Waters of LifeBiblical Studies in Multiple Languages |
|
Home Bible Treasures Afrikaans |
This page in: -- ALBANIAN -- Arabic -- Armenian -- Azeri -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- French -- Georgian -- Greek -- Hausa -- Igbo -- Indonesian -- Portuguese -- Russian -- Serbian -- Somali -- Spanish -- Tamil -- Telugu -- Turkish -- Urdu? -- Uzbek -- Yiddish -- Yoruba
Previous Lesson -- Next Lesson? VEPRAT - Përparimi Ngadhënjimtar I Krishtit
Studime nga Veprat e Apostujve
PJESA 2 - Rrëfime Rreth Predikimit Mes Johebrenjve Dhe Themelimi I Kishave Nga Antiokia Në Romë - Nëpërmjet shërbesës së Palit, Apostulli I dërguar nga Fryma e Shenjtë (Veprat 13 - 28)
C - Udhëtimi I Dytë Misionar (Veprat 15:36 - 18:22)
4. Themelimi i Kishës në Filipi (Veprat 16:11-34)VEPRAT 16:29-34 Roja i burgut bërtiti: "Më jepni një dritë!" Kjo kërkesë është një shenjë se ai kishte jetuar gjithë jetën e tij ushtarake në errësirë, por tani në një farë kuptimi ai u ndriçua nga fjalët e Palit. Ai njohu menjëherë dritën e Shpirtit Qiellor dhe ra në këmbët e apostullit që i kishte shpëtuar jetën. Ndoshta ai mendoi se ata ishin perëndi, veçanërisht pasi ata nuk e shpëtuan, por e donin jashtëzakonisht dhe i ruajtën jetën. Mirësia e Krishtit është revolucioni më i madh shpirtëror në botë. Pali nuk përfitoi nga frika e oficerit për mburrje, por i bëri të qartë se ishte një qenie njerëzore si ai, por ishte ndryshuar dhe kthyer në besim nga hiri i Krishtit. Kur njeriu i frikësuar dhe i shqetësuar dëgjoi fjalët e apostullit, e çoi me shokun e tij në oborr. Ai pa trupat e tyre të gjakosur dhe u frikësua nga zemërimi i Perëndisë, sepse kishte marrë pjesë në mundimin e apostujve të tij të nderuar. Ai murmuriti me një frikë të tmerrshme: "Çfarë duhet të bëj që të shpëtohem, t’i shpëtoj zemërimit të të Shenjtit dhe të shpëtohem?" Pastaj apostulli Pal e përmblodhi ungjillin ndaj këtij njeriu të hutuar në një thënie madhështore, e cila është një nga thëniet më të rëndësishme të Biblës së Shenjtë dhe ai i predikoi atë që ishte i frikësuar nga e vërteta e plotë sinqerisht: "Beso në Zotin Jezu Krisht dhe do të shpëtohesh, ti dhe familja jote.” Kjo deklaratë i dha rojtarit një shpresë të fortë. Zoti nuk e shkatërroi, as nuk e goditi me një rrufe nga qielli, por i hapi derën e hirit në personin e Jezu Krishtit. Pali u dëshmoi të gjithë burrave dhe grave, skllevërve dhe të burgosurve, pleqve dhe të rinjve që vrapuan dhe u grumbulluan atje se Krishti Jezus është Zoti i fuqishëm që mund të bëjë tërmete, të falë mëkatet dhe të japë shpëtim; Zoti që ngjall prej së vdekurish dhe përgatitet të mbushë të penduarin me Shpirtin e Shenjtë dhe të butë, i cili e çliron njeriun nga fuqia e mëkateve të tij. Me pak fjalë apostulli i johebrenjve e vendosi ungjillin në zemrat e frikësuara. Ata që ishin përgatitur besuan menjëherë dhe e kuptuan se vet Perëndia ishte në apostujt e tij përpara tyre. Askush përveç të Përjetshmit nuk u foli atyre kështu duke u ofruar pajtimin. Drita e ungjillit qiellor u rrit në zemrat e dëgjuesve dhe oficeri i mori apostujt në shtëpinë e tij, ua lau plagët, i veshi me rroba të pastra dhe u kërkoi ta pagëzonin si shenjë të nënshtrimit të tij të plotë ndaj Jezu Krishtit, Princit të dashurisë. Ky oficer në pension dhe rojtar i burgut donte të pastronte të gjitha mbetjet e jetës së tij dhe të hapte shtëpinë e tij për këtë Shpirt të ri. Ai mblodhi të gjithë familjen e tij, shërbëtorët dhe punonjësit e tij për t'u pagëzuar në të njëjtën natë. Ky oficer e dinte se urdhri i Zotit ishte i nevojshëm dhe se çdo vonesë do të ishte mëkat. Përgjigja e tij ishte pendimi i menjëhershëm dhe nënshtrimi i plotë ndaj Zotit të gjallë. Kur Fryma e Shenjtë banoi në të pagëzuarit, ata u ngazëllyen duke përmendur Perëndinë. Këngët e lavdërimit mbushën zemrat e tyre dhe e kuptuan se Zoti i kishte vizituar në mes të burgut dhe errësirës. Pastaj përgatitën dhomën e sipërme në shtëpinë e tyre dhe filluan të gatuajnë ushqimin për një darkë të madhe. Ata u gëzuan krejtësisht sepse Krishti lau ndërgjegjen e tyre nga mëkatet dhe i shenjtëroi lirisht ata që ishin kriminelë dhe mëkatarë dhe tani po jetojnë në plotësinë e dritës së Perëndisë në mes të natës së errët. Sa pamje e bukur! Një banket i mbajtur në mesnatë, në zemër të natës, sepse Krishti i kishte ndriçuar besimtarët në mes të errësirës rreth tyre dhe i kishte mbushur me gëzimin më të madh. Ky ishte fryti i durimit të vuajtjes dhe bindjes ndaj besimit te Pali dhe Sila. Lidia, Luka dhe Timoteu, nga ana e tyre, nuk e kishin mbaruar lutjen e tyre për ata që ishin të burgosur. VEPRAT 16:35-40 Rojtari i burgut priti i hutuar vendimin përfundimtar të gjyqtarëve, pasi i kishte liruar dy të burgosurit dhe i kishte argëtuar pa lejen e tyre. Ai u gëzua pa masë kur dëgjoi se gjyqtarët vendosën t'i lironin, saqë vrapoi me gëzim te Pali dhe ia tregoi. Ai i kërkoi të shkonte në paqe që të mos i bënin dëm. Por Pali tani u ngrit në këmbë. Ai nuk pranoi të shkonte, duke vënë në dukje të drejtat e tij ligjore si qytetar romak, të cilat i ishin shkelur në mënyrë flagrante. Ai u ankua jo vetëm për hir të tij, por edhe për hir të kishës. Ai dhe Sila nuk ishin hajdutë, por qytetarë romakë që kishin vuajtur padrejtësisht tri herë. Ata ishin rrahur në kundërshtim me ligjin romak, sepse rrahja ishte një dënim që praktikohej vetëm për skllevërit, ndërsa qytetarët romakë ishin të imunizuar nga një formë e tillë ndëshkimi. Megjithatë i kishin rrahur publikisht. Ata ishin dënuar pa proçedurë të duhur ligjore dhe një padrejtësi e tillë konsiderohej në një perandori të drejtë si Perandoria Romake një gabim i rëndë dhe neglizhencë e madhe nga ana e magjistratëve, e cila u ndëshkua ashpër nga ligjet. Ata gjithashtu ishin burgosur ilegalisht ndërsa ishin të pafajshëm dhe të padënuar, gjë që i jep Palit të drejtën për të ngritur një padi kundër magjistratëve. Kështu Pali këmbënguli që gjyqtarët të vinin tani personalisht në burg për t'u kërkuar falje dhe për t'i shoqëruar si mysafirë të nderuar në mes të rrugëve të qytetit. Pali nuk kishte për qëllim të hakmerrej, sepse si një besimtar i vërtetë ua kishte falur gjyqtarëve të gjitha gabimet e tyre, por mori këtë pozicion për të justifikuar komunitetin e vogël të krishterë në Filipi, ku ata kishin hedhur themelet e një kishe të lulëzuar dhe për ta shfaqur këtë kishë si një lëvizje e ndershme, e cila nuk kishte nevojë të fshihej në shpella dhe qemere. Në fakt magjistratët nxituan drejt tij të frikësuar. Ata i folën me modesti dhe butësi apostullit të johebrenjve dhe iu lutën që të largohej paqësisht dhe në heshtje nga qyteti për të shmangur çdo problem të mundshëm që mund të ngrihej nga zotërinjtë e fallxhores që ishin zhveshur nga hiri. Pali nuk u kujdes për fjalët e tyre dhe u kthye në shtëpinë e Lidias, shitëses së purpurave, ku anëtarët e kishës ishin mbledhur për t'u lutur. Ajo ishte e rrethuar me vëllezërit në shtëpinë e saj, gjë që tregon se ka pasur një periudhë të gjatë midis konvertimit të evropianit të parë dhe shpëtimit të rojtarit të burgut, gjatë së cilës apostulli predikoi filipianët dhe mbolli një kishë të gjallë. Kur u takuan në shtëpinë e Lidias, ata që vuajtën ngushëlluan vëllezërit e tyre të sigurtë dhe u konfirmuan atyre praninë e Krishtit gjatë gjithë telasheve të tyre. Atëherë Pali dhe Sila dolën jashtë dhe Timoteu i shoqëroi, duke lënë Lukën, Mjekun në Filipi, që t'i shërbente kishës atje. Kjo shpjegon pse Luka flet për ta tani në vetën e tretë, duke lënë të kuptohet se ai nuk ishte me ta. LUTJE: O Zot, ne të falënderojmë për fjalën tënde që shpëton dhe konverton. Ne besojmë se ti gjithashtu shpëton plotësisht familjen tonë. Pastroji zemrat tona nga të gjitha mëkatet me gjakun tënd të çmuar dhe rafinoji plotësisht mendjet tona me ndriçimin e Frymës së Shenjtë që të gjithë të afërmit dhe fqinjët tanë të shohin dashurinë tënde për ne dhe të dëshirojnë paqen tënde të patrazuar. PYETJA:
PYETËSOR - 5I dashur lexues,
Ne ju inkurajojmë të përfundoni me ne shqyrtimin e Veprave të Apostujve që të mund të merrni një thesar të përjetshëm. Presim përgjigjet tuaja dhe lutemi për ju. Adresa jonë është: Waters of Life Internet: www.waters-of-life.net |