1. Dielli i Drejtësisë Shkëlqen mbi ty
Mijëra njerëz në ditët e sotme udhëtojnë në vende të largëta plot shpresë dhe pritshmëri, në kërkim të fatit dhe suksesit. Nuk kalon shumë kohë dhe shumë persona zhgënjehen nga realitetet e një jete pa mëshirë. Pesimizmi në rritje vjen kur kuptojnë kufijtë dhe dështimet e tyre. Ata kthehen në atdheun e tyre në humbje të plotë. Nëse heton fytyrat e kalimtarëve në rrugë, zbulon ndonjëherë sy të zbrazët si vullkane të djegura, pa shpresë.
Është e mundur që ata të shpëtojnë nga dhimbjet dhe vështirësitë e tyre nëse vijnë te Perëndia i gjallë dhe e jetojnë jetën e tyre përpara Tij. Shumica e popujve të botës e kanë harruar Krijuesin e tyre dhe po kërkojnë qëllime materiale dhe dëshirat e kësaj bote dhe jetojnë jetë të izoluara.
Largimi i njeriut nga Perëndia në disa vende ka arritur pikën e ateizmit dhe ndalimit të besimit në ekzistencën e Tij. Por realiteti ngushëllues i përjetshëm i Perëndisë shfaqet gjithmonë në krijimin e Tij. Për shembull, në vendet komuniste qeveria kërkon që mësuesit t'u mësojnë nxënësve të tyre një program që mohon vetë ekzistencën e Perëndisë. Duke përdorur metoda moderne shkencore, ata kërkojnë të fshijnë nga mendja dhe vetëdija e fëmijës çdo besim në Zot. Ata pretendojnë se bota përbëhet vetëm nga materia dhe se njeriu nuk ka shpirt apo frymë. Gjithashtu, që nuk ka jetë pas vdekjes dhe besimi në të është thjesht imagjinatë.
Mirëpo, një ditë një vajzë e pyeti mësuesen e saj: Pse përpiqesh dhe flet kundër Zotit sikur Ai të mos ekzistonte? Meqenëse emri "Zot" ekziston në gjuhën tonë, për rrjedhojë duhet të ketë vërtet një person të tillë. Vajza ende nuk kishte mbaruar së foluri kur mësuesja e goditi me shuplakë në fytyrë. Më pas nxitoi të informonte administratën për atë që kishte ndodhur. Vendosën ta dërgonin këtë fëmijë në një konvikt të rreptë ateist, në mënyrë që atje të mësonte të mohonte besimin e saj. Nëna e kësaj vajze ishte e ve dhe besimtare, ndaj filloi të lutej dhe t'i thërriste Zotit. Duke nxituar në departamentet e ndryshme, ajo u përpoq ta shpëtonte vajzën e saj nga kjo shkollë ateiste. Më në fund, ajo u arratis me të në mal, në një vend të largët, ku kishte ende ca gjurmë lirie mes shkretëtirës dhe maleve. Këtu drita e dijes së Zotit nuk ishte shuar dhe besimi në ekzistencën e Tij përkrahej. Vajza e vogël gjeti miq që gjithashtu besonin në një Perëndi Krijues. Ndërsa njohuria e saj për Perëndinë e mëshirshëm dhe të gjallë rritej dhe ndërsa rritej edhe themeli i fortë i besimit të saj, ajo nuk ndihej më e humbur dhe pa qëllim. Ajo kishte gjetur Dritën e botës dhe ishte në gjendje ta pasqyronte Atë në lagjen e saj.
I nderuar lexues, nuk e njohim situatën tënde. Megjithatë, nëse të sulmojnë shqetësimet ose errësira të rrethon, eja te Zoti që është Drita e botës. Ai po pret me krahë hapur të të përqafojë dhe t'i japë jetës tënde një kuptim të ri. Mendo për shpjegimet e mëposhtme në mënyrë që mendja jote të ndriçohet dhe të fitosh një shpresë të gjallë për të ardhmen tënde.