Waters of LifeBiblical Studies in Multiple Languages |
|
|
Home Bible Treasures Afrikaans |
This page in: -- Albanian -- Arabic -- Armenian -- Bengali -- BURMESE -- Cebuano -- Chinese -- Dioula? -- English -- Farsi? -- French -- Georgian -- Greek -- Hausa -- Hindi -- Igbo -- Indonesian -- Javanese -- Kiswahili -- Kyrgyz -- Malayalam -- Peul -- Portuguese -- Russian -- Serbian -- Somali -- Spanish -- Tamil -- Telugu -- Thai -- Turkish -- Twi -- Urdu -- Uyghur? -- Uzbek -- Vietnamese -- Yiddish -- Yoruba
Previous Lesson -- Next Lesson ေယာဟန္ - အေမွာင္မွာ ထြန္းလင္းတဲ့ အလင္းေတာ္
ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္က်မ္းကို ေလ့လာျခင္း
အေမွာင္ထဲမွာ လင္းတဲ့ အလင္း(ေယာဟန္ ၅း ၁ - ၁၁း ၅၄)
B - သခင္ေယရႈသည္ အသက္မုန္႔ ျဖစ္တယ္။ (ေယာ ၆း ၁ - ၇၁)
1. လူ ငါးေထာင္ကို ေကၽြးေမြးျခင္း (ေယာ ၆း ၁- ၁၃)ေယရုရွလင္ၿမိဳ႕မွာ ဥပုဒ္ေန႔ အနာၿငိမ္းျခင္းျဖင့္ သခင္ေယရႈက ဘုရားဇာတိကို ျပတယ္။ ပညတ္သမားေတြရဲ႕ အက်ိဳးမရွိတဲ့ အယူအဆနဲ႔ ဘုရားေမတၱာ ကြာျခားခ်က္ကို ျပတယ္။ သူတို႔က အမုန္းနဲ႔ တုန္႔ျပန္တယ္။ ဝိညာဥ္ေတာ္က သခင္ေယရႈကို ဂါလိလဲအိုင္ ေျမာက္ပိုင္းကို ေခၚေဆာင္တယ္။ သခင္ေယရႈနဲ႔ ရန္သူေတြကို ခြဲျခားပစ္တယ္။ ေျမာက္ပိုင္းသားေတြက သခင္ေယရႈ သြားေလရာကို လိုက္ၾကတယ္။ ေယာ ၆း ၁ - ၄ ခရစ္ေတာ္က ေယရုရွလင္မွာ ပညတ္သမားေတြကို အျပစ္တင္တဲ့အတြက္ ေနာက္က ေထာက္လွမ္းၾကၿပီး သတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အခ်ိန္မေရာက္ေသးေတာ့ ဂါလိလဲကို ျပန္ရင္း ဆန္ဟင္ဒရီလြတ္ေတာ္ကို ေရွာင္လိုက္တယ္။ သခင္ေယရႈ ေရာက္လာတဲ့သတင္းက အႀကီးအက်ယ္ျပန္႔ႏွံ႔သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သခင္ေယရႈက စိတ္အေႏွာက္အယွက္ မျဖစ္ဘူး။ ၿမိဳ႕ေတာ္မွာျဖစ္တဲ့ ကိစၥဟာ ေတာရြာေတြအထိ ျပန္႔ႏွံ႔မယ္ဆိုတာ သိၿပီးသား ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေယာ္ဒန္ျမစ္အေရွ႕ဖက္ ဂိုလန္ေဒသဖက္ကို ေရွာင္တယ္။ တပည့္ေတာ္ေတြနဲ႔ပဲ ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ စကားေတာ္ကို ၾကားခ်င္တဲ့ လူေတြ လိုက္လာတယ္။ နိမိတ္လကၡဏာေတြလည္း ျမင္ခ်င္ၾကတယ္။ ေသရမယ့္အခ်ိန္ ေရာက္ေတာ့မွာ ျဖစ္လို႔ အဲဒီႏွစ္ ပသခါပြဲအတြက္ ေယရငရွလင္ကို မသြားဘူး။ ပသခါပြဲအစား လူပရိသတ္ေတြနဲ႔ပဲ က်င္းပလိုက္တယ္။ ေကာင္းကင္မွာ ကယ္တင္ရွင္နဲ႔အတူ သန္႔ရွင္းသူေတြ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ က်င္းပမယ့္ စားပြဲအေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ ေယာ ၆း ၅ - ၁၃ လူေတြေရာက္လာတာ ျမင္တဲ့အခါ သခင္ေယရႈက ေကာင္းကင္ကို ေျမာ္ၾကည့္ၿပီး ခမည္းေတာ္ရဲ႕ ဘုန္းအသေရကို ထင္ရွားေစတယ္။ ဆာငတ္သူေတြကို ကူမဖို႔ ဘုရားထံ အပ္ႏွံတယ္။ ဒါနဲ႔ နိမိတ္လကၡဏာ ျဖစ္လာတယ္။ စိတ္ႏွလံုးေတြကို သားေတာ္ျမင္ခြင့္ရတယ္။ ပထမမွာ တပည့္ေတာ္ေတြရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္း တိုးသလား၊ ေလာကီအရာေတြကို စိတ္စြဲေနသလားသိဖို႔ ဖိလိပၸဳကို မုန္႔ဘယ္ကရမလဲ ေမးၿပီး စမ္းသပ္ၾကည့္တယ္။ သူက မုန္႔ဆိုင္အေၾကာင္းပဲ ေတြးမွာေပါ့။ သခင္ေယရႈက ခမည္းေတာ္အေၾကာင္း ေတြးတယ္။ လူက ေငြအေၾကာင္း၊ စားဝတ္ေနေရးကို ေတြးတယ္။ သခင္ေယရႈက ေကာင္းကင္က ကူမမယ့္အေၾကာင္း ေတြးတယ္။ ဖိလိပၸဳက ယံုၾကည္ျခင္းအေၾကာင္း မေတြးဘဲ ကုန္က်စရိတ္ပဲ တြက္မိတယ္။ ေငြကိုၾကည့္ရင္ ဘုရားတတ္ႏိုင္စြမ္းကို မျမင္ေတာ့ဘူး။ သူတို႔တြက္တာ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္။ မုန္႔ဆိုင္မရွိ။ ဂ်ံဳစက္မရွိ။ မုန္႔လုပ္ခ်ိန္လည္း မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူေတြက သခင္ဘုရားစကားကို အၾကာႀကီး ၾကားနာၿပီးခ်ိန္ ဗိုက္ဆာေနၾကၿပီ။ ရုတ္တရက္ ဝိညာဥ္ေတာ္က အေႃႏၵကို ႏိုးေဆာ္တယ္။ မုန္႔ ၅ လံုးနဲ႔ ငါး ၂ ေကာင္ရွိတဲ့ ကေလးတေယာက္ ေခၚလာတယ္။ သခင္ေယရႈက “မင္းမွာရွိတဲ့ မုန္႔နဲ႔ ငါးကို ေပးပါ။” လို႔ ဆိုတယ္။ အေႃႏၵက သိတယ္။ ဒီမုန္႔နဲ႔ငါးဟာ ဘယ္လိုမွ မေလာက္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ေတြဟာ ဘာလုပ္ရမလဲ မသိဘူး။ ဘုရားအလိုေတာ္လည္း မသိဘူး။ သခင္ေယရႈ ဘာလုပ္မလဲလည္း မသိဘူ။ စားေသာက္ပြဲႀကီး တခုလို လူေတြ ေနရာယူၾကဖို႔ သခင္ေယရႈက တပည့္ေတာ္ေတြကို စီစဥ္ခိုင္းတယ္။ အစိမ္းေရာင္ျမက္ခင္းကေတာ့ လူေတြၾကားမွာေပၚထြက္လာတဲ့ ယံုၾကည္ျခင္းရဲ႕ အမွတ္သေကၤတေပါ့။ ေယာက်ၤား ၄၀၀၀ ၊ မုန္႔မနဲ႔ ကေလးေတြ ဆိုတာ အေတာ္မ်ားတဲ့ လူအုပ္ႀကီးပါ။ အမ်ားစုက သခင္ေယရႈကိုလည္း မျမင္ဖူး၊ နိမိတ္လကၡဏာလည္း မေတြ႔ဖူးၾကဘူး။ စကားေတာ္ေၾကာင့္သာ ျမက္ခင္းေပၚမွာ ထိုင္ခ်လိုက္ၾကတယ္။ သခင္ေယရႈက မုန္႔ကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ယူတယ္။ ဖန္ဆင္းတဲ့တန္ခိုးကို ျပတယ္။ မုန္႔အတြက္ ေက်းဇူးေတာ္ ခ်ီးမြမ္းတယ္။ မုန္႔အပဲ့ေလးကို ဘုရားေကာင္းႀကီးေပးၿပီး အလ်ံအပယ္ ပြါးမ်ားေစတယ္။ မုန္႔နဲနဲအတြက္ ေက်းဇူးေတာ္ခ်ီးမြမ္းျခင္းနဲ႔ ခမည္းေတာ္ဘုန္းထင္ရွားျခင္းဟာ အခုနိမိတ္လကၡဏာရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ပါ။ ဘုရားေပးတဲ့ နဲနဲေလးကို ေက်းဇူးေတာ္ ခ်ီးမြမ္းတတ္သလား။ ဒါမွမဟုတ္ ညည္းတြားျပစ္တင္တတ္သလား။ နဲနဲေလးကိုလည္း ေဝမွ်တတ္ပါရဲ႕လား။ သခင္ေယရႈက အတၱမရွိဘူး။ ဘုရားေမတၱာ သူ႔မွာ တည္ေနသလို၊ သူကလည္း ခမည္းေတာ္ရဲ႕ ဘုန္းကို ထင္ရွားေစၿပီး၊ အားလံုးကို ေဝမွ်တတ္တယ္။ ဒီနိမိတ္လကၡဏာဟာ ခရစ္ဝင္က်မ္း ၄ က်မ္းလံုးမွာ ပါတယ္။ သခင္ေယရႈရဲ႕အနီးမွာ ထိုင္သူေတြဟာ နဲနဲေလးက ပြါးပြါးလာၿပီး အားလံုးစားေလာက္တာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ရမယ္။ လူတိုင္းလိုသေလာက္ကို သြားခ်ည္လာလွဲ႔ ေဝမွ်ေနလိမ့္မယ္။ ဒါက ေက်းဇူးေတာ္ရဲ႕ လကၡဏာပဲ။ ဘုရားက ခြင့္လႊတ္ျခင္းနဲ႔ ဝိညာဥ္ေတာ္ကို အတိုင္းအဆမဲ့ ေပးေနတယ္။ လိုသေလာက္ ယူ။ ယံုသေလာက္ ရတယ္။ ေကာင္းႀကီးေတြကို ေဝမွ်ပါ။ ကိုယ္ေကာင္းႀကီး ရသလို၊ သူတပါးေတြလည္း ရေစပါ။ ကိုယ္က သူတပါးေကာင္းႀကီးရဖို႔ ပင္မအရင္းအျမစ္ ျဖစ္လာမယ္။ ကာနၿမိဳ႕မွာ ေရကေန စပ်စ္ရည္ ေျပာင္းတယ္။ ဂိုလန္ေဒသမွာ မုန္႔ ၅ လံုးကို လူ ၅ ေထာင္ ေလာက္ငေအာင္ ေကၽြးတယ္။ အံ့အားသင့္စရာက စေကၽြးတုန္းကထက္ စားၿပီးခ်ိန္မွာ ပိုလ်ံေနတာပါပဲ။ အႂကြင္းအက်န္ ၁၂ ေတာင္း ရွိတယ္။ သခင္ေယရႈက ဘာမွ အေလအလြင့္ မျဖစ္ေစနဲ႔တဲ့။ ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ အစာငတ္လို႔ နာရီတိုင္း လူေထာင္ခ်ီ ေသေနခ်ိန္မွာ အပိုအလ်ံေတြကို အမႈိက္ပံုမွာ ပစ္ေနၾကတာ ရွက္စရာပါ။ ေကာင္းႀကီးမဂၤလာကို ဂရုမစိုက္ဘဲ ျဖဳန္းမပစ္ပါနဲ႔။ ကိုယ္ႏိုင္သမွ်ထက္ ဘုရားပိုေပးပါလိမ့္မယ္။ သူ႔မုန္႔ကို သခင္ေယရႈက ယူၿပီး မုန္႔ေတြ ပြါးမ်ားလာခ်ိန္မွာ ကေလးငယ္ရဲ႕ သေဘာထားေလးကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္ပါ။ သူခမ်ာ မ်က္လံုး ျပဴးသြားမွာပဲ။ ဒီနိမိတ္လကၡဏာကို သူ႔တသက္ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဆုေတာင္း ခ်စ္ျခင္း၊ သည္းခံျခင္းအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုယ္ေတာ္။ ယံုၾကည္ျခင္း အားနည္းတာကို ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါ။ ခက္ခဲခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားမကိုးဘဲ ကိုယ္ေတာ္ကို အားကိုးတတ္ေစပါ။ ဝိညာဥ္ေကာင္းႀကီးမ်ားနဲ႔အတူ အနည္းငယ္ေသာ ေလာကအရာမ်ားအတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္ပါ၏။ အခက္အခဲမ်ားၾကားမွာ ေကာင္းႀကီးေပးေတာ္မူ၍၊ ေကာင္းႀကီးကို ဘာတခုမွ် မျဖဳန္းပါမည့္အေၾကာင္း သြန္သင္ေပးေတာ္မူပါ။ ေမးခြန္း ၄၄
|