Previous Lesson -- Next Lesson
17. BABA'NIN OĞULDAN KOPMASI (Markos 15:33-36)
Markos 15:33-36
33 Öğleyin on ikiden üçe kadar bütün ülkenin üzerine karanlık çöktü. 34 Saat üçte İsa yüksek sesle, "Elohi, Elohi, lema şevaktani" yani, "Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin?" diye bağırdı.
35 Orada duranlardan bazıları bunu işitince, "Bakın, İlyas'ı çağırıyor" dediler.
36 Aralarından biri koşup bir süngeri ekşi şaraba batırdı, bir kamışın ucuna takarak İsa'ya içirdi. "Dur bakalım, İlyas gelip O'nu indirecek mi?" dedi.
Metinde sözü edilen bu acı günün altıncı saati, bizde öğle vakti on ikidir. Güneşin yakıcı ışığı genellikle bu saatte masmavi gökten yeryüzüne akar. Ama tam bu sırada Kudüs tepeleri yönüne doğru kızgın, kavurucu bir kum fırtınası esmeye başladı. Sonra güneş kayboldu, ortalığı korkutucu bir karanlık kapladı.
Kimi yorumculara göre bu, tek bir ceset olan cehennemin tüm gücüyle Çarmıha Gerilen’e atılıp, O’nu günaha sürüklemek için son bir teşebbüste bulunduğunun işaretidir.
Oysa İsa, Allah’ın bedene girmiş Sözü, kendinden geçtiği anlarda bile ağzından yalnızca kutsal sözler duyuldu. Ruh O’nun yerine konuşuyordu.
Saat dokuzda (öğleden sonra üç) İsa yüksek sesle haykırdı. Çarmıha Gerilen’in haykırışı aracılığıyla Kutsal Ruh, Baba’nın Oğul’u terk ettiğine, yüzünü gizleyerek O’na yargıç sıfatıyla göründüğüne, tanıklık etti. Tanrısal öfke terkedilmiş Oğul’un üzerine indi.
Haberciler bu derin anlamlar içeren ürkütücü sözü anında Yunanca’ya ya da İbranice’ye aktarma cesaretini gösteremediler. Önce söylendiği Aramiceyle kaleme alıp ardından Yunanca çevirisini eklediler.
Daha önceleri “ben ve Baba biriz” O bende, ben de O’ndayım diyen İsa, sevgi birliğinin koptuğuna şahadet ederek haykırdı: “Beni neden terk ettin?” Hayır, bu olamaz! “Sevginin ta kendisi olan sen beni nasıl bırakırsın?”
Müjdeci Matta ve Markos’un İsa’nın çarmıhtaki tek sözü olarak kaydettikleri bu cümle çarmıhın taşıdığı anlamdan habersiz dindarlar ve tanrıtanımazlar için bir sürçme taşıdır. İsa’nın bu sözü tanrısal gazap tarafından mahkûm edilmiş, ümitsiz düşmüş bir insan olarak söylediğini sananlar çoktur.
Bizlerse ona Allah’a olan imanımızın ve biz yoldan çıkmışlara uzanan tanrısal sevginin kanıtı gözüyle bakıyoruz. İsa Kutsal’dan uzak olan bizleri kurtarmak için Baba’yla birliğini feda etti.
İnsan bedenindeki Tanrı’dan başka Allah’ın Kuzusu olarak yerimize ölebilecek tek bir insan bile yoktur. İsa suçsuzdu ve bu nedenle günahı kaldırıp yargıyı yüreklenebilirdi. Tek Allah Mesih’in çarmıha gerilişinde kendisini Baba, Oğul ve Kutsal Ruh nitelikleriyle Kutsal Üçlük’te gösterdi:
“...Sonsuz Ruh aracılığıyla kendini lekesiz olarak Allah’a sunmuş olan Mesih’in kanının diri Allah’a ibadet edebilmemiz için vicdanımızı ölü işlerden temizleyeceği ne kadar kesindir!" (İbranilere 9:14)
Kutsal Ruh’un esiniyle bu sırrı kavrayan kişi Baba ve Oğul’a tapınır, Kuzu’nun kanıyla arıtılmış yaşamını Allah’ın hizmetine vakfeder. Önümüzde yalnızca iki seçenek var: Çarmıha Gerilen’le alay etmek ya da O’na, sonsuz sevgisine şükran borcu olarak hizmet etmek.
Romalı asker ve gözcüler İsa’nın Aramice söylediği sözleri anlayamadılar. İlyas’i çağırdığını sandılar, O’nu çarmıhtan indirmek üzere karanlığın içinden tanrısal bir kişinin çıkabileceği korkusuyla titrediler. Yakıcı fırtınanın içinde O’na su uzatmak isteyen acıma hissine sahip kişileri kendisine yaklaştırmadılar.
Dua: Baba, sana tapınırız. Kendisinden hoşnut olduğun Oğlu’nu terk ederken yüreğin kan ağladı. Sonsuz Sevgi olan sana Oğlun aracılığıyla tapınırız. Çünkü sen günahlarımıza duyduğun öfkeni O’nun, Kutsal Oğlunun üzerine döktün sonsuza dek sende kalabilmemiz için O’nu terk ettin. Baba, Oğul ve Kutsal Ruh’ta tek olan Allah, Rabbimiz İsa Mesih aracılığıyla tüm yaşamımızı sonsuza dek sana adıyoruz. Amin.
Soru 17: Çarmıha Gerilen’in, “Allahım, Allahım, beni neden bıraktın?" diye haykırması neyi ifade ediyor?