Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

e) Privilegji i hebrenjve nuk i shpëton ata nga zemërimi (Romakëve 3:1-8)

---

ROMAKËVE 3:1-5
1 Çfarë përfitimi ka, pra, judeu, ose cili është dobia e rrethprerjes? 2 Shumë në çdo mënyrë! Kryesisht sepse atyre iu besuan orakujt e Perëndisë. 3 Po sikur disa të mos besonin? Mosbesimi i tyre a do ta bëjë pa efekt besnikërinë e Perëndisë? 4 Sigurisht që jo! Vërtet, le të jetë Zoti i vërtetë, por çdo njeri gënjeshtar. Siç është shkruar: "Që të justifikohesh në fjalët e tua dhe të ngadhnjehesh kur të gjykohesh". 5 Por nëse padrejtësia jonë tregon drejtësinë e Perëndisë, çfarë të themi? A është i padrejtë Zoti që shkakton zemërim? (Unë flas si burrë.)

Përpara se Pali të shkruante letrën e tij drejtuar kishës në Romë, kishte disa pyetje midis anëtarëve të saj. Besimtarët me origjinë johebreje nuk i konsideronin hebrenjtë si shumë të privilegjuar dhe të nderuar. Prandaj, ata ishin të kënaqur kur Pali konfirmoi, në letrën e tij, se Ligji dhe rrethprerja do të dënonin njerëzit e besëlidhjes së vjetër.

Nga ana tjetër, të krishterët me origjinë judaike, të cilët i përmbaheshin Ligjit, e vunë në pikëpyetje temën e drejtësisë me anë të besimit dhe ishin të pakënaqur me sqarimet e Palit, pasi ai shkeli privilegjet e tyre të Ligjit dhe të besëlidhjes.

Pali i njihte këto qëndrime të ndryshme gjatë udhëtimeve të tij misionare dhe ai iu përgjigj pyetjeve të tyre paraprakisht në letrën e tij drejtuar Romakëve. Ai supozoi se dikush i thoshte: "Ke të drejtë, Pal, judenjtë nuk janë më të mëdhenj se ne." Dhe Pali iu përgjigj duke buzëqeshur: “Vëllai im i dashur, e ke gabim, sepse hebrenjtë kanë ende një privilegj të madh. Nuk është as raca e tyre, as gjenia e tyre, as kombësia e tyre, të cilat janë të gjitha vetëm pluhur dhe hi. Privilegji i tyre është vetëm fjala e Zotit e depozituar në duart e tyre. Kjo zbulesë do të mbetet krenaria dhe përgjegjësia e tyre përgjithmonë.

Atëherë Pali mendoi se një kundërshtar tjetër mund të thoshte: «Por ata nuk ishin besnikë dhe respektues të ligjit të besëlidhjes.» Dhe Pali iu përgjigj kësaj akuze të rëndë duke thënë: “A mendoni se faji i njeriut i bën të pavlefshme premtimet dhe besnikërinë e Zotit? Zoti as nuk heziton dhe as nuk gënjen. Fjala e tij është e vërteta e përjetshme dhe themeli i universit. Hiri i Zotit, përballë pabesisë së njerëzve, shfaqet besnik dhe i përjetshëm. Nëse Perëndia do ta shfuqizonte besëlidhjen e vjetër për shkak të mëkateve të popullit të tij, nuk do të kishte vazhdimësi të besëlidhjes sonë të re. Në fakt, ne në besëlidhjen e re mëkatojmë më shumë se ata në të vjetrën, krahasuar me dhuratat e konsiderueshme që na janë dhënë. Prandaj, ne nuk e ndërtojmë shpresën tonë mbi dështimin tonë të dukshëm, apo suksesin e imagjinuar, por vetëm në hirin e Zotit. Ne e pranojmë se jemi gënjeshtarë dhe të rremë si të gjithë njerëzit dhe dëshmojmë se vetëm Zoti është i vërtetë dhe besnik. Besnikëria dhe premtimet e tij nuk dështojnë kurrë.

ROMAKËVE 3:6-8
6 Kurrë mos qoftë! Sepse atëherë si do ta gjykojë Perëndia botën? 7 Sepse, nëse e vërteta e Perëndisë është rritur me anë të gënjeshtrës sime për lavdinë e tij, përse edhe unë gjykohem ende si mëkatar? 8 Dhe pse të mos themi si disa: "Le të bëjmë të keqen që të vijë e mira"? Dënimi i tyre është i drejtë.

Ndërsa Pali theksoi shpresën tonë, e cila bazohet vetëm në besnikërinë e Perëndisë, ai dëgjoi në frymën e tij zëra të këqij që thërrisnin në mënyrë fyese: “Si mund të mbetet Perëndia i drejtë nëse besnikëria dhe hiri i tij shfaqen nëpërmjet mëkateve tona? A nuk është e padrejtë që Perëndia të dënojë mëkatin dhe mosbesimin tonë kur faji dhe korrupsioni universal i njerëzimit japin shkas për shfaqjen e besnikërisë së tij të madhe? Pastaj, o burra; le të mëkatojmë për ta lavdëruar atë!”

Pali nuk heshti ndaj kësaj akuze të rëndë, por e sqaroi dhe e thelloi përmes kundërshtimeve të tjera dhe sqaroi se nuk po i qortonte ata si apostull, por si njeri. Ai tha: Sigurisht, nëse besnikëria e Zotit manifestohet përmes padrejtësisë sonë, do të jetë e padrejtë që Zoti të jetë Gjykatësi i botës; dhe nëse gënjeshtra jonë mbështet të vërtetën e tij, ai nuk do të ketë të drejtë të dënojë botën. Atëherë, sigurisht që do të jetë mirë që ne të mëkatojmë për të shkaktuar lavdërimin e së mirës.

Pali, në këto diskutime negative, nuk iu përgjigj pyetjes fillestare, por theksoi, sqaroi dhe zhvilloi frymën e ligë tek pyetësit, për të marrë paraprakisht të gjitha argumentet nga kundërshtarët e tij. Pastaj ai e përmblodhi përgjigjen e tij në tri fjalë: 1. "Kurrë mos qoftë!" që nënkupton në tekstin greqisht, “Do të doja që ky mendim të mos ishte krijuar tek unë”. Unë nuk pajtohem fare me të dhe Zoti është dëshmitari im që nuk e konsideroj një blasfemi të tillë në zemrën time. 2. Pastaj tha se gjykimi i Perëndisë do të bjerë mbi ata blasfemues dhe se ata nuk mund t'i shpëtojnë zemërimit të tij, sepse ai do t'i shkatërrojë ata menjëherë. Nga ky stil apostolik, zbulojmë se ndonjëherë arrijmë me armiqtë e Krishtit në një fazë ku duhet të ndalojmë të gjitha argumentet dhe pyetjet që mund të mos hyjmë në blasfemi. Atëherë duhet të kemi guximin për t'i dhënë fund diskutimit dhe për t'i vënë njerëzit plotësisht përpara Zotit dhe drejtësisë së tij të lavdishme.

LUTJE: O Zot i shenjtë, na fal të gjitha çështjet tona të pabindjes. Faleminderit për durimin tënd, sepse nuk na shkatërron se të kemi ofenduar dhe injoruar, por na thërret të arsyetojmë që të mund të dëgjojmë fjalën tënde dhe t'i përgjigjemi tërheqjes së Shpirtit tënd të Shenjtë. Hiq nga ne të gjitha pyetjet kundërshtuese kundër planit tënd të dashurisë dhe na mbaj në harmoni me vullnetin tënd. O Zot, ne nuk duam të jemi fëmijë të mosbindjes. Pra, na mëso përulësinë e Birit tënd dhe na mbush me urtësinë e apostujve të tu që të mos flasim, në diskutimet tona me të tjerët, me logjikën njerëzore, por të kërkojmë drejtimin tënd në të gjitha shërbimet tona.

PYETJA:

25. Cilat janë pyetjet origjinale kundërshtuese në Letrën drejtuar Romakëve dhe cilat janë përgjigjet e tyre?

Mobile device - Print - Top