Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

2. Krishti i ringjallur përmbush drejtësinë e tij në ne (Romakëve 5:6-11)

---

ROMAKËVE 5:6-8
6 Sepse, kur ne ishim ende pa forcë, Krishti vdiq në kohën e duhur për të paudhët. 7 Vështirë në fakt se vdes dikush për një të drejtë; ndoshta ndonjë do të guxonte të vdiste për një njeri të mirë. 8 Por Perëndia e tregon dashurinë e tij ndaj nesh, në atë që kur ishim akoma mëkatarë, Krishti vdiq për ne.

Pas zbulimit të zemërimit dhe gjykimit të drejtë të Perëndisë, Pali na udhëzon drejt pendimit të sinqertë dhe thyerjes së egos, që të mund të përgatitemi të pranojmë shfajësimin me anë të besimit, të mbajmë shpresën e madhe dhe të vazhdojmë në dashurinë besnike të Perëndisë. Pavarësisht se kemi hyrë në këtë shpëtim, duhet të kujtojmë herëpashere të kaluarën tonë që të mos bëhemi mendjemëdhenj. Të gjitha dhuratat shpirtërore, paqja, hiri, dashuria, pastrimi, besimi, shpresa dhe durimi nuk dolën nga ne dhe as nuk mund të nxirren nëpërmjet fuqive tona njerëzore. Ato janë rezultat i vdekjes së Jezusit, i cili dha jetën jo për vëllezërit e tij të dashur, por për të paudhët. Kjo është karakteristika në të cilën Perëndia na sheh. Njeriu është si një bombë e së keqes. Ai nuk korrupton vetëm veten, por edhe të tjerët. Kështu, Krishti na deshi dhe vdiq për ne. Nga kjo përulësi, shohim dashurinë e madhe të Perëndisë. Rrallëherë gjejmë dikë që sakrifikon rehatinë, kohën, pasurinë dhe qetësinë e vet, por jo jetën e vet, për të çuar përpara mirëqenien e vëllait të tij të sëmurë. Dikush mbase do të jepte jetën e tij për atdheun, ose për fëmijët e tij, ose një nënë të sakrifikonte jetën e saj për fëmijët e saj, por askush nuk do të ishte gati të jepte jetën për kriminelët dhe armiqtë e refuzuar, përveç Perëndisë. Ky parim përbën kulmin e fesë sonë. Ndërsa ishim armiq të pabindur të Perëndisë, i Shenjti na deshi. Ai u shoqërua me mëkatarët, në Birin e tij dhe vdiq si shlyerje për mëkatet e vrasësve të tij. Nuk ka dashuri më të madhe se kjo, sesa të japë jetën për miqtë e tij. Nga kjo fjalë e Krishtit, ne zbulojmë se ai i quajti armiqtë e tij, "miqtë e tij", sepse i donte të gjithë deri në vdekje. Dashuria e Perëndisë ndaj nesh është aq e madhe saqë ai na fali mëkatet në kryq përpara se të mëkatonim, madje edhe para se të lindnim. Prandaj, nuk kemi nevojë të bëjmë asnjë përpjekje për të justifikuar veten, por të pranojmë hirin hyjnor dhe të besojmë se jemi shfajësuar dhe atëherë fuqia e shpëtimit të Jezusit do të realizohet tek ne.

ROMAKËVE 5:9-11
9 Shumë më tepër, pra, duke qenë tani të shfajësuar me gjakun e Tij, ne do të shpëtojmë nga zemërimi nëpërmjet Tij. 10 Sepse, në qoftë se, kur ishim armiq, u pajtuam me Perëndinë nëpërmjet vdekjes së Birit të tij, shumë më tepër, duke qenë të pajtuar, do të shpëtojmë me anë të jetës së tij. 11 Dhe jo vetëm kaq, por edhe ne gëzohemi në Perëndinë nëpërmjet Zotit tonë Jezu Krisht, nëpërmjet të cilit tani kemi marrë pajtimin.

Tani, gëzohu dhe kërce nga gëzimi! Sepse jemi shfajësuar përpara Perëndisë, për shkak të bashkimit tonë në besim me Krishtin. Djalli nuk ka të drejtë të ankohet kundër nesh. Gjaku i Krishtit na pastron si në trup ashtu edhe në shpirt. Kjo gjendje e re do të zgjasë përgjithmonë, sepse ndërmjetësimi i Jezusit do të na shpëtojë nga zemërimi i Perëndisë në Ditën e Gjykimit.

Pali na thellon në të vërtetën e sigurtë të shpëtimit me shpjegimet e mëposhtme:

Së pari: Ne u pajtuam me Perëndinë në një kohë kur në mënyrë të pavetdijshme jetonim në armiqësi ndaj tij dhe kërkuam pajtim pa pëlqimin tonë dhe pa paguar çmimin. Në fakt, ne nuk ishim në gjendje dhe ishim të padenjë për të filluar këtë pajtim, që është thjesht një dhuratë hiri. Ky pajtim u bë i mundur vetëm nëpërmjet Birit të Perëndisë, i cili u mishërua dhe vdiq për ne.

Së dyti: Nëse vdekja e Jezusit shkaktoi rezultate të tilla ndryshuese, sa më shumë do të rrjedhë jeta e Krishtit të gjallë për të realizuar shpëtimin! Tani që me dashje dhe vendosmëri jemi pajtuar me Perëndinë, duam të bëjmë vullnetin e tij me gjithë zemër që fuqia e tij të mund të veprojë te ne. Kështu, jeta e përjetshme, e cila nuk është gjë tjetër veçse jeta e vet Krishtit, është bërë në ne nëpërmjet besimit tonë në Qengjin e Perëndisë, i cili është Fryma e Shenjtë, thelbi i dashurisë së Perëndisë. Këto vargje hyjnore vendosin paqen, gëzimin, qetësinë dhe lavdërimin në zemrat tona, pasi Fryma e Zotit është garancia e së ardhmes sonë të lavdishme, sepse kushdo që qëndron në dashuri, qëndron në Perëndinë dhe Perëndia në të.

Së treti: Kështu, Pali pati guxim të ngjitej në një lartësi të tillë lavdie sa të thoshte: "Ne gjithashtu gëzohemi në Perëndinë", që do të thotë se vet i Shenjti banon në ne dhe ne qëndrojmë në të, sepse jo vetëm që jemi pajtuar me të, por Fryma e Shenjtë, që është vet Perëndia, i ka bërë trupat tanë një tempull të të Shenjtit. A gëzoheni për praninë e Perëndisë në ju? Thyeje veten, o njeri, konsideroje veten si hiçgjë, adhuroje Zotin tënd dhe shiko shkallën e jashtëzakonshme në të cilën të ka ngritur vdekja e Krishtit.

LUTJE: Ne adhurojmë fuqinë e dashurisë së shpallur në Jezusin e kryqëzuar dhe ia dorëzojmë trupat tanë motiveve të dashurisë hyjnore, e cila na përfshin ne që ishim në një mendje të degjeneruar. Ne nuk duam të mendojmë për veten tonë, por të zhytemi në detin e dashurisë hyjnore.

PYETJA:

35. Si u shfaq dashuria e Perëndisë?

Mobile device - Print - Top