Previous Lesson -- Next Lesson

10. Ju Jeni Drita e Botës!

Jezusi nuk jetoi i lartësuar dhe larg ndjekësve të Tij. Përkundrazi, Ai ishte i përulur, duke ndarë me ta dashurinë dhe mençurinë e Tij. Duke u thënë atyre: “Ju jeni drita e botës” (Mateu 5:14), Ai u dha atyre një privilegj të veçantë. I krishteri nga natyra nuk është i drejtë në vetvete dhe nuk është më i mirë se hinduisti, myslimani, çifuti apo animisti. Shfajësimi nëpërmjet gjakut të të kryqëzuarit dhe mbushja me Frymën e Shenjtë i jep çdo besimtari në Shpëtimtarin privilegjin për t'u quajtur fëmijë i Perëndisë. Kështu, në Krishtin ai bëhet dritë për botën.

Fjala "Krisht" do të thotë "I vajosur me Frymën e Perëndisë". Jezusi ishte gjithmonë i mbushur me Frymën e Shenjtë, sepse Ai lindi nga e njëjta Frymë e Shenjtë. Në këtë mënyrë Ai ishte në gjendje të shpengonte botën. Sa për të krishterët e vërtetë, ata janë të vajosur me Frymën e Shenjtë, jo sepse kanë lindur në një familje të krishterë ose sepse kanë marrë mësime të krishtera. Të gjitha këto gjëra nuk e bëjnë një të krishterë të vërtetë. Përkundrazi, pas pendimit dhe besimit në Krishtin, një person i tillë bëhet fëmijë i Perëndisë. Pikërisht atëherë ai vesh njeriun e ri, i cili ka lindur nga Perëndia në drejtësi, shenjtëri dhe të vërtetë. Jezusi u deklaroi ndjekësve të Tij qëllimin e jetës së tyre duke thënë:

I krishteri i shpëtuar i ngjan një pasqyre të vogël, e cila reflekton rrezet e diellit. Ndërsa pasqyra nuk është në gjendje të përmbajë të gjithë dritën e diellit, ajo është ende në gjendje të reflektojë gjithçka që mund të thithë nga drita e tij në mjedisin e saj të errët. Kushdo që shikon rrezet e diellit të pasqyruara në një pasqyrë të vogël, mahnitet nga shkëlqimi i tij.

Në të njëjtën mënyrë, çdo i krishterë ka privilegjin të pasqyrojë dashurinë e Krishtit, gëzimin dhe paqen e Tij te të tjerët. Sepse durimi i Krishtit, mirësia, dlirësia, butësia dhe pastërtia e Tij janë fryt i Frymës së Shenjtë, të cilin çdo i krishterë pritet ta jetojë, ta përhapë dhe ta reflektojë në mjedisin e tij. Jeta e jetuar me kaq fuqi nuk ka nevojë për shumë fjalë, sepse gjuha e dashurisë është ajo që çdo njeri e kupton.

Pyes veten se çfarë shohin fqinjët, shërbëtorët dhe miqtë në jetën tënde? A je një pasqyrë e qartë që reflekton dritën e Krishtit?

Dashuria e Krishtit nuk na shtyn të mburremi apo të lëvdohemi për veten, sepse nëpërmjet Tij ne kemi marrë të drejtën e birësisë. Prej Tij ne marrim fuqinë e një jete të jetuar në Frymën e Shenjtë. Kështu, besimtari nuk e kërkon lavdinë për veten e tij, sepse çdo gjë që bën është rezultat i veprimit të Shpirtit të Zotit që banon në të. Jeta e tij më pas bëhet një lavdërim dhe falënderim për atë që e shpengoi dhe i dha shpëtimin.

Të krishterët nuk janë skllevër të zaptuar të Perëndisë dhe nuk përkulen para Tij me frikë dhe dridhje, por i shërbejnë Atij me gëzim dhe hare gjatë gjithë ditëve të jetës së tyre. Motivimi i tyre nuk është frika, por dashuria.

Apostulli Pal e përshkroi lindjen e dytë dhe sjelljen e krishterë me fjalët e mëposhtme:

Në këto dy vargje apostulli Pal e bën të qartë se ndjekësit e Krishtit kanë një të kaluar dhe një të tashme në jetën e tyre. E kaluara e tyre ishte kur ata ishin të rrethuar nga errësira, të mbushur me paudhësi dhe ligësi, por tani ata janë pastruar nga gjaku i Jezusit, të nxitur nga mëshira e Tij dhe të ndriçuar nga drita e Tij, në mënyrë që ata të mund të themelohen në Të pa frikë. Ata e dinë se as vështirësitë, as përndjekja dhe as vdekja nuk mund t'i heqin nga dora e Tij. Apostulli Pal i quajti ata bij të dritës, sepse Krishti që i ndriçon është Drita e botës.

As gradat e larta, as një jetë asketizmi, as disiplina mendore nuk mund ta ndryshojnë një person. Vetëm Fryma e Perëndisë mund të krijojë tek ai një qenie të re. Meqenëse njeriu është nga natyra mëkatar, ky rigjenerim nuk mund të realizohet me forcën e tij, por me fuqinë e Fjalës së Perëndisë dhe nëpërmjet Frymës së Tij të Shenjtë.

Lindja e një njeriu nga Drita e Krishtit nuk është qëllimi përfundimtar në planin e shpëtimit të Perëndisë. Qëllimi i tij është më tepër rritja e besimtarit derisa të shihen frytet e dritës në karakterin e tij. Pali, në lidhje me këtë, përmend mirësinë, drejtësinë dhe të vërtetën si karakteristika të dritës së Perëndisë. I gjithë njerëzimi i dëshiron këto cilësi deri në atë pikë sa disa që u përmbahen besimeve dhe ideologjive të caktuara përpiqen t'i gjejnë ato te vet njeriu. Është e kotë! Jeta e Perëndisë nuk banon në ata që kanë vdekur në mëkate dhe paudhësi. Vetëm Krishti mund t'i japë dritë jetës tënde dhe të japë aftësinë për të jetuar për të vërtetën, pastërtinë dhe dashurinë. Ai na ndihmon të çlirohemi nga egoizmi dhe na mëson të kujdesemi për të tjerët, t'i durojmë ata pa u ankuar dhe t'u shërbejmë e t'i falim.

Një pjesë e rëndësishme e jetës së re në Krishtin është një dëshmi e mençur dhe e qartë për Jezusin përpara jobesimtarëve. Zoti i gjallë ia besoi të dërguarit të Tij Palit detyrën për t’u hapur sytë johebrenjve, në mënyrë që ata të ktheheshin nga errësira në dritë dhe nga fuqia e Satanit te Perëndia i gjallë. A e dini se flaka e vogël nga një shkrepëse e ndezur mund të shihet në një natë të errët deri në tre kilometra larg? Jeta jote, fjalët dhe lutjet e tua janë një dëshmi ndriçuese dhe një dritë në errësirë, që nuk mund të fshihet. Kjo është arsyeja pse Perëndia na thërret të jemi besnikë në gjërat e vogla dhe ta përçojmë dritën që është në ne te të tjerët.

Lutju Jezusit që të të dërgojë te dikush që është i uritur për drejtësi; dëgjoje dëshirën e zemrës së tij dhe do t'i vlerësosh problemet e tij. Në të njëjtën kohë dëgjo zërin e Shpirtit të Perëndisë për të dëgjuar atë që Ai dëshiron që t'i thuash këtij personi. Ji i bindur dhe besnik. Lutu që të afërmit dhe miqtë e tu të hapen për të parë Jezusin Shpëtimtarin dhe për të lënë mëkatet e tyre. Lutu për ta vazhdimisht që drita e Jezusit të shkëlqejë në jetën tuaj. Vetëm ai mund të ndriçojë skutat më të thella të errësirës dhe ta bëjë zemrën e zezë të bardhë, më të bardhë se bora në majat e maleve. Çdo i krishterë i vërtetë ka privilegjin të ftojë vëllanë e tij në jetën e përjetshme. Ju mund të jeni një fanar në errësirë dhe një ndihmë për të tjerët.

Duhet të pranojmë se të dëshmosh dhe t'i shërbesh Krishtit nuk është shumë e mirëpritur në disa vende. Herët a vonë do të ndeshim kundërshtim dhe persekutim. Entuziazmi i punëtorit vullnetar dobësohet dhe fillon dekurajimi. Pastaj jeta e tij shpirtërore fillon të bëhet gjithnjë e më e vakët. Për këtë arsye, apostulli Pal na paralajmëron dhe na nxit të rrimë zgjuar dhe të lutemi që të dallojmë të mirën nga e keqja. Atëherë të keqen do ta quajmë të keqe dhe të mirën do ta ndjekim në praktikë. Studioje fjalën e frymëzuar me zell dhe do të fitosh mençuri për t'i shërbyer Perëndisë tënd.