Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

1. Kalimi në Sidon dhe më pas në Kretë (Veprat 27:1-13)

---

VEPRAT 27:1-13
1 Dhe kur u vendos që ne të lundronim për në Itali, ata ia dorëzuan Palin dhe disa të burgosur të tjerë tek një që quhej Jul, një centurion i Regjimentit Augustan. 2 Kështu, duke hyrë në një anije të Adramitit, ne u hodhëm në det, që do të thotë të lundrojmë përgjatë brigjeve të Azisë. Aristarku, një maqedonas i Selanikut, ishte me ne. 3 Të nesërmen zbritëm në Sidon. Dhe Juli e trajtoi Palin me dashamirësi dhe i dha lirinë të shkonte te miqtë e tij që të kujdeseshin për të. 4 Kur u nisëm që andej në det, lundruam nën strehën e Qipros, sepse erërat ishin të kundërta. 5 Dhe, mbasi lundruam përtej detit të Kilikisë dhe të Pamfilisë, arritëm në Mira, qytet i Likisë. 6 Aty centurioni gjeti një anije aleksandriane që lundronte për në Itali dhe na hipi në bord. 7 Kur lundruam ngadalë për shumë ditë dhe arritëm me vështirësi në Knidi, era nuk na lejonte të vazhdonim, lundruam nën strehën e Kretës pranë Salmonit. 8 Duke e kaluar me vështirësi, arritëm në një vend të quajtur Limanet e Bukur, afër qytetit të Laseas. 9 Tani, kur kishte kaluar shumë kohë dhe lundrimi ishte i rrezikshëm, sepse agjërimi tashmë kishte mbaruar, Pali i këshilloi ata, 10 duke thënë: ''O burra, e kuptoj se ky udhëtim do të përfundojë me fatkeqësi dhe me shumë humbje, jo vetëm të ngarkesës dhe anijen, por edhe për vet jetën tonë.” 11 Megjithatë centurioni u bind më shumë nga timonieri dhe pronari i anijes, sesa nga gjërat që thoshte Pali. 12 Dhe për shkak se limani nuk ishte i përshtatshëm për dimër, shumica këshilluan të lundronin që andej, nëse mund të arrinin me ndonjë mënyrë në Fenike, një liman i Kretës që hapet drejt jugperëndimit dhe veriperëndimit, dhe të dimëronim atje. 13 Kur fryu era jugore e lehtë, duke menduar se ia kishin arritur dëshirën dhe u nisën në det, lundruan pranë brigjeve të Kretës.

Kaluan dy vite të gjata dhe Pali ishte ende i burgosur. Ai i mbushi ato vite me lutje, meditime, letra dhe biseda të drejtpërdrejta me individë. Më në fund guvernatori dërgoi Palin në Romë. Ai nuk u dërgua me një anije të shkëlqyer, por si i burgosur me të burgosur të tjerë të lidhur që nuk ishin pothuajse romakë, por skllevër të dërguar në Romë që të mund të hidheshin në cirk ku duhej të mbroheshin kundër luanëve të uritur dhe kafshëve grabitqare.

Pali nuk ishte vetëm. Ai shoqërohej nga Luka, mjeku e besniku Aristarku. Tani e tutje i lexojmë edhe një herë raportimet në Veprat e Apostujve në vetën e parë shumës, "ne". Bashkësia e shenjtorëve nuk përfundoi me vuajtjet dhe telashet, por u rrënjos dhe u vendos më shumë në rreziqet e vdekjes. Gjatë dy viteve të burgimit të Palit, Luka mblodhi detajet e Ungjillit të tij dhe Librin e Veprave të Apostujve nga dëshmitarët okularë. Ai kopjoi tekste nga fjalët e përmbledhura të Krishtit dhe mbajti me vete këtë thesar të çmuar, unik në udhëtimin e tij të gjatë e të rrezikshëm. Ai nuk e përmendi veten në raportet e tij, në fjalën e tij, as në Ungjillin e tij, të cilin e mbante brenda një dosje për ta mbajtur larg nga uji. Ishte një ngushëllim të shihje se si të tre burrat u mblodhën në shoqërinë e dashurisë, duke kapërcyer me lutjet e tyre të gjitha pengesat që mund t'i ndalonin të shkonin në Romë.

Ata shkuan nga deti në Sidon, ku jetonte një komunitet i krishterë. Juli, centurioni i njerëzishëm që e kishte njohur Palin dhe i besonte atij gjatë kohës që ishte i burgosur në Çezare, i dha Palit lirinë të dilte në breg ndërsa anija ishte duke u shkarkuar dhe gjithashtu të vizitonte miqtë e tij. Ka të ngjarë që Pali në atë kohë të ishte i lidhur me zinxhir në kyçin e dorës me një ushtar sipas procedurave romake. Megjithatë, zinxhiri nuk mund ta pengonte Palin të predikonte Ungjillin e plotë.

Kur lundruan drejt Anadollit, erërat filluan të fryjnë në kundërshtim me anijen. Meqenëse vela ishte e palëvizshme dhe e palosur, anija nuk mund të lëvizte në kundërshtim me erën. Pra, ata duhej të vozisnin së bashku me rrymën, pavarësisht nga velat e mbyllura dhe të mbështjella. Ata lundruan nën strehën e maleve të Qipros pa erë në drejtim të perëndimit për në Romën e largët. Më në fund arritën në Mira të Anadollit, ku gjetën një anije të madhe me vela që transportonte grurë në Romë, mbi të cilën hipën të burgosurit. Kështu ngarkesa e zakonshme u plotësua në bordin e kësaj anijeje, sepse kryeqyteti kërkonte bukë dhe lojëra, d.m.th. bukë të lirë nga kolonitë dhe skllevër për të luajtur në cirkun ku derdheshin lumenjtë e gjakut të tyre. Në këtë mënyrë Cezarët kënaqnin turmat dembele në Romë që të mund të mbështesnin sundimin e tyre. Edhe sot gjejmë të njëjtat parime të adoptuara në disa vende: shumë bukë për turmat dhe lojëra të mrekullueshme për të kapërcyer lodhjen.

Erërat ishin në kundërshtim me udhëtimin e fundit të Palit përgjatë linjës, sikur shpirtrat e këqij të kishin kundërshtuar përparimin e Ungjillit në Romë dhe urrejtja e ferrit ishte bërë gati të sulmonte Palin dhe bashkudhëtarët e tij. Apostulli ndjeu grumbullimin e errësirës kundër vetes. Ai parashikoi telashet që do të vinin dhe paralajmëroi oficerin, zotërinë dhe pronarin e anijes për vazhdimin e udhëtimit kur arritën në një port të thjeshtë në ishullin e Kretës, emri i të cilit "Limanet e Bukura", ose “Gjiret e Sigurta” ishte në kundërshtim me të vertetën. Në fakt ata që ishin në krye të anijes kaluan mirë pa lundrimin e tyre të planifikuar për në Romë në mes të stuhive të dimrit. Por donin të dimëronin në një qytet të përshtatshëm dhe jo në një fshat të djerrë. Kështu lundruan sapo filloi të frynte një erë e butë, e cila iu duk e favorshme, por në fakt ishte një joshje nga i ligu që t'i tërhiqte në fund të detit duke dëmtuar anijen me ngarkesën e saj me fuqinë e shpirtrave të tij. Djalli jo vetëm që dëshiron të parandalojë Ungjillin, por gjithashtu dëshiron ta fshijë atë dhe të konsumojë pa mëshirë të gjithë lajmëtarët e Krishtit.

LUTJE: O Zot, na ndihmo ta dëgjojmë zërin tënd në çdo kohë që as shpirti ynë dhe as shpirti i miqve tanë të mos shkatërrohen. Na mëso t'i bindemi zërit tënd dhe të vazhdojmë nën mbrojtjen tënde.

PYETJA:

119. Cilët ishin tre burrat e Perëndisë që u takuan në këtë udhëtim për në Romë?

Mobile device - Print - Top