Previous Lesson -- Next Lesson
6. Το Κήρυγμα του Πέτρου στην Πεντηκοστή (Πράξεις 2:14-36)
ΠΡΆΞΕΙΣ 2:24-28
24 «Ο Θεός όμως τον ανέστησε, ελευθερώνοντάς τον από τα δεσμά του θανάτου, γιατί ήταν αδύνατο να τον κρατήσει πια ο θάνατος. 25 Πραγματικά, ο Δαβίδ λέει γι’ αυτόν: Βλέπω τον Κύριο πάντοτε μπροστά μου· είναι στα δεξιά μου για να με προστατέψει. 26 Γι’ αυτό χαίρεται η καρδιά μου και τραγουδάει η γλώσσα μου· κι όταν το σώμα μου πάει στον τάφο, θα έχει την ελπίδα συντροφιά. 27 Δε θα εγκαταλείψεις την ψυχή μου στον Άδη, ούτε θ’ αφήσεις τον άγιο σου να γνωρίσει τη φθορά. 28 Μου ’δειξες το δρόμο προς τη ζωή. Θα με γεμίσεις ευφροσύνη, όταν θα είμαι κοντά σου.»
Ο Θρίαμβος του Θεού πάνω στον θάνατο είναι το έμβλημα των Χριστιανών. Το σύμβολο αυτού του θριάμβου είναι ο Χριστός που αναστήθηκε από τους νεκρούς. Ο Χριστός ζει και δε θα πεθάνει ποτέ. Αυτός είναι η εγγύηση της ανάστασης μας και η ασφάλεια της αιώνιας ζωής.
Ο Πέτρος ομολόγησε ανοιχτά την επικράτηση του Θεού επί της αντίθεσης των Ιουδαίων που σταύρωσαν τον Ιησού γιατί ο Θεός δέχτηκε αυτόν τον αποκλεισμένο, ανέστησε τον περιφρονημένο νεαρό νεκρό της Ναζαρέτ και αφαίρεσε τα δεσμά του θανάτου (Ψαλμοί 18:5-6), γιατί ήταν αδύνατο για τον Ζωντανό Κύριο να παραμείνει νεκρός αφού ήταν άγιος, και ο θάνατος δεν είχε καμία δύναμη πάνω του. Ο Ιησούς πέθανε εξαιτίας των αδικημάτων μας και αναστήθηκε εξαιτίας της δικαίωσης μας. Αυτή η ανάσταση σηματοδότησε στους Ιουδαίους την οξεία κρίση του Θεού. Την ίδια στιγμή ήταν η μεγαλύτερη παρηγοριά για τους Χριστιανούς.
Τότε, το Άγιο Πνεύμα διευκρίνισε μέσω του Πέτρου πώς ο Βασιλιάς Δαβίδ είδε μέσω της ενόρασης του Χριστού τα μυστήρια της Αγίας Τριάδας και ομολόγησε ότι ο Υιός έβλεπε τον Πατέρα μπροστά του συνεχώς, ακάλυπτο, με όλη του την δόξα. Ο Ιησούς ήταν ο τελευταίος Αδάμ, η ευαρέσκεια και η αληθινή μορφή η οποία ήταν γεμάτη δύναμη, ομορφιά και δόξα, και έζησε μαζί με τον Θεό στην ένωση της αρμονίας κάνοντας το θέλημα του Πατέρα του.
Πριν τη σταύρωση ο Υιός είδε τον Πατέρα του στα δεξιά του. Επίσης γνωρίζουμε ότι μετά την ανάληψη του κάθισε στο δεξί χέρι του Πατέρα του. Ακόμα μια φορά βλέπουμε ότι το κάθε ένα πρόσωπο της Αγίας Τριάδας τιμάει το άλλο ακατάπαυστα, θεωρώντας τον εαυτό του τον ελάχιστο σε ταπεινότητα. Σε αυτή την προφητεία ο Χριστός είπε ότι θα συνέχιζε μέσω του θριάμβου του Θεού και δεν θα ανησυχούσε να τον βλέπει. Πόσο περισσότερο χρειάζεται να κοιτάμε τον Πατέρα μας ανά πάσα στιγμή για να μην πέσουμε σε πειρασμό;
Έτσι, η συνεχής στενή σχέση ανάμεσα στον Πατέρα και τον Υιό δε θα διαταραχθεί μέσω της υπερηφάνειας ή της αμαρτίας αλλά θα είναι μέσα στη χαρά, την αγάπη, την ευχαρίστηση και την καλοσύνη, όπως ο Θεός διακήρυξε τον εαυτό του ως τον Θεό της ευαρέστησης όταν είπε: «Είσαι ο Αγαπημένος μου Υιός. Σε Σένα ευαρεστήθηκα. Μην λυπάσαι γιατί η χαρά του Κυρίου είναι η δύναμη σου.»
Πριν ενσαρκωθεί, ο Χριστός είδε τον θάνατο του ως ο Αμνός του Θεού να έρχεται κατά πάνω του αλλά η ενόραση του επεκτάθηκε πέρα από τον θάνατο μέχρι τα αιώνια βάθη. Δεν πέθανε χωρίς ελπίδα πάνω στον σταυρό αλλά έμεινε ατάραχος με ελπίδα, γνωρίζοντας ότι το Πνεύμα και η ψυχή του δεν θα έμεναν στη φυλακή των νεκρών, γιατί είχε αφεθεί στα χέρια του Θεού. Ο Δαβίδ είχε προειπεί ότι το σώμα του Ιησού δε θα διαφθαρεί γιατί είναι άγιος. Αυτό έγινε η ελπίδα των Χριστιανών ότι το σώμα τους επίσης θα αγιαστεί και θα αναστηθεί γιατί η συγχώρεση είναι πλήρης και εξαγνίζει εντελώς το σώμα μας το οποίο είναι ένα δώρο από τον Δημιουργό. Η ανάσταση του Χριστού είναι η δύναμη μας, η χαρά και η ευχαριστία μας. Ο Χριστός πάντα γνώριζε όλα τα μυστήρια και το δρόμο για την αιώνια ζωή ώστε να μπορεί να πει: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Αυτός που πιστεύει σε Μένα, αν και θα πεθάνει , θα ζήσει. Και όποιος ζει και πιστεύει σε μένα δε θα πεθάνει ποτέ.» Στον Χριστό βλέπουμε την ανάσταση όλων των πιστών εν συντομία ώστε να γίνει ο δωρητής της ζωής στους ακόλουθους του. Χωρίς Αυτόν, και έξω από τα όρια του δεν υπάρχει καμία αληθινή ζωή.
Την τελευταία φορά ο Χριστός θα νιώσει μεγάλη αφθονία χαράς όταν δει ότι ο θάνατος του είχε απολυτρώσει εκατομμύρια ανθρώπων και τους έδωσε ζωή για να συνεχίσουν μαζί του, ενωμένοι μπροστά στον θρόνο της χάρης. Επιπλέον, το Άγιο Πνεύμα τους έκανε μέλη στο πνευματικό του σώμα και τους έβαλε μέσα στην ουσία της αγάπης του Θεού και την αλήθεια της αιώνιας ζωής. Η πίστη μας είναι πολύ μεγάλη. Στηρίζεται στην χαρά και στην ελπίδα.
ΠΡΆΞΕΙΣ 2:29-32
29 «Αδερφοί, μπορώ να σας πω ελεύθερα για τον προπάτορα, το βασιλιά Δαβίδ, ότι και πέθανε και θάφτηκε και το μνήμα του υπάρχει εδώ μέχρι σήμερα. 30 Επειδή όμως ήταν προφήτης και γνώριζε ότι ο Θεός τού υποσχέθηκε με όρκο πως από έναν απόγονό του θα αναδείξει το Χριστό ως άνθρωπο για να καθίσει στο θρόνο του, 31 μίλησε προφητικά για την ανάσταση του Χριστού, ο οποίος, ούτε εγκαταλείφθηκε στον Άδη, ούτε στο σώμα του γνώρισε φθορά. 32 Αυτόν τον Ιησού τον ανέστησε ο Θεός, και για το γεγονός αυτό όλοι εμείς είμαστε μάρτυρες.»
Σε αυτό το κήρυγμα ο Πέτρος απευθύνεται στους ακροατές ως αδερφούς του, αν και δεν είχαν γίνει ακόμη μέρος της οικογένειας του Θεού. Ωστόσο, αυτός είδε το Άγιο Πνεύμα να εργάζεται στις καρδιές τους, έτσι τους διευκρίνισε ότι η προφητεία του Βασιλιά Δαβίδ στην οποία γίνεται μνεία (Πράξεις 2: 25-28) δεν αναφέρεται στον ίδιο τον Βασιλιά τον ίδιο, επειδή ο Δαβίδ στην πραγματικότητα ο οποίος ήταν ο πατέρας αναρίθμητων απογόνων, πέθανε και ο διάσημος τάφος του δεν βρέθηκε άδειος. Ήταν ένας αληθινός προφήτης, χρισμένος με το Άγιο Πνεύμα και είχε λάβει μια υπόσχεση από τον Θεό την οποία κανένας άλλος προφήτης, βασιλιάς ή ιερέας δεν έλαβε, ότι ένας από τους υιούς του θα γίνονταν ο Υιός του Θεού την ίδια στιγμή, του οποίου το βασίλειο δε θα καταστραφεί (Β’ Σαμουήλ 7:12-14). Όλοι οι Ιουδαίοι γνώριζαν αυτήν την ευρέως γνωστή υπόσχεση για τον Χριστό και περίμεναν με λαχτάρα και προσδοκία τον Υιό του Ανθρώπου ο οποίος ήταν ο Υιός του Θεού. Οι γραμματείς έκαναν πολλές σκέψεις για τον ερχόμενο Χριστό. Έψαχναν τις Γραφές και ήξεραν ότι αυτός ο ουράνιος χρισμένος θα υπερνικούσε τον θάνατο, επειδή ήταν γεννημένος από το Άγιο Πνεύμα και γεμάτος με το ουράνιο στοιχείο και γι’ αυτό το σώμα του δε μπορεί να φθαρεί και η ψυχή του δε μπορεί να παραμένει δεμένη με τη δύναμη του θανάτου, επειδή το βασίλειο του είναι ένα αιώνιο βασίλειο και είχε υπερνικήσει στο πρόσωπο του τη δύναμη του θανάτου. Δεν βασίλεψε όπως ένας θνητός, προσωρινός βασιλιάς αλλά είναι ο Βασιλιάς των Βασιλιάδων, αιώνιος, ένα με τον Θεό Πατέρα, και έχει τη δύναμη του στην καρδιά του.
Τότε, παρακινούμενος από το Άγιο Πνεύμα ο Πέτρος ομολόγησε ανοικτά ότι ο Ιησούς που σταυρώθηκε και απορρίφθηκε είναι ο Υιός του Δαβίδ και ο αιώνιος Βασιλιάς που ο Θεός είχε αναστήσει. Ο Πέτρος δεν φοβόταν τους εχθρούς του μετά από αυτό και δεν συζητούσε μαζί τους αυτά τα θέματα μαζί τους αλλά έδωσε μαρτυρία για την εκπλήρωση της αλήθειας με τη δύναμη του Θεού. Είχε δει τον θρίαμβο του Θεού και άκουσε τα λόγια της συγχώρησης των αμαρτιών του από Εκείνον που αναστήθηκε και ζει. Ο Ιησούς έφαγε μαζί τους όταν αναστήθηκε από τους νεκρούς με το πνευματικό του σώμα και τους έδειξε τα σημάδια των καρφιών. Ο Ναζαρηνός είναι ζωντανός. Ο Υιός του Θεού δεν είναι νεκρός. Ο Κύριος αναστήθηκε. Είμαστε εμείς οι μάρτυρες του;
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε Ιησού Χριστού, είσαι ο Πρίγκηπας της Ζωής. Σε λατρεύουμε και πιστεύουμε στην ανάσταση σου και τη ζωή σου. Είσαι ο Βασιλιάς μας καιο Ζωοδότης μας. Εσύ είσαι η μόνη μας ελπίδα. Γέμισε πολλούς ανθρώπους με το Άγιο Πνεύμα σου και στρέψε τους σε σένα ώστε να μπορούν να ζήσουν.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Τι ήθελε ο Πέτρος να διευκρινίσει στους ακροατές του αναφέροντας την προφητεία του Δαβίδ;