Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

4. Themelimi i Kishës në Ikon (Veprat 14:1-7)

---

VEPRAT 14:1-7
1 Dhe ndodhi që edhe në Ikon ata shkuan bashkë në sinagogën e Judenjve dhe folën kështu, saqë një turmë e madhe Judenjsh dhe Grekësh besuan. 2 Por judenjtë jobesimtarë i nxitën johebrenjtë dhe ua helmuan mendjen kundër vëllezërve. 3 Prandaj ata qëndruan atje për një kohë të gjatë, duke folur me guxim në Zotin, i cili dëshmonte fjalën e hirit të tij, duke lejuar që me duart e tyre të bëheshin shenja dhe mrekulli. 4 Por turma e qytetit u nda: një pjesë u anua me Judenjtë dhe një pjesë me apostujt. 5 Dhe kur u bë një përpjekje e dhunshme nga johebrenjtë dhe judenjtë, me krerët e tyre, për t'i keqtrajtuar dhe për t'i vrarë me gurë, 6 ata e morën vesh dhe ikën në Listra dhe Derbë, qytete të Likaonisë dhe në krahinën përreth. 7 Dhe atje ata vazhduan të predikonin ungjillin.

Pjetri dhe Barnaba nuk ikën pa vetëdije nga Antiokia duke lënë Anadollin, por vazhduan rrugën duke shoqëruar Jezu Krishtin në përparimin e tij triumfues dhe arritën në Ikoni, një qendër tjetër ekonomike në Anadoll. Shohim se si shkuan fillimisht në sinagogën e judenjve, sepse i nënshtroheshin profecive të Dhjatës së Vjetër, duke e ditur se judenjtë duhet ta dëgjonin fillimisht ungjillin e shpëtimit dhe më pas ose ta merrnin ose ta refuzonin.

Një kishë e fuqishme u formua shpejt në Ikon të Judenjve që besuan në Krishtin dhe rigjeneruan johebrenjtë. Siç na regjistroi Luka (në kapitullin 13) një predikim model të Palit në sinagogën e judenjve në Antioki, i tillë ishte edhe predikimi i tij në Ikon. Dhe kur njerëzit hynë në hapësirat e Krishtit në tufa dhe morën jetën e tij të përjetshme, kryetari i sinagogës së Judenjve u bë ziliqar. Ai kundërshtoi interpretimin e Ligjit nga Pali dhe blasfemoi kundër Jezusit të gjallë që u kryqëzua. Pastaj ndodhi një ndarje përfundimtare, e dhimbshme, e cila nuk ishte menduar nga Pali. Kjo ndarje nuk ishte rezultat i predikimit të gabuar, i fodullëkut apo egoizmit nga ana e Palit, por ishte një rezultat i pashmangshëm i zbulesës së ungjillit të vërtetë. Fjala e Perëndisë ose shpëton ose ngurtëson. Ajo ose liron ose lidh. Ne duhet ta konsiderojmë rafinimin shpirtëror në kishë dhe çdo ndarje në përulësi për shkak të ungjillit si një hir të madh.

Pse shumë nga judenjtë nuk besuan në Jezusin e Nazaretit, Krishtin e kryqëzuar dhe Zotin e qiellit? Luka na shkruan se megjithë njohjen, pranimin dhe tërheqjen e Frymës së Perëndisë ata nuk donin të besonin. Mendja dhe vullneti i tyre ishin kundër Perëndisë dhe nuk ishin gati të merrnin hirin, sepse e kishin ndërtuar besimin dhe drejtësinë e tyre mbi veprat dhe aftësitë e tyre njerëzore. Kështu hodhën poshtë pendimin e nevojshëm dhe nuk praktikuan përkushtimin ndaj Krishtit. Ata e urryen Shpëtimtarin, i cili tha se ai është e vetmja rrugë drejt Zotit. Edhe sot, njeriu nuk do të jetë gati të pranojë Krishtin nëse ndalet te ligji, duke e menduar atë si rrugën e duhur për në parajsë. Ky i gjorë mashtron veten, sepse nuk vë re mbytjen e tij në mëkate. Besimi i tij në perëndishmërinë e tij e pengon atë nga pendimi, rrëfimi dhe thyerja. Ky hipokrit mendjemadh mendon se nuk ka nevojë për Jezusin, Shpëtimtarin dhe nuk pranon dorën e tij shpëtuese të shtrirë drejt tij. A keni nevojë për Jezusin? A e njeh veten tënde të dobët dhe mëkatare? A mbaheni fort pas Shpëtimtarit tuaj ditë e natë?

Luka i quajti vëllezër Palin dhe Barnabën, sepse ata bashkëpunuan me dashuri të madhe dhe harmoni të përulur në vëllazërinë e Frymës së Shenjtë. Asnjëri prej tyre nuk kërkoi të tijën, ose nuk bëri ndonjë gjë veçmas, por u lutën së bashku dhe morën pjesë në shpalljen e triumfit të Krishtit.

Të dy e ndjenë urrejtjen në rritje. Megjithatë, nuk ikën, por vazhduan t'u dëshmonin kishave të reja plotësinë e fuqisë së Krishtit saqë shërime dhe shenja të mrekullueshme u kryen nëpërmjet besimit në rritje në kishë, duke treguar praninë e Krishtit të gjallë mes tyre. Predikimi bëhej gjithnjë e më i fortë dhe hiri i Krishtit nuk është zvogëluar që atëherë, sepse ai është i përgatitur t'u zbresë dhuratat e tij besimtarëve sipas dëshmisë së tyre. Kështu, hiri dhe besimi ishin elementët bazë në predikimin e apostujve.

Ndarja në sinagogën e hebrenjve u përhap në të gjithë qytetin dhe secila familje u nda në dy palë: pala e parë kishte prirje për hebrenjtë dhe interesat e tyre tregtare dhe për qetësinë në qytet. Kështu e urryen mendimin e ri dhe u përgatitën ta dëbonin Pjetrin së bashku me shpirtin e tij turbullues. Por pala e dytë ndjeu fuqinë e Krishtit. Ata dëshironin të realizonin triumfin e tij dhe u lutën që bekimi i Zotit të bënte banesën në ta për hir të ringjalljes dhe zhvillimit shpirtëror në qytet. Mendimi i ri u përplas me traditën e vjetër dhe ata që ishin të papërkulur nuk dinin të mposhtnin festën e dashurisë ndaj Zotit, sepse veprat dhe fjalët e apostujve u ndezën si llamba të ndritshme në errësirë. Dhe, kur judenjtë nuk mundën t'i mposhtnin shpirtërisht Palin dhe Barnabën, ata kurdisën fshehurazi me krerët dhe personat e rangut të lartë të qytetit për t'i munduar dy apostujt dhe për t'i vrarë me gurë. Ata iu drejtuan dhunës dhe vrasjes, sepse shpirti i tyre legalist nuk mund ta mposhtte Frymën e Shenjtë të lirë.

Apostujt e vunë re këtë qëllim që më parë dhe u larguan nga Ikoni në një qytet tjetër, sepse vdekja për hir të Krishtit nuk është i vetmi urdhër i Zotit. Ndonjëherë është më e rëndësishme të jetosh për hir të tij që shërbimi i emrit të tij dhe ngritja e fjalës së tij mund të vazhdojë. Prandaj dëgjoni me kujdes atë që Fryma e Shenjtë ju thotë në gjendjen tuaj. Mos u habisni nëse do të përballeni me telashe, përndjekje, fyerje dhe presione të dhimbshme për hir të emrit të Jezusit, sepse apostulli i johebrenjve iku nga një qytet në tjetrin, nga një vend në tjetrin dhe mori guxim çdo herë. Ai nuk u interesua për urrejtjen e përndjekësve të tij, por predikoi madhështinë e shpëtimit të Krishtit kohë pa kohë. Pra, lutu, vëlla i dashur dhe dëgjo udhëzimin e Frymës së Shenjtë. Mos heshtni, por predikoni me guxim madhështinë e dashurisë së Krishtit, që të jeni të pajisur me fuqi nga lart.

LUTJE: Të falënderojmë Zoti ynë Krisht që forcove Palin dhe Barnabën që të mos bëheshin pesimistë pavarësisht nga persekutimi dhe telashet. Ti i fuqizove, i udhëzove dhe i nxite të lavdërojnë emrin tënd të shenjtë. Të lutemi na ndihmo të mos kemi frikë nga asnjeri, por të përlëvdojmë emrin tënd me guxim dhe maturi në Frymën tënde të Shenjtë.

PYETJA:

68. Pse Pali dhe Barnaba ikën nga një qytet në tjetrin?

Mobile device - Print - Top