Waters of LifeBiblical Studies in Multiple Languages |
|
|
Home Bible Treasures Afrikaans |
This page in: -- Albanian -- Arabic -- Armenian -- Bengali -- BURMESE -- Cebuano -- Chinese -- Dioula? -- English -- Farsi? -- French -- Georgian -- Greek -- Hausa -- Hindi -- Igbo -- Indonesian -- Javanese -- Kiswahili -- Kyrgyz -- Malayalam -- Peul -- Portuguese -- Russian -- Serbian -- Somali -- Spanish -- Tamil -- Telugu -- Thai -- Turkish -- Twi -- Urdu -- Uyghur? -- Uzbek -- Vietnamese -- Yiddish -- Yoruba
Previous Lesson -- Next Lesson ေယာဟန္ - အေမွာင္မွာ ထြန္းလင္းတဲ့ အလင္းေတာ္
ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္က်မ္းကို ေလ့လာျခင္း
အပိုင္း ၄ - အလင္းက အေမွာင္ကို ႏိုင္တယ္။
A - အဖမ္းခံရခ်ိန္မွ သၿဂၤ ဳိဟ္ခ်ိန္အထိ (ေယာဟန္ ၁၈း ၁- ၁၉း ၄၂)
4. ကားတိုင္နဲ႔ သခင္ေယ႐ွဳရဲ႕ ေသျခင္း (ေယာဟန္ ၁၉း ၁၆- ၄၂)
c) အေမ ျဖစ္သူကို ေျပာတဲ့ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ စကား (ေယာဟန္ ၁၉း ၂၅- ၂၇)ေယာဟန္ ၁၉း ၂၄- ၂၇ ေယာဟန္က သခင္ေယ႐ွဳ ကားတိုင္ေပၚမွ ပထမဦးဆံုးစကား ေလာကီသားအားလံုးကို ခြင့္လႊတ္တဲ့ အေၾကာင္းကို မွတ္တမ္းမတင္ဘူး။ ဂ်ဴးေတြရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕ စကားကိုလည္း မေဖၚျပဘူး။ ညာဘက္မွာ႐ွိတဲ့ လူဆိုးႀကီးကို သခင္ေယ႐ွဳ ခြင့္လႊတ္ေၾကာင္း ေျပာတာလည္း မပါဘူး။ ဒီ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ႐ွင္ေယာဟန္ေရးတဲ့ အခ်ိန္မွာ အသင္းေတာ္က သိၿပီးသား ရင္းႏွီးၿပီးသား ျဖစ္ေနတယ္။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္ေတြဟာ လက္ဝါးကပ္တိုင္ ႐ွိရာအရပ္က ထြက္ခြါလာတဲ့အခါ ခမည္းေတာ္ဘုရားရဲ႕ ခြင့္လႊတ္ျခင္းအတြက္ ေတာင္းဆိုေပးတဲ့ အသံကို မၾကားၾကေတာ့ဘူး။ လူအုပ္ႀကီးလည္း အလ်င္အျမန္ ထြက္ခြါ လာၾကၿပီး ပသခါသိုးသူငယ္ေတြကို ယဇ္ပူေဇာ္မယ့္ ေယ႐ု႐ွလင္ကို ေရာက္လာၾကတယ္။ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ နည္းနည္းပဲ ႐ွိတယ္။ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ ေတြက ပြဲေတာ္ႀကီး ထံုးတမ္းနဲ႔အညီ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ စီစဥ္ေနတယ္။ သိုးသူငယ္ ေတြကို ဗိမၼာန္ေတာ္မွာ သတ္ၿပီး အေသြးသြန္းေလာင္းၾကတယ္။ ဗိမၼာန္ေတာ္ထဲက ခ်ီးမြမ္းသံေတြ ထြက္လာတယ္။ ေယ႐ု႐ွလင္ၿမိဳ႕ အျပင္ဘက္မွာေတာ့ က်ိန္ျခင္းခံရတဲ့ လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚမွာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ သိုးသူငယ္ဟာ စြန္႔ပစ္ခံ၊ အပယ္ခံၿပီး ခ်ိတ္ဆြဲခံရတယ္။ ေလာကီစစ္သူရဲေတြဟာ ကားတိုင္ သံုးခုလံုးကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အမ်ဳိးသမီး တခ်ဳိ႕က ကားတိုင္အနီးကို တိတ္တဆိတ္ ခ်ဥ္းကပ္လာၿပီး တိတ္တိတ္ ရပ္ၾကည့္ေနတယ္။ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ေပၚမွာ သူတို႔ စိတ္လွဳပ္႐ွားေနတယ္။ အနႏၱ တန္ခိုး႐ွင္ဟာ ဦးေခါင္းေတာ္ေပၚမွာ ေဝဒနာ အႀကီးအက်ယ္ ခံစားၿပီး ကားတိုင္မွာ အ႐ိုက္ထား ခံရတယ္။ ႏွစ္သိမ့္တဲ့ စကား မၾကားရေတာ့ဘူး။ စိတ္ႏွလံုးေတြ ကလည္း ဆုမေတာင္းခ်င္ေတာ့ဘူး။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဆာလံက်မ္းပိုဒ္ကို တိုးတိုးေလး ႐ြတ္ေကာင္း ႐ြတ္ေနႏိုင္တယ္။ မိခင္ျဖစ္သူရဲ႕ ငိုသံကို သခင္ေယ႐ွု ၾကားရတယ္။ ငိုေနတဲ့ သူခ်စ္တဲ့ တပည့္ေတာ္ ေယာဟန္ရဲ႕ မ်က္ရည္ကိုလည္း သူျမင္တယ္။ အေျခအေနေတြေပၚမွာ အမ်ားႀကီး သူ မစဥ္းစားႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ ေသရခါနီးၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာ အသံေတာ္က “အခ်င္းမိန္းမ၊ သင္၏သားကို ၾကည့္ေလာ့။” ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ အ့ံဩဖြယ္ရာ ျဖစ္တယ္။ ဤေလာကရဲ႕ အျပစ္ေႂကြးကို ေပးဆပ္လို႔ ေဝဒနာခံစားရခ်ိန္မွာ ခ်စ္ေသာသူေတြ အတြက္ ဂ႐ုစိုက္ခဲ့တယ္။ ႐ွိမုန္က အပ်ဳိကညာဟာ ႏွလံုးသားကို ဓါးနဲ႔ အခြင္းခံရမယ္လို႔ ႀကိဳတင္ ပေရာဖက္ျပဳခဲ့တယ္။ (လုကာ ၂း ၃၅) မိခင္ျဖစ္သူကို ေငြေၾကးအိမ္ရာအားျဖင့္ မပံ့ပိုးႏိုင္တဲ့အခါ ေပးအပ္စရာ ေမတၱာပဲ ႐ွိတယ္။ ဒီေမတၱာကို တပည့္ေတာ္ေတြကိုလည္း ေပးခဲ့တယ္။ ေယာဟန္ဟာ မယ္ေတာ္ကို ၾကည့္႐ွု ေစာင့္ေ႐ွာက္ခဲ့တယ္။ (မႆဲ ၂၇း ၅၆) ဒါေပမယ့္ ေယာဟန္က သူ႔နာမည္ကို မေျပာဘူး။ မယ္ေတာ္ရဲ႕ နာမည္ကိုလည္း မေျပာဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ ဘုန္းအသေရကို မ႐ွာဘဲ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ ဘုန္းအသေရကိုသာ ႐ွာသူျဖစ္တယ္။ ေယာဟန္ကို ေခၚတဲ့အခါ မိခင္ကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ဖို႔ ေျပာတယ္။ ကားတိုင္နားကို ခ်ဥ္းကပ္လာတဲ့ တပည့္ေတာ္ကိုသာ ေျပာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္က မာရိကို အိမ္မွာ ေခၚထား ေပးတယ္။ က်န္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ ကလည္း ဒီလို စိုးရိမ္တတ္မွဳကို သက္ေသခံ ေပးၾကတယ္။ သခင္ ဘုရားက နတ္ဆိုး ၇ ေကာင္စြဲတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ကို ကယ္တင္ဖူးတယ္။ သူက မာဂဒလ မာရိ ျဖစ္တယ္။ သခင္ေယ႐ွဳရဲ႕ တန္ခိုးေတာ္ကို သူ ခံစား ဖူးတယ္။ သူဟာ ကယ္တင္႐ွင္ကို ခ်စ္ၿပီး ေနာက္ေတာ္လိုက္ခဲ့သူ ျဖစ္တယ္။
d) အမွဳၿပီးျခင္း (ေယာဟန္ ၁၉း ၂၈- ၃၀)ေယာဟန္ ၁၉း ၂၈- ၂၉ ေယာဟန္က စကားလံုး နဲနဲနဲ႔ ထိေရာက္ေအာင္ ေျပာတတ္တဲ့ ဆုေက်းဇူး ႐ွိတယ္။ သူက ေျမႀကီးတျပင္လံုး ေမွာင္သြားတာကို မေျပာဘူး။ အျပစ္သားေတြအေပၚ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အမ်က္ေတာ္ မသက္ေရာက္ဖို႔ ေအာ္ဟစ္တာကို မေျပာဘူး။ ဒါေပမယ့္ သံုးနာရီၾကာ ေဝဒနာ အႀကီးအက်ယ္ ခံစားအၿပီး ေသလုဆဲအခ်ိန္ အေၾကာင္းကို ေျပာတယ္။ သခင္ေယ႐ွု ေသေတာ့မယ္ ဆိုတာ မေျပာဘူး။ ေစတနာ စိတ္နဲ႔ အသက္စြန္႔တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာတယ္။ သူ႔ရဲ႕ဝိညာဥ္ဟာ တေလာကလံုးကို ကယ္တင္တဲ့ အမွဳ ၿပီးစီးလို႔ ေမာဟိုက္ေနတယ္။ အားလံုးအတြက္ ကယ္တင္ျခင္း ဟာ ျပည့္စံုသြားၿပီ။ သူ႔ေသျခင္းအားျဖင့္ အျပစ္႐ွိတဲ့ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ ကယ္တင္ျခင္း ခံရေတာ့မယ္။ ဘုရားသခင္ထံ လွည့္ျပန္ခြင့္ရေတာ့မယ္။ သခင္ေယ႐ွဳ အေသခံျခင္းရဲ႕ အသီးအပြင့္ေတြကို ရိတ္သိမ္းရေတာ့မယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ႏွဳတ္ဖ်ားက စကားတခြန္း ထြက္လာတယ္။ ေရငတ္တယ္။ စၾကာဝ႒ာႀကီးကို ဖန္ဆင္းခဲ့သူ၊ ေရေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့သူက ေရငတ္ေနတယ္။ လူူ႔ဇာတိခံယူတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေမတၱာကို အကြယ္ခံ ထားခဲ့ရတယ္။ ဒါဟာ ငရဲရဲ႕ သေဘာပဲ။ ငရဲမွာ လူေတြ ေရငတ္တယ္။ ကိုယ္ခႏၶာနဲ႔ စိတ္ဝိညာဥ္ ေဝဒနာ ခံစားတယ္။ သက္သာရာ မရဘူး။ အေစာပိုင္းက သခင္ေယ႐ွဳဟာ မရဏာႏိုင္ငံေရာက္တဲ့ သူေဌးႀကီး အေၾကာင္းကို ေျပာတယ္။ အဲဒီထဲမွာ အႀကီး အက်ယ္ ေရငတ္ၿပီး မီးလွ်ံထဲမွာ အာၿဗံဟံကို အသနား ခံတယ္။ လာဇ႐ုကို ေစလႊတ္ၿပီး လက္ဖ်ားမွာ ေရေအးေအးေလး လာေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုဖူးတယ္။ သခင္ေယ႐ွဳဟာ လူ႔ဇာတိအျပည့္အဝခံတဲ့ အတြက္ သဘာဝအတိုင္း ေရငတ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရငတ္တာကို ကယ္တင္ျခင္း အမွဳ မၿပီးမခ်င္း မေျပာဘူး။ ဒီေနာက္ သန္႔႐ွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္က ကယ္တင္ျခင္းအမွဳကို ဒီအရင္ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ေလာက္ကတည္းက ဆာလံ ၂၂း ၁၃- ၁၈ မွာ ေဖၚျပထားတယ္။ ပံုးရည္ေသာက္ရတဲ့ အေၾကာင္းကို ဆာလံ ၆၉း ၂၁ မွာ ေတြ႕ရတယ္။ စစ္သားေတြ ေပးတဲ့ ပံုးရည္ ဆိုတာ အခ်ဥ္ရည္ေပါက္ေနတဲ့ စပ်စ္ရည္ လား သို႔မဟုတ္ ေရနဲ႔ ေရာထားသလား မသိရဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေရစစ္စစ္ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ သားေတာ္ျဖစ္တဲ့ သခင္ေယ႐ွုခရစ္ဟာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အကူအညီမဲ့ေနတယ္။ ေယာဟန္ ၁၉း ၃၀ သခင္ေယ႐ွဳ ဟာ အမ်က္ေတာ္ပံုးရည္ကို ျမည္းစမ္းၿပီးတဲ့အခါ အမွဳၿပီးၿပီ လို႔ ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ စကားကို ဖြင့္ဟတယ္။ ဒီလို ေအာင္ျမင္စြာမေျပာခင္ အရင္တေန႔က သားေတာ္ဟာ ခမည္းေတာ္ကို လူသားေတြ အျပစ္တြက္ ကားတိုင္မွာ ဘုန္းထင္႐ွားမယ့္အေၾကာင္း ေတာင္းဆိုတယ္။ သားေတာ္ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ဆုေတာင္းျခင္းဟာ အေျဖ ရတယ္။ သူ႔အားျဖင့္ သူ႔ကိုေပးထားတဲ့ ခမည္းေတာ္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အမႈဟာ ၿပီးစီးသြားတယ္။ (ေယာဟန္ ၁၇း ၁၊ ၄) ကားတိုင္ေပၚက သခင္ေယ႐ွုဟာ သိပ္စင္ၾကယ္တယ္။ အမုန္းစကား တခြန္းမွ မေျပာ၊ စိတ္ပ်က္ဝမ္းနည္းတဲ့ ငိုသံမ႐ွိ။ သနားစရာ ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ဘူး။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာကို ကိုင္စြဲၿပီး ရန္သူေတြရဲ႕ အျပစ္ကို ခြင့္လႊတ္ဖို႔ပဲ ေျပာခဲ့တယ္။ လူသားေတြရဲ႕ အျပစ္အတြက္ ဘုရားသခင္ ေ႔႐ွမွာ ရန္သူတေယာက္သဖြယ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဆင္းရဲ ဒုကၡကို ခံစားၿပီး ဘုရားသခင္ အေ႔႐ွမွာ ေ႐ြးႏွဳတ္ ကယ္တင္ျခင္း အမွဳ ၿပီးစီးေစတယ္။ သံုးပါးတဆူ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ အတိမ္အနက္ကို ဘယ္သူမွ တိုင္းတာလို႔ မရဘူး။ သားေတာ္က ဝိညာဥ္ေတာ္ အားျဖင့္ ေပးလွဴ ပူေဇာ္တဲ့ အခါမွာ အျပစ္ကင္းတဲ့ ယဇ္ေကာင္ အျဖစ္နဲ႔ ေပးလွဴပူေဇာ္ျခင္း ျဖစ္တယ္။ (ေဟၿဗဲ ၉း ၁၄) ကားတိုင္ေပၚမွာ သခင္ေယ႐ွဳရဲ႕ ေနာက္ဆံုး စကားဟာ ကယ္တင္ျခင္း ၿပီးၿပီ ဒီ့ထက္ စံုလင္ေအာင္ ဘာမွ လုပ္စရာ မလိုဘူး။ လူလုပ္တာ၊ ေကာင္းတာလုပ္တာ၊ ဆုေတာင္းတာ၊ သန္႔သန္႔ ႐ွင္း႐ွင္းေနတာေတြနဲ႔ မဆိုင္ဘူး။ ပို သန္႔႐ွင္းေအာင္ လုပ္ဖို႔လဲ မလိုဘူး။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ သားေတာ္က ဒီအမွဳကို တခါတည္းနဲ႔ အၿပီး လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ သူ႔ေသျခင္းအားျဖင့္ ေခတ္ကာလတခု ေရာက္လာတယ္။ ၿငိမ္သက္ျခင္း အုပ္စိုးတယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ သိုးသူငယ္ေတာ္ဟာ အသတ္ခံရၿပီး ဘုရားသခင္ေ႔႐ွမွာ လူကို ရန္ၿငိမ္းေစတယ္။ ယံုၾကည္တဲ့ သူဟာ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းသို႔ ေရာက္တယ္။ ဩဝါဒစာေတြဟာ သခင္ေယ႐ွဳရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစကား ျဖစ္တဲ့ It is finished. အမွဳၿပီးၿပီ ဆိုတဲ့ စကားကို အနက္ဖြင့္ ေရးသားၾကတဲ့ commentary ေတြ ျဖစ္တယ္။ သခင္ေယ႐ွဳ ေခါင္းငိုက္စိုက္ က်သြားတယ္။ သူ႔ရဲ႕အသက္ ဝိညာဥ္ကို ခမည္းေတာ္ဘုရား လက္ထဲမွာ အပ္ထားတယ္။ ခမည္းေတာ္ ဘုရားကို သူခ်စ္တယ္။ ဒီခ်စ္ျခင္း ေမတၱာဟာ သူ႔ကို ေက်းဇူးေတာ္ပလႅင္ထက္ကို ျပန္လည္ ပို႔ေဆာင္မယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ညာဘက္မွာ ဘုရားသခင္နဲ႔အတူ ျပန္လည္ စိုးစံခြင့္ရတယ္။ ဆုေတာင္း ေလာကီသား ေတြရဲ႕ အျပစ္ကို ယူေဆာင္သြားတဲ့ သိုးသူငယ္ေတာ္၊ ကိုယ္ေတာ္ဟာ တန္ခိုး၊ ႂကြယ္ဝျခင္း၊ အစြမ္း၊ ပညာ၊ ဂုဏ္အသေရ၊ ေကာင္းႀကီးနဲ႔ ကၽြႏ္ုပ္အသက္ကို ပိုင္ေသာသူ ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ေတာ့္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္တတ္ေစပါ။ လက္ဝါးကပ္တိုင္မွာ အေသခံေပးေသာဘုရား ကိုယ္ေတာ့္ ခြင့္လႊတ္ျခင္းကို ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ေက်းဇူးေတာ္ အားျဖင့္ သန္႔႐ွင္းစြာနဲ႔ အသက္႐ွင္ဖို႔ မစေတာ္မူပါ။ ေမးခြန္း ၁၁၆
|