Greek, Matthew, Lesson 240 - Christ’s Prayer in Gethsemane (Matthew 26:36-38)

Home -- Greek -- Matthew - 240 (Christ’s Prayer in Gethsemane)

This page in: -- Arabic -- Armenian -- Azeri -- Bulgarian -- Chinese -- English -- French -- Georgian -- GREEK -- Hausa -- Hebrew -- Hungarian ? -- Igbo -- Indonesian -- Javanese -- Latin ? -- Peul ? -- Polish -- Russian -- Somali -- Spanish -- Telugu -- Uzbek -- Yiddish -- Yoruba

Previous Lesson -- Next Lesson

ΜΑΤΘΑΊΟΣ - ΜΕΤΑΝΟΗΣΤΕ, ΓΙΑΤΙ H ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ!

Μελέτες στο ευαγγέλιο του Χριστού σύμφωνα με τον Ματθαίο

ΜΕΡΟΣ 5 - ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (ΜΑΤΘΑΊΟΣ 26:1-27:66)

9. Η Προσευχή του Χριστού στη Γεθσημανή (Ματθαίο 26:36-38)

ΜΑΤΘΑΊΟΣ 26:36-38
36 Τότε ο Ιησούς πηγαίνει μαζί με τους μαθητές σ’ έναν τόπο που λέγεται Γεθσημανή και τους λέει: «Καθίστε αυτού· εγώ θα πάω λίγο παραπέρα να προσευχηθώ». (Ματθαίος 17:1, Ιωάννης 12:27, Εβραίους 5:7)

Ο Χριστός είχε πλήρη και ξεκάθαρη επίγνωση όλων των δεινών που ήταν μπροστά Του. Η αμαρτία όλου του κόσμου θα φορτώνονταν επάνω Του. Οι προϋποθέσεις της λύτρωσης έκαναν Αυτόν που δεν γνώριζε αμαρτία να γίνει αμαρτία για εμάς, ώστε εμείς να γίνουμε η δικαιοσύνη του Θεού μέσα από Εκείνον. Όλη η αμαρτία εναποτέθηκε για πάντα επάνω στον Χριστό. Ωστόσο, δεν αποδυνάμωσε την αγάπη του Χριστού ούτε διέκοψε το έργο της λύτρωσής Του. Υπέστη την τιμωρία μας, πέθανε το θάνατό μας και κουβάλησε την κρίση που μας άξιζε.

Στην Γεθσημανή η πάλη άρχισε όταν ο διάβολος ψιθύρισε στην καρδιά Του. Ο Ιησούς, ως ο βαστάζων όλη την αμαρτία του κόσμου, θα απορρίπτονταν από τον Θεό και θα δέχονταν την κατάρα Του. Η ψυχή Του απεχθανόταν τη σκέψη του χωρισμού Του από τον Πατέρα Του. Η πλήρης εγκατάλειψη από τον Πατέρα Του έκανε τον Ιησού να τρέμει, γιατί ο χωρισμός από την κοινωνία με τον Θεό σημαίνει καταστροφή και κόλαση. Ο πονηρός προσπάθησε να Τον εμποδίσει στο δρόμο προς τον σταυρό με τις τρομακτικές σκέψεις του θανάτου και προσπάθησε να έχει εξουσία πάνω Του. Ο Ιησούς μπήκε στα βάθη του σκότους και λυπήθηκε υπερβολικά μέχρι θανάτου. Δεν λυπόταν μόνο για τον δικό Του θάνατο αλλά και για τους δικούς μας θανάτους. Στεκόταν μπροστά σε αυτόν που είχε τη δύναμη του θανάτου, δηλαδή στον διάβολο (Εβραίους 2:14).

Ο Χριστός σίγουρα γνώριζε ότι οι μαθητές ήταν κουρασμένοι. Αλλά θέλει εδώ να μας διδάξει πόσο πολύτιμη είναι η κοινωνία των αγίων. Είναι καλό να ζητάμε και να έχουμε τη βοήθεια των αδελφών μας όταν βρισκόμαστε σε αγωνία, γιατί «δύο είναι καλύτερα από έναν» (Εκκλησιαστής 4:9). Αυτό που τους είπε, το λέει σε όλους: «Αγρυπνείτε» (Μάρκος 13:37). Όχι μόνο ν' αγρυπνούμε γι' Αυτόν με την προσδοκία της μελλοντικής Του ελεύσεως, αλλά να αγρυπνούμε μαζί Του εφαρμόζοντας την (αγρυπνία) στο τωρινό μας έργο.

Ποιος αναγνωρίζει το βάθος και το μέγεθος του πόνου του Ιησού; Η ψυχή Του καταπονήθηκε για μας γιατί επρόκειτο να χωριστεί από την ένωση της Αγίας Τριάδας για να μας φέρει στην οικογένεια του Θεού. Ποιος είναι τότε ευγνώμων για τα βάσανά Του σε αυτή τη θυσία; Πώς μετανοείς για τις αμαρτίες σου ώστε να μείνεις μέσα στον Θεό;

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Αγαπημένε μας Κύριε Ιησού, Σε ευχαριστούμε για την οδυνηρή θλίψη Σου και Σε δοξάζουμε για τον πόνο της ψυχής Σου. Έχεις αφαιρέσει τις αμαρτίες και τις ενοχές μας και φορτώθηκες την κρίση και την οργή ως αντικαταστάτης μας. Καθάρισέ μας από την αμαρτία μας και αγίασέ μας με το Άγιο αίμα Σου, γιατί είμαστε, στην καλύτερη περίπτωση, οκνηροί υπηρέτες. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας ενάντια στο πνεύμα της εποχής μας. Σε παρακαλούμε, Ζωντανέ Θριαμβευτή και Κύριε, να μας οδηγείς πάντα σε κοινωνία μαζί Σου.

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Γιατί ο Ιησούς λυπήθηκε υπερβολικά;

Waters of Life

9. Η Προσευχή του Χριστού στη Γεθσημανή (Ματθαίο 26:36-38)