Previous Lesson -- Next Lesson
8. Veprat e Mrekullueshme të Krishtit nëpërmjet dorës së Pjetrit (Veprat 9:31-43)
VEPRAT 9:31-35
31 Atëherë kishat në mbarë Judenë, Galilenë dhe Samarinë patën paqe dhe ndërtoheshin. Dhe duke ecur në druajtjen e Zotit dhe në ngushëllimin e Frymës së Shenjtë, shumoheshin. 32 Dhe ndodhi që, ndërsa Pjetri po përshkonte gjithë anët e vendit, zbriti edhe te shenjtorët që banonin në Lida. 33 Aty gjeti një njeri me emër Enea, i cili ishte tetë vjet i shtrirë në shtrat dhe ishte i paralizuar. 34 Dhe Pjetri i tha: ''Enea, Jezu Krishti të shëron. Çohu dhe rregulloje shtratin tënd.” Pastaj u ngrit menjëherë. 35 Kështu të gjithë ata që banonin në Lida dhe në Saron e panë dhe u kthyen te Zoti.
Vargu 31 ka një rëndësi të madhe sepse Luka na shkroi shkurtimisht se kisha e krishterë u përhap me gjithë persekutimin në rajonet e njohura si Palestina ku Jezusi kishte ecur. Madje edhe në Galile, në rajonin malor, u themeluan kisha, themeluesi i të cilave është i panjohur për ne.
Ndërsa Sauli iu drejtua Jezusit, Shpëtimtarit, persekutimi kundër të krishterëve e humbi impulsin e tij, sepse ekspertët ligjorë ishin teorikë dhe ishin të kënaqur me vdekjen e Stefanit si një paralajmërim i frikshëm për publikun. Ndërsa Pali kaloi tre vjet larg Jeruzalemit dhe persekutimi pushoi për njëfarë kohe, urrejtja ishte si një zjarr i shuar i fshehur nën tokë. Megjithatë, ajo nuk shpërtheu hapur dhe as nuk i përndoqi besimtarët publikisht.
Kishat midis Damaskut dhe Galilesë dhe në bregun e detit morën frymë dhe u ndërtuan në dashuri, studim të thellë, durim, sakrifica dhe bashkësi. Frika e Zotit mbeti në ta si fillimi i diturisë. Gëzimi i të krishterëve dhe dashuria e tyre për Zotin, Trininë e Shenjtë janë të lidhura me nderimin ndaj të Shenjtit. Nëse e quajtëm Perëndinë Atin tonë me falënderim dhe lavdërim, le të mos harrojmë kërkesën e parë në LUTJEN e Zotit: "U shenjtëroftë emri yt".
Aty ku kishat jetojnë përpara Zotit në dashuri dhe janë të mbushura me Frymën e Shenjtë, ungjilli predikohet automatikisht, sepse kjo ringjallje nuk ka nevojë për takime të veçanta për ta promovuar atë, pasi çdo besimtar është një dritë në errësirë dhe kushdo që është i palëkundur në Zotin është si një yll i ndritshëm në natën e zezë, që udhëzon në rrugën e shpëtimit. Aty ku Fryma e Shenjtë bashkon dëshminë e sjelljes me fuqinë e fjalës, ngushëllimi i tij vajos zemrat e trazuara që kanë frikë nga gjykimi i Perëndisë. Dhe aty ku ungjilli i shpëtimit na drejton tek ai që u kryqëzua, atje pendimi kurorëzohet nga drejtësia e besimit të vulosur nga banesa e Frymës së Shenjtë tek besimtari. Vet Fryma e Shenjtë është motivi i predikimit. Ai u flet individëve nëpërmjet besimtarëve të rilindur se kishat bëhen më aktive nëpërmjet veprimtarisë së fuqisë të tij. Po në lidhje me kishat tuaja? A e doni njëri-tjetrin? A jeni të vendosur në Krishtin, qendrën tuaj? A u shpallet dëshmia juaj e përbashkët të gjithë njerëzve në fuqinë e Ngushëlluesit hyjnor?
Ndërsa kishat kishin tani një rreze lirie dhe paqeje, larg persekutimit, Pjetri u largua nga Jeruzalemi, qendra e krishtërimit dhe vizitoi të gjitha kishat nga veriu në jug dhe nga lindja në perëndim. Edhe ai zbriti në bregun e detit dhe arriti në qytetet afër Jopës (tani Jafa).
Kishte një bashkësi të shenjtorëve në Lida, sepse Zoti i kishte zgjedhur nga bota dhe i kishte çuar te të vetët. Ai i pastroi me anë të gjakut të Krishtit dhe ata u mbushën me Shpirtin e dlirë. Kështu u bënë shenjtorë me anë të hirit nëpërmjet besimit të tyre në Krishtin që i kishte shpëtuar, i kishte konfirmuar, shenjtëruar dhe i kishte mbajtur në dashurinë e tij.
Me gjithë këto privilegje, mes tyre kishte sëmundje, tundime dhe telashe. Njëri prej besimtarëve ishte i paralizuar prej tetë vitesh. Pjetri kishte dëgjuar për të. Ai kërkoi shtëpinë e tij, e vizitoi si një shërbëtor besnik i bashkësisë së tij dhe i foli për Krishtin. Ata depërtuan thellë në këtë mbledhje së bashku me vëllezërit e Ligjit, u lutën së bashku dhe rrëfyen mëkatet e tyre. Pjetri i konfirmoi të paralizuarit faljen e mëkateve dhe i tha: Vëlla, Jezu Krishti të shëron. Me këtë deklaratë Pjetri përmblodhi të gjithë ungjillin dhe rrëfeu publikisht se Jezusi Nazareas është Krishti i vërtetë të cilit iu dha gjithë autoriteti në qiell dhe në tokë, nga i cili fuqitë e shpëtimit dhe shërimit rrjedhin nga një besimtar te tjetri, si Krishti tha: "Ai që beson në mua, siç ka thënë Shkrimi, nga zemra e tij do të rrjedhin lumenj me ujë të gjallë." (Djoni 7:38)
Enea i paralizuari dëgjoi dhe besoi. Duke i besuar dhe duke iu bindur të Dërguarit, ai u ngrit, e mbështolli vigun e tij të lagur me lot dhe u ul me ata që e takuan për bashkësi në lutje dhe madhëruan Zotin e tyre. Të gjithë besimtarët në bregdet që e kishin njohur këtë vëlla besnik në durimin e tij u gëzuan dhe u ngazëlluan. Ata njoftuan lajmin jo se Pjetri bëri një mrekulli, por se Krishti ndërhyri për të shëruar kishën, sepse Zoti i gjallë e përlëvdoi emrin e tij me shumë shenja dhe mrekulli.
LUTJE: O Zoti Jezus, ne të falënderojmë për rritjen e kishës sate. Ne të madhërojmë për fuqinë tënde, e cila vepron në shërbëtorët e tu dhe të lutemi për besimin tonë të dobët. Na i fal mëkatet tona. Na pastro nga çdo ligësi. Shëro vaktësinë tonë dhe na lejo të garojmë në rrugën tënde.
PYETJA:
- Si e shëroi Krishti Enean në Lida?