Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

5. Themelimi i Kishës në Thesaloniki (Veprat 17:1-9)

---

VEPRAT 17:1-9
1 Kur kaluan Amfipolisin dhe Apoloninë, arritën në Thesaloniki, ku ishte një sinagogë e Judenjve. 2 Atëherë Pali, sipas zakonit të tij, hyri tek ata dhe tri të shtuna me radhë diskutonte me ta nga Shkrimet, 3 duke shpjeguar dhe treguar se Krishti duhej të vuante dhe të ringjallej nga të vdekurit, dhe duke thënë: “Ky Jezus që unë ju shpall është Krishti.” 4 Dhe disa prej tyre besuan; dhe një turmë e madhe grekësh të devotshëm, dhe jo pak gra të rëndësishme, iu bashkuan Palit dhe Silës. 5 Por judenjtë, të cilët nuk kishin besuar, u bënë ziliqarë, morën me vete disa nga njerëzit e këqij nga tregu, mblodhën një turmë, bënë rrëmujë gjithë qytetin, sulmuan shtëpinë e Jasonit dhe kërkuan t'i nxirrnin përpara popullit. 6 Por, duke qenë se nuk i gjetën, e tërhoqën zvarrë Jasonin dhe disa vëllezër përpara krerëve të qytetit, duke thirrur: “Ata që kanë ardhur edhe këtu e kanë bërë rrëmujë botën. 7 Jasoni i ka strehuar dhe të gjithë këta veprojnë në kundërshtim me dekretet e Cezarit, duke thënë se është një mbret tjetër - Jezusi. 8 Dhe nxitën turmën dhe krerët e qytetit, që i dëgjuan këto gjëra. 9 Kështu, mbasi morën një dorëzani nga Jasoni dhe nga të tjerët, i lanë të shkojnë.

Qyteti i Selanikut është edhe sot e kësaj dite një metropol strategjik e tregtar. Është 150 kilometra larg Filipisë, me një popullsi prej më shumë se 500,000 banorësh. Kur Pali arriti në Selanik, fillimisht shkoi në sinagogën e Judenjve, sepse atje takoheshin ata që e donin dhe kërkonin të vetmin Perëndi dhe e dëgjonin fjalën e tij. Judaizmi ishte zyrtarisht i lejuar nga autoritetet, ndërsa nuk lejohej asnjë fe tjetër e re. Gjatë tre të shtunave, Pali, eksperti ligjor i Jeruzalemit vërtetoi se Krishti hyjnor nuk erdhi si një mbret i shkëlqyer që mundi mbarë botën me fuqinë e tij qiellore, por iu desh të refuzohej, të vuante për njëfarë kohe, të vdiste i turpëruar dhe pastaj të ringjallej nga të vdekurit për t'i pajtuar njerëzit me Perëndinë dhe për të ripërtërirë zemrat e penduara.

Ky mendim ishte i ri dhe i çuditshëm për hebrenjtë që prisnin një Krisht politik dhe të fuqishëm, por ata nuk e njohën Qengjin e Perëndisë. Pali u shpjegoi dëgjuesve të tij se Jezusi i Nazaretit ishte dashuria e mishëruar e Perëndisë drejt të cilit turmat vrapuan, për të dëgjuar fjalët dhe për të parë shërimet, veprat dhe mrekullitë e tij të mëdha. Dhe prandaj anëtarët e këshillit më të lartë e kishin zili. Ata e hodhën poshtë hyjninë e tij, e persekutuan me dinakëri dhe e dënuan padrejtësisht derisa u kryqëzua nga romakët. Por vdekja e tij ishte e vetmja sakrificë që mund të kënaqte Perëndinë, të shlyente fyerjet tona dhe të fshinte paudhësitë tona. Pali e vërtetoi domosdoshmërinë e vdekjes së Krishtit fillimisht nga librat e Dhjatës së Vjetër dhe më pas theksoi kompetencën e tij si dëshmitar okular krahas Ligjit, pasi kishte marrë vegime dhe frymëzim të drejtpërdrejtë nga Krishti i gjallë, me qëllim që bota të kthehej krejtësisht me ungjillin e tij.

Disa nga judenjtë besuan në ungjillin e shpëtimit. Pranuan Krishtin Jezus hyjnor dhe iu nënshtruan mesazhit të apostullit Pal. Gjithashtu shumë më tepër grekë të devotshëm besuan me besim më të fortë, sepse iu bëri përshtypje shpjegimi i Ligjit dhe u bashkuan publikisht me shoqërinë e Palit dhe Silës. Dhe shumë gra të respektuara pranuan ungjillin e përkorë, të së vërtetës dhe shenjtërisë. Ata u hapën ndaj Frymës së Krishtit të Shenjtë dhe vazhduan në shpëtimin e tij të efektshëm. Kështu u ngrit një kishë e gjallë në qytetin e Selanikut dhe Pali, Sila e Timoteu vazhduan t'i mësonin besimtarët atje besnikërisht dhe në mënyrë të qëndrueshme.

Lexoni letrën e parë të apostullit Pal drejtuar Thesalonikasve (vargjet 1 dhe 2) dhe do të njihni menjëherë mirësinë, fuqinë dhe entuziazmin e bollshëm që veproi te apostujt e Krishtit, predikuesve në Thesaloniki. A e dini se kjo letër e parë drejtuar Thesalonikasve është pjesa më e vjetër e Dhjatës së Re e shkruar në gjuhën greke? Dhe se është më e vjetër se të gjithë ungjijtë? Mund të gjeni në të mënyrën e predikimit të Palit në fazat e para të mosmarrveshjesjes së tij, si dhe përmbajtjen e ungjillit të tij që hapi dyert e qyteteve dhe të popujve. Lexojeni me kujdes këtë letër që të mund ta kuptoni më qartë Librin e Veprave të Apostujve.

Ashtu si këshilli më i lartë i judenjve e kishte zili Jezusin, ashtu edhe judenjtë në Selanik e kishin zili Palin, sepse të gjithë anëtarët e rangut të Geekëve që erdhën në sinagogën e tyre iu drejtuan Palit. Duke qenë se jeta e dëshmitarit apostolik ishte e pafajshme dhe mësimi i tij ishte në përputhje me Ligjin, ata nuk mund të ankoheshin kundër tij. Prandaj kërkuan turmat nëpër rrugë dhe rrugica. Ata i dhanë ryshfete dhe i nxitën të fillonin një trazirë dhe më pas turma shqetësoi të gjithë qytetin për të ndezur opinionin publik kundër të krishterëve.

Turmat shkuan në shtëpinë madhështore të Jasonit, një pasaniku i respektuar që kishte bujtur Palin dhe Silën, por ata nuk ishin aty në kohën e sulmit dhe demonstrimit. Kështu turmat hynë në dhomat e shtëpisë dhe kërkuan çdo cep dhe dollap dhe, kur nuk gjetën asnjë gjurmë të tyre, kapën Jasonin dhe disa nga vëllezërit, i tërhoqën zvarrë para autoriteteve të qytetit dhe u ankuan kundër herezive të Jezusit. Sa e habitshme! Ata përdorën të njëjtat fjalë akuzuese, të cilat këshilli më i lartë i judenjve i kishte thënë në gjyqin e Krishtit rreth njëzet vjet më parë në Jeruzalem përpara Pilatit, guvernatorit romak. Ata thanë se Pali dhe Barnaba e shpallën Jezusin si mbretin më të madh që të mund t'ia nënshtronin të gjithë popujt atij, gjë që do të sillte fundin e Perandorisë Romake. Ankesa ishte serioze. Tronditi qenien më të brendshme të Perandorisë Romake, sepse hebrenjtë e kishin ndryshuar të vërtetën e Jezusit, Mbretit shpirtëror duke bërë zemërbutin dhe të përulurin një rebel të rrezikshëm kundër të gjithë popujve.

Në fakt Krishti është Mbreti i mbretërve dhe Zoti i zotërve. Ai është ulur në të djathtën e Atit, jeton dhe mbretëron mbi botët. Fuqia e tij nuk është tokësore. Nuk mbështetet mbi armët, taksat dhe dhunën. Por mënyrat e qeverisjes së tij bazohen në frytet e Frymës së Shenjtë, i cili vendos mbretërinë shpirtërore të Perëndisë në zemrat e atyre që i nënshtrohen Zotit të tyre. Sa për jobesimtarët, ata vetë korruptohen dhe e kthejnë botën e bukur në një mal me plehra, një masakër, një burg, një makth dhe një izolim të madh.

Ata që ishin të matur në mesin e sundimtarëve të qytetit e kuptuan arsyen e trazirës. Nga frika se romakët mund t'i shtypnin për shkak të trazirës, ata qetësuan turmat dhe e detyruan Jasonin të paguante një shumë të konsiderueshme parash për t'u liruar, pasi ai iu sqaroi se plani i të krishterëve nuk ishte aspak politik, se çdo besimtar preferon të vdesë si Krishti i tij në vend që të kryejë dhunë ose padrejtësi dhe se mbretëria e Jezusit është shpirtërore dhe ajo shfaqet vetëm në ardhjen e dytë të Krishtit në lavdi, dhe më pas botët mbarojnë. Gjithashtu sepse ai ishte i bindur një qind për qind se Pali nuk kishte aspak plan politik dhe u sigurua që ata të largoheshin menjëherë nga qyteti.

Çështja e mbretërimit të Jezusit kishte prekur shumë popuj, mbretër, çezarë dhe papë në historinë e kishës. Pali shpesh predikonte Krishtin e kryqëzuar, por pasuesit e tij kërkuan një Çezar të fuqishëm që dominonte mbarë botën. Harronin se mbretëria e Krishtit nuk është e kësaj bote dhe se ndërtohet vetëm me zemra të thyera dhe të penduara. Në fakt, Krishti nuk i thërret të gjithë Çezarët, gjeneralët dhe udhëheqësit që të largohen nga mendjemadhësia dhe krenaria e tyre në përulësi, kënaqësi dhe mëshirë, sepse feja e Krishtit nuk bazohet mbi shpatën apo revolucionet, por vetëm mbi fjalën e shpëtimit dhe fuqinë e dashurisë. Megjithatë, kur të vijë Krishti, ai do të mundë të gjitha fuqitë që janë në kundërshtim me Perëndinë. Nuk do të ketë më vdekje, pikëllim apo tundim për mëkatin. Kjo qenie e re në lavdinë e Perëndisë Atë është mbretëria e vërtetë e Perëndisë.

LUTJE: O Zoti Jezu Krisht, Ti je Mbreti i madh dhe zotëron zemrën time dhe paratë e mia. Ne të përkushtojmë veten ty dhe të kërkojmë të na japësh mençuri që të të shërbejmë me besnikëri. Thirr shumë të tjerë në mbretërinë tënde që të jetojnë përgjithmonë.

PYETJA:

83. Si është Jezu Krishti Mbreti i mbretërve dhe Zoti i zotërve?

Mobile device - Print - Top