Previous Lesson -- Next Lesson
6. Në Krishtin, njeriu çlirohet nga mëkati, vdekja dhe dënimi (Romakëve 8:1-11)
ROMAKËVE 8:3-8
3 Sepse atë që ligji nuk mund ta bënte, duke qenë se ishte i dobët për shkak të mishit, Perëndia e bëri duke dërguar Birin e tij në ngjashmëri me mishin mëkatar, për shkak të mëkatit: Ai e dënoi mëkatin në mish, 4 që kërkesa e drejtë e ligjit mund të përmbushet në ne që nuk ecim sipas mishit, por sipas Frymës. 5 Sepse ata që jetojnë sipas mishit e kanë mendjen te gjërat e mishit, por ata që jetojnë sipas Frymës, në gjërat e Frymës. 6 Në fakt mendja e kontrolluar nga mishi prodhon vdekje, por mendja shpirtërore është jetë dhe paqe. 7 Sepse mendja e kontrolluar nga mishi është armiqësi me Perëndinë; sepse nuk i nënshtrohet ligjit të Perëndisë dhe as nuk mundet t'i nënshtrohet ligjit të Perëndisë. 8 Pra, ata që janë në mish nuk mund t'i pëlqejnë Perëndisë.
Krishti vendosi një besëlidhje të re, sepse besëlidhja e vjetër ishte e pafuqishme dhe e paaftë për të mposhtur epshet dhe mëkatin në mish. Mishërimi i Birit të Perëndisë ishte fillimi i besëlidhjes së re dhe faza e parë e fitores hyjnore mbi trupin e dobët njerëzor, sepse Krishti e kontrolloi plotësisht trupin e tij nga Fryma e Shenjtë që banonte në të se i ligu nuk mund të ankohej kundër tij, sepse jeta e tij e pastër ishte dënim, detyrim dhe vdekje e mëkatit.
Krishti jetoi i shenjtë në çdo kohë, sepse Fryma e Atit të tij qiellor e bëri mëkatin të vdekur në trupin e tij, të cilin ai e trashëgoi nga gjyshërit e tij. Prandaj vazhdoi pa faj dhe me dashurinë dhe mirësinë e tij i plotësoi të gjitha kërkesat e Ligjit. Ai arriti kulmin kur mbarti mëkatet tona në trupin e tij dhe na mbuloi me drejtësinë e Perëndisë me vdekjen e tij. Ky justifikim hyjnor nuk realizohet tek ne nëpërmjet besimit teorik, tradicional, por materializohet në jetën praktike, sepse drejtësia e Perëndisë është dashuria e tij e ligjshme e bazuar në të vërtetën. Kjo dashuri e madhe u derdh në zemrat e besimtarëve për të thënë: “Krishti jeton në ne. Ai na udhëheq, na drejton dhe na nxit të përmbushim Ligjin. I krishteri nuk mund të sillet sipas mishit me epshet e tij korruptuese, por sipas Shpirtit dhe planeve të tij në mirënjohje, gëzim dhe lehtësim.
Kjo është pyetja kryesore që të drejtohet: A je një njeri i Frymës së Shenjtë? A banon Krishti në ty? A është Shpenguesi i botëve në qendër të zemrës tënde? A të justifikoi vdekja e tij në kryq që të mund të ecësh në risinë e jetës së tij? Besimi nuk është as supozim, as imagjinatë. Është fuqia shpirtërore e gjallë dhe prania e Perëndisë në trupat e shfajësuar.
Njeriu shpirtëror njihet nga interesat e tij. Ai është i interesuar për falje dhe paqe. A je paqebërës? A kërkon të përhapësh pajtimin me Perëndinë midis të gjithë njerëzve, që shumë të mund të përtërihen dhe të bëhen fëmijë të Perëndisë dhe kështu jeta e tij hyjnore të realizohet tek ata që janë mishëror, që ata nga ana tjetër të mund të fillojnë interesin shpirtëror?
Megjithatë, ai që jeton pa Frymën e Perëndisë mbetet mishëror, i dobët, i ndërlikuar, shkelës në mendime dhe sjellje kundër Trinisë së Shenjtë dhe duke adhuruar epshet dhe dëshirat e tij tokësore. Një njeri i tillë trashëgon në fund vdekjen, zemërimin e Perëndisë dhe gjykimin e drejtë. Në fund të fundit, njeriu mishor nuk dëshiron t'i nënshtrohet ligjit të Zotit, por ai rebelohet kundër tij me vullnetin e tij të neveritshëm. Ai as nuk e kënaq Perëndinë, as nuk e do atë, nëse nuk pendohet, nuk kthehet në besim dhe nuk beson në Krishtin. Njeriu pa banesën e Frymës së Shenjtë në zemrën e tij është i humbur. Ai bie nga shkatërrimi në shkatërrim. Me fjalë të tjera, kushdo që është i zbrazët nga Fryma e dashur nuk është i Krishtit, por është skllav i djallit.
Njeriu shpirtëror, nga ana tjetër, është i vetëdijshëm. Ai ruan paqen që i është dhënë nga Zoti, i do armiqtë e tij, i lutet Perëndisë çdo ditë për fuqinë dhe mbrojtjen e tij dhe dëshiron me gjithë zemër t'i tërheqë të gjithë te Jezusi, burimi i jetës dhe i paqes, që të mos humbasin, por të kenë jetë të përjetshme. A u bëre një person i mbushur me Shpirtin e Perëndisë, i shtyrë prej tij dhe duke e kuptuar dashurinë e tij pa fodullëk?
LUTJE: O Zoti Jezus, Perëndi i dashur, mendjet tona janë të vogla dhe ne nuk e njohim vet Shpirtin tënd dhe dashurinë tënde. Në hirin tënd të bollshëm, ti na mbushe me durimin tënd dhe me karakteret e tua, që ne të të lëvdojmë me Atin dhe me Frymën e Shenjtë dhe të bëjmë vullnetin tënd me gëzim e përzemërsi. Na ruaj në paqen tënde që të mund të të ndjekim me fuqinë e Shpirtit tënd. Na jep urtësi dhe vullnet që të mund t'i thërrasim të gjithë ata që janë të mishit t'ju nënshtrohen, që të mund të shpëtohen, të ndryshohen dhe të shenjtërohen.
PYETJA:
- Cili është interesi i njeriut shpirtëror? Cila është trashëgimia e atyre që janë mishëror?