Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

8. Pali transferohet nga Jeruzalemi në Çezarea (Veprat 23:23-35)

---

VEPRAT 23:23-35
23 Pastaj thirri dy centurionë, duke thënë: "Përgatitni dyqind ushtarë, shtatëdhjetë kalorës dhe dyqind shtizëmbajtës që të shkojnë në Çezare në orën e tretë të natës; 24 dhe bëni gati kuaj për ta ngritur Palin dhe për ta çuar shëndoshë te guvernatori Feliks.” 25 Ai shkroi një letër në këtë mënyrë: 26 Klaud Lisia, guvernatorit më të shkëlqyer Feliks: Përshëndetje. 27 Ky njeri u kap nga Judenjtë dhe do të vritej prej tyre. Duke ardhur me trupat, e shpëtova, pasi mësova se ishte romak. 28 Dhe, kur desha të di përse e akuzuan, e çova para këshillit të tyre. 29 Mësova se e kishin akuzuar për çështje të ligjit të tyre, por nuk kishte asgjë kundër tij që të meritonte vdekjen ose zinxhirët. 30 Dhe kur më thanë se Judenjtë kishin ngritur pritë për atë njeri, unë e dërgova menjëherë te ju dhe urdhërova edhe paditësit që të parashtrojnë akuzat kundër tij. Lamtumirë. 31 Atëherë ushtarët, siç ishin urdhëruar, morën Palin dhe e çuan natën në Antipatridë. 32 Të nesërmen i lanë kalorësit që të vazhdonin me të dhe u kthyen në kazermë. 33 Kur arritën në Çezare dhe ia dorëzuan letrën guvernatorit, ia paraqitën edhe Palin. 34 Mbasi e lexoi guvernatori, pyeti se nga cila krahinë ishte. Dhe kur e kuptoi se ishte nga Kilikia, 35 tha: "Do të të dëgjoj kur të vijnë edhe paditësit e tu". Dhe ai urdhëroi që ta ruanin në pretoriumin e Herodit.

Që kur Pali ra nga kali pranë Damaskut gjatë takimit të tij me Zotin, nuk kemi lexuar më që ai të hipte në kalë përpara kësaj ngjarjeje të fundit. Tani, po i hipte një kali me forcë në mes të natës, i rrethuar me shtatëdhjetë kalorës dhe dyqind këmbësorë para dhe pas tyre për t'i ruajtur. Kjo skenë tregon luftë, sulm dhe rreziqe. Njerëzit në Palestinë ishin aq të pakënaqur sa romakët prisnin që një trazirë popullore të shpërthente shumë shpejt. Një revolucion i tillë ndodhi në të vërtetë në vitet 69-70 pas Krishtit dhe rezultoi në konsumimin dhe përçarjen e popullit hebre që u shpërnda i pastrehë në botë gjatë dy mijë viteve.

Pali mbërriti në Çezare pas dy ditësh, nën mbrojtjen e shtatëdhjetë kalorësve, të cilët ia dorëzuan guvernatorit dhe i dhanë letrën e komandantit, në të cilën ai shpjegonte se i burgosuri ishte një qytetar romak. Kjo vërejtje e ndryshoi pozicionin e tij kokë e këmbë, sepse hebrenjtë kishin tentuar të vrisnin një qytetar romak dhe kjo justifikonte ndërhyrjen e komandantit dhe dërgimin e një numri kaq të madh ushtarësh për të ruajtur të burgosurin.

Në letrën e tij, komandanti sqaroi gjithashtu se Pali nuk ishte aspak kriminel dhe se nuk kishte bërë asgjë kundër të drejtave civile, kështu që nuk gjeti arsye për ta lidhur ose dënuar me vdekje, pasi akuza kundër tij kishte të bënte me çështjet shpirtërore fetare çifute, që buronin nga ndryshimi në kuptimin e ligjit dhe profetëve. Dhe meqë probleme të tilla krijojnë urrejtje dhe mëri thellë në zemër, veçanërisht kur komandanti mësoi për komplotin e sajuar nga dyzet burra, prandaj i dërgoi ankuesit dhe të pandehurin sa më shpejt që të ishte e mundur te guvernatori që të merrej ai me këtë çështje në Çezare, qyteti romak i cili dallohej për organizimin dhe rregullin e tij të mirë, larg Jeruzalemit, qendrës së kulturës hebraike e cila ishte e mbushur me opinione dhe trazira.

Kur Feliksi, guvernatori e kuptoi se Pali ishte nga Tarsi i Kilikisë, vendosi ta trajtonte menjëherë çështjen, sepse askush në Tarsin e largët nuk i njihte misteret e ligjeve dhe zakoneve hebreje. Kështu e burgosi Palin në pallatin madhështor të mbretit Herod, ku banonte vetë guvernatori. Ka të ngjarë që e vendosën Palin së pari në kasafortën e pallatit nën roje të forta, ose në oborr që dyzet rebelët e Jeruzalemit nuk mund të hynin fshehurazi te apostulli i respektuar.

Kjo ishte përmbushja e kërkesës së Palit, të cilën ua shkroi romakëve, duke iu lutur atyre që të përpiqeshin së bashku me të në lutje drejtuar Perëndisë për të, që të mund të çlirohej prej atyre në Jude që nuk besuan dhe që shërbimi i tij për Jeruzalemin mund të ishte i pranueshëm nga shenjtorët, që ai të mund të vinte tek ata me gëzim sipas vullnetit të Perëndisë dhe të mund të ripërtërihej së bashku me ta (Romakëve 15:30-32). Por ato lutje erdhën me diçka tjetër përveç asaj që shpresonte apostulli: ai shkoi në Romën e largët i lidhur me zinxhirë dhe jo lirisht, si ambasador i Krishtit.

Çfarë mendonte Pali gjatë burgimit të tij? Katërmbëdhjetë ditë më parë kishte mbërritur në Çezare dhe e kaloi natën me Filipin, predikuesin, derisa profeti Agabo erdhi tek ai dhe i paratha, me anë të depërtimit të Frymës së Shenjtë, se do të përballej me zinxhirë dhe telashe. Por Zoti e vizitoi natën, pas dëshmisë së tij ndaj të Gjallit në mes të turmave të zemëruara, kur ai iu drejtua atyre në shkallët e tempullit, dhe Zoti i tha se edhe ai duhej të dëshmonte emrin e tij në Romë, qendra e botës në atë kohë. Kështu shohim gjatë jetës së Palit se ai nuk ishte planifikues dhe shtysa në të nuk ishin mendimet dhe dëshirat e tij, por Krishti kishte planifikuar, drejtuar dhe vepruar nëpërmjet shërbëtorit të tij të bindur sipas vullnetit të tij dhe jo sipas vullnetit të Palit. Kjo ishte ndoshta periudha më e vështirë në jetën e Palit, motivuesit aktiv të popujve. Kishat që kishte lënë kishin nevojë për ndihmën dhe këshillën e tij, ndërsa atij iu desh të qëndronte shumë ditë në burg pa lëvizur dhe pa vepruar.

LUTJE: Të falënderojmë Zoti ynë i fuqishëm, sepse ti nuk i udhëzon shërbëtorët e tu sipas planeve të tyre, por sipas vullnetit dhe emërimit tënd. Ti i mbron ata për dëshmi të efektshme dhe u përgjigjesh lutjeve të tyre me fuqi të madhe. Na fal mënyrat tona dhe na mëso t'i bindemi udhëheqjes së Frymës së Shenjtë në çdo kohë. Amen.

PYETJA:

112. Si dhe pse u trasferua Pali në Çezare?

Mobile device - Print - Top