Previous Lesson -- Next Lesson
8. Veprat e Mrekullueshme të Krishtit nëpërmjet dorës së Pjetrit (Veprat 9:31-43)
VEPRAT 9:36-43
36 Në Jopë ishte një dishepull me emrin Tabitha, që do të thotë Gazelë. Kjo grua ishte plot me vepra të mira dhe bënte shumë bamirësi. 37 Por në ato ditë ndodhi që ajo u sëmur dhe vdiq. Pasi e lanë, e shtrinë në një dhomë në katin e sipërm. 38 Dhe, duke qenë se Lida ishte afër Jopës dhe dishepujt kishin dëgjuar se Pjetri ishte atje, i dërguan dy burra që të mos vononte të vinte tek ata. 39 Atëherë Pjetri u ngrit dhe shkoi me ta. Kur erdhi, e sollën në dhomën e sipërme. Dhe të gjitha të vejat dolën pranë tij duke qarë, duke i treguar tunikat dhe rrobat që Gazela kishte bërë kur ishte me ta. 40 Por Pjetri i nxori të gjithë jashtë, u ul në gjunjë dhe u lut. Dhe, duke u kthyer nga trupi, tha: "Tabitha, çohu". Dhe ajo hapi sytë dhe, kur pa Pjetrin, u ul. 41 Pastaj i dha dorën dhe e ngriti; dhe, si thirri shenjtorët dhe të vejat, e paraqiti të gjallë. 42 Dhe kjo u bë e njohur në mbarë Jopën, dhe shumë besuan në Zotin. 43 Kështu ai qëndroi shumë ditë në Jopë me Simonin, regjës lëkurësh.
Shumë vite më parë, Jezusi i urdhëroi apostujt e tij, duke thënë: «Predikoni duke thënë: ‘Mbretëria e qiejve është afër.’ Shëroni të sëmurët, pastroni lebrozët, ringjallni të vdekurit, dëboni demonët. Falas keni marrë, falas jepni” (Mateu 10:7-8). Jezusi u dha apostujve të tij autoritetin që t'i praktikonin këto gjëra në emrin e tij në harmoni të plotë me të. Vullneti i Jezusit u realizua në veprimet e apostujve dhe Fryma e Shenjtë i udhëhoqi ata që të lavdëronin Birin dhe të zbatonin mbretërinë e tij të dashurisë.
Në Jopë ishte një dishepull që vdiq. Këtu lexojmë për herë të parë dhe të vetmen herë në Biblën e Shenjtë fjalën "dishepull" të përdorur për një grua nga ata që besuan në Krishtin. Emri i dishepullit "Tabitha" është një fjalë aramaike që do të thotë gazelë. Kjo motër dallohej për karakterin e saj të mirë dhe butësinë. Ajo nxitoi të mos mbjellë përçarje mes fqinjëve të saj, por të ndihmojë të sëmurët. Ajo pastronte shtëpitë e të moshuarve, ndihmonte në përkujdesin e fëmijëve të nënave të lodhura dhe ishte e mëshirshme me të vejat në kishë që jetonin në një telash të madh. Gazela kishte sakrifikuar shumë nga pasuritë e saj dhe kishte qëndisur gjatë kohës së lirë, në mënyrë që Krishti të qëndiste emrin e tij në zemrat e anëtarëve të kishës dhe ata të mund të bëheshin plotësisht një qilim i bukur për lavdërimin e emrit të tij.
Papritmas kjo shenjtore vdiq. Nuk e kishin zakon ta vendosnin të ndjerën në dhomën e sipërme, por preferuan ta bënin këtë në mënyrë që njerëzit të mund të vinin tek ajo grupe-grupe dhe të qanin duke kujtuar dashurinë dhe sakrificën e saj. Vëlla i dashur, po të vdisje, a mendon se njerëzit do të qanin për ty për veprat e tua të mira e sakrificat? Apo do t'ju mallkonin, sepse keni jetuar një jetë egoiste, të ashpër dhe pa sakrifica?
Pleqtë e kishës dëgjuan se Pjetri, më përpara midis apostujve, ishte afër qytetit të tyre dhe i kërkuan që të ngushëllonte të pikëlluarit dhe t'i mbështeste në pikëllimin e tyre, sepse të larguarit kishin pritur si ata ardhjen e dytë të Krishtit dhe shpresonin ta takonin sa ishin gjallë. Ishte një tronditje e madhe në kishë që një nga gratë e virtytshme të kishës kishte vdekur para ardhjes së Krishtit.
Pjetri e dëgjoi thirrjen dhe udhëtoi menjëherë rreth 18 kilometra nga Lida në Jopë duke u lutur për të ngushëlluar kishën. Atij iu kujtua se si Zoti hyri në shtëpinë e Jairit, ku gratë godisnin faqet me shuplakë dhe shkulnin flokët dhe hyri në dhomën e vajzës së vdekur dhe i dha jetë, ndërsa i dërgoi të gjitha gratë që qanin dhe e ringjalli, duke i thënë: "Vajzë e vogël, çohu".
Në këtë atmosferë imagjinatash, Pjetri hyri në shtëpinë e Gazelës. Zemra iu mbush me pikëllim kur dëgjoi të qarat e grave. Ai ndjeu indinjatë për fuqinë e vdekjes mes besimtarëve që jetojnë në Krishtin. Kështu ai i dërgoi jashtë të gjitha gratë që qanin, u gjunjëzua vetëm dhe u lut me besnikëri. Fryma e Shenjtë e udhëhoqi lutjen e tij që të mund t'i kërkonte Jezusit ta ngrinte dishepullin. Dhe kur Pjetri mësoi me siguri se Jezusi do t'i jepte lavdi emrit të tij në atë moment, ai nuk filloi të bënte lëvizje të çuditshme dhe murmuritje magjike, por tha të njëjtat fjalë që Jezusi i tha vajzës së Jairit: "Tabitha, çohu".
Sa e habitshme! Ai nuk e përmendi publikisht emrin e Jezusit, por me fuqinë hyjnore e rriti atë me të njëjtat fjalë, të cilat Zoti i kishte përdorur gjithashtu. Pa dyshim, më i guximshmi ndër apostujt nuk e ringjalli gruan e vdekur në emrin e tij, sepse askush nuk mund ta mposhtë vdekjen nga vetja. Vetëm Krishti triumfoi mbi këtë fantazmë vdekjeprurëse, sepse ai është i shenjtë dhe i pamëkat tani dhe përgjithmonë. Besimi i Pjetrit në Krishtin Jezus ia hoqi fuqinë vdekjes dhe e ktheu në jetë dishepullin.
Besimtarja dëgjoi zërin e Jezusit në fjalët e apostullit dhe hapi sytë çuditërisht. Ajo u ul dhe ndjeu parfumin rreth trupit të saj dhe pa këtë burrë të çuditshëm në dhomën e saj që lutej dhe e shikonte. Pjetri e mori për dore dhe e ndihmoi të ulej. Ai i shpjegoi asaj se Jezusi donte që ajo t'i shërbente atij për një kohë të gjatë që ajo të bëhej në thellësinë e saj një dëshmi e gjallë e triumfit të Krishtit mbi vdekjen në të gjitha qytetet bregdetare dhe rajonet përreth tyre.
Kur turmat hynë me frikë në dhomë, të gjithë ishin të hutuar dhe të turpëruar. Disa prej tyre u lutën dhe të tjerë u gjunjëzuan dhe lavdëruan Krishtin që mundi vdekjen. Lajmi u përhap në të gjithë qytetin dhe krahinën dhe shumë njerëz erdhën në turma për t'iu bashkuar besimit dhe për të fituar jetë të përjetshme nëpërmjet besimit të tyre te Jezusi, Zoti i tyre, por ata nuk qëndruan të gjithë të patundur në Princin e jetës. Megjithatë, një numër i madh prej tyre në fakt u bashkua me kishën dhe u bënë anëtarë të trupit të Perëndisë. Për këtë ringjallje besimi Pjetri qëndroi për një kohë të gjatë në Jopë, duke i shërbyer kishës së lulëzuar. Sa e mrekullueshme! Pjetri nuk qëndroi në shtëpitë më madhështore të komunitetit, por jetoi me një regjës lëkurësh të përbuzur, shtëpia e të cilit ishte plot me lëkurë, me erën e tyre të rëndomtë dhe në pisllëk. Ky regjës lëkurësh jetonte jashtë qytetit në përputhje me ligjin e asaj kohe që njerëzit të mos n..doteshin nga papastërtitë e prodhuara në profesionin e tij që përfshinte trajtimin e kufomave. Pjetri banoi me këtë besimtar të varfër, emri i të cilit është shkruar në qiej.
LUTJE: O Zot, ne të adhurojmë për shkak të mrekullisë së ringjalljes së dishepullit të vdekur në Jopë. Ne të falënderojmë për besimin e Pjetrit, i cili iu bind udhëzimit të zërit tënd. Na mëso t'i bindemi tërheqjes së Shpirtit tënd për çdo shërbim në emrin tënd dhe na pastro që të mund të të shërbejmë në fuqinë tënde.
PYETJA:
- Si e realizoi Jezusi urdhrin që u dha dishepujve për të ringjallur të vdekurit?