Previous Lesson -- Next Lesson
e) Η Εσωτερική και η Εξωτερική Μόλυνση (Ματθαιοσ 15:1-9)
ΜΑΤΘΑΊΟΣ 15:1-9
1 Έρχονται τότε στον Ιησού από τα Ιεροσόλυμα γραμματείς και Φαρισαίοι και του λένε: 2 «Γιατί οι μαθητές σου παραβαίνουν την παράδοση των προγόνων μας; Πριν φάνε, δεν πλένουν τα χέρια τους σύμφωνα με το θρησκευτικό έθιμο». 3 Αυτός τους απάντησε: «Κι εσείς γιατί παραβαίνετε την εντολή του Θεού με πρόσχημα την παράδοσή σας; 4 Ενώ ο Θεός έδωσε την εντολή, να τιμάς τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, και όποιος κακολογεί τον πατέρα του ή τη μητέρα του να τιμωρείται με θάνατο, 5 εσείς λέτε, “όποιος πει στον πατέρα του ή στη μητέρα του: αυτό που μπορείς να ωφεληθείς από μένα το έχω κάνει δώρο στο ναό, απαλλάσσεται από την υποχρέωση να βοηθήσει τον πατέρα του”. 6 Έτσι ακυρώσατε με την παράδοσή σας την εντολή του Θεού. 7 Υποκριτές! Καλά είπε για σας προφητικά ο Ησαΐας τούτα τα λόγια: 8 Αυτός ο λαός με προσεγγίζει με τα λόγια, και με τα χείλη με τιμά, η καρδιά τους όμως βρίσκεται πολύ μακριά μου. 9 Δεν ωφελεί που με λατρεύουν, αφού διδάσκουν εντολές που επινόησαν οι άνθρωποι». (Έξοδος 20:12· 21:17, Παροιμίες 28:24, Ησαΐας 29:13, Μάρκος 7:1-13, Λουκάς 11:38, 1 Τιμόθεο 5:8)
Οι Ιουδαίοι αρχηγοί θύμωσαν και φοβήθηκαν την πνευματική δύναμη του Χριστού, κι έτσι αναζήτησαν τα αδύναμα σημεία στους μαθητές Του για να Τον καταδικάσουν. Οι νομοδιδάσκαλοι από την Ιερουσαλήμ ετοίμασαν την παγίδα για να πιάσουν τον Χριστό με το δίχτυ των κρίσεων τους.
Οι μαθητές Του παραβίασαν μερικούς από τους κανόνες των πρεσβυτέρων που οι τελευταίοι είχαν αντλήσει από τις Γραφές. Οι μαθητές δεν έπλεναν τα χέρια τους πριν φάνε ψωμί. Επομένως, αυτοί οι δάσκαλοι παραπονέθηκαν όχι για την καθαριότητα αλλά για την παραβίαση των παραδόσεων, οι οποίες θεωρούσαν όλους όσους δεν το κάνουν ακάθαρτους όπως επίσης και τη προσευχή και τη μαρτυρία τους άκυρη. Έτσι, έκαναν την ερμηνεία τους για τις Γραφές πιο σημαντική από τις ίδιες τις Γραφές οι οποίες δεν περιλάμβαναν τέτοια καθήκοντα.
Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι ήταν οι πνευματικοί αρχηγοί της Ιουδαϊκής θρησκείας, άνθρωποι των οποίων το κέρδος ήταν η υποτιθέμενη ευσέβεια. Αλλά ήταν μεγάλοι εχθροί του ευαγγελίου του Χριστού. Έντυναν την αντίθεσή τους με το πρόσχημα του ζήλου για τον Νόμο του Μωυσή, όταν στην πραγματικότητα είχαν σκοπό μόνο να ενισχύσουν τη δική τους τυραννία πάνω στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Ήταν περήφανοι και άνθρωποι με πνεύμα εμπορικό.
Η παράδοση των πρεσβύτερων ήταν ότι οι άνθρωποι έπρεπε να πλένουν συχνά τα χέρια τους και πάντα πριν αγγίξουν το κρέας. Έτσι, έβαλαν μεγάλη δόση θρησκευτικότητας στην ερμηνεία τους, υποθέτοντας ότι το κρέας που άγγιζαν με άπλυτα χέρια θα τους μόλυνε. Οι Φαρισαίοι το εφάρμοζαν οι ίδιοι τους και με μεγάλη αυστηρότητα το επέβαλλαν στους άλλους. Δεν ήταν αστική ποινή, αλλά θέμα συνείδησης και αμαρτίας κατά του Θεού, αν δεν το έκαναν. Ο Ραβίνος Ίωσής δήλωσε ότι, «το να τρως με άπλυτα χέρια είναι τόσο μεγάλη αμαρτία όσο η μοιχεία». Ο Ραβίνος Ακίμπα ήταν αιχμάλωτος και του έστειλαν νερό για να πλύνει τα χέρια του και να πιει με το κρέας του. Μια μέρα έριξε κατά λάθος μεγάλο μέρος του νερού. Έπλυνε τα χέρια του με το υπόλοιπο και δεν άφησε τίποτα να πιει, λέγοντας ότι προτιμούσε να πεθάνει παρά να παραβεί την παράδοση των πρεσβυτέρων. Όχι, δεν θα έτρωγαν κρέας με κανέναν που δεν πλύθηκε πριν από την κατανάλωση του. Αυτός ο ισχυρός ζήλος σε ένα τόσο μικρό ζήτημα θα φαινόταν πολύ παράξενος, αν δεν βλέπαμε ακόμη και σήμερα τέτοιο εσφαλμένο ζήλο. Οι άνθρωποι όχι μόνο θέλουν να εφαρμόζουν τις δικές τους παραδόσεις, αλλά και να αναγκάζουν τους άλλους να τις ακολουθούν.
Ο Χριστός δεν απάντησε στις ερωτήσεις και τις κατηγορίες των νομικών για παράβαση, αλλά έκανε σκληρή κριτική εναντίον τους, ότι δηλαδή οι ίδιοι είχαν παραβεί την εντολή του Θεού με τις ερμηνείες τους. Με αυτόν τον τρόπο ήθελε να ανοίξει τα μάτια τους ώστε να μπορέσουν να επιστρέψουν σ' Αυτόν. Τους εξήγησε με σαφήνεια πως παραμελούσαν την αγάπη τους για τους γονείς τους με το να μην τους παρέχουν τα απαραίτητα. Αφιερώθηκαν στη συλλογή χρημάτων αλλά ισχυρίστηκαν ότι η παροχή βασικών αγαθών ήταν απαραίτητη για τις δικές τους θρησκευτικές υπηρεσίες. Έτσι ξέχασαν ότι ο κωδικός πρόσβασης στις εντολές του Θεού είναι η αγάπη.
Ο Χριστός αποκάλεσε τους νομικούς και τους γραμματείς «υποκριτές». Αυτή η λέξη προκάλεσε την οργή και το μίσος τους, αλλά ο Χριστός τους επέπληξε για την υποκρισία τους. Η επίπληξή του, από το εδάφιο Ησαΐας 29:13, ανέφερε ότι οι προσευχές τους δεν ήταν παρά λόγια που επαναλαμβάνονταν με τα χείλη τους, χωρίς αγάπη για τον Θεό. Μιλούσαν χωρίς να σκέφτονται καλά τι έλεγαν. Προσποιήθηκαν ότι ήταν ευσεβείς, ενώ ήταν στην πραγματικότητα υπερήφανοι και αλαζονικοί, καθιστώντας έτσι τη λατρεία τους άχρηστη και χωρίς τη σωτήρια δύναμη. Εξαπάτησαν τους εαυτούς τους και τους ακολούθους τους, διδάσκοντας άψυχες παραδόσεις χωρίς αγάπη. Απαιτούσαν νεκρά θρησκευτικά καθήκοντα που υπερέβαιναν ό,τι διδάσκουν οι Γραφές. Ο Χριστός περιέγραψε δύο χαρακτηριστικά των υποκριτών:
Στις δικές τους εκδηλώσεις θρησκευτικής λατρείας, ένας υποκριτής δίνει την εντύπωση ότι πλησιάζει τον Θεό και φαίνεται να Τον τιμά, αλλά η καρδιά του είναι μακριά από Αυτόν. «Ο Φαρισαίος ανέβηκε στο ναό για να προσευχηθεί». Δεν φαίνεται να στέκεται σε απόσταση όπως κάνουν αυτοί που «ζουν χωρίς Θεό στον κόσμο». Οδηγεί τους ανθρώπους μέσα από παραδοσιακές θρησκευτικές πρακτικές και εκείνοι ακολουθούν τυφλά νομίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο ο Θεός τιμάται. (Ιωάννης 1:18) Ωστόσο, έχουν μόνο «μια μορφή ευσέβειας, αν και έχουν αρνηθεί τη δύναμή της» (Β’ Τιμόθεου 3:5).
Οι υποκριτές «διδάσκουν ως δόγματα τις εντολές των ανθρώπων». Οι Ιουδαίοι τότε, καθώς και οι Ρωμαιοκαθολικοί κατά καιρούς, έδιναν τον ίδιο σεβασμό στην προφορική παράδοση όπως και στον Λόγο του Θεού. Διδάσκουν τις εντολές των ανθρώπων με την ίδια ευσεβή στοργή και ευλάβεια όπως και τον Λόγο του Θεού.
Δεν γνώριζαν την αλήθεια της σωτηρίας που βασίζεται στο έλεος και τη χάρη του Θεού, ούτε είχαν μια ανανεωμένη καρδιά. Ωστόσο, προσπάθησαν να δικαιολογηθούν με πράξεις χωρίς αγάπη. Παρά τις πολλές προσευχές τους και τις σημαντικές συνεισφορές τους, ο Θεός απέρριψε τη λατρεία τους γιατί ήταν κενή αγάπης.
Αν η θρησκεία μας είναι μια μάταιη τελετή απαγγελιών, κινήσεων και άχρηστων προσφορών, πόσο μεγάλη είναι αυτή η ματαιοδοξία! Πόσο λυπηρό είναι να ζεις σε έναν υποκριτικό πολιτισμό όπου οι προσευχές, τα κηρύγματα και τα μυστήρια ματαιοπονούν. Αυτό συμβαίνει όταν οι καρδιές των ανθρώπων δεν υποτάσσονται στον Θεό. Η αφοσίωση μόνο με τα χείλη είναι χαμένη υπηρεσία (Ησαΐας 1:11). Οι υποκριτές «σπέρνουν τον άνεμο και θερίζουν τη θύελλα» (Ωσηέ 8:7). Εμπιστεύονται τη ματαιοδοξία και η ματαιοδοξία θα είναι η ανταμοιβή τους.
Θα πρέπει, λοιπόν, να εξετάσεις τις προσευχές σου. Απέκτησες μια νέα καρδιά, καθαρισμένη με το αίμα του Χριστού και γεμάτη αγάπη; Έχεις απελευθερωθεί από τη σκλαβιά των ανθρώπινων παραδόσεων και εθίμων και έχεις εισέλθει στην αληθινή υπηρεσία του Θεού; Είσαι από αυτούς που δηλώνουν ευσέβεια; Αγαπάς πραγματικά τον Θεό με όλη σου την καρδιά και όλη σου τη δύναμη;
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Επουράνιε Πατέρα, γνωρίζεις τις προσευχές και τις σκέψεις μας. Αφαίρεσε από μέσα μας την προσποίηση και την τύφλωσή μας, παρά την ακαθαρσία και την κακία που μας χαρακτηρίζει συγκριτικά με την αγιότητα και την αγάπη Σου. Καθάρισέ τον εσωτερικό μας κόσμο και δημιούργησε μέσα μας μια νέα καρδιά γεμάτη με την αγάπη Σου, ώστε να μπορούμε να προσευχόμαστε με πνευματικά ελεγχόμενη σκέψη και να μην μιλάμε από το περίσσευμα της καρδιάς.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Ποιο ήταν το αμάρτημα των Ιουδαίων υποκριτών;