Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

1. Një delegacion nga Sinedri pyet Pagëzorin (Gjoni 1:19-28)

---

GJONI 1:22-24
22 Ata i thanë: "Kush je ti, që t'u përgjigjemi atyre që na dërguan? Çfarë thua për veten tënde?". 23 Ai tha: "Unë jam zëri i atij që thërret në shkretëtirë: "Drejtoni rrugën e Zotit", siç tha profeti Isaia". 24 Por ata që qenë dërguar ishin nga farisenjtë.

Delegatët i hodhën pyetjet e tyre si shigjeta të mprehta drejt Pagëzorit. Këto pyetje lidheshin me herezitë që ata prisnin të dilnin përpara ardhjes së vërtetë të Mesisë. Por pasi Gjoni mohoi se ishte Mesia ose Elia ose profeti i parathënë nga Moisiu, ai humbi rëndësinë dhe rrezikshmërinë në sytë e tyre. Megjithatë, ata këmbëngulën ta pyesnin se kush ishte dhe kush ia besoi mesazhin që shpallte. Synimi i tyre nuk ishte të ktheheshin në Sinedër pa e vlerësuar plotësisht situatën e tij.

Pyetjet nuk kishin të bënin aspak me profecinë e Isaias (Isaia 40:3), por Fryma e çoi Pagëzorin drejt këtij teksti. Ai e përshkroi veten si një zë që bërtet në shkretëtirë, duke përgatitur udhën e Zotit. Nëse ai nuk do t'u kishte dhënë atyre shenja nga Shkrimet e Shenjta, ata do ta akuzonin për autorizimin e vetvetes dhe kryerjen e zbulesës së tij. Atëherë do ta kishin dënuar për blasfemi. Kështu Gjoni u përul dhe zuri pozicionin më të ulët në Dhjatën e Vjetër, duke pretenduar se ai nuk ishte gjë tjetër veçse një zë që bërtiste në shkretëtirë.

Ne të gjithë jetojmë në shkretëtirën e botës sonë. Rreth nesh ka rrëmujë dhe kaos. Por Zoti nuk e lë botën tonë të varfër dhe njerëzit e korruptuar në të pa ndihmës. Ai vjen te njerëzimi për t'i shpëtuar ata. Kjo lëvizje nga qielli në tokë është hir i madh. I Shenjti nuk na shkatërron siç e meritojmë, por ngulmon dhe kërkon të humburit. Dashuria e tij është më e madhe se sa mund ta kuptojë mendja jonë. Shpëtimi i tij përfundimtar përfshin shndërrimin e shkretëtirave në kopshte të gjelbra.

Pagëzori e kuptoi nëpërmjet Frymës së Shenjtë se Zoti në Krishtin po vinte në botën tonë. Kështu ai filloi t'i thërriste njerëzit që të vinin në vete dhe të përgatiteshin për të pritur të Ardhurin. Zelli i tij për përgatitjen e shtegut të Krishtit e bëri atë zërin që thërret në shkretëtirën e botës sonë. Ai nuk e quajti veten profet apo lajmëtar, por vetëm zë. Por ky zë u autorizua nga Zoti, duke mos i lënë ndërgjegjet në gjumë, rehat në mëkatet e tyre.

Çfarë thoshte ky zë? Thelbi i mesazhit të tij ishte: Çohuni, kuptoni se Mbretëria është mbi ju! Vendosni rregull në jetën tuaj! Zoti është i shenjtë dhe do t'ju gjykojë. Për çdo gënjeshtër, vjedhje, ves dhe padrejtësi, Zoti do t'ju kërkojë llogari dhe do t'ju ndëshkojë me zjarrin e ferrit. Zoti nuk i shpërfill mëkatet tuaja. Një person i lig do të shfaqet i tillë para tij në të gjitha mëkatet e tij. Dhe personi në dukje i mirë nuk do të jetë më i mirë se i ligu. Sepse askush nuk është i paqortueshëm para Tij. Ngurtësia e kësaj kërkese nga Pagëzori çon në vetë-shqyrtim, njohje të vetvetes së korruptuar, thyerje të krenarisë dhe ndryshim të mendjes. Vëlla, a e konsideron veten të mirë dhe të pranuar? Ji i sinqertë dhe prano fajin tënd! Nëse ke mashtruar dikë qoftë edhe me pak, atëherë ktheja menjëherë pronarit të ligjshëm. Vdisni ndaj krenarisë tuaj dhe jetoni për Zotin. Drejtoni atë që është e shtrembër në sjelljen tuaj. Përkuluni thellë sepse keni bërë keq.

Shumë nga ata delegatë zyrtarë ishin farisenj. Ata luajtën mendsh nga guximi i Pagëzorit, sepse pretendonin se ishin të drejtë, të devotshëm dhe të mirë, duke e zbatuar me përpikëri ligjin me pasion të pafund. Por po mashtronin veten. Ata vetëm pretendonin se ishin të devotshëm, ndërsa në realitet ishin të shthurur përbrenda, duke pasur pamje të ndyra që kalonin para syve të tyre të brendshëm me zemrën plot mendime hakmarrëse, si një fole nepërkash.

Fytyrat e tyre të ashpra nuk e penguan Gjonin që t'i qortonte dhe t'u kujtonte se ne të gjithë kemi nevojë të madhe për t'u kthyer te Perëndia, për të përgatitur rrugën e ardhjes së Zotit te ne së shpejti.

LUTJA: Zot, ti e njeh zemrën time, të kaluarën time dhe mëkatet e mia. Më vjen turp para teje për shkeljet e mia, të hapura apo të fshehura. Unë rrëfej gjithë ligësinë time para teje dhe kërkoj falje. Mos më largo nga prania jote. Më ndihmo t’u kthej çfarë kam marrë me mashtrim nga të tjerët dhe t’u kërkoj falje personave që kam lënduar. Thyej krenarinë time, duke më pastruar nga të gjitha mëkatet e mia me mëshirën tënde, o Më i Mëshirshmi i atyre që janë të mëshirshëm!

PYETJA:

16. Si i thirri Pagëzori njerëzit që të përgatisnin udhën e Zotit?

Mobile device - Print - Top