Previous Lesson -- Next Lesson
6. Predikimi i Pjetrit në Rrëshajë (Veprat 2:14-36)
VEPRAT 2:14-21
14 Por Pjetri, duke u ngritur në këmbë bashkë me të njëmbëdhjetët, e ngriti zërin dhe u tha atyre: “Burra të Judesë dhe të gjithë banorët e Jeruzalemit, merrni njoftim për këtë dhe dëgjoni fjalët e mia. 15 Sepse këta nuk janë të dehur, siç mendoni ju, sepse është vetëm ora e tretë e ditës. 16 Por kjo është ajo që u tha nga profeti Joel: 17 "Dhe do të ndodhë në ditët e fundit", thotë Perëndia, që unë do të derdh nga Fryma ime mbi çdo mish; bijtë tuaj dhe bijat tuaja do të profetizojnë, të rinjtë tuaj do të shohin vegime, pleqtë tuaj do të ëndërrojnë ëndrra. 18 Në ato ditë do të derdh Frymën time mbi shërbëtorët e mi dhe mbi shërbëtoret e mia; dhe ata do të profetizojnë. 19 Do të bëj mrekulli në qiell lart dhe shenja në tokë poshtë: gjak, zjarr dhe avull tymi. 20 Dielli do të shndërrohet në errësirë dhe hëna në gjak, përpara se të vijë dita e madhe dhe e tmerrshme e Zotit. 21 Dhe do të ndodhë që kushdo që thërret emrin e Zotit do të shpëtohet.
Të folurit në gjuhë është e rëndësishme, por profetizimi është më i rëndësishëm. Të folurit në gjuhë është një dhuratë nga Fryma e Shenjtë, me të cilën njeriu i drejtohet plotësisht Perëndisë, duke falënderuar, lavdëruar dhe lutur, pa i kuptuar zakonisht fjalët e veta. Por profecia e vërtetë i godet zemrat e dëgjuesve dhe i bën të qëndrojnë në praninë e Perëndisë.
Kur judenjtë e habitur i dëgjuan apostujt duke lavdëruar me gjuhë gëzimi dhe lavdërimi, predikimi i Frymës së Shenjtë nga goja e Pjetrit ua shpoi zemrat, sepse apostulli u dëshmoi atyre qartë se Fryma e Perëndisë ishte shfaqur dukshëm dhe u tregoi arsyen e ardhjes së tij.
Pjetri nuk qëndroi i vetëm para turmës për të shkëlqyer me elokuencë dhe për të magjepsur dëgjuesit, por të dymbëdhjetë apostujt u mblodhën dhe ishin si një grup lutësish rreth folësit. Pjetri ndoshta mendoi se ishte e vështirë t'i fliste turmës pa parapërgatitje, por Fryma e së vërtetës ia qetësoi mendimet dhe ia inkurajoi zemrën, megjithëse kishte qënë vetëm pak ditë më parë me dishepujt pas dyerve të mbyllura nga frika e judenjve. Tani që fuqia e Perëndisë kishte hyrë në ta dhe i bëri gjuhët e tyre të rrjedhshme, fjala e Frymës së Shenjtë goditi zemrat dhe Perëndia foli nëpërmjet apostujve të tij. Pjetri nuk hyri në ekstazë para dëgjuesve, por qëndroi në këmbë para tyre dhe u foli me qetësi dhe respekt.
Së pari Pjetri iu përgjigj judenjve tallës duke u thënë shkurt se ishte e pamundur që dikush, në një qytet të tillë fetar, të ishte i dehur në orën nëntë të mëngjesit, sepse fqinjët e tij nuk do ta duronin këtë. Për më tepër, kjo do t'i kushtonte të dehurit një dënim të rëndë.
Atëherë peshkatari i njerëzve iu drejtua atyre që ishin të hapur për predikimin e tij dhe u kërkoi ta dëgjonin dhe të hapnin veshët që Fryma e Perëndisë të hynte në ta. Pjetri nuk filloi t'i predikojë turmës as nëpërmjet një efekti përlotës, të ndjeshëm dhe psikologjik, as nëpërmjet urdhrave të rrepta për të nënshtruar dhe vënë në lëvizje vullnetin e njeriut, por duke sjellë profecitë e Dhjatës së Vjetër të përmbushura në kohën e tyre. Ai ofroi një shpjegim të asaj që kishte ndodhur para syve të tyre duke përdorur fjalë nga Bibla e Shenjtë dhe u deklaroi atyre se derdhja e Frymës së Shenjtë mbi dishepujt, që ata kishin parë, ishte vetëm përmbushja e premtimit dhe fjalës së Perëndisë.
Kështu, më i pari ndër apostujt pati guximin të thoshte thënien e njohur: "Kjo është ajo që tha profeti Joel". Kjo profeci ishte realizuar, përmbushur dhe ishte bërë e prekshme, e pranishme, ishte zbuluar dhe dëgjuar. Fryma e Shenjtë është tani në botë. Nuk kemi pse ta rrëzojmë përsëri, por ta pranojmë si një fëmijë merr një dhuratë dhe ta falënderojmë Perëndinë për të. Ky Shpirt hidhet nga fjalët e ungjillit në sytë tanë, ashtu si predikimi për Krishtin na kthen në besim dhe rinovon mendimet tona. As agjërimi, as asketizmi dhe vetëdisiplina e ashpër nuk e bëjnë trupin tonë burim të Shpirtit të mirë. Megjithatë, ky element hyjnor është i pranishëm dhe pret që ta pranojmë dhe t'ia hapim zemrën pa mundim, me besnikëri, gëzim dhe falënderim, sipas fjalës së Jezusit drejtuar apostujve të tij: "Merrni Frymën e Shenjtë".
Profeti Joel paratha prej kohësh se burrat, gratë, të rinjtë, të rejat dhe shërbëtorët, burra dhe gra do të merrnin Shpirtin e Perëndisë. Judenjtë nuk ishin të vetmit të zgjedhur që morën Premtimin në Krishtin. Kjo profeci është një mrekulli e madhe për hebrenjtë, sepse ajo anullon, nga pikëpamja shpirtërore, të gjitha dallimet midis burrit dhe gruas, prindërve dhe fëmijëve, të lirëve dhe skllavit, hebrenjve dhe johebrenjve. Sot të gjithë njerëzit mund të hyjnë në kënaqësinë e Perëndisë. Gëzimi i Perëndisë mbretëron në të gjithë botën dhe realizohet në zemërthyerit që besojnë në atë që u kryqëzua.
Perëndia thotë gjithashtu nëpërmjet profetit Joel dhe nëpërmjet Pjetrit, apostullit, se derdhja e kësaj Fryma të Shenjtë është një tregues i veçantë i fundit të ditëve. Perëndia i kishte toleruar me durim njerëzit e ligj për mijëra vjet. Megjithatë në kryq, Biri i Perëndisë i fali të gjitha mëkatet dhe për këtë arsye Fryma mund të vinte me fuqi pa asnjë pengesë. Ai që pranon profecitë e tij, e njeh Perëndinë, e lavdëron dhe përlëvdon Krishtin; por ai që nuk merr Frymën e Perëndisë bie në gjyq. Gjykimi nuk vjen vetëm në Ditën e Fundit, por ai ka filluar që nga derdhja e Shpirtit të Shenjtë, i cili i shfajëson nga mëkati të gjithë ata që dëshirojnë Zotin e tyre. Ai që nuk merr jetën e përjetshme dënohet, por ai që i hapet Frymës së Perëndisë bëhet profetizues. Ai e njeh Perëndinë dhe rritet në njohjen e vullnetit të tij. Për më tepër, ai në të cilin banon Fryma e Shenjtë bëhet bir i Perëndisë së shenjtë.
Lajmi i mirë i këtij hiri shoqërohet me pamje të frikshme për fundin e universit, ku atmosfera e globit tonë është errësuar përmes gazrave dhe pluhurit, lumenjve të gjakut të derdhur në luftërat botërore, tokës së shkatërruar nga tërmetet dhe djajve që shpërthejnë si tym shkatërrues për të tunduar të gjithë ata që nuk janë vulosur me Frymën e Krishtit.
Pastaj vjen dita e Zotit, ora e fundit dhe Krishti shfaqet në një re të ndritshme si rrufeja në errësirë. Atëherë bëhet e qartë se toka u drodh nga frika e Atij që do të vinte dhe ferri u bë gati për betejën e fundit kundër Perëndisë para rënies së tij. Është e nevojshme të mësohet me siguri se njohuritë dhe mësimet për Ditën e Gjykimit dhe shenjat e saj janë nga bazat e konstatuara të Dhjatës së Re.
Megjithatë, ai që kishte Frymën e Perëndisë në vetvete kaloi qiejt, sepse kishte jetën e Perëndisë në trupin e tij të vdekshëm. Ai mund të bëjë një lutje që përgjigjet, sepse Fryma e Shenjtë është Fryma e lutjes që e vendos emrin e Krishtit në gjuhët tona, që ne të thërrasim emrin e tij dhe t'i lutemi Perëndisë dhe ai me siguri do të na përgjigjet. Ai që lutet me fuqinë e Frymës së Shenjtë të spërkatur me gjakun e Krishtit, shpëtohet menjëherë. Ky është ngushëllimi, siguria dhe garancia jonë në Frymën e Shenjtë se Krishti do të tregojë qëndrueshmërinë e shpëtimit të tij në Gjykimin e Fundit, duke mbrojtur ndjekësit e tij nga flakët e zemërimit të Perëndisë.
LUTJE: Ne të përlëvdojmë, o Zot, dhe të falënderojmë që Fryma jote e Shenjtë është e pranishme në botën tonë të dëshpëruar. Ajo banon në zemrat tona që janë pastruar me gjakun tënd. Ne të adhurojmë dhe të përlëvdojmë për jetën e përjetshme që na ke dhënë falas pa vepra. Mbush shumë nga miqtë tanë me fuqinë tënde dhe hapi veshët e tyre që të dëgjojnë zërin tënd dhe të bëjnë vullnetin tënd me gëzim.
PYETJA:
- Cilat janë pikat kryesore të pjesës së parë të predikimit të Pjetrit?