Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

c) Drejtësia e Perëndisë vendoset dhe realizohet tek ne nëpërmjet besimit të vazhdueshëm (Romakëve 1:16-17)

---

ROMAKËVE 1:17
17 Sepse në të drejtësia e Perëndisë zbulohet nga besimi në besim; siç është shkruar: "I drejti do të jetojë me anë të besimit".

Ka një kompleks të madh në teologji, që është drejtësia e Zotit. Nëse feja jonë do të ishte sipërfaqësore, një kompleks i tillë nuk do të ishte shfaqur. Megjithatë, kur mësojmë se shenjtëria e Zotit kërkon që çdo mëkatar të vritet dhe se nuk ka asnjë të drejtë para Perëndisë, ne trishtohemi, sepse i gjithë njerëzimi meriton vdekjen e menjëhershme. Megjithatë, Perëndia nuk është vetëm i shenjtë dhe një Gjykatës i drejtë në vetvete, por është një At i mëshirshëm, i mbushur me dashuri, mirësi dhe durim. Ai nuk do ta shkatërrojë mëkatarin, por do të preferonte ta shpëtonte atë.

Për shkak të shenjtërisë së tij, Perëndia nuk mund të falte këdo dhe kurdo që të donte, megjithëse kërkon t'i falë të gjithë lirisht, sepse madhështia e Zotit përcakton qenien e tij.

Si zgjidhje për këtë problem, ai solli të drejtën e zëvendësimit në flijim, i cili vdes si zëvendësues i mëkatarit. Meqenëse nuk kishte asnjë flijim kafshe apo njeriu për të përmbushur kërkesat e shenjtërisë së Perëndisë, ai zgjodhi të kishte Birin e tij para të gjitha epokave, që të mund të mishërohej në plotësinë e kohës, të vdiste në vendin tonë, të shlyente mëkatet tona dhe të na justifikonte. Megjithatë, tema e Letrës drejtuar Romakëve nuk është justifikimi ynë, por drejtësia e vetë Perëndisë: Si vazhdon i Shenjti të jetë i drejtë, pavarësisht se na justifikon ne që jemi mëkatarë? Krishti është e vetmja përgjigje për këtë pyetje.

Ndërsa njerëzit e Ligjit blasfemuan kundër kryqit, duke thënë: "Nëse çdo njeri mund të shfajësohet me anë të besimit në Krishtin, atëherë le të mëkatojmë më shumë, përderisa hiri i të Kryqëzuarit na justifikon automatikisht". Pali i dënoi ata dhe u dëshmoi atyre se besimi i krishterë nuk është thjesht besim, por është të jetuarit së bashku me Krishtin, ku fuqia e tij vepron në dobësinë tonë dhe ai krijon te ne frytet e tij. Ndjekja e Jezusit i ngjan një zinxhiri, hallkat lidhëse të të cilit janë masat e besimit të mbushura me falënderim dhe dashuri ndaj Krishtit që na justifikon, shenjtëron dhe përsos. Ne nuk jemi shpëtimtarë të vetvetes, por i hapim zemrat tona ndaj hirit. Ata që shfajësohen jetojnë vetëm prej besimit. Ata vijnë nga besimi në besim dhe nuk e konsiderojnë veten të drejtë në vetvete, por Krishti i ka shfajësuar, ai i ruan dhe i shenjtëron dita-ditës, nëpërmjet veprimit të Frymës së tij. Si i tillë, Perëndia vazhdon të jetë i drejtë, sepse na fal çdo ditë dhe na shenjtëron çdo minutë. Ne jemi të tijtë dhe jemi të shenjtë për të.

Një çështje tjetër u ngrit për njerëzit e besëlidhjes së vjetër, e cila e vendosi drejtësinë e Perëndisë nën një pikëpyetje. Është refuzimi i hirit nga hebrenjtë. Judenjtë e kryqëzuan Birin e Perëndisë dhe për këtë arsye e kanë humbur historinë e shpëtimit të tyre. Për më tepër, ata gjithmonë e kanë kundërshtuar zërin e Frymës së Shenjtë që u përpoq t'i sillte në pendim dhe besim. Duke pasur parasysh këtë të vërtetë të padiskutueshme, Pali dhe apostujt e tjerë pyetën veten: «Si mund të vazhdonte të ishte Perëndia i drejtë, nëse ai kishte zgjedhur familjen e Abrahamit dhe e kishte lidhur vehten me ta në një besëlidhje të përjetshme? Megjithatë, shohim në ditët tona se Perëndia i ngurtëson dhe i refuzon, sepse ata nuk ishin të hapur ndaj Frymës së tij të Shenjtë. Atëherë, a dështoi Perëndia? Jo, përgjigjet Pali në letrën e tij, ku sqaron përgjigjen e zbulesës (te Romakëve 9 deri në 11), jo për të justifikuar hebrenjtë, por vetëm për të theksuar drejtësinë e Perëndisë, sepse Apostulli i Kombeve ishte xheloz për hyjninë, shenjtërinë dhe drejtësinë e Atit të Zotit tonë Jezu Krisht.

Kushdo që fiton besimin e vërtetë dhe i dorëzohet drejtimit të Frymës së Shenjtë, përtërihet në mendjen e tij dhe aftësohet të jetojë në shenjtëri me të gjithë të justifikuarit në Dhjatën e Re. Etika e Krishterë nuk ndalet në edukimin e njeriut, apo në fuqitë njerëzore, por shtrihet në bindjen e tërheqjes së dashurisë së Zotit dhe fuqinë e shpëtimit të tij, që mbart të gjithë ata që besojnë në Birin. Sjellja e të krishterëve shenjtëron emrin e Atit. Demonstrimi i drejtësisë së tij është tema e Letrës drejtuar Romakëve.

LUTJE: O Zot, Trini e Shenjtë, të adhurojmë, sepse na pranove në besimin e vërtetë, na shfajësove lirisht, na shenjtëron çdo ditë dhe na udhëzon. Ti je i Drejti dhe vazhdon të jesh i drejtë, megjithëse ne nuk kuptojmë shumë lëvizjet e popujve në historinë botërore. Na shenjtëro plotësisht dhe hiq mbetjet e mëkatit nga karakteret tona, që të bëhemi një lavdërim dhe një erë e këndshme për të gjithë njerëzit.

PYETJA:

13. Si lidhet drejtësia e Perëndisë me besimin tonë?

Mobile device - Print - Top