Waters of LifeBiblical Studies in Multiple Languages |
|
Home Bible Treasures Afrikaans |
This page in: -- ALBANIAN -- Arabic -- Armenian -- Azeri -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- French -- Georgian -- Greek -- Hausa -- Igbo -- Indonesian -- Portuguese -- Russian -- Serbian -- Somali -- Spanish -- Tamil -- Telugu -- Turkish -- Urdu? -- Uzbek -- Yiddish -- Yoruba
Previous Lesson -- Next Lesson VEPRAT - Përparimi Ngadhënjimtar I Krishtit
Studime nga Veprat e Apostujve
PJESA 1 - Themelimi I Kishës Së Jezus Krishtit Në Jeruzalem, Jude , Samari Dhe Siri - Nën mbështetjen e Pjetrit, të udhëhequr nga Fryma e Shenjtë (Veprat 1 - 12)
B - Zgjerimi I Ungjillit Të Shpëtimit Në Samari Dhe Siri Dhe Fillimi I Konvertimit Të Johebrenjve (Veprat 8 - 12)
6. Predikimi i Saulit në Damask dhe Përndjekja e Tij nga hebrenjtë (Veprat 9:19b-25)VEPRAT 9:19b-25 Aty ku Fryma e Shenjtë mbizotëron, dashuria mbretëron në kishë dhe ungjilli predikohet mes të gjithë atyre që nuk e njohin Jezusin. Sauli kaloi disa ditë në jetën e kishës duke depërtuar thellë në Shkrimet e Shenjta dhe duke falënderuar Perëndinë. Më pas, kuptimi i Dhjatës së Re në profecitë e vjetra u bë i qartë për të. Sauli nuk mund ta fshihte thesarin e përvojave të tij të takimit me Krishtin. Ai ishte i njohur në sinagogën e hebrenjve si ambasador i këshillit më të lartë në Jeruzalem. Ai hyri në mes të sinagogës dhe predikoi Jezusin në publik. Nuk ishte i kënaqur të tregonte se nazareasi është një njeri i Perëndisë, një profet i madh ose Mesia i premtuar, siç bënë apostujt në fillim të predikimit të tyre, por ai pa lavdinë e Jezusit dhe dëshmoi se ai është Perëndi i vërtetë nga Perëndia i vërtetë, i lindur, jo i krijuar, i të njëjtit thelb me Atin. Kjo dëshmi shkaktoi një revolucion shpirtëror dhe sfidoi besimin e pajetë të hebrenjve në monoteizëm, sepse çdo deklaratë se Perëndia ka një Bir u konsiderua për hebrenjtë si blasfemi dhe pafè. Megjithatë, Sauli dëshmoi që nga dita e parë e predikimit të tij të vërtetën e Trinisë së Shenjtë, sepse ai kishte dëgjuar zërin e Jezusit, kishte parë lavdinë e tij dhe kishte kuptuar se Jezusi Njeri është vetë Biri i Perëndisë. Ai nuk e dyshoi aspak këtë të vërtetë, por e shprehu atë kundër të gjitha traditave, interpretimeve dhe doktrinave të tjera. Pali deklaroi se atësia e Perëndisë nuk është një mendim i çuditshëm, por Perëndia është i tillë dhe i vetmi si i tillë. Nuk ka zot tjetër përveç Atit, Birit dhe Frymës së Shenjtë. Besimi i vdekur në monoteizmin abstrakt është një imagjinatë e çuditshme e zbrazët e çdo copëze të jetës, apo fuqisë. Perëndia ynë është dashuri. Ai e kupton atë nëpërmjet bashkimit të Atit, Birit dhe Frymës së Shenjtë. Ai që hedh poshtë Birin nuk e njeh Atin dhe ai që nuk beson në Atin qiellor nuk ka marrë ende Frymën e Shenjtë. Sauli, eksperti ligjor i arsimuar, i cili ishte i mbushur me Frymën e Shenjtë, u vërtetoi judenjve të robëruar e të pabindur se Jezusi i Nazaretit është Krishti i vërtetë dhe se të gjithë Judenjtë janë mëkatarë, sepse ata vranë Birin e Perëndisë që u dërgua tek ata. Sauli nuk diskutoi me ta çështje dytësore, por eci përpara në thelbin e çështjes. Pali nuk predikoi një Krisht të dashur që u jep favoret e tij të gjithë dëgjuesve të tij dhe i bekon pa kushte, por bëri thirrje për nënshtrim ndaj mbretit Krisht, sepse Zoti i tij e kishte penguar me dritën e tij të shndritshme dhe i tregoi atij se drejtësia e tij e zellshme nuk kishte asnjë dobi dhe vetëm hiri ishte themeli i jetës së tij. Judenjtë në Damask ishin të frikësuar dhe të hutuar, sepse prisnin të gjenin te ambasadori i këshillit më të lartë një aleat të fortë me të cilin do të çrrënjosnin lëvizjen e Jezusit që po rritej në komunitetin e tyre. Tani që ky ekspert ligjor kishte vërtetuar se Jezusi është Fitimtari dhe Perëndia i gjallë, asnjë nga judenjtë e rreptë nuk mund ta mposhtte atë. Pas shumë ditësh, numri i judenjve që besonin në Krishtin u shtua. Ata u bënë studentë të Palit dhe treguan entuziazëm në veprimtarinë e tij. Kështu krerët e sinagogës së judenjve vendosën ta vrisnin Palin, i cili duhej të fshihej kur spiunët e judenjve hynë në shtëpitë e besimtarëve si miq besnikë. Ata patën një ndikim te krerët e qytetit që morën pjesë me rojet në vëzhgimin e portave të qytetit, që Sauli të mos mundte të ikte. Si i tillë, besimtari i ri përjetoi, për herë të parë, se predikimi i ungjillit ka një reagim: pranim ose refuzim, mirënjohje ose mallkim, dashuri ose urrejtje. Sauli nuk vendosi të qëndronte në Damask, duke thënë me vete: "Tani, me çdo kusht duhet të qëndroj këtu dhe të vuaj martirizimin për Krishtin", por ra dakord me vëllezërit besnikë që ta lëshonin nga muri në një shportë gjatë natës. Disa javë më parë, ai erdhi në Damask si një kalorës krenar. Tani, u bë një refugjat që duhej të largohej nga qyteti i oazit sa më shpejt. Meqenëse zemra e tij kishte qenë e ftohtë, e ngurtë dhe plot zell ndaj ligjit, tani dashuria e tij për Krishtin në brendësinë e tij u bë flakëruese dhe fuqia e Frymës së Shenjtë e nxiti apostullin e johebrenjve në mbarë botën. LUTJE: O Biri i Perëndisë, ne të adhurojmë ty. Ne të përkushtojmë zemrat dhe mendjet tona dhe të falënderojmë sepse na zbulove Atin tënd qiellor, fshive të metat dhe na vajose me Frymën tënde të Shenjtë. Na ruaj në emrin tënd dhe na nxit të predikojmë ungjillin tënd, që shumë njerëz ta njohin emrin tënd dhe Atin e mëshirshëm. PYETJA:
PYETËSOR - 3I dashur lexues,
Ne ju inkurajojmë të përfundoni me ne shqyrtimin e Veprave të Apostujve që të mund të merrni një thesar të përjetshëm. Presim përgjigjet tuaja dhe lutemi për ju. Adresa jonë është: Waters of Life Internet: www.waters-of-life.net |