Waters of Life

Biblical Studies in Multiple Languages

Search in "Greek":
Home -- Greek -- Acts - 105 (Paul arrives in Jerusalem; Paul’s Acceptance of Circumcision According to the Law)
This page in: -- Albanian? -- Arabic -- Armenian -- Azeri -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- French -- Georgian -- GREEK -- Hausa -- Igbo -- Indonesian -- Portuguese -- Russian -- Serbian -- Somali -- Spanish -- Tamil -- Telugu -- Turkish -- Urdu? -- Uzbek -- Yiddish -- Yoruba

Previous Lesson -- Next Lesson

ΠΡΆΞΕΙΣ - Στην θριαμβευτική πορεία του Χριστού
Μελέτες στις Πράξεις των Αποστόλων
ΜΕΡΟΣ 2 - ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ ΕΩΣ ΤΗ ΡΩΜΗ - Μέσω της Υπηρεσίας του Παύλου, του Αποστόλου Απεσταλμένου από το Άγιο Πνεύμα (Πράξεις 13 - 28)
E - Η Φυλάκιση του Παύλου στην Ιερουσαλήμ και την Καισάρεια (Πράξεις 21:15 - 26:32)

1. Ο Παύλος φτάνει στην Ιερουσαλήμ και μιλάει στους Αδελφούς για τη Διακονία του (Πράξεις 21:15-20)


ΠΡΑΞΕΙΣ 21:15-20
15 Ύστερα από τις ημέρες αυτές ετοιμάσαμε τα πράγματά μας και ξεκινήσαμε για τα Ιεροσόλυμα. 16 Ήρθαν μαζί μας και μερικοί χριστιανοί από την Καισάρεια και μας οδήγησαν σε κάποιον Μνάσωνα Κύπριο, παλιό χριστιανό, που θα μας φιλοξενούσε. 17 Όταν φτάσαμε στα Ιεροσόλυμα, μας υποδέχτηκαν με χαρά οι αδερφοί. 18 Την άλλη μέρα πήγε ο Παύλος μαζί μ’ εμάς στον Ιάκωβο. Είχαν έρθει και όλοι οι πρεσβύτεροι. 19 Ο Παύλος τους χαιρέτησε και τους διηγήθηκε λεπτομερώς όλα όσα είχε κάνει ο Θεός ανάμεσα στους εθνικούς με τη δική του διακονία. 20 Όταν αυτοί τα άκουσαν, δόξασαν τον Κύριο.

Οι συνοδοιπόροι του πόνου έφυγαν βιαστικά από την ύπαιθρο της παραλίας στα ύψη των βουνών της Ιερουσαλήμ και πέρασαν τη νύχτα μαζί με έναν Κύπριο που ονομάζονταν Μνάσων, πιθανότατα ήταν φίλος του Βαρνάβα και από τα πρώτα μέλη της κοινωνίας των πιστών, οι οποίοι περίμεναν με έντονη επιθυμία τον ερχομό του Κυρίου. Από αυτόν τον άνδρα ο Λουκάς άκουσε πολλές λεπτομέρειες για τα θαύματα του Αγίου Πνεύματος από τότε που ιδρύθηκε η εκκλησία. Επιτέλους η θριαμβευτική πομπή του Χριστού έφτασε στην ένδοξη Ιερουσαλήμ, όπου πέρασαν τη νύχτα ανάμεσα σε αδελφούς και φίλους που χαίρονταν με τα έργα του ζωντανού Κυρίου σ’ όλο τον κόσμο. Τον μεγάλυναν επειδή κέρδισε πολλά έθνη ως μέλη της εκκλησίας του. Η πλευρά που υποστήριζε τη διδασκαλία των εθνικών δεν παρήλθε από την εκκλησία της Ιερουσαλήμ αλλά οι άνδρες της ήταν λίγοι συγκριτικά με τη νομικιστική πλευρά η οποία ήταν γεμάτη με έναν εσφαλμένο ενθουσιασμό για το νόμο.

Την επόμενη μέρα ο Παύλος και η συνοδεία του πήγαν να δουν τον Ιάκωβο, τον αδελφό του Ιησού και τους πρεσβύτερους της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ. Δε γνωρίζουμε αν ο Πέτρος και ο Ιωάννης ήταν εκείνη τη χρονική στιγμή στην Ιερουσαλήμ. Ο Ιάκωβος, ο νομικιστής αδελφός που προσευχόταν, εμφανίστηκε θαρραλέος στην εκκλησία. Ο Λουκάς τότε συνόδευσε τον Παύλο μαζί με τη συντροφιά που εκπροσώπευε όλες τις Ευρωπαϊκές και Ασιατικές εκκλησίες και παρέδωσαν όλοι μαζί τις γενναιόδωρες συνεισφορές που είχαν μαζέψει από τις εκκλησίες ως δώρο στη γεμάτη προβλήματα εκκλησία της Ιερουσαλήμ. Πόσο απίστευτο! Ο Λουκάς δε γράφει ούτε μια λέξη για την παράδοση αυτής της συνεισφοράς, γιατί θεωρούσε τα χρήματα ένα δευτερεύων πράγμα που δεν είναι άξιο αναφοράς. Οι άνθρωποι ήταν πιο σημαντικοί από τα χρήματα. Οι εθνικοί πιστοί στους οποίους το Άγιο Πνεύμα κατοικούσε, ήταν το πιο υπέροχο θαύμα. Η θυσία της αγάπης τους εμφανίστηκε ως εγγύηση του θριάμβου του Χριστού μέσα τους.

Με παρόντες εκείνους τους μάρτυρες των εθνικών ο Παύλος μίλησε για τα έργα του Χριστού στους Φιλίππους, στη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια, την Κόρινθο, την Τρωάδα, την Έφεσο κτλ. Μεγάλυνε τη δύναμη εκείνου, ο οποίος αναστήθηκε από τους νεκρούς, που έκανε τους αμαρτωλούς άγιους και εκείνους που δεν ήταν ο λαός του δικό του λαό. Οι νομικιστές μπορούσαν πια μόνο να συμφωνήσουν με αυτή τη σωτηρία του κόσμου, γιατί οι παρόντες αδελφοί ήταν η χειροπιαστή απόδειξη της δύναμης του Χριστού που εργάζεται ανάμεσα στους εθνικούς.


2. Η Αποδοχή της Περιτομής του Παύλου Σύμφωνα με το Νόμο (Πράξεις 21:20-26)


ΠΡΑΞΕΙΣ 21:20b-26
20 και είπαν στον Παύλο: «Βλέπεις, αδερφέ, πόσες μυριάδες Ιουδαίοι υπάρχουν που έγιναν χριστιανοί, κι όλοι αυτοί ακολουθούν με ζήλο το νόμο του Μωυσή. 21 Σ’ αυτούς σε κατηγόρησαν ότι διδάσκεις τους Ιουδαίους που ζουν ανάμεσα στους εθνικούς την αποστασία από το Μωυσή, και ότι τους λες να μην περιτέμνουν τα παιδιά τους ούτε να ζουν σύμφωνα με τους κανόνες του Μωσαϊκού νόμου. 22 Τι να κάνουμε λοιπόν; Το δίχως άλλο θα μαζευτούν τα πλήθη, γιατί θα μάθουν ότι ήρθες. 23 Κάνε λοιπόν αυτό που σου λέμε: έχουμε τέσσερις άντρες που έχουν κάνει τάξιμο. 24 Πάρε τους και λάβε κι εσύ μέρος μαζί μ’ αυτούς στις τελετές του αγνισμού. Πλήρωσε και τις δαπάνες για τις θυσίες, για να τελειώσει το τάξιμο και να ξυρίσουν το κεφάλι τους. Έτσι θα μάθουν όλοι ότι οι κατηγορίες που έχουν διαδώσει εναντίον σου δε στέκουν, αλλά ότι κι εσύ ζεις σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο και τον τηρείς. 25 Όσο για τους εθνικούς που έγιναν χριστιανοί, εμείς τους στείλαμε επιστολή, ύστερα από την απόφαση που πήραμε, να μην τηρούν τίποτε απ’ αυτά, παρά μόνο να φυλάγονται από τα ειδωλόθυτα, από το αίμα, από το κρέας του πνιγμένου ζώου και από την πορνεία». 26 Έτσι ο Παύλος πήρε τους άντρες μαζί του. Την επόμενη μέρα έκανε τις τελετές του αγνισμού μαζί τους και μπήκε στο ναό, για να δηλώσει πότε θα συμπληρώνονταν οι μέρες του αγνισμού, οπότε θα προσφερόταν θυσία για τον καθένα απ’ αυτούς.

Η χαρά των καρδιών που γέμισαν με ευχαρίστηση δεν ήταν ξεκάθαρη μέσα στην αγία εκκλησία, γιατί οι έγνοιες για το νόμο τους είχαν δέσμιους. Είναι αλήθεια ότι αποκάλεσαν τον Παύλο αδελφό εν Χριστώ και τον θεωρούσαν υιό του Θεού Πατέρα, αλλά σκέφτονταν την ίδια στιγμή και τους χιλιάδες Χριστιανούς Ιουδαϊκής καταγωγής που ήταν Ιουδαίοι και Χριστιανοί ταυτόχρονα. Δεν ήλθαν στην ελευθερία από το νόμο και παρέμειναν δεμένοι με την κατά γράμμα αποκάλυψη της Παλαιάς Διαθήκης, χωρίς να αναγνωρίζουν τη μεγάλη έμπνευση του Αγίου Πνεύματος στην Καινή Διαθήκη. Η Ιερουσαλήμ εκείνη τη χρονική στιγμή κυριαρχούνταν από τους εθνικούς επαναστατικούς εξτρεμιστές που πυροδότησαν μια σφοδρή επανάσταση το 70 μ.Χ. η οποία κατέληξε στην κατεδάφιση της αγίας πόλης και του μεγάλου Ναού . Λίγο μετά που ο Παύλος συνάντησε τον Ιάκωβο, αυτοί οι ζηλωτές επαναστάτες λιθοβόλησαν τον αδελφό του Κυρίου μέχρι θανάτου. Ο Ιάκωβος είχε ήδη αισθανθεί τον κίνδυνο και τις συνέπειες των γεγονότων. Αυτό μας δικαιολογεί το γιατί ζήτησε από τον Παύλο να τηρήσει το νόμο σε μια προσπάθεια να τον κρατήσει μακριά από υποψίες και επιθετικότητα.

Πριν πολλά χρόνια όταν ο Παύλος ήταν στη Μικρά Ασία και την Ελλάδα, εσφαλμένες αναφορές διαδόθηκαν ότι ο Παύλος προέτρεψε τους Ιουδαίους να αποστατήσουν από τη θεία διαθήκη και να μην περιτέμνουνε τους γιούς τους. Τέτοιες αναφορές ήταν ψέματα και ανοησίες επειδή ο Παύλος είχε περιτμήσει τον Τιμόθεο με τα ίδια του τα χέρια για να ευχαριστήσει τους Ιουδαίους. Ο Ιάκωβος και οι πρεσβύτεροι στην Ιερουσαλήμ γνώριζαν ότι αυτές οι αναφορές για τον Παύλο περιείχαν υπερβολικές κατηγορίες και δεν τις πίστεψαν. Ωστόσο, γνώριζαν επίσης ότι πολλοί Χριστιανοί Ιουδαϊκής καταγωγής δεν καταλάβαιναν τις έννοιες που ο Παύλος έθιγε και έγραφε στις διάσημές του επιστολές. Έτσι η εκκλησία στην Ιερουσαλήμ ενοχλήθηκε (Ρωμαίους 5:20, 7:6, Γαλάτας 5:4). Εκείνοι οι πιστοί δεν αναγνώριζαν την πνευματική ελευθερία από το νόμο. Θεωρούσαν τα έργα του νόμου μεγαλύτερα από τη δικαιοσύνη που έρχεται μέσα από την πίστη και δεν αναγνώρισαν ότι η δικαιοσύνη του Χριστού είναι εκείνη που προκαλεί τα έργα της αγάπης.

Σ’ αυτή τη συνέλευση, ο Ιάκωβος δε ζήτησε να συζητηθούν αυτές οι αρχές γιατί το θέμα είχε επιλυθεί στο συμβούλιο των αποστόλων, όπως αναφέρεται στο κεφάλαιο 15. Έτσι ο Ιάκωβος, ο γενναίος της εκκλησίας απέδειξε μπροστά στους εκπροσώπους των εκκλησιών των Εθνικών ότι ήταν ελεύθεροι από το νόμο εκτός από κάποιες παροχές αγάπης στις οποίες έπρεπε να υποταχθούν για να διατηρήσουν τη συνέχιση της κοινωνίας μεταξύ των Ιουδαίων και των Εθνικών. Συνεπώς, η δικαιοσύνη μέσω της χάρης παρέμενε ένα αμετακίνητο θεμέλιο της εκκλησίας και αποτελεί ακόμη την καρδιά και το βαθύ μυστήριο του Ευαγγελίου. Ωστόσο, ο Ιάκωβος ζήτησε από τον Παύλο να δώσει μαρτυρία μπροστά στους Εβραίους προσήλυτες ότι παρά τις πολλές κατηγορίες, παρέμενε ακόμη ένας τέλειος γνήσιος Ιουδαίος που περπατούσε με τάξη και τηρούσε το νόμο εξαιτίας της αγάπης για τους συμπολίτες του και της διαθήκης με το Θεό. Ο απόστολος υπερνίκησε μέσα του την εθιμική αντίληψη του νόμου. Δεν τον χρειαζόταν για τη δικαίωση και τον αγιασμό του, επειδή όλη η σωτηρία είναι ένα δώρο από το Θεό. Αλλά υποτάχθηκε στο νόμο για να κερδίσει τους Ιουδαίους στο Χριστό, σύμφωνα με τα ρηθέντα του ότι με τους Ιουδαίους γινόταν Ιουδαίος και με τους Εθνικούς Εθνικός ώστε να κερδίσει μερικούς Ιουδαίους και Εθνικούς στον μεγάλο του Κύριο. Πρέπει να αναφερθεί ότι στην επιστολή του προς Ρωμαίους, ο Παύλος έγραψε καθαρά ότι ο νόμος από μόνος του είναι καλός και άγιος, αλλά οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί και δεν μπορούν να τον εφαρμόσουν με τις δικές τους δυνάμεις (Ρωμαίους 3:31, 7:12).

Ο Παύλος συμφώνησε με την πρόταση του Ιακώβου ότι θα έπρεπε να ξυρίσει τα μαλλιά του ως μετανιωμένος και να εξαγνιστεί για 7 μέρες και 7 νύχτες ώστε να λατρεύσει τον Κύριό του. Αυτή η προετοιμασία συμπεριλάμβανε ράντισμα με το νερό του αγιασμού την τρίτη και έβδομη μέρα.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε Ιησού Χριστέ, ήσουν μέλος της Παλαιάς Διαθήκης. Τήρησες και ολοκλήρωσες το νόμο και μας έδωσες την Καινή Διαθήκη με την ελευθερία της, τη δύναμη και την αγάπη. Σε ευχαριστούμε για τη χάρη σου και σου ζητούμε να ελευθερώσεις όλους τους ανθρώπους από το νομικιστικό πνεύμα και να τους στερεώσεις με τη δύναμη της σταθερής σου δικαιοσύνης.

ΕΡΩΤΗΣΗ:

  1. Γιατί ο Ιάκωβος ζήτησε από τον Παύλο να εξαγνιστεί για την λατρεία στο ναό;

www.Waters-of-Life.net

Page last modified on May 09, 2023, at 06:21 AM | powered by PmWiki (pmwiki-2.3.3)