Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

2. Simon Magjistari dhe Vepra e Pjetrit dhe Gjonit në Samari (Veprat 8:9-25)

---

VEPRAT 8:14-25
14 Por apostujt që ishin në Jeruzalem, kur dëgjuan se Samaria kishte pranuar fjalën e Perëndisë, i dërguan Pjetrin dhe Gjonin, 15 të cilët, kur zbritën, u lutën për ta që të merrnin Frymën e Shenjtë. 16 Sepse ende nuk kishte zbritur mbi asnjë prej tyre. Ata ishin pagëzuar vetëm në emër të Zotit Jezus. 17 Pastaj vunë duart mbi ta dhe ata morën Frymën e Shenjtë. 18 Dhe Simoni, kur pa se me anë të vendosjes së duarve të apostujve iu dha Fryma e Shenjtë, u ofroi para, 19 duke thënë: “Më jepni edhe mua këtë pushtet, që kushdo mbi të cilin do të vë dorë, të marrë Frymën e Shenjtë”. 20 Por Pjetri i tha: ''Le të humbasin paratë e tua bashkë me ty, sepse mendove se dhurata e Perëndisë mund të blihej me para! 21 Ti nuk keni as pjesë, as short në këtë çështje, sepse zemra jote nuk është e drejtë në sytë e Perëndisë. 22 Pendohu, pra, për këtë ligësi që ke dhe lutju Perëndisë, po të jetë e mundur të të falet mendimi i zemrës tënde, 23 sepse unë shoh se je në vrerin e hidhësisë dhe në prangat e paudhësisë.” 24 Atëherë Simoni u përgjigj dhe tha: “Lutjuni ju Zotit për mua, që të mos më bjerë asnjë nga gjërat që keni thënë.” 25 Ata, pra, pasi dëshmuan dhe predikuan fjalën e Zotit, u kthyen në Jeruzalem, duke predikuar ungjillin në shumë fshatra të samaritanëve.

Anëtarët e kishës së Jeruzalemit u gëzuan shumë kur dëgjuan se Samaria kishte pranuar fjalën e Perëndisë. Jo vetëm disa individë u pagëzuan, por shumë turma përreth këtij rajoni. Kështu mbretëria e Perëndisë u përhap në mes të fesë samaritane, e cila ishte një përzierje e mbetjeve të feve të ndryshme.

Ata që u shënuan nga diskutimi mes apostujve thanë: «Le t'i shqyrtojmë këto turma për të parë se çfarë fryme janë! Ne i kishim mësuar tashmë samaritanët kur ata e penguan Jezusin të kalonte nëpër vendin e tyre dhe atëherë Gjoni dhe shokët e tij u zemëruan dhe i kërkuan Zotit të zbriste zjarrin nga qielli për të shkatërruar të pabindurit në ato fshatra, por Jezusi i goditi në zemër dhe i pyeti ata: "A nuk e dini se nga cili shpirt jeni?" Megjithatë, tani Pjetri dhe Gjoni shkuan për të parë ringjalljen e re, gjithashtu për të shtuar më shumë gëzim për besimtarët nëpërmjet shërbimeve të tyre.

Kur të dy apostujt erdhën në Samari, vunë re menjëherë se përkundër entuziazmit dhe besimit të dukshëm për shkak të mrekullive, gjëja më e rëndësishme mungonte, që është ndryshimi i brendshëm i njeriut, çlirimi i tij nga përfshirjet djallëzore dhe mbushja e tij me Frymën e Shenjtë. Turmat besuan në Jezusin, por me gjithë besimin dhe pagëzimin e tyre me ujë në emrin e tij, ata nuk morën pagëzimin e Frymës së Shenjtë.

Duhet ta rrëfejmë, edhe pse nuk do të donim, se besimi i shumicës së të krishterëve nuk është veçse një besim mendor. Me pak fjalë, praktikonin pagëzimin me ujë, iu nënshtroheshin riteve të shenjta dhe shpresonin në mrekullitë dhe udhëheqjen e Zotit, por në fakt nuk kishin marrë shpëtimin. Zemrat e tyre janë ende të lidhura nga zinxhirët e shpirtrave të këqij dhe fuqizohen nga mendimet që janë mbetje të doktrinave të vjetra. Mëkati zotëron trupat e tyre dhe fuqia e Perëndisë nuk shfaqet në ta nëpërmjet përulësisë, dashurisë, sakrificave dhe vetëmohimit.

Si individë dhe si kishë, ne duhet ta shqyrtojmë veten në dritën e ungjillit: A jemi ne bashkësia e atyre që besojnë vetëm besimin e krishterë? Apo jemi shenjtorë, të mbushur me shpirt dashurie, të vdekur për veten tonë dhe që jetojmë për Perëndinë? Mos mendoni se kuptimi i Krishtit, njohja e besimit dhe vazhdimësia në traditën e kishës do t'ju shpëtojnë, sepse pa jetën e Perëndisë që del nga Fryma e Shenjtë, ju mbeteni shpirtërisht të vdekur, pavarësisht nga mendimet tuaja fetare dhe fanatizmi juaj i verbër. A e morët vërtet dhuratën e Frymës së Shenjtë? Krishti na i ka falur mëkatet tona në kryq që të mund të marrim premtimin e Atit të tij dhe që fuqia, jeta, kënaqësia dhe drejtësia e tij të hyjnë në trupat tanë që prishen. Mos u kënaqni me perëndishmërinë tuaj dhe mos përfytyroni imagjinatën tuaj fetare, por pendohuni dhe kthehuni në besim. Kërkojini Krishtit me këmbëngulje t'ju mbushë me Frymën e tij të Shenjtë që të mund të shihni ligësinë tuaj dhe të refuzoni veten tuaj mëkatare. Pastaj Krishti krijon në ju një krijesë të re të mbushur me jetë të përjetshme.

Vëlla i dashur, ki kujdes të mos sillesh si Simon magjistari, i cili ishte shpirti i Satanit në kishën e krishterë. Ai vëzhgoi fuqinë e Perëndisë, që rridhte nga apostujt; e lakmonte atë dhe dëshironte që ata t'ia transmetonin atij këtë fuqi për t'ia dhënë këtë dhuratë të tjerëve. Po të kishte ndodhur kjo, ai do të bëhej më i fuqishëm se Filipi dhe atëherë njerëzit do ta kishin lënë këtë dhjak aktiv dhe do t'i drejtoheshin Simonit, magjistarit të vjetër.

Kjo tregon se njeriu, pavarësisht nga pagëzimi dhe pendimi hipokrit, mund të mbetet një djall krenar, lakmues i autoritetit dhe fodullëkut, nëse nuk çlirohet, në thelbin e tij, nga mëkatet e tij nga shpata e fjalës së Perëndisë. Shpëtimi ynë do të thotë shpengim nga autoritetet e liga. Nuk është vetëm një ndjenjë fetare, por edhe një perceptim mendor.

Djallëzia e Simonit u shfaq shpejt në besimin e tij tek paraja, sepse mendoi për mundësinë e blerjes së fuqisë së vendosjes së duarve me para. Ai nuk e kuptoi kurrë thelbin e mendimit të krishterë për sakrificën falas të Krishtit në kryq. Është e pamundur të marrësh hirin e Zotit nëpërmjet parasë, veprave të mira apo dhurimeve njerëzore të çfarëdo lloji, sepse Perëndia ynë nuk është fajdexhi, por një Atë i mëshirshëm që jep pafundësisht. Ai që e bën të Dashurin tregtar, bie menjëherë në ferr, një strehë me të vërtetë e keqe !

Pjetri i tha menjëherë hipokritit: “Ti dhe paratë e tua le të bien në ferr. U rrëzoftë vetja jote e mbushur me egoizëm, lakmi ndaj autoritetit, arrogancë dhe gënjeshtër. Ti nuk ke lindur nga Fryma e Perëndisë. Ti je biri i djallit. Edhe pse pohon se beson në Krishtin dhe je pagëzuar, ti nuk je pjesëmarrës në mbretërinë e Perëndisë. Rrugët e tua janë ende të shtrembra si më parë. Prandaj, ti je i ndërlikuar, i korruptuar, i ligë dhe i përbuzur, sepse mendon në mënyra njerëzore dhe jo nën ndriçimin e Frymës së Shenjtë. Ti o i gjorë mendon se me para mund të merret gjithçka. Ti tundon edhe Perëndinë që të marrësh hirin e shpirtit të tij me paratë e tua. Pendohu menjëherë për krenarinë dhe lakminë tënde imagjinare. Thyeje ligësinë tënde dhe ndrysho rrjedhën e jetës tënde. Pendohu për mëkatet e tua me lot para Zotit, duke i kërkuar atij që të të falë ligësinë tënde dhe të të çlirojë nga lidhjet e tua të liga. Ju e keni hapur zemrën tuaj ndaj një rreziku të dëmshëm, prandaj refuzoni menjëherë dhe kërkoni faljen e Perëndisë që ai t'ju falë. Ai nuk do t'ju falë nëse nuk e ndani veten plotësisht dhe me dashje nga mëkati juaj dhe nuk e refuzoni atë plotësisht. Atëherë ju do të shpëtoheni dhe merrni faljen e përgatitur për ata që pendohen.

Nëse nuk do të pendohesh dhe të kthehesh në besim, do të mbetesh i rrezikshëm në kishën tënde, duke helmuar shumë të tjerë duke u lëkundur mes Zotit dhe Satanit dhe duke i lidhur miqtë e tu me lidhjen e padrejtësisë, duke u bërë kështu një derë që të çon në ferr dhe jo në parajsë. Fjalët tuaja do të korruptonin njerëzit dhe nuk do të shpëtonin asnjë.

Fatkeqësisht, magjistari Simon nuk u pendua sinqerisht. Ai nuk ra në gjunjë përpara apostujve duke rrëfyer mëkatin e tij, por kishte frikë nga kërcënimi shpirtëror në thëniet e Pjetrit, apostullit. Fryma e Shenjtë nuk e bëri magjistarin të vdiste menjëherë, siç kishte bërë me Ananian dhe Safiran në Jeruzalem, sepse Simoni nuk u lind përsëri, as nuk mori Frymën e Shenjtë; prandaj mundësia e pendimit ishte ende e hapur për të.

Nga historia e kishës mësojmë se magjistari hipokrit nuk u kthye, por ai krijoi një herezi, e cila e shpalli atë zot dhe lejoi të gjitha devijimet seksuale dhe prostitucionin e papastër, sepse aty ku shfaqet shpirti i Satanit në petkat fetare dhe entuziazmin fetar, shumë shpejt shfaqet devijimi në lidhje me paratë dhe seksin. Pra, jini jashtëzakonisht të kujdesshëm! Ndahuni nga të gjitha lëvizjet entuziaste fetare. Pendohuni për varfërinë dhe kënaqësinë e Krishtit. Zgjidhni pastërtinë e Frymës së Shenjtë dhe ecni në vetkontroll me fuqinë e tij.

Apostujt përjetuan që shumë samaritanë ishin penduar sinqerisht dhe ishin kthyer në besim nëpërmjet Frymës së Shenjtë. Apostujt nuk predikuan me sipërfaqësi

Dhe entuziazëm, por këmbëngulën në pastrimin e zemrave dhe theksuan rigjenerimin e vërtetë, sepse pa një lindje të dytë askush nuk pranohet në mbretërinë e Perëndisë.

Vëlla i dashur, të kërkojmë me dashamirësi t'i tregosh veten Frymës së Perëndisë dhe t'i kërkojmë atij të falë mëkatet e tua sot, t'i bëjë ato të vdesin, t'i mposhtë ato, të të shenjtërojë nëpërmjet besimit tënd në gjakun e Krishtit dhe të të mbushë me personin e tij. Mos qëndroni në mes të rrugës që të mos shkaktoni dëm për shumë njerëz.

LUTJE: O Zot i shenjtë, të lutem, mos më shkatërro, por më pastro nga të gjitha mëkatet e mia me gjakun e Krishtit. Lëre Frymën tënde të Shenjtë të shkatërrojë në mua çdo arrogancë, papastërti, lakmi të autoritetit dhe hipokrizi, që të mund të çlirohem nga egoja ime dhe nga të gjithë shpirtrat e këqij dhe të ripërtërihem në Krishtin, autorin dhe plotësuesin e besimit tonë.

3. Konvertimi dhe Pagëzimi i Ministrit Etiopas (Veprat 8:26-40)

---

VEPRAT 8:26-40
26 Dhe një engjëll i Zotit i foli Filipit, duke i thënë: "Çohu dhe shko në drejtim të jugut, përgjatë rrugës që zbret nga Jeruzalemi në Gaza". Ajo është shkretëtirë. 27 Kështu ai u ngrit dhe shkoi. Dhe ja, një burrë nga Etiopia, një eunuk me autoritet të madh nën Kandacen, mbretëreshën e Etiopisë, që ishte në krye të të gjithë thesarit të saj dhe kishte ardhur në Jeruzalem për të adhuruar. 28 Tani po kthehej dhe ulur në karrocën e tij, ai lexonte profetin Isaia. 29 Atëherë Fryma i tha Filipit: "Afrohu dhe kaloje këtë karrocë". 30 Atëherë Filipi vrapoi drejt tij dhe e dëgjoi duke lexuar profetin Isaia dhe i tha: "A e kupton atë që po lexon?". 31 Dhe ai tha: "Si do të mundja po të mos më drejtojë dikush?". Dhe ai i kërkoi Filipit të vinte dhe të ulej me të. 32 Pjesa në Shkrim që ai lexoi ishte kjo: ‘Atë e çuan si një dele në thertore; dhe si një qengj është memec përpara qethësit, kështu ai nuk e hapi gojën. 33 Me poshtërimin e tij u mohua çfarëdolloj drejtësie dhe kush do të mund ta përshkruajë brezin e tij? Sepse jeta e tij u hoq nga toka.” 34 Kështu eunuku iu përgjigj Filipit dhe i tha: “Unë të pyes, për kë e thotë këtë profeti, për veten e tij apo për ndonjë njeri tjetër?”. 35 Atëherë Filipi hapi gojën dhe, duke filluar nga ky Shkrim, i predikoi Jezusin. 36 Ndërsa po zbrisnin rrugës, arritën te pak ujë. Dhe eunuku tha: "Ja, këtu është uji. Çfarë më pengon të pagëzohem?” 37 Atëherë Filipi tha: "Nëse beson me gjithë zemër, mundesh". Dhe ai u përgjigj dhe tha: "Unë besoj se Jezu Krishti është Biri i Perëndisë". 38 Kështu ai urdhëroi që karroca të ndalonte. Dhe Filipi dhe eunuku zbritën në ujë dhe ai e pagëzoi. 39 Kur ata dolën nga uji, Fryma e Zotit e rrëmbeu Filipin dhe eunuku nuk e pa më; dhe ai vazhdoi rrugën e tij me plot gëzim. 40 Por Filipi u gjet në Azot. Dhe, duke kaluar, predikoi në të gjitha qytetet deri sa arriti në Cezare.

Krishti i gjallë e nxori Filipin dhjakun nga mesi i shërbimit të tij të lulëzuar në rajonin e Nablusit me anë të një engjëlli dhe e urdhëroi të shkonte në rrugën e nxehtë nëpër shkretëtirë ku nuk jetonte asnjë njeri apo kafshë. Zemra e predikuesit mund të mos bindej, por ai e mohoi veten, u ngrit dhe iu bind Zotit të tij. Me këtë bindje ai e kishte madhëruar triumfin e Krishtit dhe kishte fituar një vend të tërë për ungjillin e tij.

Një burrë i pasur që zinte një pozicion drejtues si thesarmbajtës në oborrin e Kandaces, mbretëreshës së Etiopisë, erdhi nga Etiopia në Jeruzalem. Ai ndoshta kishte dëgjuar diçka për veçantinë e Perëndisë dhe ligjin e tij nëpërmjet misionarëve hebrenj të përqendruar në ishullin Elefantin, në mes të Nilit. Të gjithë njerëzit kanë uri për Perëndinë. Megjithatë, ata që kanë mendje të lartë kërkojnë në të gjitha fetë dhe kulturat për t'u takuar personalisht me Perëndinë e vërtetë.

Ky kryeoficer, një eunuk, i cili ishte një këshilltar i besueshëm i mbretëreshës së tij, shkoi në tokën e largët të shenjtë për të fituar bekimin e Zotit për të dhe për të gjithë vendin e tij. Në Jeruzalem ai adhuroi Zotin, por zemra e tij mbeti bosh. Eunukëve nuk u lejohej hyrja në dhomën e adhurimit brenda tempullit, kështu që bleu nga një prej skribëve, për një çmim të lartë, një rrotull që përmbante Librin e Isaias, siç u gjet jo shumë kohë më parë në shpellat e Kumranit. Nuk e dimë nëse ky thesarmbajtës e ka lexuar librin në hebraisht, apo ka blerë një përkthim të tij në greqisht. Gjithsesi, ai mund ta lexonte dhe donte ta mbushte zemrën me frymën e Dhjatës së Vjetër që të mund të kthehej në shtëpi me mendime dhe fuqi të reja. Në fakt, kishte në duar një thesar të madh.

Kur lexuesi arriti te profecitë për Krishtin, të cilat e përshkruajnë atë si Qengji i butë i Perëndisë, Fryma e Shenjtë e udhëzoi Filipin dhjakun që të vinte te ky johebre që kërkonte Perëndinë dhe i vuri në gojë pyetjen e mençur që kishte shkaktuar shumë kërkime tek ata që dëshirojnë Zotin: "A e kupton atë që po lexon?" Faleminderit Zotit! Arkëtari fisnik nuk ishte krenar. Ai nuk tha: "Unë e njoh mirë domethënien e shkrimit dhe kuptoj gjithçka", por me modesti rrëfeu dobësinë e tij dhe fitoi, me përulësinë e tij, urtësinë e Zotit. Mjerë ai që mendon se di gjithçka dhe mund të bëjë gjithçka, sepse zemra dhe koka e tij mbeten të mbyllura kundër ungjillit.

Atëherë Filipi i tregoi, në bisedën e gjatë, se Jezusi është Qengji i Perëndisë, i cili me përulësi dhe dashuri hoqi mëkatet e botës dhe zemërimin e Perëndisë kur u var në kryq dhe shpëtoi të gjithë njerëzit, edhe eunukun dhe popullin i tij. Besimi në atë që u kryqëzua krijon qartësimin e shkeljeve të së shkuarës në ndërgjegje dhe hap zemrën e besimtarit për jetën e Zotit në të tashmen dhe në të ardhmen. Filipi e udhëzoi dëgjuesin e etur në rrugën e jetës nëpërmjet Qengjit të Perëndisë dhe kryqit unik.

Fryma e Shenjtë e konfirmoi këtë bisedë të ngushtë, sepse ky kërkues i Perëndisë kishte dëgjuar, kuptuar, besuar, vendosi menjëherë t'ia dorëzonte jetën e tij plotësisht Krishtit dhe ta pranonte atë si Zot dhe Shpëtimtar dhe kërkoi pagëzimin kur pa gjatë udhëtimit të tij të gjatë pak ujë në shkretëtirë.

Filipi mund të kishte shkuar ngadalë me pagëzimin e eunukut, pas përvojave të tij në Samari. Ai i shpalli atij që kërkoi pagëzim kushtet kryesore mbi të cilat ai mund të kishte privilegjin e pagëzimit: “Nëse beson me gjithë zemër, mund të pagëzohesh. Jini të kujdesshëm me gjithë zemrën tuaj, jo vetëm me mendimin, mendjen, ndjenjën ose vullnetin tuaj. A ia hape plotësisht zemrën Krishtit dhe a bëre me të besëlidhjen e jetës së përjetshme? Fryma e Perëndisë nuk banon në zemrat që i kthehen pjesërisht Jezusit duke lënë gjysmën e mbetur drejtuar botës. Zgjidhni Jezusin plotësisht që ai të mund t’ju pranojë përjetësisht.

Thesarmbajtësi mori vendimin e tij dhe këmbënguli që të pagëzohej. Ai e kaloi provimin dhe e përmblodhi besimin e tij te Jezusi në një thënie: "Unë besoj se Jezu Krishti është Biri i Perëndisë." Me këtë deklaratë ai dëshmoi se kishte kuptuar misterin e Trinisë së Shenjtë, ishte në përputhje me shpengimin e Krishtit, besonte në atësinë e Perëndisë dhe kishte marrë pjesë në jetën e përjetshme. Ky rrëfim nuk është një doktrinë boshe. Është më e fuqishme se të gjitha bombat atomike në botë. Depërtoni thellë në kuptimet e kësaj dëshmie që të mund të bëheni fëmijë të Perëndisë, sepse Perëndia i përjetshëm është Ati ynë nëpërmjet Birit të tij Jezus.

Kur Filipi pagëzoi besimtarin e penduar, Fryma e Shenjtë e ndau atë nga i konvertuari që të mos bashkohej më me predikuesin, por të kapej fort vetëm pas Jezusit. Gjendja e këtij arkëtari është e ndryshme nga ajo e Simonit, magjistarit që e mbajti pranë Filipin, por nuk iu dorëzua Krishtit. Për sa i përket thesarmbajtësit të sapopagëzuar, ai u kthye në shtëpi duke u lutur, duke lavdëruar dhe duke adhuruar Perëndinë. Ai nuk u takua me Më të Lartin në Jeruzalem, por në shkretëtirë, sepse kishte hyrë besnikërisht në hapësirat e Krishtit. Zoti Perëndi nuk e hodhi poshtë eunukun etiopas, siç bënë judenjtë, por e priti, e përqafoi dhe u kujdes për të.

Fryma e Shenjtë e shtyu Filipin në qytetet bregdetare të Palestinës, nga jugu në malin Karmel, ku Filipi i mbushi të gjitha vendet me emrin e Jezusit dhe përgatiti rrugën e Zotit të tij.

LUTJE: O Zoti ynë i shenjtë, ne të falënderojmë që shërbëtori yt Filip iu bind urdhërit tënd, i predikoi thesarmbajtësit etiopas me fuqinë e Shpirtit tënd dhe e çoi nga vdekja në jetë nëpërmjet besimit në Birin tënd të kryqëzuar. Na udhëzo me Frymën tënde të Shenjtë për të gjetur të gjithë njerëzit që të kërkojnë dhe për të nxjerrë përpara syve të tyre Birin tënd të kryqëzuar në përgjigje të lutjeve të tyre, që ata të jetojnë.

PYETJA:

45. Cili ishte lajmi i mirë që Filipi i shpjegoi ministrit etiopas?

Mobile device - Print - Top