Waters of LifeBiblical Studies in Multiple Languages |
|
|
Home Bible Treasures Afrikaans |
This page in: -- ALBANIAN -- Arabic -- Armenian -- Azeri -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- French -- Georgian -- Greek -- Hausa -- Igbo -- Indonesian -- Portuguese -- Russian -- Serbian -- Somali -- Spanish -- Tamil -- Telugu -- Turkish -- Urdu? -- Uzbek -- Yiddish -- Yoruba
Previous Lesson -- Next Lesson VEPRAT - Përparimi Ngadhënjimtar I Krishtit
Studime nga Veprat e Apostujve
PJESA 1 - Themelimi I Kishës Së Jezus Krishtit Në Jeruzalem, Jude , Samari Dhe Siri - Nën mbështetjen e Pjetrit, të udhëhequr nga Fryma e Shenjtë (Veprat 1 - 12)
A - Rritja Dhe Zhvillimi I Kishave Të Hershme Në Jeruzalem (Veprat 1 - 7)
16. Apostujt e burgosur lirohen nga një engjëll (Veprat 5:17-25)VEPRAT 5:17-25 Kudo që Zoti ndërton kishën e tij, Satani themelon me të një tempull për shpirtrat e tij. Dhe kudo që njerëzit konvertohen me emrin e Jezusit, ngrihet urrejtja e ferrit dhe kjo është një gjë e natyrshme. Pra, mos u habisni nëse kundërshtarët do ta sulmojnë misionarin tuaj dhunshëm, sepse vetë Jezusi vdiq në kryq, i marrë në mes të veprës së tij shpenguese. Kur krerët e priftërinjve panë se apostujt nuk merrnin parasysh pengesat e tyre për të folur për emrin e Jezusit dhe se turma njerëzish iu bashkuan këtij besimi, duke thirrur triumfin e atij që u ringjall nga të vdekurit, fuqia e të cilit kishte kryer një mijë prova të pajtimit të plotë me Perëndinë, atëherë kryeprifti e humbi plotësisht durimin. Ai ndoshta kishte frikë për unitetin e kombit, duke menduar se si bari i popullit, kishte një detyrë të shenjtë që të shkatërronte këtë herezi të re. U vu në lëvizje klasikja e patundur dhe liberale. Ata imagjinonin se duke hequr qafe krishtërimin i shërbenin Perëndisë. Ata që ishin të gatshëm të bashkoheshin me kryepriftin ishin sekti i saducenjve, të cilët kishin një armiqësi të veçantë ndaj ungjillit të Krishtit, sepse ai konfirmoi dhe vendosi doktrinën e ringjalljes së të vdekurve, të cilën ata e mohonin. Ata u mbushën me indinjatë ndaj ndjekësve të Jezusit për shkak të dëshmisë së tyre të efektshme për atë që kishte mundur vdekjen. Apostujt dhe kisha e ndjenë këtë mospëlqim në rritje, por as nuk u larguan, as u zhdukën, përkundrazi u mblodhën në oborrin e tempullit përpara gjithë njerëzve, sepse krishtërimi nuk është për t'u fshehur, por për t'u shfaqur në mes të ditës. Në një ditë të caktuar, sundimtarët i arrestuan të dymbëdhjetë apostujt dhe i futën në burg, sipas fjalës së urtë: «Nëse i pret kokën gjarprit, atëherë nuk do të shqetësohesh për dridhjet ose përpëlitjet e trupit të tij.» Megjithatë, Krishti mendoi të kundërtën, sepse ai, dhe jo apostujt, peshkopët ose ministrat, ishte kreu i trupit të kishës. Ai dërgoi natën engjëllin e tij që hapi portat e burgut duke mos bërë zhurmë dhe u ndal papritur përpara apostujve të hutuar që ishin lutur të përgatitur për gjyqin. Gjëja e habitshme është se engjëlli nuk kishte për qëllim t'i çlironte apostujt nga gjyqi, as nuk u solli atyre një shtrat, ose një dyshek të rehatshëm, as i urdhëroi të iknin, por i këshilloi të shkonin në oborrin e tempullit dhe të mësonin publikisht atë që Krishti kishte thënë dhe kryer, sepse nga këto fjalë të ungjillit jeta e përjetshme do të banonte në zemrat e dëgjuesve. Engjëlli i urdhëroi t'u flisnin njerëzve, megjithë kundërshtimin dhe kërcënimin, të gjitha fjalët e jetës së Perëndisë. Vëzhgoni "të gjitha fjalët" pa hequr ose përjashtuar diçka nga frika e armiqve. Ky është urdhri i Perëndisë për ju dhe për çdo besimtar: thuajini popullit tuaj të gjitha këto fjalë të jetës. Fjalët dhe imagjinatat tuaja nuk janë aspak të rëndësishme. Ato janë të mbushura me vdekje. Por dëshmia për jetën e Krishtit prodhon dhe sjell jetë të përjetshme te besimtarët. Atëherë të dymbëdhjetë apostujt u ngritën, shkuan përpara dhe lanë burgun e tyre në mes të rojeve. Shkuan në oborrin e tempullit në agim dhe filluan të mësojnë pelegrinët dhe vizitorët që kishin ardhur herët. Ata prisnin me hutim dhe konfuzion projektin e Zotit të tyre; pasi kishin ndjerë se diçka e madhe do t'u ndodhte atyre, sepse Zoti i gjallë kishte ndërhyrë në rrjedhën e ngjarjeve nëpërmjet engjëllit të tij të ndritshëm. Në fund të ditës, u mblodh i gjithë sinedri, këshilli i madh i kombit jude, i përbërë nga krerët e priftërinjve, pleqtë e nderuar dhe ekspertët dinakë ligjorë, që arrinin në shtatëdhjetë anëtarë. Për më tepër, kryeprifti bëri u thirrje të shquarve të popullit, sepse qëllimi i tij ishte të zhdukte këtë herezi të Jezusit të Nazaretit një herë e përgjithmonë. Ndërsa të gjithë njerëzit u shfaqën dhe u ulën, kryetari i këshillit dërgoi urdhër në burg që të silleshin para tij apostujt e arrestuar. Por kur zyrtarët mbërritën, u frikësuan shumë dhe u habitën, sepse, pavarësisht nga dyert e mbyllura fort dhe vulat e kontaktit, të burgosurit ishin zhdukur plotësisht dhe nuk u gjet asnjë gjurmë. Dhe, kur këshilli i sinedrit dëgjoi lajmin, ishin të përhumbur, sepse të gjithë ishin të vetëdijshëm për mrekullitë që kishin bërë apostujt. Edhe hija e Pjetrit kishte shëruar të sëmurët. Ky raport ishte një tronditje e dhunshme për mendimtarët e vetëdijshëm dhe një turp për atë që kishte thirrur këtë gjyq. Perëndia i kishte tronditur tashmë këta gjykatës për t'u treguar qartë se ata ishin gati të dënonin besimtarët e pafajshëm që ishin fëmijët besnikë të kombit. Dora e Krishtit i mbrojti apostujt e tij që i kishin predikuar fjalën e plotë të jetës popullit të tyre. LUTJE: O Zot, ti je Perëndia dhe jeta jote është vendosur në ungjillin tënd. Na ndihmo ta bëjmë të qartë emrin tënd me guxim, përulësi, maturi dhe dashuri për të gjithë ata që janë të etur për drejtësi, që të ngopen. PYETJA:
|