Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

6. Predikimi i Pjetrit në Rrëshajë (Veprat 2:14-36)

---

VEPRAT 2:24-28
24 “Të cilin Perëndia e ringjalli, pasi e zgjidhi nga ankthet e vdekjes, sepse nuk ishte e mundur që Ai të mbahej prej saj. 25 Sepse Davidi thotë për të: "E pata vazhdimisht Zotin para meje, sepse ai është në të djathtën time, që unë të mos hiqem". 26 Prandaj zemra ime u gëzua dhe gjuha ime u ngazëllua; edhe mishi im do të qëndrojë në shpresë. 27 Sepse ti nuk do ta lësh shpirtin tim në Hades dhe nuk do të lejosh që i Shenjti yt të shohë kalbjen. 28 Ti më ke bërë të njohura rrugët e jetës; Ti do të më mbushësh plot gëzim në praninë Tënde.”

Triumfi i Perëndisë mbi vdekjen është emblema e të krishterëve. Simboli i këtij triumfi është Krishti që u ringjall prej së vdekurish. Krishti jeton dhe nuk do të vdesë kurrë. Ai është garancia e ringjalljes sonë dhe siguria e jetës sonë të përjetshme. Pjetri dëshmoi hapur mbizotërimin e Perëndisë ndaj kundërshtimit të judenjve që kryqëzuan Jezusin, sepse Perëndia e pranoi këtë të skualifikuar, ringjalli të riun e vdekur të përbuzur Nazareas dhe hoqi vargonjtë e vdekjes (Psalmet 18:5-6), sepse është e pamundur që i Gjalli të mbetej i vdekur pasi ai është i shenjtë dhe vdekja nuk kishte fuqi mbi të. Jezusi vdiq për shkak të fyerjeve tona dhe u ringjall për shkak të justifikimit tonë. Kjo ringjallje nënkuptonte për judenjtë gjykimin depërtues të Perëndisë. Në të njëjtën kohë ishte ngushëllimi më i madh për të krishterët.

Pastaj Fryma e Shenjtë sqaroi nëpërmjet Pjetrit se si Mbreti David shikonte në kuptimin e Krishtit misteret e Trinisë së Shenjtë dhe rrëfeu se Biri e pa Atin përpara tij në të gjitha epokat të zbuluar me gjithë lavdinë e tij. Jezusi ishte Adami i fundit, kënaqësia dhe imazhi i vërtetë i Perëndisë, i cili ishte plot fuqi, bukuri dhe lavdi dhe jetoi me Perëndinë në bashkimin e harmonisë duke bërë vullnetin e Atit të tij.

Para kryqëzimit, Biri pa Atin në të djathtën e tij. Ne e dimë gjithashtu se pas ngjitjes së tij në qiell ai u ul në të djathtën e Atit të tij. Edhe një herë shohim se secili nga personat e Trinisë së Shenjtë e nderon tjetrin pandalim, duke e konsideruar veten më të ulët në përulësi. Në këtë profeci Krishti tha se do të vazhdonte përmes triumfit të Perëndisë dhe nuk do të shqetësohej kur ta shihte atë. Sa më tepër duhet ta shikojmë ne Atin tonë në çdo kohë që të mos biem në tundim?

Kështu, marrëdhënia e vazhdueshme, e ngushtë midis Atit dhe Birit nuk do të prishet nga krenaria apo mëkati, por plot gëzim, dashuri, kënaqësi dhe hare, siç e shpalli vetë Perëndia si Perëndi i kënaqësisë kur tha: “Ti je Biri im i dashur; në Ty jam shumë i kënaqur. Mos u pikëlloni, sepse gëzimi i Zotit është forca juaj".

Para se të rimishërohej, Krishti e pa vdekjen e tij si Qengji i Perëndisë që vinte mbi të, por mprehtësia e tij u shtri përtej vdekjes në thellësitë e përjetshme. Ai nuk vdiq i pashpresë në kryq, por i patundur në shpresë, duke e ditur se Shpirti dhe fryma e tij nuk do të qëndronin në burgun e të vdekurve, sepse ai ishte dorëzuar në duart e Perëndisë. Davidi paratha se trupi i Jezusit nuk do të kalbej, sepse ai është i shenjtë. Kjo është bërë shpresa e të krishterëve, që edhe trupi i tyre do të shenjtërohet dhe do të ngrihet, sepse falja është e plotë dhe e pastron plotësisht trupin tonë, që është një dhuratë nga Krijuesi. Ringjallja e Krishtit është fuqia, gëzimi dhe falënderimi ynë. Krishti gjithmonë i ka njohur të gjitha misteret dhe rrugët e jetës së përjetshme që mund të thoshte: “Unë jam ringjallja dhe jeta. Ai që beson në mua, edhe sikur të vdesë, do të jetojë. Dhe kushdo që jeton dhe beson në mua, nuk do të vdesë kurrë.” Në Krishtin

Shohim shkurtimisht ringjalljen e të gjithë besimtarëve që ai u bë jetëdhënësi i ndjekësve të tij. Pa të dhe jashtë hapësirave të tij nuk ka jetë të vërtetë.

Në kohët e fundit Krishti do të ndiejë një bollëk të madh gëzimi kur të shohë se vdekja e tij do të shpengojë miliona njerëz duke u dhënë atyre jetën për të vazhduar me të, të bashkuar përpara fronit të hirit. Për më tepër, Fryma e Shenjtë i ka bërë ata anëtarë të trupit të tij shpirtëror dhe i ka futur në thelbin e dashurisë së Perëndisë dhe të vërtetën e jetës së tij të përjetshme. Besimi ynë është shumë i madh. Ai bazohet në gëzimin, harenë dhe shpresën.

VEPRAT 2:29-32
29 “Vëllezër, më lejoni t'ju flas lirisht për patriarkun David, se ai ka vdekur dhe është varrosur dhe varri i tij është me ne deri në ditët e sotme. 30 Prandaj, duke qenë profet dhe duke ditur që Perëndia i ishte betuar me një betim se nga fryti i belit të tij, sipas mishit, do të ngjallej Krishti që të ulej në fronin e tij, 31 duke e parashikuar këtë, foli në lidhje me ringjalljen e Krishtit, se shpirti i tij nuk do të lihej në Hades dhe mishi i tij nuk do të shihte prishje. 32 Këtë Jezus Perëndia e ka ringjallur, për të cilin ne të gjithë jemi dëshmitarë.”

Në këtë predikim Pjetri u drejtohet dëgjuesve si vëllezërit e tij, megjithëse ende nuk ishin bashkuar me familjen e Perëndisë. Megjithatë, ai pa Frymën e Shenjtë që vepronte në zemrat e tyre, kështu që u sqaroi atyre se profecia e mbretit David e përmendur në (Veprat 2:25-28) nuk mund t'i referohej vetë mbretit, pasi Davidi në fakt, i cili ishte ati i një pasardhje të shumtë, vdiq dhe varri i tij i njohur nuk u gjet bosh. Ai ishte një profet i vërtetë, i vajosur me Frymën e Shenjtë dhe kishte marrë një premtim nga Perëndia, të cilin asnjë profet, mbret apo prift tjetër nuk e mori, se një nga bijtë e tij do të ishte Biri i Perëndisë në të njëjtën kohë, mbretëria e të cilit nuk do të shkatërrohej (2 Samuelit 7:12-14). Të gjithë judenjtë e njihnin këtë premtim të njohur gjerësisht për Krishtin dhe prisnin me mall dhe shpresë për Birin e njeriut që ishte Biri i Perëndisë. Skribët menduan shumë për ardhjen e Krishtit. Ata hetuan Shkrimet dhe e dinin se ky i vajosur në mënyrë hyjnore do ta mposhtte vdekjen, sepse ai lindi nga Shpirti i Shenjtë dhe ishte i mbushur me elementin hyjnor dhe për këtë arsye trupi i tij nuk mund të kalbej dhe shpirti i tij nuk mund të mbetej i lidhur me fuqinë e vdekjes , sepse mbretëria e tij është një mbretëri e përjetshme dhe ai vet kishte mundur fuqinë e vdekjes. Ai nuk mbretëroi si një mbret i vdekshëm, i përkohshëm, por ai është Mbreti i Mbretërve, i përjetshëm, një me Perëndinë Atë dhe që ka fuqinë e tij në zemrën e tij.

Pastaj, i nxitur nga Fryma e Shenjtë, Pjetri dëshmoi hapur se Jezusi që u kryqëzua dhe u refuzua është Biri i Davidit dhe Mbreti i përjetshëm që Perëndia e kishte ringjallur. Pjetri nuk u frikësua nga armiqtë e tij pas kësaj dhe nuk i diskutoi këto çështje me ta, por dëshmoi për përmbushjen e së vërtetës në fuqinë e Perëndisë. Ai e kishte parë triumfin e Perëndisë dhe kishte dëgjuar fjalët e faljes së mëkateve të tij nga ai që u ringjall dhe jeton. Jezusi hëngri me ta kur u ringjall nga të vdekurit, me trupin e tij shpirtëror dhe u tregoi gjurmët e gozhdëve. Nazarenasi jeton. Biri i Perëndisë nuk ka vdekur. Zoti u ringjall. A jemi ne dëshmitarët e tij?

Me këtë deklaratë, pjesa e tretë e predikimit të Frymës së Shenjtë përfundoi në gjuhën e Pjetrit. Së pari, ai u sqaroi atyre se derdhja e Frymës së Shenjtë ishte një përmbushje e profecisë së Joelit. Së dyti, ai i quajti hebrenjtë vrasësit e atij që u kryqëzua. Së treti, Ai u vërtetoi atyre nga Shkrimet se Krishti ishte ringjallur me të vërtetë.

LUTJE: O Zoti Jezus Krisht, ti je Princi i Jetës. Ne të adhurojmë ty dhe besojmë në ringjalljen dhe jetën tënde. Ti je Mbreti dhe Jetëdhënësi ynë. Ti je shpresa jonë e vetme. Mbush shumë njerëz me Frymën tënde të Shenjtë dhe ktheji te ti që të jetojnë.

PYETJA:

13. Çfarë donte t'u sqaronte Pjetri dëgjuesve duke përmendur profecinë e Davidit?

Mobile device - Print - Top