Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

1. Zbulohet zemërimi i Perëndisë kundër kombeve (Romakëve 1:18-32)

---

ROMAKËVE 1:18-21
18 Sepse zemërimi i Perëndisë zbulohet nga qielli kundër çdo pabesie dhe paudhësie të njerëzve, që e shtypin të vërtetën në paudhësi, 19 sepse ajo që mund të njihet për Perëndinë është e dukshme në ta, sepse Perëndia ua ka treguar atyre. 20 Sepse që nga krijimi i botës, cilësitë e tij të padukshme shihen qartë, duke u kuptuar nga gjërat e krijuara, madje fuqia e tij e përjetshme dhe hyjnia e tij, aq sa janë të paarsyeshme, 21 sepse, megjithëse e njihnin Perëndinë, nuk lavdëruan, as e falenderuan atë si Perëndi, por u bënë të pamend në mendimet e tyre dhe zemrat e tyre pa gjykim u errësuan.

Kur Pali e përshëndeti kishën e Romës me përulësi, dashuri dhe mall, duke i theksuar atyre temën e Ungjillit, që është drejtësia e Perëndisë në Krishtin, ai filloi pjesën e parë të kërkimit të tij të thellë dhe zbuloi se zemërimi i drejtë i Perëndisë po zbret kundër gjithë mospërfilljes sonë ndaj Perëndisë dhe paudhësisë ndaj njerëzve. Sot ne jetojmë jo vetëm në epokën e hirit, por edhe në epokën e zemërimit të Zotit, që është motivi dhe misteri i ditëve tona. Neveria e Perëndisë ndaj ndyrësive të njerëzve dhe hakmarrja e tij e drejtë ndaj mëkateve të tyre janë emblema e ditëve tona. Kushdo që e njeh të Shenjtin ka frikë prej tij dhe dridhet nga zemërimi i tij. Askush nuk e njeh veten derisa të ketë njohur pak nga rrezet e shenjtërisë së të Shenjtit. Ofendimi i njeriut shfaqet në madhështinë e hyjnisë.

Zoti i krijoi njerëzit sipas shëmbëlltyrës së tij, por ata, në arrogancën e tyre dashakeqe, zgjodhën marrëzisht pavarësinë prej tij. Megjithatë, me durimin e tij, ai nuk e shkatërroi të gjorin e pabindur, por priti që ai t'i drejtohet Zotit me mirënjohje dhe t'i dorëzohet menjëherë. Por ata e donin veten më shumë se Zotin dhe qëndruan larg tij, derisa u verbëruan shpirtërisht. Ata nuk e ndjenin më lavdinë e të Shenjtit, por vazhduan në ligësi, duke u korruptuar vetvetiu dhe i penguan të tjerët të merrnin shpëtimin, duke theksuar të gabuarën dhe korrupsionin e tyre si rrugën e drejtë.

Pavarësisht nga rënia e tij në mëkat, njeriu është ende në gjendje të njohë ekzistencën e Zotit përmes mrekullive të tij në natyrë. Studioni strukturën e bimëve, fuqinë e atomeve dhe madhështinë e numrit të panumërt të yjeve dhe do ta adhuroni Krijuesin, sepse ai është i urtë, i plotfuqishëm dhe i përjetshëm. A e keni njohur bukurinë e shpirtit tuaj, ndjenjën e ndërgjegjes tuaj dhe krijimtarinë e mendjes suaj? A i dëgjoni rrahjet e zemrës suaj, e cila rreh njëqind mijë herë në ditë, për të çuar gjakun në të gjitha pjesët e trupit tuaj? Këto mrekulli nuk janë automatike, por janë dhurata e Krijuesit për ju.

Kush prej nesh nuk arrin të qëndrojë me respekt dhe të dridhet kur shohim lavdinë e Perëndisë në natyrë? Dëshmitë për lavdinë e tij flasin pa pushim. Megjithatë, njeriu i qytetëruar i epokës sonë nuk ka kohë të mjaftueshme për të lexuar në librin e hapur të natyrës, i cili është shkruar qartë me dorën e Perëndisë.

Ai që nuk arrin të nderojë Krijuesin dhe ta falënderojë për atë që ka bërë dhe t'i nënshtrohet lavdisë së tij, bëhet i pamend. Ai humbet urtësinë e Frymës së Shenjtë, bëhet i verbër në mendje dhe shtazor. Ndaj, vëlla i dashur, lëvdoje Zotin me dashuri dhe frikë, sepse ai të krijoi sipas shëmbëlltyrës së tij dhe fryu në ty frymën e jetës. Ti i përket atij dhe nuk mund të jetosh pa të.

Të gjithë njerëzit, pa adhurim të vërtetë ndaj Perëndisë, janë të humbur, mëkatarë dhe jobesimtarë, pasi kanë humbur qendrën e energjisë dhe fuqisë së tyre, kanë shtypur ndërgjegjen dhe kanë errësuar mendjet e tyre. Ata e konsiderojnë gënjeshtrën në mendimet e tyre si të vërtetë, e shtrembërojnë njohurinë e Zotit dhe e shtypin atë me dhunë. Prandaj, kërkoji Zotit tënd besim të gjallë dhe udhëzoji të tjerët që të besojnë në ekzistencën e Zotit, sepse pa besim në lavdinë e tij dhe lëvdimin e mëshirës së tij, njerëzimi humbet në zemërimin e Perëndisë, i cili është shpallur kundër tyre.

LUTJE: O i shenjti Zot, i Plotfuqishmi, të falënderojmë sepse na krijove dhe na bëre të jemi në trajtën më të mirë. Na fal sipërfaqësinë dhe shkujdesjen tonë për të të lëvduar. Na ndihmo të kthehemi te ti, të rrëfejmë ekzistencën tënde publikisht, të vazhdojmë në dashurinë tënde çdo ditë, të të lavdërojmë në çdo kohë dhe të shpallim zemërimin tënd të drejtë kundër çdo pabesie dhe padrejtësie të njerëzve, që ata të pendohen dhe të kthehen tek ti.

PYETJA:

14. Pse u shfaq zemërimi i Zotit?

Mobile device - Print - Top