Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

7. Ο Παύλος στην Αθήνα (Πράξεις 17:16-34)

---

ΠΡΑΞΕΙΣ 17:22-29
22 Στάθηκε, λοιπόν, ο Παύλος στη μέση του Αρείου Πάγου και είπε: «Αθηναίοι! Σας βλέπω ευλαβέστατους από κάθε άποψη. 23 Πράγματι, ενώ περιδιάβαζα την πόλη σας και έβλεπα τους ιερούς σας τόπους, βρήκα ανάμεσα σ’ αυτούς κι ένα βωμό, με την επιγραφή: “στον Άγνωστο Θεό”. Αυτόν, λοιπόν, που εσείς λατρεύετε χωρίς να τον γνωρίζετε, αυτόν εγώ τώρα σας τον κάνω γνωστό. 24 Είναι ο Θεός που δημιούργησε τον κόσμο κι όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτόν. Ως Κύριος του ουρανού και της γης, δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς, 25 ούτε υπηρετείται από χέρια ανθρώπινα σαν να ’χε ανάγκη από κάτι, αφού αυτός είναι που δίνει σε όλα ζωή και πνοή και τα πάντα. 26 Δημιούργησε από έναν άνθρωπο όλα τα έθνη των ανθρώπων και τους εγκατέστησε πάνω σ’ όλη τη γη, και όρισε πόσον καιρό θα υπάρχουν και μέσα σε ποια σύνορα θα κατοικούν. 27 Θέλησε να ζητούν τον Κύριο και να προσπαθούν να τον βρουν ψηλαφώντας στο σκοτάδι, αν και δεν είναι μακριά από τον καθένα μας. 28 Γιατί μέσα σ’ αυτόν ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε, όπως λένε και μερικοί απ’ τους δικούς σας ποιητές: “Δική του είμαστε γενιά”. 29 Αφού, λοιπόν, είμαστε γενιά του Θεού, δε θα πρέπει να νομίζουμε ότι η θεότητα είναι κάτι όμοιο με χρυσάφι ή ασήμι ή πέτρα, δηλαδή με γλυπτό έργο της τέχνης ή της φαντασίας του ανθρώπου.

Η Αθήνα είναι καλή και ωραία αλλά η Ιερουσαλήμ είναι ωραιότερη. Ο λόφος γύρω από την Αθήνα, οι πεδιάδες και η θάλασσα εναρμονίζονται όπως μια σαγηνευτική μουσική. Αλλά η Ιερουσαλήμ μοιάζει με ένα βωμό που περιβάλλεται από τους λοφίσκους των βουνών της κρίσης και της χάρης. Ο Παύλος στάθηκε στο μέσον της καρδιάς της Ελληνικής τέχνης, στο κέντρο του Αθηναϊκού πολιτισμού, στην σκιά του Παρθενώνα ή του ναού της Αθηνάς και αγωνιζόταν για τον μοναδικό Θεό, τον Δημιουργό, τον Παντοδύναμο και τον Παντοκράτορα. Ο Παύλος δεν κήρυξε για τον Χριστό τον εσταυρωμένο επειδή οι ακροατές του δεν καταλάβαιναν τι θα πει συγχώρεση, ούτε την αναζητούσαν. Ο Παύλος δεν έδειξε όλες τις ηθικές αρχές της πίστης του, ούτε ανταποκρίθηκε στα αιτήματα των ανθρώπων και στις τρέχουσες συνθήκες, ούτε ομολόγησε τις πνευματικές του σκέψεις οι οποίες ήταν κρυμμένες από τους ακροατές, αλλά τους κήρυξε με σκοπό να τους σώσει. Ξεκίνησε από το πρώτο βήμα το οποίο είναι ο φόβος του Θεού, που είναι η αρχή της σοφίας. Ο σοφός κήρυκας προσπάθησε να απελευθερώσει τους Αθηναίους από το πιστεύω τους στους πολλούς θεούς ώστε να μπορέσει να τους οδηγήσει στον έναν Θεό και στην ευθύνη ενώπιον του, με σκοπό αυτοί να ρωτήσουν για το θέλημα του μετανοημένοι και τρέμοντας από φόβο για το άγιο πρόσωπο του.

Ο Παύλος δεν καταδίκασε τους φιλόσοφους και τους λόγιους για την πνευματική άγνοιά τους αλλά αποδέχτηκε με την επιφανειακή θρησκευτικότητα τους και τίμησε τις καλές προθέσεις τους, αν και ήταν πολύ αναστατωμένος από τους πολλούς θεούς τους. Ο απόστολος μπορούσε να διακρίνει μεταξύ των χαμένων ανθρώπων και της χαμένης κατάστασής τους. Δεν απέρριψε τον χαμένο αναζητητή, αλλά του πρόσφερε το αντικείμενο της επίμονης έρευνάς του. Όλοι οι άνθρωποι λαχταρούν το Θεό αλλά ούτε τον γνωρίζουν ούτε μπορούν να έρθουν σε Εκείνον για τις αμαρτίες τους χωρίς να μετανοήσουν.

Ο Παύλος σηκώθηκε στο μέσον των αλαζονικών διανοούμενων και είπε με θάρρος ότι ήξερε τον άγνωστο Θεό που κρύβεται μέσα τους και για τον οποίο κήρυττε. Το πιο παράξενο πράγμα είναι ότι οι Αθηναίοι, μέσα στον θρησκευτικό τους ζήλο, δεν επιθυμούσαν να παραλείψουν από την λατρεία τους καμιά θεότητα με την οποία δεν είχαν γνωριστεί, έτσι έχτισαν ένα βωμό για τον άγνωστο θεό όπου πρόσφεραν θυσίες για να φυλαχτούν από την οργή του. Ο Παύλος χρησιμοποίησε αυτόν τον παγανιστικό βωμό σαν συνδετικό κρίκο μεταξύ της ειδωλολατρίας τους και της πίστης του και υπέδειξε στους ακροατές του μέσω αυτού τον Παντοδύναμο Θεό που καταφέρνει ακόμη και σήμερα να διευθύνει τους ουρανούς και τη γη, τα σύννεφα και τους ανέμους και στα χέρια του σιγούν οι θάλασσες, το διάστημα και τα αστέρια. Έχει ήδη μετρήσει ακόμα και τις τρίχες της κεφαλής σου. Όλοι έχουμε απόλυτη ανάγκη σήμερα, στις τεχνολογικές μας μέρες, τη εμβάθυνση στην δόξα και το μεγαλείο του Θεού, του Δημιουργού, ώστε να μπορέσουμε πρακτικά να συνειδητοποιήσουμε ότι οι νέες επιστήμες όπως η Φυσική , η Χημεία, η Βιολογία και η Αστρονομία δεν είναι τίποτα άλλο παρά άθλιες εξηγήσεις της απεριόριστης δύναμής του. Ο ζωντανός Θεός είναι μεγαλύτερος από το μυαλό μας, ανώτερος από την διανόησή μας γιατί εκείνος δημιούργησε το μικρό μας κρανίο. Είμαστε όλοι δημιουργήματα αλλά αυτός είναι ένα Πνεύμα δημιουργικό και έχουμε απομακρυνθεί από αυτόν εξαιτίας των αμαρτιών μας. Αυτή είναι η κύρια σχέση μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Όλοι πρέπει να γνωρίσουμε τον Θεό, τον Δημιουργό από την αρχή και να κατευθύνουμε τις σκέψεις μας σε εκείνον ώστε να μην θεοποιούμε τις επιστήμες, την τεχνολογία, τους ανθρώπους και τα χρήματα και να μην ξεχάσουμε τον ένα και αληθινό Θεό.

Ο μεγάλος Θεός δεν χρειάζεται λατρείες ή θυσίες γιατί είναι άγιος και μεγαλειώδης από μόνος του. Δεν εξαρτάται από την βοήθεια των ανθρώπων, και δεν ζητά φαγητό ή θυσίες. Επιπλέον, δεν περιορίζεται ή φυλακίζεται σε ναούς και εκκλησίες. Το Πνεύμα του δεν εγκλωβίζεται σε είδωλα ή παράξενες πέτρες. Ο Θεός μας είναι ελεύθερος και ένδοξος. Εκτελεί τα σχέδια του δημιουργώντας συνεχώς ζωή μέσα στους ανθρώπους, στα ζώα και στα φυτά. Ακόμη και νέα αστέρια δημιουργούνται σύμφωνα με το θέλημα του από ελαφριά ομιχλώδη αέρια και μετά συμπυκνώνονται σε στερεά. Αυτός που αποτίνει φόρο τιμής στον Δημιουργό κάνει και το πρώτο του καθήκον του προς αυτόν. Η ευχαριστία μας και η λατρεία μας είναι αναπόφευκτες, αν έχουμε αναγνωρίσει την δόξα του. Με αυτό τον τρόπο, ο Παύλος επιχείρησε να ελευθερώσει τους ακροατές του από το πιστεύω τους στα χρυσά είδωλα και στους μαρμάρινους ναούς και τους οδήγησε στον Θεό, τον μεγάλο Δημιουργό.

Μετά ο απόστολος υπέδειξε τον Παντοκράτορα ο οποίος παρεμβαίνει στην ιστορία των λαών. Μας δημιούργησε από τον Αδάμ, έδωσε διαταγές σε κάθε έθνος και εξέλιξε τους ανθρώπους παρά την δύναμη της αμαρτίας η οποία ζούσε στο σώμα τους. Ωστόσο, αυτός που τηρεί τον νόμο του παραμένει στον αιώνα ενώ εκείνος που εγκαταλείπει τον Θεό πνίγεται στην πολυτέλεια του εγωισμού του. Ο ελεήμων Θεός δίνει σε κάθε φυλή και κάθε λαό τον χρόνο για περισυλλογή και για συνειδητοποίηση των ταλέντων και της επιτυχίας του και φτιάχνει για αυτούς τα όρια των περιοχών όπου θα μείνουν. Αλλά αυτός που χάνει το σεβασμό του Θεού, χάνει επίσης και τα ανθρώπινα δικαιώματά του. Το σημαντικό καθήκον όλων των λαών είναι να αναζητήσουν τον Θεό και να τον δοξάσουν γιατί ο σκοπός των επιδιώξεων μας δεν είναι τα χρήματα, η αξιοπρέπεια, η δύναμη ή επιστήμη αλλά ο ίδιος ο ζωντανός Θεός. Κάθε άνθρωπος που δεν προσανατολίζεται προς τον Θεό είναι χαμένος. Αναζητάς τον Θεό ή τριγυρνάς γύρω από τον εαυτό σου; Κυνηγάς φθαρτούς στόχους ή στέκεσαι ακλόνητος μπροστά στον Δωρητή όλων; Αυτός είναι ο καθημερινός Δημιουργός της ζωής, ο οποίος διευθύνει τους λαούς σύμφωνα με τον τρόπο συμπεριφοράς τους.

Ο μεγάλος Θεός δεν κάθεται στα σύννεφα του ουρανού ούτε κατοικεί σε ναούς πέτρινους γιατί αυτός είναι Πνεύμα και είναι πανταχού παρών. Στην πραγματικότητα, δεν είναι απών, ούτε μακριά από εμάς απρόσιτος σε όλους μας, αλλά είναι πολύ κοντά στον καθένα. Ακούει κάθε λέξη που λες και γνωρίζει τις σκέψεις σου. Η συνείδηση σου φανερώνεται μπροστά του. Αποκαλύπτει κάθε σημείο μέσα της, όπως ο ναός του ανθρώπου, δηλαδή το σώμα του, φανερώνεται μπροστά στο ηλεκτρικό φως του εργαλείου του γιατρού. Δεν μπορείς να κρύψεις τίποτα από τον Θεό. Η συνείδηση σου αποκαλύπτει τις αμαρτίες σου.

Αυτός που αναγνωρίζει την προσέγγιση του Θεού σε μας ενώ είμαστε αμαρτωλοί και στέκεται με δέος μπροστά την αγάπη του Θεού, λατρεύει αυτόν που μας έφτιαξε κατ’ εικόνα του. Για να εξηγήσει αυτή τη βασική σχέση ανάμεσα στον Θεό και τους ανθρώπους, ο Παύλος ανέφερε μια έκφραση από την Ελληνική φιλοσοφία λέγοντας,: «Είμαστε γέννημα του Θεού». Αυτή η δήλωση είναι τρομερή γιατί η προέλευση μας δεν είναι το απόλυτο τίποτα, ή η ύλη ή το κακό αλλά προερχόμαστε από τον Θεό. Είμαστε εν αυτώ και αυτός είναι η ρότα μας και ο προορισμός μας. Έτσι, οι σκέψεις μας πρέπει να κατευθύνονται μόνο προς τον Θεό αλλιώς είμαστε αμαρτωλοί. Ούτε οι οπτικές παραστάσεις της τέχνης, ούτε τα μεγαλοπρεπή κτίρια από χρυσό που λάμπουν στον ήλιο ούτε τα συστήματα φιλοσοφικών αντιλήψεων δείχνουν τη δόξα του Θεού στον κόσμο αλλά κάθε άνθρωπος είναι απόγονος του Υψίστου και καλείται να μορφώσει μέσα του την εικόνα του.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω άγιε Θεέ, δημιούργησες το σύμπαν και το διατηρείς με την υπομονή σου. Ζούμε μέσα σου και με το έλεος σου συνεχίζουμε. Σε ευχαριστούμε για τη μεγάλη σου αγάπη. Σε παρακαλούμε, κατηύθυνε τις σκέψεις μας κάθε στιγμή σε σένα.

ΕΡΩΤΗΣΗ:

86. Ποιες ήταν οι τρεις έννοιες του πρώτου μέρους του κηρύγματος του Παύλου μπροστά στους φιλόσοφους της Αθήνας;

Mobile device - Print - Top