Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

1. Besimtari e konsideron veten të vdekur për mëkatin (Romakëve 6:1-14)

---

ROMAKËVE 6:1-4
1 Çfarë të themi atëherë? A do të vazhdojmë në mëkat që hiri të teprojë? 2 Sigurisht që jo! Si do të jetojmë akoma në të ne që vdiqëm për mëkatin? 3 Apo nuk e dini se të gjithë ne që u pagëzuam në Krishtin Jezus, u pagëzuam në vdekjen e tij? 4 Prandaj, ne u varrosëm me të me anë të pagëzimit në vdekje, që ashtu si Krishti u ringjall prej së vdekurish me anë të lavdisë së Atit, ashtu edhe ne të ecim në risinë e jetës.

Në kapitujt 1-5, apostulli Pal na tregon se ai që beson në Krishtin është i justifikuar ligjërisht dhe i çliruar nga zemërimi dhe dënimi i Perëndisë. Ai u shpjegon romakëve se ky justifikim na vë në një gjendje paqeje me Perëndinë dhe dashurie për botën.

Pas këtij prezantimi fillestar, apostulli i përgjigjet pyetjes së rëndësishme të bërë në mënyrë blasfemike nga armiqtë e drejtësisë së lirë: A do të vazhdojmë në mëkat që hiri të teprojë dhe të shfaqet besnikëria e Perëndisë?

Në përgjigjen e tij ndaj kësaj pyetjeje keqdashëse, Pali përvijon rrugën që çon drejt fitores përfundimtare mbi mëkatin në jetën tonë, se asnjë besimtar nuk mund të shërohet nëse nuk e lexon paragrafin vijues dhe nuk e praktikon atë në jetën e tij. Diskutimi ynë nuk është një mësim teorik, por një udhëzues për të jetuar në shenjtëri.

Apostulli nuk tha: "Luftoni kundër mëkateve tuaja të njohura dhe mundini ato", sepse ai e dinte se askush nuk mund ta mposhtte mëkatin me fuqinë e vet. Ai nuk të thërret të luftosh kundër vetvetes, por të thërret të dëshmosh se nuk ka zgjidhje tjetër për njeriun tënd të vjetër dhe sjelljet e tua të korruptuara veç vdekjes morale.

Si do të vdesim ndaj fuqisë së mëkatit në ne? Pali thjesht përgjigjet: "Ne vdiqëm", sikur të ishte e lehtë të shkatërrosh të keqen. Këtë vdekje ai e shpreh në kohën e shkuar, sikur të ishte kryer veprimi i vdekjes. Nuk varet nga zelli ynë, as nuk duhet të luftojmë më për të. Si i tillë, ai na tregon se pagëzimi ynë nënkupton varrimin e njeriut të keq dhe vdekjen e egoizmit. Pagëzimi i krishterë nuk është thjesht një rit i jashtëm; thjesht një pastrim me ujë nga jashtë; një aplikim i thjeshtë i ujit në trup. Është një gjykim, vdekje dhe varrim. Me pagëzimin tënd, ti dëshmon se Zoti yt të ka dënuar me vdekje, të cilën e demostron me fundosjen dhe zhytjen tënde. Vdekja, heqja e njeriut të vjetër nuk kryhet praktikisht në mish, por në shpirt; duke pranuar vdekjen mëkëmbëse të Krishtit. Pagëzimi ynë nënkupton bashkimin tonë përfundimtar me Krishtin në besëlidhjen e dashurisë, hapjen e dashurisë sonë ndaj tij dhe vazhdimësinë në shembullin e tij besnik.

Kur Krishti na hoqi mëkatet, ne vdiqëm me të ndaj krenarisë tonë. Kështu kryqi do të thotë të godasësh me thikë njeriun e korruptuar. Ai që beson, mohon vetveten dhe merr kryqin, duke rrëfyer se të gjithë njerëzit meritojnë shkatërrimin çdo ditë. Vdekja jonë nuk ndodh përmes një lufte psikologjike. Ndodhi në të kaluarën, kur Krishti thirri mbi pemën e mallkuar, "U krye". Nëse besoni, do të shpëtoheni dhe do të çliroheni nga fuqia e mëkatit.

Krishti vdiq dhe u varros jo vetëm për të na bashkuar nëpërmjet vdekjes dhe varrimit të tij, por u ringjall prej së vdekurish, duke na tërhequr në ringjalljen e tij dhe duke na dhënë jetën e tij të përjetshme. Përveç vetëmohimit tonë, ne u bashkuam edhe me Krishtin në fuqinë e jetës së tij. Prandaj, besimi ynë nuk do të thotë vetëm njohuri dhe doktrinë, por është një fuqi në rritje në ne, sikur Krishti të ketë lindur në ne dhe ai rritet, vepron, triumfon dhe e mposht të keqen në trupin tonë. Ne nuk fitojmë, por është Ai që triumfon në ne.

Ringjallja nga të vdekurit ishte një triumf i madh dhe i lavdishëm i Atit të Zotit tonë Jezu Krisht, sepse ai ka shpallur lavdinë e tij të përjetshme dhe drejtësinë e palëkundur duke pranuar pajtimin e Birit të tij, triumfin e tij mbi vdekjen dhe zbulimin e jetës së tij të shenjtë. Fuqia e Perëndisë veproi dukshëm në ringjalljen e Krishtit dhe risia e kësaj jete hyjnore vepron te besimtarët që janë të lidhur me Krishtin me anë të besimit. Krishtërimi nuk është fe e frikës apo e vdekjes. Është feja e shpresës, e jetës dhe e fuqisë.

Me adhurimin tonë ndaj Krishtit, ne rrëfejmë se ai nuk jeton larg nesh, mbi yje, ose rrallëherë mendon për ne, por se ai është i lidhur me ne nga një lidhje e pathyeshme dhe jeton në ne në plotësinë e fuqisë së tij, qëndron me ne gjatë gjithë ditëve dhe na çon në sjellje të shenjtë. Kështu, pagëzimi juaj është një bashkim me Krishtin, vdekje dhe jetë, dhe besimi juaj është një besëlidhje e re. Ai që bashkohet me Krishtin, rrëfen se vdiq me të në kryq dhe u ngrit në të në jetën e re.

LUTJE: O Zoti Krisht, ti e përfundove vdekjen time në kryq dhe shpalle jetën time në ringjalljen tënde. Unë të adhuroj me të gjithë ata që besojnë në ty, që vdiqën me ty në besim dhe u ringjallën me ty në Frymë. Unë të adhuroj ty Atin e lavdisë, duke të falënderuar për zbulimin e lavdisë sate nëpërmjet ringjalljes së Birit tënd dhe duke na dhënë jetë në ty. Na ndihmo të vazhdojmë në hirin e tij dhe të ecim sipas urdhrit të tij në pastërti, maturi, vërtetësi, dashuri dhe durim, që jeta jote të shfaqet te të gjithë besimtarët.

PYETJA:

37. Cili është kuptimi i pagëzimit?

Pendohuni,
dhe secili prej jush le të pagëzohet
në emër të Jezu Krishtit
për faljen e mëkateve;
dhe ju do të merrni dhuratën e Frymës së Shenjtë
(Veprat 2:38)

Mobile device - Print - Top