Previous Lesson -- Next Lesson

5. Bindjuni autoritetit tuaj (Romakëve 13:1-6)

ROMAKËVE 13:1-6
1 Çdo shpirt le t'i nënshtrohet autoriteteve qeverisëse. Sepse nuk ka autoritet veçse prej Perëndisë, dhe pushtetet që ekzistojnë janë caktuar nga Perëndia. 2 Prandaj, kushdo që i kundërvihet autoritetit, kundërshton urdhëresën e Perëndisë, dhe ata që kundërshtojnë do të marrin mbi veten dënimin. 3 Sepse sundimtarët s’ke pse t’i kesh frikë për veprat e mira, por për të keqijat. A dëshironi pra të mos keni frikë nga autoriteti? Bëj atë që është e mirë dhe do të kesh lëvdata prej tij. 4 Sepse ai është shërbëtor i Perëndisë për ju për të mirë. Por nëse bëni keq, kini frikë; sepse ai nuk e mban kot shpatën; sepse ai është shërbëtor i Perëndisë, një hakmarrës për të ekzekutuar zemërimin mbi atë që bën të keqen. 5 Prandaj duhet t'i nënshtroheni jo vetëm për shkak të zemërimit, por edhe për hir të ndërgjegjes. 6 Sepse për këtë ju paguani edhe taksat, sepse ata janë shërbëtorë të Perëndisë që i kushtohen vazhdimisht këtij shërbimi.

Shumë vuajnë nga mosmarrëveshjet mes palëve të ndryshme, nga mashtrimi i ministrave, nga qeveritë e padrejta dhe nga kaosi i verbër. Nuk ka qeveri të përsosur në këtë botë, sepse nuk ka njeri pa mëkat në këtë botë. Prandaj, mbani qeverinë tuaj, ashtu siç ju mban Perëndia ju dhe familjen tuaj.

Apostulli e pa se asnjë qeveri nuk mbizotëron mbi popullin e vet, nëse ajo nuk është vendosur dhe fuqizuar nga vet Perëndia. Prandaj, është përgjegjës para Gjykatësit të përjetshëm. Ndoshta një popull i korruptuar meriton një qeveri të korruptuar.

Nëse depërton thellë në fjalët e apostullit të johebrenjve, do të gjesh shprehje të çuditshme:

Apostulli Pal e quan qeverinë dy herë "shërbëtor i Perëndisë". Prandaj, nëse do të vendosin parimet e së vërtetës dhe të drejtësisë, Zoti do ta bekojë dhe do ta shpërblejë bashkë me njerëzit e tij. Por nëse do ta shtrembërojnë të vërtetën ose do të marrin ryshfet, atëherë Zoti do ta ndëshkojë. Punonjësit e qeverisë, sipas thirrjes së tyre, ministra të Zotit, përjetojnë ose mbrojtjen e Zotit, ose gjykimin e tij.

Jezusi e kishte zgjidhur këtë çështje në lidhje me detyrimin e njeriut ndaj detyrimeve dhe taksave, duke thënë: “I jepni Cezarit atë që është e Cezarit dhe Perëndisë atë që është e Perëndisë” (Mateu 22:21). Me këtë deklaratë, Krishti e bëri njeriun përgjegjës për kryerjen e detyrave të tij me besnikëri ndaj qeverisë, pa asnjë vonesë; dhe në të njëjtën kohë, ai kufizoi autoritetin e qeverisë. Prandaj, nëse ndonjë autoritet i kundërvihej Perëndisë së vërtetë dhe urdhërimeve të tij të vendosura, ose urdhëronte adhurimin e një perëndie tjetër përveç Perëndisë së vërtetë, njeriu duhet ta kundërshtojë një autoritet të tillë, sepse "ne duhet t'i bindemi Perëndisë më shumë sesa njerëzve" (Veprat 5:29), edhe nëse një kundërshtim i tillë, për shkak të besimit të tij, rezultonte në dëbimin, torturimin ose vrasjen e tij. Tokat përreth Mesdheut vaditen me gjakun e martirëve, të cilët ishin lutur për qeveritë e tyre, por ata kundërshtuan gjykimet e tyre që ishin kundër Frymës së Krishtit.

Bibla e Shenjtë na thotë se në ditët e fundit antikrishti ngrihet si një autoritet mbi popujt e botës dhe i urdhëron ata të adhurojnë atë në vend të Atit, Birit dhe Frymës së Shenjtë dhe kushdo që i lutet Perëndisë do të konsiderohet si kundërshtar i urdhrave të tij, që janë kundër Zotit, dhe do të vdesë me një vdekje të dhimbshme. Megjithatë, është më mirë që njeriu të vuajë për një kohë të shkurtër, sesa të humbasë përgjithmonë.

Është gjithashtu detyra jonë shpirtërore të lutemi për zgjedhjen e qeverisë sonë dhe kushtetutën e saj dhe për realizimin e të drejtave të saj, sepse krerët e qeverisë nuk mund të bëjnë atë që është e mirë, përveçse me hirin besnik të Perëndisë.

LUTJE: O Zoti Jezus, ti iu binde Atit tënd në vend të njerëzve dhe prandaj u kryqëzove. Na ndihmo të lutemi për të mirën e qeverive tona dhe na jep kurajo t'i kundërshtojmë ato nëse na detyrojnë të mos besojmë ose të bëjmë atë që është e keqe.

PYETJA:

86. Cilat janë kufijtë e autoritetit të çdo qeverie; dhe pse duhet t'i bindemi Perëndisë dhe jo njerëzve?