Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

6. Τα Πράγματα που Ανήκουν στον Καίσαρα και Εκείνα που Ανήκουν στον Θεό (Ματθαίο 22:15-22)

---

ΜΑΤΘΑΊΟΣ 22:15-22
15 Τότε πήγαν οι Φαρισαίοι κι έκαναν σύσκεψη πώς να τον παγιδέψουν με ερωτήσεις. 16 Έστειλαν, λοιπόν, τους μαθητές τους μαζί με τους Ηρωδιανούς και του είπαν: «Διδάσκαλε, ξέρουμε πως λες την αλήθεια και διδάσκεις αληθινά το θέλημα του Θεού, και δε φοβάσαι κανέναν γιατί δεν υπολογίζεις σε πρόσωπα. 17 Πες μας, λοιπόν, τι γνώμη έχεις; Επιτρέπεται να πληρώνουμε φόρο στον αυτοκράτορα ή όχι;» 18 Ο Ιησούς κατάλαβε την πονηριά τους και τους είπε: «Γιατί προσπαθείτε να με παγιδέψετε, υποκριτές; 19 Δείξτε μου το νόμισμα που πληρώνουμε για φόρο». Εκείνοι του έφεραν ένα δηνάριο. 20 «Ποιανού είναι αυτή η εικόνα και η επιγραφή;» τους ρωτάει. 21 «Του αυτοκράτορα», του απαντούν. «Δώστε, λοιπόν», τους λέει, «στον αυτοκράτορα ό,τι ανήκει στον αυτοκράτορα, και στο Θεό ό,τι ανήκει στο Θεό». 22 Όταν το άκουσαν αυτό έμειναν κατάπληκτοι και τον άφησαν κι έφυγαν. (Μαρκον 12:13-17, Λουκάς 20:20-26, Ιωάννης 3:2, Ρωμαιουσ 13:1, 7)

Ήταν ένα από τα οδυνηρά παθήματα του Χριστού το ότι "υπέμεινε τέτοια εχθρότητα από αμαρτωλούς εναντίον Του" (Εβραίους 12:3). Αυτοί που ήθελαν να Τον εξαπατήσουν, Του έστησαν παγίδες. Σε αυτά τα εδάφια, Τον βλέπουμε να δέχεται επίθεση από τους Φαρισαίους και τους Ηρωδιανούς με μια ερώτηση σχετικά με την καταβολή φόρου στον Καίσαρα.

Οι Ιουδαίοι μισούσαν τους Ρωμαίους γιατί τους επέβαλαν βαρύ φόρο και δεν τους έδιναν πλήρη ελευθερία να ασκούν τους νόμους και τις ιεροτελεστίες τους. Θεωρούσαν ότι η εξουσία του Καίσαρα ήταν αντίθετη με την εξουσία του Κυρίου τους.

Οι εχθροί του Χριστού έκαναν μια πονηρή ερώτηση που θα μπορούσε να βάλει τον Χριστό σε δυσάρεστη θέση είτε με τους Ρωμαίους είτε με το λαό. Οι στρατιώτες του Βασιλιά Ηρώδη μαζί με τους νομοδιδάσκαλους ήρθαν να συλλάβουν τον Ιησού αμέσως μόλις έλεγε κάτι εναντίον της εξουσίας εκείνων που τους κυβερνούσαν.

Το δίλημμα του Χριστού ήταν το εξής: Αν συμφωνούσε με την καταβολή φόρου, ο λαός θα Τον απέρριπτε. Αν έλεγε ότι ο Θεός πρέπει μόνο να λατρεύεται χωρίς να πληρώνεται φόρος, οι Ρωμαίοι στρατιώτες θα Τον συλλάμβαναν.

Οι αντίπαλοι του Χριστού σκόπευαν να «Τον παγιδέψουν στην ομιλία Του». Ήλπιζαν ότι θέτοντας μια έξυπνη ερώτηση θα μπορούσαν να έχουν ένα πλεονέκτημα εναντίον Του. Είναι συχνά η πρακτική των αγγελιοφόρων του Σατανά να θεωρούν έναν άνθρωπο παραβάτη για μια λέξη άστοχη, λανθασμένη ή παρεξηγημένη - μια αθώα λέξη διαστρεβλωμένη από πονηρές υποψίες. Επομένως, ο πονηρός συνωμοτεί ενάντια στον δίκαιο» (Ψαλμός 37:12-13).

Υπήρχαν δύο τρόποι με τους οποίους οι εχθροί του Χριστού θα μπορούσαν να Τον είχαν συλλάβει: με το νόμο ή με τη βία. Για να το κάνουν βάσει νόμου, έπρεπε να Τον παρουσιάσουν στην πολιτική κυβέρνηση ως ύποπτο παραβάτη του νόμου, επειδή «δεν ήταν νόμιμο για τους Ιουδαίους να θανατώσουν κανέναν» (Ιωάννης 18:32). Οι Ρωμαϊκές δυνάμεις δεν ήταν κατάλληλες να ασχοληθούν με ζητήματα λέξεων, ονομάτων και του νόμου των Ιουδαίων. Για να Τον συλλάβουν με τη βία, έπρεπε να στρέψει τον λαό εναντίον Του. Αλλά επειδή οι άνθρωποι πίστευαν ότι ο Χριστός ήταν προφήτης, οι εχθροί Του δεν μπορούσαν να σηκώσουν τον όχλο εναντίον Του.

Πριν το καταλάβουν, ο Ιησούς τους ανάγκασε να ομολογήσουν την εξουσία του Καίσαρα επάνω τους. Όταν ασχολούμαστε με επικριτές, είναι καλό να τους εξηγούμε τους λόγους μας προτού δώσουμε τις απαντήσεις μας. Έτσι, η απόδειξη της αλήθειας μπορεί να σιωπήσει εκείνους που θέλουν να την αντικρούσουν. Ο Χριστός τους ζήτησε να του δείξουν τα χρήματα του φόρου γιατί δεν είχε δικά Του. Του έφεραν ένα Ρωμαϊκό δηνάριο, σφραγισμένο με την εικόνα και την επιγραφή του αυτοκράτορα. Η νομισματοκοπεία θεωρούνταν πάντοτε ως προνόμιο της βασιλικής οικογένειας ή της κυριαρχικής εξουσίας. Η αποδοχή του ως νόμιμου νομίσματος μιας χώρας είναι μια σιωπηρή υποταγή σε αυτές τις δυνάμεις.

Ο Χριστός απάντησε στην δελεαστική ερώτηση των υποκριτών με λόγια βασισμένα στη σοφία και στην πειστική δύναμη της αλήθειας. Η αλήθεια του Θεού θριάμβευσε επί της συνωμοσίας του Σατανά, του πατέρα όλων των ψεμάτων. Με την απάντησή Του, ο Χριστός επέπληξε την κακόβουλη υποκρισία και εξέθεσε την πονηριά των Φαρισαίων. Πλήρωσε το φόρο υποτέλειας γιατί δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με το κράτος το οποίο προέρχεται και ανήκει στον Μαμμωνά. Αν το κράτος απαιτεί το δικαίωμά του, δεν πρέπει να το αρνηθούμε. Ο Χριστός μάς ενθαρρύνει να μην προσκολλόμαστε στο χρήμα, στους κοσμικούς θησαυρούς ή στα νεκρά υλικά, αλλά να πληρώνουμε αυτό που οφείλουμε χωρίς δισταγμό.

Η απάντηση του Χριστού επηρέασε τους υποκριτές σε όλο τους το είναι. Έκανε τον Μαμμωνά και τους λάτρεις της ισχύος να σταθούν στην παρουσία του Θεού λέγοντας, «Δώστε, λοιπόν, στον αυτοκράτορα ό,τι ανήκει στον αυτοκράτορα, και στο Θεό ό,τι ανήκει στο Θεό». Τα πάντα, ακόμα και ο ίδιος ο Καίσαρας, ανήκουν στον Θεό. Τα μάτια, τα χέρια, το στόμα και οι καρδιές μας είναι όλα του Θεού, δεν είναι δικά μας. Τα χρήματα, ο χρόνος και η δύναμη μας είναι όλα ιδιοκτησία του Κυρίου. Οι γονείς μας, οι γείτονές μας, η δουλειά μας και οι ηγέτες μας είναι όλοι δώρα από τον Θεό. Οπότε πρέπει να γυρίσουμε τα πάντα πίσω στην πηγή τους. Μετανόησε και αναγνώρισε ότι το σύνθημα της αιώνιας ζωής δεν είναι τα χρήματα και η πολιτική, αλλά η πίστη στον Θεό και τον Υιό Του. Ανήκεις στον Θεό, επομένως πότε θα ζήσεις σύμφωνα με αυτή την πραγματικότητα;

Παράδωσε την ζωή σου ολοκληρωτικά στα χέρια του Σωτήρα σου, και μην ξεχάσεις να βάλεις το πορτοφόλι σου μπροστά στο θρόνο της χάριτος Του. Ζούμε ακόμα στη γη, όχι στον ουρανό. Μερικές χώρες περιστασιακά ζητούν την υποταγή των πιστών σε ζητήματα που ανήκουν μόνο στον Θεό και όχι στον άνθρωπο. Σε τέτοιες συνθήκες, πρέπει να υπακούμε τον Θεό περισσότερο παρά τον άνθρωπο. Το δικαίωμα ενός ατόμου ή ενός κράτους είναι μικρό σε σύγκριση με το δικαίωμα του Θεού πάνω στα πλάσματά Του. Η υπακοή στον Θεό έρχεται πριν από την υπηρεσία μας στο κράτος. Δεν πρέπει να υπακούμε σε ένα πλάσμα που παρακούει τον Δημιουργό. Ας υπηρετήσουμε το κράτος πιστά σε πράγματα που δεν έρχονται σε αντίθεση με την αγιότητα του Θεού ή με το ευαγγέλιο της ειρήνης Του.

Όταν αποδίδουμε στον Καίσαρα όσα είναι του Καίσαρα, πρέπει να θυμόμαστε να αποδίδουμε και στον Θεό όσα είναι του Θεού. Εκείνος είπε, "Γιε μου, δώσε μου την καρδιά σου". Αυτός πρέπει να έχει την εσώτατη και την ανώτερη θέση εκεί.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Επουράνιε Πατέρα, ανήκουμε σε Σένα. Η διαφορά μεταξύ των εγκόσμιων κυρίων μας και Εσένα είναι όπως η διαφορά μεταξύ γης και ουρανού. Βοήθησέ μας να υπηρετούμε το κράτος μας και να μην υπερβάλουμε με τα πράγματα του κόσμου μας, αλλά να ζήσουμε ενώπιον Σου, αναθέτοντας Σου τα προβλήματά μας, ώστε το όνομά Σου να δοξάζεται από τη σοφή συμπεριφορά μας.

ΕΡΩΤΗΣΗ:

196. Τι ανήκει στον Καίσαρα και τι ανήκει στον Θεό;

Mobile device - Print - Top