Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

6. Predikimi i Pjetrit në Rrëshajë (Veprat 2:14-36)

---

VEPRAT 2:33-36
33 “Ai, pra, duke u ngritur në të djathtën e Perëndisë dhe duke marrë nga Ati premtimin e Frymës së Shenjtë, ai derdhi atë që ju tani shihni dhe dëgjoni. 34 Sepse Davidi nuk u ngjit në qiej, por thotë vetë: "Zoti i tha Zotit tim: Ulu në të djathtën time, 35 derisa t'i bëj armiqtë e tu stol të këmbëve të tua.” 36 Prandaj le ta dijë me siguri gjithë shtëpia e Izraelit se Perëndia e ka bërë Zot dhe Krisht këtë Jezus, që ju e kryqëzuat.

Pas një prezantimi dhe përshkrimi të gjatë të parimeve të shpëtimit, Pjetri u tregoi dëgjuesve të tij më në fund marrëdhënien midis Krishtit që u dërgua nga Perëndia, u kryqëzua dhe u ringjall prej së vdekurish dhe derdhjes së Frymës së Shenjtë. Ardhja, vdekja dhe ringjallja e tij ishin të nevojshme për ardhjen e epokës së re, sepse pa kryqin dhe ringjalljen nuk vjen Fryma e Shenjtë.

Jezusi u ngjit në të djathtën e Atit në harmoni të plotë me të dhe Perëndia derdhi mbi atë që u skualifikua dhe u refuzua nga judenjtë shumë nder e lavdi. Ai i dha atij të gjithë autoritetin në qiell dhe në tokë dhe caktoi në duart e tij zbatimin e Premtimit të Atit që është derdhja e Frymës së Shenjtë mbi besimtarët e tij, ndjekësit e tij që luten. Fryma e Shenjtë vjen sepse Krishti na pajtoi me Perëndinë në kryq dhe ai ndërmjetëson për ne si Kryeprifti i shenjtë pranë Atit. Shërbimi ndërmjetësues i Krishtit është derdhja e Frymës së Shenjtë.

Në fakt, askush nuk është pranë Perëndisë dhe i palëkundur në fronin e hirit, përveç Jezusit të Nazaretit. Të gjithë profetët, mbretërit dhe themeluesit e feve ose janë të vdekur në varret e tyre, ose në pjesën tjetër të qiellit si Abrahami, Moisiu dhe Elia. Megjithatë, vetëm Krishti është afruar aq shumë me Perëndinë saqë është i bashkuar me të, sepse ai është vetë Zoti. Ai qëndron në Atin e tij dhe Ati i tij në të përgjithmonë. Edhe një herë në zbulimin e Frymës së Shenjtë, profeti David e pa këtë unitet midis Atit dhe Birit. Ai dëgjoi bisedën midis Perëndisë dhe Krishtit të tij dhe dëgjoi atë që Ati i tha Birit të tij kur erdhi tek ai pas ngjitjes së tij në qiell, i rrethuar me këngë lavdërimi nga të gjithë engjëjt. Ai i thirri: “Të lutem, ulu dhe pusho, sepse e ke mbaruar shërbimin në trupin tënd njerëzor të vuajtur. Ti e ke përfunduar shpëtimin. Tani e tutje unë do të veproj me fuqinë e Shpirtit tim, i cili kryen shpëtimin për të gjithë kërkuesit e drejtë dhe gjykimin për të padrejtët dhe kokëfortët.

Gjykimi filloi mbi njerëzit që nga zbritja e Frymës së Shenjtë. Pjetri, i udhëhequr nga Fryma e Shenjtë, u tha judenjve në sy se Perëndia do t'i bënte stol të këmbëve të Krishtit nëse ata nuk pendohen, nuk besojnë në atë që u kryqëzua dhe nuk e pranojnë Birin e Perëndisë me lot. Kjo deklaratë e frikshme u referohet gjithashtu të gjithë njerëzve në të gjitha kontinentet me të gjitha partitë dhe fetë e tyre. Ai që nuk e pranon Birin do të lidhet dhe do të vendoset nën këmbët e tij përgjithmonë.

Në këtë mënyrë Pjetri i tregoi popullit të tij se Fryma e Shenjtë mund të banonte që nga Dita e Rrëshajëve në çdo pjesë të botës tonë pa parandalim, sepse Krishti e kishte hequr ndarjen midis Perëndisë dhe nesh. Stuhia e dashurisë së Perëndisë po vazhdon dhe shpëtimi po realizohet tek ata që besojnë.

Për fat të keq, Fryma e së vërtetës nuk mund të banonte në shumicën e judenjve, sepse kishte një mëkat që nuk u rrëfye nga anëtarët e Dhjatës së Vjetër që është vrasja e Krishtit dhe refuzimi i tij edhe pas vdekjes. Fryma e Shenjtë e nxiti folësin t'i godiste si me thikë në plagën e tyre. Ai tha: “Jezusi, i riu nga Nazareti është njëqind për qind vetë Zoti që u ngrit në qiell dhe u ul në të djathtën e Perëndisë. Ai është Perëndi i vërtetë nga Perëndia i vërtetë. Është vetë Krishti i vajosur që ju keni kryqëzuar. Nëpërmjet këtyre fjalëve, më i guximshmi midis apostujve u tha judenjve se kishin humbur fundin e historisë së tyre dhe kishin marrë keq kuptimin e besëlidhjes së tyre me Perëndinë. Në emër të Perëndisë ai lëndoi të gjithë fëmijët e kombit dhe jo vetëm individët dhe i dënoi jo në mënyrë njerëzore, por siç dënon dhe godet thellë në ndërgjegje Gjykatësi i përjetshëm.

Në fillim të fjalimit të Pjetrit, disa nga judenjtë u tallën me dishepujt dhe i akuzuan për dehje, sepse gëzimi i Frymës së Shenjtë i kishte mbushur. Kështu Pjetri ua sqaroi të vërtetën e dukshme jo me mjete retorike, por me fuqinë e Frymës së Shenjtë. Ai shpjegoi se kush ishte Fryma e Shenjtë që banonte në ta, nga vinte dhe arsyen e pranisë së tij, derisa më në fund dhe me ashpërsinë më të madhe bëri të qartë se vrasja e Krishtit ishte faji i kombit të tij. Nga ky udhëzim shohim se Fryma e Shenjtë nuk pajtohet kurrë me një kompromis dhe as nuk na lejon të përziejmë të vërtetën me të pavërtetën. Ai e dënon mosbindjen tuaj dhe e shtyp mendjemadhësinë tuaj. Sot, nëse do ta dëgjoni zërin e tij, mos i ngurtësoni zemrat tuaja.

LUTJE: O Atë, ne kemi mëkatuar ndaj teje dhe kemi marrë pjesë në kryqëzimin e Birit tënd me dashurinë tonë tokësore. Unë dhe mëkatet e mia ia kemi gozhduar duart. Të lutem, më fal mëkatin tim dhe më shenjtëro me Frymën tënde të Shenjtë, që të mund të hedh poshtë çdo mëkat nga origjina e tij dhe të mos bie në tundim, por të rrëfej Jezu Krishtin si Zot dhe Shpëtimtar dhe të bëj vullnetin e tij me dashurinë e tij. O Zot, nxiti të gjitha zemrat e ngurta që të pendohen, të kthehen tek ti dhe të thyhen.

PYETJA:

14. Pse u ngjit Krishti në qiell?

Mobile device - Print - Top