ေစခ်င္တယ္။ ကိုယ္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လာမွ သူ႔သား ေပ်ာက္မယ္ထင္တယ္။
သခင္ေယရႈအတြက္ အခုအရာရွိေရာက္လာလို႔ ဘာမွစိုးရိမ္စိတ္ မျဖစ္ပါဘူး။ ယံုၾကည္ျခင္း မရွိလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရံုပါပဲ။ အတုမရွိတဲ့သူကို မယံုၾကည္ေတာ့လည္း ဘာတတ္ႏိုင္မလဲ။ အမ်ားစုက ေလာကီအရာေတြ ေတာင္းရင္းနဲ႔ သံသယစိတ္ဝင္ေနၾကတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ယံုၾကည္သူဟာ မရခင္ အေျခအေနေပၚ မူမတည္ဘဲ ဘုရားစကားကို အမွီျပဳၾကတယ္။
ဒီအရာရွိက သခင္ေယရႈ ျပစ္တင္ေပမယ့္လည္း ႏွိမ့္ခ်စြာနဲ႔ သခင္၊ ကိုယ္ေတာ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဂရိစကားအရဆိုရင္ သူဟာ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ အေစခံကၽြန္လို႔ ဆိုလိုတယ္။ သားကိုခ်စ္သလို၊ သခင္ေယရႈကိုလည္း ေလးစားတာေၾကာင့္ သားအသက္ကို ကယ္ဖို႔ ကေပရေနာင္ၿမိဳ႕ကို ႂကြဖို႔ ေတာင္းပန္တယ္။
အရာရွိက သခင္ေယရႈကို သခင္အျဖစ္ယံုၾကည္တာကို သခင္ေယရႈ သိတယ္။ “သြားေလာ့။ သင့္သား အသက္ရွင္လိမ့္မယ္” လို႔ ဆိုတယ္။ ကေပရေနာင္ၿမိဳ႕ကို လိုက္မသြားဘဲ၊ အရာရွိရဲ႕ ဖခင္ေမတၱာနဲ႔ ယံုၾကည္ျခင္းကို တည္ေဆာက္ ေပးလိုက္တယ္။ အရာရွိဟာ မက်န္းမာတဲ့ သားျဖစ္သူနဲ႔ သခင္ေယရႈ အလွမ္းကြာေဝးတာကို အမႈမထားဘဲ အနာၿငိမ္းေစႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ႏိုင္ပါ့မလား။
စကားေျပာရင္းနဲ႔ အရာရွိဟာ သခင္ေယရႈရဲ႕ စိတ္သေဘာနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို နားလည္လာတယ္။ သခင္ေယရႈဟာ မလိမ္မညာ၊ မကဲ့ရဲ႕ဘူးလို႔ စိတ္ခ်တယ္။ အခုေတာ့ သားအနားမွာ မရွိေပမယ့္ ေပ်ာက္ႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္။ သခင္ေယရႈရဲ႕ စကားကို နားေထာင္ၿပီး ကေပရေနာင္ကို ျပန္လာတယ္။ စကားနားေထာင္ၿပီး ျပန္လာတာဟာ သခင္ေယရႈကို ဂုဏ္ရွိန္တက္ေစသလို၊ လက္ေတြ႕လည္း အနာၿငိမ္းေစျဖစ္သြားတယ္။ သခင္ေယရႈသာ ေရာဂါေပ်ာက္ေစႏိုင္ရင္သူဟာ အားလံုးထက္ ႀကီးျမတ္သူ ျဖစ္တယ္။ အနာၿငိမ္းေစျခင္းက ဘုရားတန္ခိုးေတာ္နဲ႔ အခြင့္အာဏာကို သက္ေသျပေနတယ္။ အျပန္လမ္းမွာပဲ ယံုၾကည္ျခင္းက ပိုတိုးလာတယ္။
အရာရွိရဲ႕ တပည့္ေတြကို ျပန္ခိုင္းၿပီး သားျဖစ္သူ ျပန္က်န္းမာမယ္လို႔ ေၾကျငာတယ္။ အရာရွိဟာ စိုးရိမ္စိတ္ မရွိေတာ့ဘဲ ဘုရားေက်းဇူးခ်ီးမြမ္းတယ္။ သူ႔သားေရာဂါေပ်ာက္တဲ့အခ်ိန္ကို မွတ္တယ္။ ေန႔လည္ခင္းလို႔ ဆိုၾကတယ္။ သခင္ေယရႈက ေပ်ာက္မယ္လို႔ အမိန္႔ရွိ၊ ဂတိေပးတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။
အရာရွိက သူ႔မိသားစုေရွ႕မွာ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္း၊ တန္ခိုးနဲ႔ ေက်းဇူးေတာ္ကို သက္ေသခံတယ္။
ဒီနမိတ္လကၡဏာဟာ ရွင္ေယာဟန္ရဲ႕ မွတ္တမ္းမွာ ဒုတိယ နိမိတ္လကၡဏာ ျဖစ္တယ္။ သခင္ေယရႈအေၾကာင္းက ဘုရင္ခံရဲ႕ နန္းေတာ္ကို လႈပ္ရွားသြားေစတယ္။ သခင္ေယရႈကို ယံုၾကည္ျခင္းဟာ နိမိတ္လကၡဏာကို ျပဳခြင့္ေပးတဲ့ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္တာနဲ႔ အတူတူလို႔ သိလာၾကတယ္။
ဆုေတာင္း ႂကြလာတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သခင္ေယရႈဘုရား၊ ကေပရေနာင္ၿမိဳ႕မွ လူငယ္ကို အနားမွာ မရွိဘဲ အနာၿငိမ္းေစခဲ့ပါတယ္။ ဖခင္ကိုလည္း ယံုၾကည္ျခင္း ခိုင္မာေစခဲ့ပါတယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ တန္ခိုးေတာ္ကို အားကိုးတတ္ဖို႔ သြန္သင္ေတာ္မူပါ။ အျပစ္ဒုစရိုက္ထဲမွာ ေသေနသူေတြ ကယ္တင္ျခင္းရဖို႔ ဆုေတာင္းပါ၏။ ရမယ္လို႔လည္း ယံုၾကည္ပါ၏။
ေမးခြန္း ၃၆
- အရာရွိရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္း တိုးလာပံု အဆင့္ဆင့္ကို ေျပာျပပါ။