Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

10. Pali vetëm me Guvernatorin dhe të Shoqen (Veprat 24:24-27)

---

VEPRAT 24:24-27
24 Dhe pas disa ditësh, kur Feliksi erdhi me gruan e tij Druzila, e cila ishte judease, dërgoi ta thërrasin Palin dhe e dëgjoi për besimin në Krishtin. 25 Duke qënë se ai fliste për drejtësinë, vetëkontrollin dhe gjykimin që do të vinte, Feliksi pati frikë dhe u përgjigj: "Largohu tani për tani; kur të kem një moment të përshtatshëm, do të të thërras.” 26 Ndërkaq shpresonte që Pali t'i jepte para që ta lironte. Prandaj e thërriste më shpesh dhe bisedonte me të. 27 Por pas dy vjetësh Porc Festi erdhi në vend të Feliksit; dhe Feliksi, duke dashur t'u bënte një nder judenjve, e la Palin të lidhur.

Druzila, gruaja e guvernatorit ishte e bija e mbretit Herod Agripa për vdekjen e tmerrshme të të cilit lexojmë në kapitullin dymbëdhjetë. Kjo grua ishte shumë e bukur dhe ishte martuar me një mbret të Sirisë, por Feliksi përdori një mashtrim me anë të një magjistari hebre për ta ndarë nga i shoqi dhe për ta marrë për vete. Raportet na tregojnë se ajo vdiq në vitin 79 pas Krishtit në shpërthimin Vezuvian dhe u dogj bashkë me sendet e saj.

Ajo e nxiti burrin e saj, ndërsa ishte në Çezare, ta sillte Palin emocionues që të mund të argëtoheshin me hyjninë e tij mistike. Çfarë mundësie e mrekullueshme që Pali të punonte për të çliruar veten! Feliksi, pasaniku dinak i rehatuar, i shtrirë në jastëk, me gruan e tij të bukur erotike kurorëshkelëse pranë tij, dhe i burgosuri me gjurmët e goditjeve të kamzhikëve dhe gurëve qëndronte përpara tyre duke pasur brenda tij një shtysë shpirtërore si një vullkan i zjarrtë për të shpëtuar njerëzimin. A ra Pali në orën e tundimit duke lajkatuar çiftin? Jo, sepse nuk kishte menduar asnjë minutë për të shpëtuar veten, por pa dy të mjeranët përpara tij, të cilët ishin zhytur në epsh me ndërgjegjen e tyre të prishur dhe zemra e tij ishte e etur për shpëtimin e tyre. Ashtu si mjeku i mirë nuk e masazhon tumorin sipërfaqësisht, por e preu menjëherë si me një bisturi, kështu Pali e goditi menjëherë guvernatorin e padrejtë për shkak të sjelljes së tij të padrejtë dhe i tregoi se Zoti kërkon të vërtetën, drejtësinë dhe ndershmëri. Ai i dëshmoi gruas për nevojën e saj për vetëkontroll dhe pastërti, sepse shkelësit e kurorës nuk pranohen në mbretërinë e Perëndisë. Kur apostulli i burgosur zgjoi ndërgjegjen e atyre që ishin para tij, po i çonte para gjykimit të drejtë të Perëndisë dhe u shpalli atyre zemërimin e të Shenjtit. Pali nuk i shkatërroi ata, por vetë Perëndia ua kishte zbuluar me dritën e tij shkëlqyese. Feliksi, emri i të cilit do të thoshte "i lumtur", u frikësua tmerrësisht, sepse askush deri në atë moment nuk kishte guxuar t'i thoshte të vërtetën sinqerisht. Gruaja ndoshta ishte e zemëruar dhe e urrente të dërguarin e Perëndisë, sepse ai zbuloi gënjeshtrën e jetës së tyre saqë ajo nxiti më pas burrin e saj që të mos e linte Palin të lirë. Për sa i përket ndërgjegjes, Feliksi dukej në mëdyshje. Ai u përpoq të merrte një pozicion të moderuar dhe një gjendje të ndërmjetme. Nuk e hodhi poshtë thirrjen e Perëndisë për pendim, por në të njëjtën kohë nuk iu bind zërit të ndërgjegjes së tij, duke shtyrë vendimin e shpëtimit të tij, ashtu siç kishte shtyrë vendimin për lirimin e Palit.

Për më tepër, ai ndjeu erën e parave, sepse Pali kishte folur tashmë për dhurimet e sjella për popullin e Jeruzalemit. Kështu guvernatori shpresonte të merrte një shpërblim të madh nga kreu i kishës. Pa dyshim, kishat ishin gati të mblidhnin çfarëdo shume parash për të liruar apostullin e kombeve. Por Pali i largoi mendime të tilla, jo vetëm për të ngushëlluar ndërgjegjen e tij, por edhe për ta shpëtuar Feliksin nga lakmia e tij, duke përfaqësuar para tij shembullin e ndershmërisë në jetë. Në fakt, guvernatori nuk mundi të çlirohej nga ndikimi i apostullit të së vërtetës mbi të. Ai gjithmonë konsultohej me të si për gjërat njerëzore ashtu edhe për ato hyjnore, sepse e gjithë shoqëria e tij e kishte lajkatur me gënjeshtra. Megjithatë, kishte përpara tij të vërtetën e Perëndisë të përfaqësuar në Palin, i cili kishte depërtuar në ndërgjegjen e tij herë pas here me fjalët e tij të vërteta. Por guvernatori nuk u thye përpara Perëndisë, me gjithë ato zbulesa shpirtërore. Nuk lexojmë nëse ai besoi, apo nëse u shpëtua ndonjëherë.

11. Seanca e dytë e gjyqit të Palit përpara Guvernatorit të Ri (Veprat 25:1-12)

---

VEPRAT 25:1-12
1 Kur Festi arriti në krahinë, pas tri ditësh u ngjit nga Çezarea në Jeruzalem. 2 Atëherë kryeprifti dhe krerët e Judenjve i paraqitën akuzat kundër Palit; dhe ata iu lutën, 3 duke i kërkuar një favor kundër tij që ta thërriste në Jeruzalem, ndërsa ata ishin në pritë përgjatë rrugës për ta vrarë. 4 Por Festi u përgjigj se Pali duhej të mbahej në Çezare dhe se ai vetë do të shkonte atje së shpejti. 5 Prandaj ai tha: "Le të zbresin me mua ata që kanë autoritet midis jush dhe ta akuzojnë këtë njeri, për të parë nëse ka ndonjë faj". 6 Mbasi qëndroi midis tyre jo më shumë se tetë ose dhjetë ditë, zbriti në Çezarea. Dhe të nesërmen, duke u ulur në fronin e gjykimit, urdhëroi që të sillnin Palin. 7 Kur ai erdhi, judenjtë që kishin zbritur nga Jeruzalemi u ndalën dhe ngritën shumë ankesa të rënda kundër Palit, të cilat nuk mund t'i vërtetonin, 8 ndërsa ai u përgjigj në mbrojtje të vetes: "Unë nuk kam mëkatuar as kundër ligjit të judenjve, as kundër tempullit, as kundër Cezarit.” 9 Por Festi, duke dashur t'u bënte një nder judenjve, iu përgjigj Palit dhe i tha: "A dëshiron të ngjitesh në Jeruzalem dhe atje të gjykohesh para meje për këto gjëra?". 10 Kështu Pali tha: “Unë qëndroj në fronin e gjyqit të Cezarit, ku duhet të gjykohem. Judenjve nuk u kam bërë asnjë të keqe, siç e dini shumë mirë. 11 Sepse, nëse jam shkelës ose kam kryer ndonjë gjë që meriton vdekjen, nuk e kundërshtoj vdekjen; por nëse nuk ka asgjë të vëtetë në këto gjëra për të cilat këta njerëz më akuzojnë, askush nuk mund të më dorëzojë në duart e tyre. Unë i apelohem Cezarit.” 12 Atëherë Festi, mbasi u këshillua me sinedrin, u përgjigj: “Je apeluar te Cezari? Te Cezari do të shkosh!”

Në Perandorinë Romake kishte një marrëveshje në të cilën zyrtarët transferoheshin herë pas here në vende të tjera, me qëllim që të mos korruptonin zyrën e tyre për qëllime përfitimi, në rast të qëndrimit për një kohë të gjatë në një rajon.

Feliksi i lumtur, me ndërgjegjen e tij të sëmurë, preferoi që në mandatin e fundit të detyrës të fitonte favorin e judenjve, për ndërmjetësimin e tyre te Cezari për të, në vend që ta gjykonte çështjen sipas vullnetit të Perëndisë dhe ta linte Palin të lirë. Kështu ai që lakmonte paratë dhe ngritjen në rangjet qeveritare, nxitoi drejt gjykimit të ardhshëm të Zotit.

Festi, guvernatori i ri erdhi me aktivitet e lëvizje dhe donte të zgjidhte të gjitha çështjet e pazgjidhura të paraardhësit të tij. Kështu udhëtoi menjëherë drejt qendrës hebraike të Jeruzalemit, ku udhëheqësit dinakë shfrytëzuan rastin dhe i kërkuan atij si favor që ta dërgonte Palin në Jeruzalem për ta gjykuar së bashku për shkeljen e ligjit. Kërkesa e tyre ishte një mashtrim, sepse kishin synuar ta vrisnin Palin në rrugë.

Festi dëshironte, me shkathtësi, t'i tërhiqte rabinët në shtëpinë e tij në Cezare dhe kërkoi një delegacion prej tyre që të ishte në gjendje ta sqaronte çështjen. Dhe kur zbriti disa ditë më vonë në kryeqytetin e tij në breg të detit, mbajti një seancë zyrtare. Judenjtë erdhën me akuza të rënda, duke u ankuar se Pali kishte lëvizur themelet e botës, kishte ndotur tempullin, kishte shpifur të vërtetën e Ligjit dhe madje punoi kundër Cezarit duke e quajtur Krishtin Zot dhe Mbret të mbretërve.

Pali iu përgjigj këtyre ankesave dhe sqaroi se të gjitha këto akuza nuk ishin veçse hile dhe gënjeshtra të dukshme, sepse ai nuk ishte i padrejtë ndaj asnjë judeu. Pali ishte gati të vdiste nëse do të kishte kryer ndonjë padrejtësi. Por prokurorët nuk mundën të provonin asnjë vepër civile ndaj tij.

Guvernatori e kuptoi shpejt se çështja ishte vetëm një çështje fetare. Kështu ai i sugjeroi Palit që të pranonte të gjykohej në Jeruzalem nën presidencën e tij, që pyetjet misterioze t'i sqaroheshin guvernatorit në qendër të fesë së tij. Pali nuk kishte frikë nga diskutimi teologjik për Ligjin dhe Ungjillin, por ishte i vetëdijshëm për indinjatën, urrejtjen dhe vendosmërinë fanatike të armiqve për ta vrarë me çdo kusht, gjithashtu se ata nuk ishin gati për një gjyq të drejtë. Kështu kërkoi një gjykim objektiv romak dhe hodhi poshtë shkatërrimin e tij në fanatizmin dhe kokëfortësinë e judenjve, sepse këshilli më i lartë i judenjve ishte padyshim kundër Jezusit të Nazaretit dhe pasuesve të tij, siç u shfaq gjatë tridhjetë viteve nga kryqëzimi i Krishtit deri në gjykimin aktual të Palit.

Kur Pali vuri re se guvernatori ishte gati ta dorëzonte në këshillin më të lartë të judenjve që të mund të gjente një fillim të mirë për bashkëpunimin e tij me qytetarët, ai u kap pas instrumentit të fundit që Perëndia i kishte dhënë që nga lindja e tij, që ishte shtetësia e tij romake, për të shpëtuar veten nga shkatërrimi. Ai e kishte përdorur këtë të drejtë në Filipi kur burgu u hap gjerësisht nga një tërmet, gjithashtu para fshikullimit të tij në Jeruzalem, dhe tani për të ndaluar guvernatorin që ta dorëzonte atë që të gjykohej nga armiqtë e tij në Jeruzalem. Kështu ai bërtiti duke kërkuar që e drejta e tij të gjykohej personalisht te Cezari. Askush nuk mund t'i mohonte të drejtën e tij për drejtësi si qytetar romak.

Në atë kohë, Neroni mizor i shthurur kishte ardhur në pushtet në Romë. Festi buzëqeshi teksa i konfirmoi Palit se do ta dërgonte që të gjykohej nga ky tiran Cezar, pasi do të përjetonte në Romë korrupsionin, rrjedhshmërinë, mashtrimin dhe gënjeshtrën në qendrat më të larta të shtetit dhe do të shihte vonesat marramendëse të trajtimeve dhe formaliteteve në departamentet e drejtësisë. Pali priste një burgim të gjatë, por me siguri kuptoi në zemrën e tij se Zoti i tij e kishte udhëzuar për në Romë. Pali nuk e zgjodhi këtë rrugë, por Zoti i tij donte ta sillte ambasadorin e tij në kryeqytet si të burgosur dhe jo si fitimtar të lirë. Prandaj, Pali preferoi të shkonte në Romë i lidhur në vend që të humbiste vite të gjata nën një guvernator që nuk do të merrte një vendim ose nuk do të kujdesej për çështjen e Palit për shkak të bashkëpunimit me armiqtë e tij.

LUTJE: O Zoti Jezus Krisht, më mëso urtësinë, të vërtetën, guximin dhe përulësinë që të mos zgjedh në vështirësi një rrugë të shtrembër për të shpëtuar veten, por që të mund të stërvitem me durim, të mos e fsheh të vërtetën dhe të dëshmoj emrin tënd me të gjithë besimtarët.

PYETJA:

115. Cila nga sjelljet e Palit ju bën më shumë përshtypje ndërsa ai ishte i burgosur nën dy guvernatorët romakë?

Mobile device - Print - Top