Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

1. Η Γενεαλογία του Ιησού (Ματθαιοσ 1:1-17)

---

ΜΑΤΘΑΙΟΣ 1:6-9
6 κι ο Ιεσσαί εγέννησε το Δαβίδ το βασιλιά. Ο βασιλιάς Δαβίδ εγέννησε τον Σολομώντα με τη γυναίκα τού Ουρία· 7 ο Σολομών εγέννησε τον Ροβοάμ, ο Ροβοάμ τον Αβιά, ο Αβιά τον Ασά· 8 ο Ασά εγέννησε τον Ιωσαφάτ, ο Ιωσαφάτ τον Ιωράμ, ο Ιωράμ τον Οζία· 9 ο Οζίας εγέννησε τον Ιωάθαμ, ο Ιωάθαμ τον Άχαζ, ο Άχαζ τον Εζεκία·

Ενώ ήταν νέος, ο Σολομώντας έλαβε εκπαίδευση στα χέρια ενός ιερέα. Μεγάλωσε μέσα στην ευσέβεια ζητώντας από τον Θεό μια υπάκουη καρδιά, γεμάτη με σοφία. Όταν στέφθηκε βασιλιάς, έχτισε ένα όμορφο ναό στην Ιερουσαλήμ, ένα καλά σχεδιασμένο κέντρο του Ιουδαϊκού πολιτισμού μέσα στους αιώνες. Αποψίλωσε αμέτρητους πολύτιμους κέδρους στο Λίβανο για αυτό το κτίσμα. Ο Σολομώντας επέβαλλε στο λαό φόρο για το κόστος αυτών των μεγαλοπρεπών κτιρίων. Οι άνθρωποι υπέφεραν επίσης από εξωφρενικούς φόρους για την ακριβή ζωή που ζούσε ο Βασιλιάς. Είχε 700 γυναίκες και περίπου 300 παλλακίδες. Σαν να μην έφταναν, ωστόσο, όλα αυτά, κάθε μια από τις γυναίκες του έφερε μαζί της από ένα είδωλο από τη χώρα της και οδήγησαν τον Σολομώντα στο να λατρεύει τα είδωλα ώστε να ευχαριστεί τις γυναίκες του (Α’ Βασιλέων 11).

Την εποχή του Δαβίδ και του Σολομώντα, ένα ισχυρό Ισραηλινό κράτος ανέτειλε αλλά διήρκεσε μόνο 100 χρόνια πριν γίνει η διαίρεση του. Συνέβη την εποχή του «Ροβοάμ», του τυραννικού υιού του Σολομώντα. Η χώρα των πατέρων χωρίστηκε το 932 π.Χ. και οι δέκα φυλές ενώθηκαν σε ένα νέο βασίλειο του Ισραήλ, η πρωτεύουσα του οποίου ήταν η Σαμάρεια. Η φυλή του Ιούδα, ωστόσο, παρέμεινε πιστή στην βασιλική οικογένεια του Δαβίδ, και το Ιουδαϊκό βασίλειο στην περιοχή της Ιερουσαλήμ δημιουργήθηκε από αυτή την φυλή. Όσον αφορά τα ονόματα των βασιλιάδων στην γενεαλογία του Ιησού, αναφέρονται σε εκείνους που κυβέρνησαν αυτό το μικρό βασίλειο στην Ιερουσαλήμ και τα προάστια της.

Τον καιρό αυτής της διαίρεσης ο Θεός έστειλε τους προφήτες του στο βόρειο βασίλειο. Μερικοί από τους προφήτες ήταν ο Ηλίας, ο Αμώς και ο Ωσηέ. Εργάστηκαν για να σταματήσουν την ειδωλολατρεία που είχε εισαχθεί στο έθνος στο όνομα του Θεού και να αποστρέψουν τον Ισραήλ από την λατρεία των ειδωλίων, τα ιερά δέντρα και τη σφαγή παιδιών. Αποκάλεσαν όλους τους θεούς ματαιότητες και διακήρυξαν τον ένα παντοδύναμο Θεό δίνοντας έμφαση στο ότι υπάρχει ένας μόνο Θεός. Υπέφεραν από τον διεισδυτικό αθεϊσμό και απείλησαν τους άθεους με κρίση και εκδίκηση του Θεού. Την ίδια στιγμή, διακήρυτταν τον ερχομό του ταπεινού και δίκαιου Θεού που θα ένωνε τους δύο αδελφούς που είχαν χωριστεί και θα εδραίωνε την ειρήνη στην Ιερουσαλήμ.

Ωστόσο, οι φυλές στο βόρειο βασίλειο δεν υπάκουσαν τους προφήτες. Συνέχισαν την λατρεία των ειδώλων και τα επαίσχυντα πάρτι και συνεπώς ο αθεϊσμός και η διαφθορά κυριάρχησαν. Ο Θεός επέτρεψε στους Ασσύριους να κυριέψουν και να καταστρέψουν τη Σαμάρεια με μια απίστευτη δύναμη. Αιχμαλώτισαν τους πλούσιους και τους αρχηγούς της φυλής και τους οδήγησαν στην εξορία 1.500 χιλιόμετρα μακριά από τα σπίτια τους, στην Μεσοποταμία. Εξαφανίστηκαν μέσα στα έθνη και έτσι η ιστορία του Ισραήλ τερματίστηκε το 722 π.Χ. Οι Ασσύριοι, από την άλλη, πήραν άλλους Εθνικούς και τους εγκατέστησαν στην Γαλιλαία, την Σαμάρεια και την Βόρεια Παλαιστίνη στη θέση των αιχμάλωτων, έτσι αυτοί οι άνθρωποι ανακατεύτηκαν με τον υπόλοιπο λαό του Ισραήλ και έφτιαξαν μια ανάμεικτη θρησκεία. Αυτό έγινε αφορμή για τους νότιους Ιουδαίους να περιφρονήσουν και να απορρίψουν τους βόρειους Ιουδαίους ως ακάθαρτους επειδή ήρθαν σε επιμειξία με του Εθνικούς. Ωστόσο, η πρόταση «ο Ιωράμ γέννησε τον Οζία» δε σημαίνει ακριβώς ότι ο Ιωράμ είναι ο πατέρας του Οζία αλλά ότι ο τελευταίος είναι απόγονος του Ιωράμ. Υπήρχαν τρεις βασιλιάδες ανάμεσα στον Ιωράμ και τον Οζία των οποίων τα ονόματα δεν αναφέρθηκαν στην γενεαλογία (Α’ Χρονικών 3:11,12). Αυτοί ήταν ο Αχαζίας, ο Ιωάς και ο Αμασίας. Η διαγραφή αυτών των βασιλιάδων ήταν μια ουράνια εξολόθρευση σύμφωνα με την υπόσχεση που είχε ήδη αναφερθεί (Έξοδος 20:3-5, Δευτερονόμιο 29:18-20). Οι άνθρωποι επίσης δεν αναγνώρισαν την ηγεμονία τους αλλά ξεσηκώθηκαν εναντίον τους και τους σκότωσαν. Δεν τους έθαψαν στους τάφους τους βασιλικούς (Β’ Βασιλέων 22:8,9 , 24:25, 25:27,28) και τους απέβαλλαν από την βασιλική λίστα των προγόνων. Ο Ματθαίος έκανε το ίδιο με το Ευαγγέλιο του επειδή αυτό θα παρουσιάζονταν στους Ιουδαίους. Το ότι δεν ανέφερε τα ονόματα τους δεν έχει κάποιο αποτέλεσμα στην εγκυρότητα της γενεαλογίας. Οι Ιουδαίοι δεν μπόρεσαν να αντιταχθούν σ’ αυτό επειδή η παράλειψη μερικών ονομάτων από τα γενεαλογικά αρχεία ήταν γνωστή στους Ιουδαίους (σύγκρινε τον Έζρα 7:1-5 με το Α’ Χρονικών 6:3-15).

Ο Ιησούς αγάπησε τους περιφρονημένους και έζησε από δική του επιλογή στην Ναζαρέτ, στο βασίλειο του βορρά, πράγμα που έφερε την απόρριψη του από τη μεριά των Ιουδαίων της Ιερουσαλήμ. Την εποχή του Ιησού, ο Ηρώδης ο βασιλιάς επισκεύασε το ναό ο οποίος ήταν ο δεύτερος ναός στην Ιουδαϊκή ιστορία. Ο Χριστός και οι απόστολοι του δεν απέρριψαν αυτόν τον οίκο που ήταν χτισμένος από πέτρα. Κάλεσαν τους ανθρώπους που συγκεντρώνονταν στον ναό να αφιερωθούν στον αληθινό Θεό ως ζωντανοί λίθοι ώστε να χτίσουν ένα τέτοιο πνευματικό σπίτι (μέσα τους) μέσα στο οποίο ο Θεός θα κατοικούσε με το Άγιο του Πνεύμα.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε Ιησού Χριστέ, η βασιλεία σου δεν είναι από αυτό τον κόσμο. Είσαι ο αληθινός, ταπεινός βασιλιάς. Όλοι οι άλλοι ηγέτες έχουν αμαρτήσει, πολεμήσει, χύσει αίμα και συσσώρευσαν θησαυρούς ενώ εσύ έζησες άγιος και πέθανες για χάρη της αλήθειας ώστε να λυτρωθώ από τη ντροπή. Σε παρακαλώ, δέξου με και φύτεψε με στον πνευματικό σου ναό ώστε να μπορώ αληθινά να είμαι ο αιώνια αφιερωμένος οίκος του Θεού.

ΕΡΩΤΗΣΗ:

12. Πότε η διαίρεση στο βασίλειο της Παλαιάς Διαθήκης έλαβε χώρα και από ποια ομάδα κατάγεται ο Ιησούς;

Mobile device - Print - Top