Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

5. Themelimi i Kishës së Listras (Veprat 14:8-20)

---

VEPRAT 14:8-18
8 Dhe në Listra ishte ulur një njeri me këmbë të paralizuara, një sakat nga barku i nënës së tij, që nuk kishte ecur kurrë. 9 Ky njeri dëgjoi Palin duke folur. Pali, duke e vëzhguar me vëmendje dhe duke parë se ai kishte besim për t'u shëruar, 10 tha me zë të lartë: "Çohu drejt në këmbë!". Dhe ai kërceu dhe nisi të ecë. 11 Kur populli pa atë që kishte bërë Pali, ngriti zërin duke thënë në gjuhën likaonike: "Perënditë kanë zbritur te ne në ngjashmëri me njerëzit!". 12 Dhe Barnabën e quajtën Jupiter dhe Palin Mërkur, sepse ai ishte kryefolësi. 13 Atëherë prifti i Jupiterit, tempulli i të cilit ishte përballë qytetit, solli dema me kurora te portat, duke dashur t’i flijonte bashkë me turmat. 14 Por apostujt Barnaba dhe Pali, kur e dëgjuan këtë, grisën rrobat e tyre dhe vrapuan në mes të turmës, duke bërtitur 15 dhe duke thënë: "Burra, pse i bëni këto gjëra? Edhe ne jemi njerëz me të njëjtën natyrë si ju dhe ju predikojmë lajmin e mirë që nga këto gjëra të kota të ktheheni te Perëndia i gjallë, i cili krijoi qiejt, tokën, detin dhe të gjitha gjërat që janë në to, 16 të cilët në brezat e kaluar i lejuan të gjitha kombet të ecnin në rrugët e tyre. 17 Megjithatë ai nuk e la veten pa dëshmi, sepse bëri mirë, na dha shi nga qielli dhe stinë të frytshme, duke na mbushur zemrat me ushqim dhe gëzim". 18 Dhe me këto thënie ata mezi i frenuan turmat që të mos u bënin flijime atyre.

Një shërim i mrekullueshëm u krye në Listra, një qytet 30 kilometra në jug-jugperëndim nga Ikoni, sepse Jezusi shëroi një të gjymtuar nëpërmjet fjalëve të Palit, apostullit.

Disa vite më parë, para kësaj ngjarjeje, Pjetri kishte shëruar, në emër të Jezu Krishtit, në derën e tempullit, një burrë që ishte i paralizuar nga barku i nënës së tij. Ky shërim shkaktoi në atë kohë një grumbullim të njerëzve në oborrin e tempullit, ku Pjetri dha një predikim efektiv, si rezultat i të cilit Pjetri u çua në gjyq para këshillit më të lartë të hebrenjve.

Ajo që i ndodhi Palit në Listra ishte e njëjtë. Ndërsa apostulli u predikonte turmave, pa një sakat që nga lindja. Ky i gjorë e kuptoi folësin dhe besoi në fuqinë e Krishtit. Dhe kur syri i tij u ndesh me syrin e Palit, apostulli e kuptoi vullnetin e Perëndisë. Ai e pa drejt në sy dhe e urdhëroi që të ngrihej menjëherë drejt në këmbë dhe të ecte. Fuqia e Krishtit veproi nëpërmjet fjalëve të Palit, apostullit pa shqiptimin e emrit të Jezusit nga folësi dhe pa e kapur me dorë të gjymtuarin, siç bëri Pjetri, sepse i sëmuri kishte dëgjuar ungjillin dhe kishte besuar në lajmin e mirë të shpëtimit. Besimi i tij e kishte shpëtuar.

Listra ishte një qytet idhujtar, populli i të cilit nuk kishte asnjë njohje të të shenjtit, Perëndisë së vetëm përpara të cilit të gjithë njerëzit janë fajtorë. Ata idhujtarë besonin në shumë perëndi dhe shpirtra. Besonin në mundësinë e mishërimit të tyre dhe se ecnin mes tyre. Gjithashtu hyjnizonin lehtësisht disa të famshëm, sepse shpirtrat e ferrit dhe të njerëzve të humbur nuk jetojnë të ndarë njëri nga tjetri.

Turmat, kur dëgjuan Barnabën dhe Palin dhe panë se si u shërua i sëmuri, menduan se perënditë e mira kishin vizituar qytetin e tyre. Ata i dhanë Barnabës emrin Jupiter, sepse ai kishte të njëjtat karaktere të babait të perëndive, perëndisë kryesore të Panteonit Grek, në shpirtin e tij atëror, mirësinë, heshtjen dhe maturinë; dhe Palit emrin Mërkur, i dërguari i perëndive, i cili dallohej nga aktiviteti, veprimet dinamike, të folurit dhe grindjet. Meqë ishte një tempull i vjetër i Jupiterit jashtë qytetit, prifti i perëndisë Jupiter hamendësoi dhe mendoi se ishte koha që ai të përpiqej të bënte detyrën e tij. Nxitoi i emocionuar dhe solli dy dema të trashë të stolisur me lule dhe donte t'u bënte fli apostujve. Ai i thirri njerëzit e qytetit që të vinin në tufa në banketin e gëzimit, që do të mbahej për nder të perëndive. Bankete të tilla në tempuj dalloheshin nga dehja, zbavitjet dhe tradhtia bashkëshortore, sepse ata mendonin se merrnin bekimet e perëndive duke i dhënë të gjitha energjitë e tyre kënaqësisë dhe shthurjes.

Pali dhe Barnaba nuk i kuptuan menjëherë thirrjet e turmave në dialektin e tyre amtar. Ata ishin në një distancë prej tyre në shenjë nderimi dhe respekti. Por, kur dy apostujt kuptuan se çfarë do të bënin njerëzit, u frikësuan dhe u neveritën. Ata vrapuan në mes të turmës dhe grisën rrobat e tyre, duke shprehur zemërimin dhe zellin e tyre për Perëndinë. Atëherë Pali u ndal në një shkëmb të lartë dhe bërtiti: “Ndaloni! Po gaboheni! Ne nuk jemi aspak perëndi, por jemi vetëm qenie njerëzore si ju, prej mishi dhe gjaku. Ju e keni mashtruar veten. Jupiteri dhe Mërkuri nuk erdhën tek ju. Këta perëndi janë kotësi. Nuk janë veçse trillime të paekzistueshme. Të gjitha perënditë që ju adhuroni janë kotësi, gjëra të kota, të paarsyeshme, të padobishme, të pafuqishme dhe të pajetë.

Por ne jemi këtu për t'ju predikuar të vetmin Perëndi të shenjtë, të vërtetë që krijoi qiejt dhe tokën, gjithçka që është në to, gjithçka që shihni, madje edhe veten tuaj. Ne të gjithë jemi krijim i Perëndisë së mirë, i cili nuk detyron askënd të zbatojë vullnetin e tij, por u jep atyre që rezistojnë deri në epshet e zemrës të korruptohen vetë. Pavarësisht egoizmit të popujve, Zoti vazhdon historinë e tij me njerëzit. Ai i do të pabindurit dhe u jep atyre edhe sot shi, diell, nxehtësi, ftohtësi dhe prodhime në kohën e duhur. Është vetëm Zoti që na jep furnizim, festë dhe gëzim, dhe jo Mërkuri, Jupiteri apo ndonjë frymë tjetër, sepse të gjithë janë kotësi. Si të tillë, dy apostujt u folën individëve dhe turmave dhe i penguan ata të ofronin flijimin. Prifti u zemërua dhe turmat që mendonin për kënaqësinë në bashkësinë me perënditë e tyre u kthyen të inatosura në shtëpitë e tyre, sikur t'u kishte rënë një rrufe nga qielli. I gjithë qyteti foli për dy apostujt dhe predikimin e tyre të çuditshëm për të vetmin Perëndi.

PYETJA:

69. Pse Pali i quajti të gjithë perënditë kotësi?

Mobile device - Print - Top