Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

7. Ο Παύλος στην Αθήνα (Πράξεις 17:16-34)

---

ΠΡΑΞΕΙΣ 17:16-21
16 Ενώ ο Παύλος τους περίμενε στην Αθήνα, αναστατωνόταν μέσα του που έβλεπε την πόλη να είναι γεμάτη είδωλα. 17 Συζητούσε, λοιπόν, γι’ αυτό στη συναγωγή με τους Ιουδαίους και τους προσήλυτους, και στην αγορά κάθε μέρα μ’ όσους συναντούσε. 18 Μερικοί από τους επικούρειους και τους στωικούς φιλοσόφους συζητούσαν μαζί του, και κάποιοι έλεγαν: «Τι να θέλει άραγε να μας πει ετούτος ο παραμυθάς;» Άλλοι έλεγαν: «Φαίνεται πως κηρύττει τίποτα ξένους θεούς». Αυτό το ’λέγαν, γιατί ο Παύλος κήρυττε σ’ αυτούς τον Ιησού και την ανάσταση. 19 Τον πήραν, λοιπόν, και τον έφεραν στον Άρειο Πάγο. «Μπορούμε να μάθουμε», του έλεγαν, «ποια είναι η καινούρια αυτή διδασκαλία που κηρύττεις; 20 Φέρνεις στ’ αυτιά μας παράξενα πράγματα. Θέλουμε λοιπόν να μάθουμε σαν τι μπορεί να είναι αυτά». 21 Γιατί, όλοι οι Αθηναίοι και οι ξένοι που έμεναν στην Αθήνα για τίποτε άλλο δεν είχαν καιρό, παρά για να λένε ή ν’ ακούνε κάτι το καινούριο.

Μερικοί από τους αδελφούς συνόδεψαν τον Παύλο από την Βέροια στην Αθήνα και τον άφησαν εκεί μόνο του. Δεν πήγε σ’ αυτήν την πόλη σύμφωνα με το δικό του σχεδιασμό αλλά ο ίδιος ο Θεός τον οδήγησε, φυσικά, για να παλέψει με την Ελληνική φιλοσοφία. Ο Παύλος περίμενε τον Τιμόθεο και τον Σίλα ώστε να μπορέσει να υπερνικήσει μαζί τους τα αλαζονικά πνεύματα μέσω της συμπροσευχής τους σ’ αυτή την διάσημη πρωτεύουσα.

Ωστόσο, ο αξιότιμος απόστολος των Εθνικών δε μπορούσε να καθίσει και να περιμένει με δεμένα τα χέρια, αλλά περπάτησε μέσα στην πόλη και ήταν ιδιαίτερα αναστατωμένος και βαθιά συγκινημένος όταν παρατήρησε πόσο γεμάτοι ήταν οι μαρμάρινοι ναοί με είδωλα. Οι Ιουδαίοι είχαν υπερνικήσει τη λατρεία των θεών αλλά νάτοι και πάλι εδώ. Τότε ο Παύλος συνειδητοποίησε αμέσως με δριμύ πόνο ότι η ειδωλολατρεία και ο συγκριτισμός (ανάμειξη στοιχείων θρησκευτικών διδασκαλιών και λατρειών σε μια ενιαία θρησκευτική μορφή) είναι ο λόγος για την έλλειψη της σωστής, βαθιάς πίστης.

Οι Αθηναίοι δεν θεωρούσαν την πίστη ως μια θεμελιώδη αλήθεια και σημαντικό πράγμα και δεν κρατήθηκαν από την αλήθεια της έμπνευσης αλλά ανύψωσαν το μυαλό τους πάνω από όλες αυτές τις αρχές και ανέλυαν κάθε ηθική αρχή μέσα από τις φιλοσοφίες τους.

Μπροστά σε αυτό το τρομερό γεγονός, ο Παύλος αγωνίστηκε ενάντια στους θεούς της ματαιότητας οι οποίοι ήταν ο λόγος για τις αθεϊστικές φιλοσοφίες. Κατέβαλε προσπάθεια να στρέψει τους Αθηναίους από το να υπηρετούν τα είδωλα στην υπηρεσία του αληθινού και ζωντανού Θεού.

Η νοημοσύνη και η σκέψη είναι αναμφισβήτητα ένα θείο δώρο αλλά όπου ο άνθρωπος ζει μακριά και χωρίς τον Κύριο του, κάθε έννοια γίνεται διεστραμμένη, διεφθαρμένη και πονηρή. Οι Στοχαστές σύντομα γίνονται αλαζονικοί και αυτάρεσκοι. Δεν μπορούν να συλλάβουν τον Θεό με το μυαλό τους, και επομένως πέφτουν τυφλά στην ανοησία παρά στη μεγαλοφυΐα τους.

Η ασέβεια τους για τον ζωντανό Θεό και οι πολλές δεισιδαιμονίες για ημίθεους και ακάθαρτα πνεύματα οδήγησαν τα ανθρώπινα όντα στη θεοποίηση του ανθρώπου, γιατί αυτός που δεν γνωρίζει τον Θεό, κάνει τον εαυτό του θεό, το κέντρο του σύμπαντος και ένα μέτρο σύγκρισης για όλους.

Ο Παύλος θύμωσε με την απιστία των Αθηναίων, ειδικά επειδή λάτρευαν πολλούς θεούς. Αυτός ο θυμός ήταν η ώρα της χάρης για όλη την Ευρώπη και μια μεγάλη ευλογία, επειδή αυτός ο απόστολος του Χριστού θεράπευσε το άρρωστο σώμα της Ευρώπης για τη δόξα του Θεού και παρουσίασε τον ζωντανό Χριστό ως την μόνη ελπίδα για τους Εθνικούς. Η οργή του Παύλου ενάντια στις αθεϊστικές τέχνες, θρησκείες και φιλοσοφίες ήταν ο λόγος που άνοιξε η Ευρώπη την πόρτα της μπροστά στον ιεραπόστολο του ευαγγελίου.

Σύμφωνα με τη συχνή συνήθειά του, ο Παύλος μπήκε στην συναγωγή των Ιουδαίων εκεί για να συναντηθεί με ανθρώπους που τιμούσαν τον Θεό. Αλλά δε διαβάζουμε ότι κάποιος από τους Ιουδαίους ή τους ευσεβείς Εθνικούς είχε δεχτεί τον Χριστό, γιατί όλοι οι κάτοικοι αυτής της πόλης ήταν συνηθισμένοι να κάνουν την πίστη ένα θεωρητικό παιχνίδι. Ακόμη και μέσα στη συναγωγή των Ιουδαίων συζητούσαν για τις διαφορετικές εξαίρετες απόψεις αντί να υποταχθούν στην αληθινή αποκάλυψη του Θεού.

Έπειτα ο απόστολος βγήκε στους δρόμους και κήρυξε και στις δημόσιες πλατείες γιατί επιτρέπονταν στην Αθήνα στον καθένα να πει ότι επιθυμούσε. Η ομιλίες και τα γραπτά έχασαν την αξία τους και όλοι θεωρούσαν τον εαυτό τους ένα μικρό φιλόσοφο. Ο Παύλος χρησιμοποιώντας τη σοφία του δεν παρουσίασε το ευαγγέλιο στους Αθηναίους μέσω του κηρύγματος, αλλά μέσω της Σωκρατικής μεθόδου της εκμαίευσης, ώστε να μπορέσει να συναντηθεί με τους μαθητές της σκέψης, με την ίδια μέθοδο με την οποία ήταν συνηθισμένοι.

Μετά από κάποιο καιρό, μερικοί από αυτούς που υποτίθεται ότι ήταν φιλόσοφοι χαμήλωσαν το εγώ τους και ζήτησαν μια συζήτηση με τον Ιουδαίο περιπλανώμενο. Οι Επικούρειοι ήταν υπαρξιστές που θεωρούσαν ως σκοπό της ανθρώπινης ύπαρξης την επίτευξη της ευχαρίστησης ενώ αντιμετώπιζαν κάθε άλλη σκέψη ως όνειρα και φαντασιώσεις. Οι Στωικοί υπέβαλαν στο μυαλό του κόσμου ότι αυτοί μπορούν να ελευθερωθούν από τα δεσμά των ακάθαρτων κινήτρων που υπάρχουν στον άνθρωπο μέσα από την ανάπτυξη των αρετών τους και τον αυτοέλεγχο τους. Τόσο οι υπαρξιστές όσο και οι ιδεαλιστές δεν κατάλαβαν το μήνυμα του Παύλου και τον αποκάλεσαν «παραμυθά» ή αλλιώς «σπερμολόγο». Σαν να μην κατείχε ο ίδιος οποιοδήποτε σύστημα σκέψης, αλλά τους πουλούσε ένα συνονθύλευμα γνώσεων τις οποίες είχε μαζέψει από άλλους ανθρώπους, ενώ μετά δεν μπορούσε να τις συνδέσει σε μια ενιαία πνευματική σειρά αλλά τις σκόρπιζε άτακτα και δύσπεπτα όπως οι σπόροι μέσα στο στομάχι μιας κότας.

Κάποιοι από αυτούς άκουσαν τον Παύλο να λέει για τον Ιησού ότι αυτός είναι ο Κύριος της δόξας και ότι η ανάσταση του είναι μια απόδειξη του μέλλοντός μας. Ήθελαν να ακούσουν περισσότερα για αυτά τα θέματα με ένα λογικό τρόπο ώστε να μπορούν να κριτικάρουν και να κρίνουν τις αρχές του, είτε για να τον χλευάσουν ή για να τον δεχτούν στον κύκλο των διανοούμενων. Αλλά κανείς από τους ακροατές δεν σκέφτηκε ότι είχε άμεση ανάγκη τον Θεό ούτε κανείς από αυτούς μετανόησε ή συνειδητοποίησε τις αμαρτίες του. Όλοι σκέφτονταν πώς να διασκεδάσουν και ψυχαγωγήσουν τα αυτιά τους, είτε βρίσκοντας κάτι ασυνήθιστο το οποίο ίσως να ανέφεραν στα βιβλία τους, είτε επιμένοντας στην κριτική τους και κοροϊδεύοντας τον φτωχό άνδρα.

Είναι πιθανόν παρατηρητές από τους πολιτισμικούς κύκλους να έλαβαν μέρος σ’ αυτή τη συζήτηση επειδή πήραν τον Παύλο και τον έφεραν μπροστά στο δημοτικό συμβούλιο όπου σκέψεις, θεωρίες και αρχές περνούσαν από κρίση, ώστε να μπορούν να εξετάζουν αν κάποιο παράξενο πνεύμα μπήκε στη χώρα τους διαταράσσοντας την αρμονία των πολλών πνευμάτων στην Αθήνα. Τον ρώτησαν με ψεύτικη καλοσύνη για να φέρουν στην επιφάνεια τις θεωρίες του και τις αρχές της φιλοσοφίας του. Οι καρδιές τους δεν αναζητούσαν τον Θεό και το μυαλό τους δεν πεινούσε για δικαιοσύνη. Το μόνο που σκέφτηκαν ήταν πώς να υποτάξουν τις σκέψεις του Παύλου στους κανόνες του παιχνιδιού των αρχών τους. Κανείς τους δεν πίστεψε ότι ήταν πιθανό να γνωρίσουν την αλήθεια δικαιωματικά γιατί ο Θεός είχε κρυφτεί από αυτούς. Οι σκέψεις τους διέπρατταν μοιχεία καθώς υποτάσσονταν σε κάθε έξυπνη ιδέα. Ήταν ανοικτοί σε κάθε ελκυστική θεωρία και η φιλοσοφία τους ήταν μόνο η έμφαση στον εγωισμό. Ο κάθε ένας από αυτούς τους κακόμοιρους ήθελε να δείξει την φανταστική του ευφυία. Δεν ήξεραν ότι ο Θεός είναι ο μόνος μεγάλος Θεός και ότι όλοι είμαστε ατελείς και δεν αξίζουμε τίποτα. Πρέπει να αναφερθεί ότι ένας από τους σοφούς άνδρες, αναγνώρισε την πνευματική τύφλωση του και ομολόγησε με απαισιοδοξία «Ένα γνωρίζω ότι δεν γνωρίζω τίποτα» (Σωκράτης). Στην πραγματικότητα, δεν γνώριζε τον Θεό και επομένως δεν γνώριζε τον εαυτό του επειδή αυτός ήταν ένας τυφλός που οδηγούσε τους τυφλούς.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω άγιε, αληθινέ Θεέ, φύλαξε με από τις σκέψεις που εναντιώνονται σε σένα ώστε να μπορώ να υποτάσσομαι στη γνώση σου και να μην παρασύρομαι από το παιχνίδι των φιλοσοφικών αντιλήψεων, αποθεώνοντας άλλους ανθρώπους και τον εαυτό μου. Εσύ μονάχα είσαι μεγάλος ενώ εμείς είμαστε ατελείς, αμαρτωλοί και μοιχοί στις σκέψεις μας. Συγχώρεσε μας τις πνευματικές μας αμαρτίες και αγίασε το μυαλό μας ώστε να μπορούμε να συνεχίζουμε να ζούμε με τον Λόγο σου.

ΕΡΩΤΗΣΗ:

85. Γιατί ο Παύλος ήταν πολύ αναστατωμένος από τους πολλούς θεούς στην Αθήνα;

Mobile device - Print - Top