Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

a) Besimi i Abrahamit iu numërua atij për drejtësi (Romakëve 4:1-8)

---

ROMAKËVE 4:1-8
1 Çfarë të themi, pra, që Abrahami, ati ynë, ka përfituar sipas mishit? 2 Sepse, nëse Abrahami u shfajësua me anë të veprave, ai ka për çfarë të mburret, por përpara Perëndisë ai nuk ka asgjë për t’u lëvduar. 3 Sepse çfarë thotë Shkrimi? "Abrahami i besoi Perëndisë dhe kjo iu numërua për drejtësi". 4 Tani atij që vepron, shpërblimi nuk i llogaritet si hir, por si borxh. 5 Por atij që nuk vepron, por beson në atë që shfajëson të paudhët, besimi i tij konsiderohet drejtësi, 6 ashtu si Davidi përshkruan bekimin e njeriut të cilit Perëndia ia ngarkon drejtësinë pa veprat duke thënë: 7 "Lum ata të cilëve u janë falur paudhësitë dhe të cilëve u janë mbuluar mëkatet, 8 lum njeriu të cilit Zoti nuk do t'i numërojë mëkatin.

Pali dëshironte t'i udhëhiqte besimtarët me origjinë çifute në Romë në besimin e vërtetë në nivelin e Dhjatës së Re. Ai mori si shembull Abrahamin, atin e tyre dhe profetin David, për të vërtetuar se ata e arritën faljen dhe drejtësinë e tyre me besimin e tyre dhe jo me veprat e tyre.

Abrahami jetoi si çdo njeri tjetër. Ai nuk ishte as më i mirë e as më i keq se të tjerët; dhe Perëndia i njihte mëkatet e tij të shumta dhe zemrën e korruptuar, por gjeti në dëshirën e zjarrtë për Perëndinë një përgatitje për bindje shpirtërore. Perëndia i foli drejtpërdrejt Abrahamit dhe e thirri; dhe beduini plak i besoi thirrjes së tij. Ai nuk i kuptoi premtimet e Zotit me gjithë thellësinë dhe kuptimin e tyre, por i besoi vet Perëndisë, se fjala e tij është e vërtetë dhe se ai është besnik në përmbushjen e premtimeve të tij. Me këtë besim, ai nderoi Perëndinë dhe përlëvdoi emrin e Zotit. Abrahami nuk mendoi për fuqinë, apo dobësinë e tij të dukshme, por kishte besim të fortë te Perëndia dhe aftësitë e tij të pakufizuara. Besimi dhe përkushtimi i tij besnik ia shuanin etjen e zemrës.

Ky besim i fortë, i nënkuptuar dhe i sigurtë, dhe jo kuptimi i tij doktrinor, ishte shkaku i drejtësisë së tij. Abrahami nuk ishte i drejtë në vetvete, por besimi i tij iu llogarit atij si drejtësi. Ai ishte mëkatar si ne, por iu përgjigj zgjedhjes së Perëndisë, e dëgjoi me kujdes fjalën e tij, e pranoi premtimin e tij dhe e mbajti atë në shpirtin e tij të përmalluar.

Në kapitullin 4, lexojmë shumë herë se ky lloj besimi "iu numërua atij për drejtësi". Kjo deklaratë u bë një emblemë e Reformacionit. Ai që nderon Perëndinë me besimin e tij, pranon ungjillin e kryqit pa asnjë rezervë dhe e ndërton jetën e tij mbi Krishtin, është plotësisht i justifikuar pa veprat e Ligjit dhe pa zellin personal.

A e dëgjove fjalën e Perëndisë që t’u zbulua në lidhje me gënjeshtrën, papastërtitë dhe dashurinë tënde të pakët? A beson se gjykimi do të bjerë mbi ty? Të vjen keq, pendohsh dhe kërkon falje nga Perëndia? Nëse thyheni për arrogancën tuaj, Fryma e Shenjtë do ta përvijojë Birin e kryqëzuar të Perëndisë para syve tuaj, duke shtrirë duart e tij dhe duke ju thënë: “E kam falur mëkatin tënd. Ti nuk je i drejtë nga vetja, por unë të bëj të drejtë. Ti nuk je i pastër, por unë të shenjtëroj plotësisht.”

E dëgjove fjalën e Perëndisë? A depërtoi në thellësitë e mendjes dhe zemrës tënde të gurtë dhe shpirtit tënd sipërfaqësor? Pranoje fjalën e Zotit tënd; beso në ungjillin e shpëtimit dhe kapu fort pas kryqit që Perëndia të të konsiderojë vërtet të drejtë. Ndero të Kryqëzuarin me besimin tënd dhe do të shenjtërohesh në bashkësinë tënde me të.

Psalmisti i frymëzuar, Mbreti David, i cili ishte mëkatar, përjetoi misterin e shfajësimit hyjnor në vetvete. Ai as nuk u mburr me psalmet e tij të mrekullueshme, as nuk u justifikua me fitoret e tij të mëdha, as nuk ishte krenar për lutjet e tij të ngrohta, as për dhurimet e tij bujare; por ai e quajti të bekuar njeriun që merr faljen e mëkateve të tij nga hiri i Zotit të tij. Drejtësia që të është dhënë në Krishtin është dhurata më e madhe e Perëndisë.

LUTJE: O Zot i shenjtë, të falënderojmë sepse na dhe fjalën tënde të mishëruar në Birin tënd dhe na tregove për hirin tënd shfajësues në kryqin e tij. Na hap veshët që të dëgjojmë premtimet e tua, t'i kuptojmë dhe të besojmë në ty. Faleminderit sepse na justifikove lirisht bashkë me të gjithë ata që besojnë në TY kudo. Ndihmoji miqtë tanë ta pranojnë këtë thirrje që të mund të përjetojnë fuqinë e kryqit të Birit tënd.

PYETJA:

30. Si u shfajësuan Abrahami dhe Davidi?

Mobile device - Print - Top