Waters of LifeBiblical Studies in Multiple Languages |
|
|
Home Bible Treasures Afrikaans |
This page in: -- Albanian -- Arabic -- Armenian -- Bengali -- BURMESE -- Cebuano -- Chinese -- Dioula? -- English -- Farsi? -- French -- Georgian -- Greek -- Hausa -- Hindi -- Igbo -- Indonesian -- Javanese -- Kiswahili -- Kyrgyz -- Malayalam -- Peul -- Portuguese -- Russian -- Serbian -- Somali -- Spanish -- Tamil -- Telugu -- Thai -- Turkish -- Twi -- Urdu -- Uyghur? -- Uzbek -- Vietnamese -- Yiddish -- Yoruba
Previous Lesson -- Next Lesson ေယာဟန္ - အေမွာင္မွာ ထြန္းလင္းတဲ့ အလင္းေတာ္
ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္က်မ္းကို ေလ့လာျခင္း
အေမွာင္ထဲမွာ လင္းတဲ့ အလင္း(ေယာဟန္ ၅း ၁ - ၁၁း ၅၄)
B - သခင္ေယရႈသည္ အသက္မုန္႔ ျဖစ္တယ္။ (ေယာ ၆း ၁ - ၇၁)
4. လူေတြကို လက္ခံမလား၊ ျငင္းပယ္မလား ေရြးခ်ယ္ေစတယ္။ (ေယာ ၆း ၂၂ - ၅၉)'''ေယာ ၆း ၂၂ - ၂၅ ေလွေပၚမွာ သခင္ေယရႈ ပါမသြားတာ ရိပ္မိၾကေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ ေ၇ွာင္ထြက္သြားတာကို အံ့ၾသၾကတယ္။ ညအေမွာင္ၾကားမွာ ေရွာင္ထြက္သြားခဲ့တယ္။ မုန္႔စားရၾကတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ လူေတြ ကေပရေနာင္ၿမိဳ႕ကို ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး လာၾကတယ္။ အံအားသင့္သလို မုန္႔ေတြ ေဝခ်င္တာလည္း ပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ေတြရဲ႕ အိမ္ေတြမွာ သခင္ဘုရားကို ရွာဖို႔ အေျပးလာၾကတယ္။ “ငါ၏နာမကို အမွီျပဳ၍ လူႏွစ္ဦး၊ သံုးဦးတို႔သည္ စုေဝးၾကလွ်င္၊ သင္တို႔အလယ္၌ ငါရွိ၏။” ဆိုတဲ့ ခရစ္ယာန္တရားစကားကို စတင္သင္ယူမိၾကတယ္။ နိမိတ္လကၡဏာရွာခ်င္သူေတြလည္း အံ့အားသင့္ၾကတယ္။ “ကိုယ္ေတာ္ ဒီကို ဘယ္လို ေရာက္လာသလဲ” လို႔ ေမးၾကတယ္။ ဒီအေမးကို မေျဖဘူး။ ဒါေပမယ့္ ယံုၾကည္ျခင္းရဲ႕ သေဘာကို သင္ေပးတယ္။ ေမတၱာနဲ႔ ဆြဲေခၚရင္း၊ ရန္သူ႔ ဆိုးယုတ္မႈကို ျပတယ္။ မပူမေအးကို မႀကိဳက္ဘူး။ ယံုၾကည္သူေတြကို ဘာသာေရး ကိုင္းရိႈင္း ဟန္ေဆာင္သူေတြၾကားမွ ခြဲထုတ္လိုက္တယ္။ ရွင္ေယာဟန္ ၆:၂၆-၂၇ ကိုယ္ေတာ္ကို ခ်စ္လို႔၊ ဘုရားသခင္ကို စိတ္ဝင္စားလို႔ လာတာမဟုတ္ဘဲ၊ စားခ်င္လို႔ လာတာလို႔ လူေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သတိေပးတယ္။ ဗိုက္ဆာေျပရံု လုပ္ျပတာမဟုတ္တဲ့ နိမိတ္လကၡဏာရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို နားမလည္ဘူး။ နိမိတ္ကို ရွာတယ္။ နိမိတ္ျပတဲ့သူကို ဂရုမစိုက္ဘူး။ ေလာကီအရာပဲ ရွာတယ္။ ဘုရားကို မယံုၾကည္ဘူး။ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔အတြက္ပဲ တေန႔လံုး မရွာနဲ႔။ ဘုရားတန္ခိုးေတာ္ကို ဆင္ျခင္ပါ။ စားဖို႔ေလာက္ စဥ္းစားတဲ့ တိရစာၦန္ေလာက္ မျဖစ္ေစနဲ႔။ ဝိညာဥ္ျဖစ္တဲ့ ဘုရားသခင္ထံပါး ခ်ဥ္းကပ္ပါ။ သူက ထာဝရအသက္ ေပးႏိုင္တယ္။ ထပ္ရွင္းျပတာက …. သိပ္ေကာင္းတဲ့ လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ ဒီေလာကကို ႂကြလာတယ္။ အေသြးအသားနဲ႔ သာမန္လူမွ်သာ မဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းႀကီးေပးမယ့္ လက္ေဆာင္က ငါကိုယ္တိုင္ပဲ။ လူေတြကို ဘုရားတန္ခိုးေတာ္နဲ႔ လက္ခံၿပီး၊ ဝိညာဥ္အသက္ကို ေပးဖို႔ ဝိညာဥ္ေတာ္က တံဆိပ္ခတ္ထားတယ္။ ဒီစကားထဲမွာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ႀကီးတခုပါတယ္။ လူသားအားလံုးကိုခ်စ္တယ္။ ျပဳစုတယ္။ ခ်စ္တယ္။ ေကာင္းႀကီးခံခ်င္ရင္ ပညတ္ေတာ္ေတြ ေစာင့္လို႔ ေဒါသတႀကီး ေျပာေနတဲ့ ဘုရားမဟုတ္ဘူး။ လူဆိုး၊ လူေကာင္း အားလံုးကို ေကာင္းႀကီးေပးေနတယ္။အားလံုးအတြက္ ေနေရာင္ျခည္ ေပးေနတယ္။ ဒိဌိေတြ၊ ျပစ္တင္သူေတြ ေျပာသလို မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားက လူကို ခ်စ္တယ္။ ပစၥည္းေတြပဲ စိတ္ဝင္စားေနရာက ဘုရားကို ျပန္အားကိုး တတ္ေစခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ဟာ အစားအေသာက္၊ စည္းစိမ္၊ အသိုင္းအဝိုင္းေပၚမွာ မူမတည္ဘူး။ ေျမႀကီးနဲ႔ မဆိုင္ဘူး။ လူ႔ရဲ႕အထဲကို ဘုရားရဲ႕အသက္ ဝင္လာျခင္း ျဖစ္တယ္။ ေတာင္းတဲ့သူတိုင္း ဝိညာဥ္အသက္ ရႏိုင္တယ္။ ရွင္ေယာဟန္ ၆:၂၈-၂၉ သြန္သင္သမွ် နားမလည္ၾကေပမယ့္ သခင္ေယရႈဟာ ဘုရားေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ ျဖစ္တယ္။ ထာဝရအသက္ကို လက္ခံၾကေစခ်င္တယ္လို႔ လူေတြ ရိပ္မိလာတယ္။ လက္ေဆာင္ေတာ့ ရခ်င္လာတယ္။ ရဖို႔အတြက္ ပညတ္ေစာင့္ထိန္းဖို႔၊ ဆက္ကပ္ပူေဇာ္ဖို႔၊ အစာေရွာင္ဖို႔၊ ဆုေတာင္းဖို႔ေတြ လုပ္ခ်င္လာတယ္။ ဒါက ဝိညာဥ္မ်က္စိကန္းတယ္။ ကိုယ္လုပ္မွ ရမယ္လို႔ ထင္ေနတဲ့ ပညတ္သမားေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါက အျပစ္မကင္းတဲ့ လူအတြက္ မျဖစ္ႏိုင္မွန္း မသိၾကဘူး။ ဘုရားခိုင္းတာ လုပ္ရင္ တန္ခိုးနဲ႔ သန္႔ရွင္းျခင္း ရလာမယ္ ထင္တယ္။ ကိုယ့္စိတ္ႏွလံုးရဲ႕ အေျခအေနမွန္ကို မျမင္ဘူး။ လူဟာ ဘုရားတပိုင္းလိုျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားႏွစ္သက္မယ္ ထင္တယ္။ ေစာင့္ထိန္းဖို႔၊ လုပ္ဖို႔ မလိုဘူး။ သခင္ေယရႈကို ယံုဖို႔ လိုတယ္လို႔ ျပေတာ္မူတယ္။ အစြမ္းအစနဲ႔ ႀကိဳးစားမႈေတြ မလိုဘူး။ သခင္ေယရႈကို အားကိုးဖို႔ လိုတယ္။ ဒီစကားေတြက သူတို႔အတြက္ ထိမိလဲစရာ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြက သခင္ေယရႈကို ေရွာင္လာတယ္။ ကိုယ္လုပ္ရမွာက ယံုၾကည္ဖို႔ပဲ ျဖစ္တယ္။ “ဝိညာဥ္ေတာ္ကို လက္ခံရင္ ဘုရားခ်စ္ျခင္း၊ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အာဏာေတာ္ကို သိလာမယ္။ ငါဟာ ပေရာဖက္မွ်သာ မဟုတ္၊ ဖန္ဆင္းရွင္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိလာမယ္။ ခမည္းေတာ္ေစလႊတ္တဲ့ သားေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း သိလာမယ္။ ေလာကီအရာကိုသာ စိတ္ဝင္စားမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဘုရားသား ျဖစ္လာမယ္။” လို႔ ရွင္းျပေတာ္မူတယ္။ ယံုၾကည္တယ္ဆိုတာက သခင္ေယရႈကို အသက္တာထဲ ဝင္ခြင့္ျပဳတယ္။ လမ္းျပသြန္သင္ခံတယ္။ ထာဝရအသက္ လက္ခံတယ္။ ယခုကာလ၊ ေနာင္ကာလ သခင္ေယရႈနဲ႔ သက္ဆိုင္ေစတယ္။ သက္ဆိုင္ေစသူက ဘုရားသခင္ ျဖစ္တယ္။ အျပစ္ေတြ ေဆးေၾကာေပးၿပီး၊ သားေတာ္နဲ႔ ထာဝရ သက္ဆိုင္ေစတယ္။ ရွင္ေယာဟန္ ၆:၃၀-၃၃ အျပည့္အဝ အားကိုးဖို႔ ေျပာေတာ့ ပရိတ္သတ္က လန္႔သြားတယ္။ ဘုရားသခင္ကိုသာ ေပးရမယ့္ အရာကို လာေတာင္းတယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္။ က်မ္းခ်က္သက္ေသျပခိုင္းၾကတယ္။ “ေမာေရွက ေန႔တိုင္း မႏၷမုန္႔ ေကၽြးတယ္။ တခါတည္း ေကၽြးရံုနဲ႔ မရဘူး။ ေမာေရွက လူသိန္းခ်ီၿပီး ေကၽြးတယ္။ လူငါးေထာင္ေလာက္နဲ႔ မရဘူး။ ယံုၾကည္ေလာက္ေအာင္ နိမိတ္ေတြ ထပ္ျပပါ” လို႔ ဆိုၾကတယ္။ ဒါက လူေတြရဲ႕ ေရာဂါပဲ။ သခင္ေယရႈကို မခ်စ္ႏိုင္ဘူး။ သက္ေသအရင္ ျပေစခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သခင္ေယရႈက “ငါ့ကို မျမင္ဘဲ ယံုၾကည္သူက သာ၍ မဂၤလာရွိတယ္။ အားကိုၿပီး ဘုရားကို ခ်ီးေျမာက္တာ ျဖစ္တယ္။” လို႔ ဆိုတယ္။ သခင္ေယရႈက ပရိတ္သတ္ကို ပညတ္ေတြကို အေျခခံေတြးရာမွ ယံုၾကည္တတ္လာေစတယ္။ အစားအေသာက္ပဲ စိတ္ဝင္စားရာမွ ကိုယ္ေတာ္ဟာ ဘုရားေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ျဖစ္ေၾကာင္း သိျမင္လာေစတယ္။ ေမာေရွကပဲ မႏၷမုန္႔ ေကၽြးသလိုလို ဆိုတဲ့ က်မ္းစာကို စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ အေတြးထဲက လြတ္ေျမာက္ေစတယ္။ ေကၽြးသူက ဘုရားသခင္ ျဖစ္တယ္။ ဘုရားေပးတဲ့ မုန္႔က ပိုေကာင္းတယ္။ မပ်က္စီးတဲ့ ေကာင္းကင္မုန္႔ ျဖစ္တယ္။ နားေထာင္ရင္းနဲ႔ သခင္ေယရႈဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ဘုရားသားေတာ္လို႔ ေျပာမွန္း ရိပ္မိလာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မုန္႔ဟာ ေမာေရွလက္မွ လာတယ္လို႔ ထင္ေနဆဲျဖစ္တယ္။ ဘုရားေပးတဲ့မုန္႔က ဗိုက္ထဲျဖည့္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ သမၼာတရားနဲ႔ ႂကြယ္ဝတဲ့အသက္တာကို ဆာငတ္တဲ့သူအတြက္ အငတ္အမြတ္ေျပေစမွာက ေယရႈခရစ္ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္တယ္။ သူက ေကာင္းႀကီးမဂၤလာနဲ႔ တန္ခိုးေတြကို သက္ေရာက္ေစတယ္။ ပ်က္စီးတတ္တဲ့အစာမဟုတ္ဘဲ ဝိညာဥ္အသက္ျဖစ္တယ္။ ေျမျပင္ကို ႏွင္းလိုက်တဲ့ မႏၷမုန္႔လို မဟုတ္ဘဲ ဘုရားသခင္ထံမွ လာတယ္။ ေခတ္အဆက္ဆက္၊ လူသားအားလံုးအတြက္ လံုေလာက္တယ္။ အာျဗဟံရဲ႕ အမ်ိဳးအႏြယ္အတြက္သာ မဟုတ္ဘဲ ေလာကီသားအားလံုးအတြက္ ျဖစ္တယ္။ ဆုေတာင္း အတၱႏွင့္ ကင္းေစပါ ကိုယ္ေတာ္။ ႏွိမ့္ခ်ေသာ ယံုၾကည္ျခင္းနဲ႔ ခိုင္းေသာအလုပ္ကို လုပ္တတ္ေစပါ။ ကိုယ္ေတာ္အတူရွိျခင္းအားျဖင့္ ဆာငတ္မႈေျပေစပါ။ ထာဝရကာလအထိ ေစာင့္ထိန္းေပးေတာ္မူပါ။ ႂကြလာေတာ္မူလ်က္ တန္ခိုးႏွင့္ ေကာင္းႀကီးကို ေပးေတာ္မူ၍ ေက်းဇူးတင္ပါ၏။ ေမးခြန္း ၄၆
|