Waters of LifeBiblical Studies in Multiple Languages |
|
|
Home Bible Treasures Afrikaans |
This page in: -- Albanian -- Arabic -- Armenian -- Bengali -- BURMESE -- Cebuano -- Chinese -- Dioula? -- English -- Farsi? -- French -- Georgian -- Greek -- Hausa -- Hindi -- Igbo -- Indonesian -- Javanese -- Kiswahili -- Kyrgyz -- Malayalam -- Peul -- Portuguese -- Russian -- Serbian -- Somali -- Spanish -- Tamil -- Telugu -- Thai -- Turkish -- Twi -- Urdu -- Uyghur? -- Uzbek -- Vietnamese -- Yiddish -- Yoruba
Previous Lesson -- Next Lesson ေယာဟန္ - အေမွာင္မွာ ထြန္းလင္းတဲ့ အလင္းေတာ္
ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္က်မ္းကို ေလ့လာျခင္း
အပိုင္း ၄ - အလင္းက အေမွာင္ကို ႏိုင္တယ္။
A - အဖမ္းခံရခ်ိန္မွ သၿဂၤ ဳိဟ္ခ်ိန္အထိ (ေယာဟန္ ၁၈း ၁- ၁၉း ၄၂)
3. ေရာမ ဘုရင္ခံေ႔႐ွတြင္ အစစ္ေဆး ခံရျခင္း။ (ေယာဟန္ ၁၈း ၂၈- ၁၉း ၁၆)
d) သခင္ ေယ႐ွဳရဲ႕ ဘုရား ဇာတိကို ပိလတ္ ထိတ္လန္႔ ေၾကာက္႐ြံ႕ လာတယ္။ (ေယာဟန္ ၁၉း ၆- ၁၁)ေယာဟန္ ၁၉း ၈- ၁၁ ပိလတ္က သခင္ေယ႐ွု ဘယ္သူလဲ ဆိုတာ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္မွဳ၊ စင္ၾကယ္မွုနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ပိလတ္ ျမင္တယ္။ သခင္ေယ႐ွုဟာ ႐ွင္ဘုရင္ မဟုတ္ဘဲ ဘုရားသားေတာ္ ျဖစ္တယ္လို႔ သူ သိနားလည္ လာတယ္။ ေရာမနဲ႔ ဂရိ လူမ်ဳိးေတြက ေကာင္းကင္မွာ ေကာင္းကင္သားေတြ ႐ွိတယ္။ လူ႔ေလာကကို လူအျဖစ္နဲ႔ ေရာက္လာၿပီး လူေတြ ၾကားထဲမွာ က်င္လည္တတ္တယ္ လို႔ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ ပိလတ္မင္း စိတ္ထဲမွာ ေတြးလာတာက ဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ လူဟန္ေဆာင္ လာတဲ့ ဘုရားမ်ားလားလို႔ ေတြးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ခင္ဗ်ား ဘယ္က လာတာလဲ” လို႔ ေမးတယ္။ သခင္ေယ႐ွုဟာ ဒီအခြင့္အေရးကို ယူၿပီး သူ႔အေပၚက်ေရာက္တဲ့ ျပစ္ဒဏ္က လြတ္ဖို႔အတြက္ မႀကိဳးစားဘူး။ တိတ္တိတ္ပဲ ေနခဲ့တယ္။ တိတ္တိတ္ေနျခင္းဟာ ေတာင္းဆိုျခင္း တမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ ဆင္ေျခတံု အရပဲ ေမးေမး၊ ေႏွာက္ယွက္လို႔ပဲ ေမးေမး၊ ေမးခြန္းေတြကို ဘုရားသခင္ ေျဖေလ့မ႐ွိဘူး။ သူကိုယ္တိုင္ ဘယ္သူ ျဖစ္ေၾကာင္း ယံုၾကည္သူကို ထင္႐ွားျပေလ့ ႐ွိတယ္။ ဘုရားသခင္ဟာ ဂရိ၊ ေရာမ လူမ်ဳိးေတြလို အေတြးအေခၚမ်ဳိး ႐ွိသူ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားနဲ႔ လူ မတူဘူး။ တိတ္တိတ္ေနေတာ့ ပိလတ္ စိတ္ဆိုးလာၿပီး” မင္း ငါ႔ကို စကား မေျပာ ခ်င္ဘူးလား။ ငါ မင္းကို သတ္ပိုင္တယ္။ ဒါမွ မဟုတ္ လႊတ္ပိုင္တယ္။ မင္း ငါ႔ လက္ထဲမွာ ျဖစ္တယ္။ မင္းရဲ႕ ရန္သူ ေတြက ကားတိုင္မွာ တင္သတ္ ေစခ်င္တယ္။ ငါ တေယာက္တည္းသာ ကယ္ႏိုင္သူ။ ဒါမွမဟုတ္ သတ္ႏိုင္သူ ျဖစ္တယ္” လို႔ ဆိုတယ္။ သခင္ေယ႐ွဳ ျပန္ေျပာတာ ကေတာ့ မွန္တယ္၊ မင္း လုပ္ႏိုင္စြမ္း ႐ွိတယ္။ ငါ႔ ခမည္းေတာ္က မင္းကို အဲလို လုပ္ႏိုင္ခြင့္ကို ေပးထားတယ္။ မင္းက အေရးမႀကီးဘူး မင္းကလည္း မၾကာခင္ ျပစ္ဒဏ္ခံရၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္မွာပဲ။ ေကာင္းကင္မွာ႐ွိတဲ့ ငါ႔ ခမည္းေတာ္ဟာ အနႏၱ တန္ခိုးနဲ႔ ျပည့္စံုတယ္။ ငါလည္း ဒီလိုပဲ ျပည့္စံုတယ္။ ဘုရား အခြင့္မေပးရင္ ေျမႀကီးပၚမွာ ဘယ္အခြင့္ အာဏာမွ မ႐ွိဘူး။ ဒီလို ဘုရား အခြင့္ေပးျခင္းဟာ လူ႔သမိုင္းမွာ မၾကာခဏ ျဖစ္တတ္တယ္။ ဘုရားက သမိုင္းကို ထိန္းခ်ဳပ္ ေနသူ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေတြ ကိုေတာ့ သူတို႔ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ဖို႔ အခြင့္အေရး ေပးထားတယ္။ တျခားသူေတြ အေပၚမွာ ဘယ္လို ျပဳမူသလဲ ဆိုတာ ကိုယ္နဲ႔ ဆိုင္တယ္။ သခင္ေယရွဳက ပိလတ္ကိုေျပာတယ္။“မင္းလည္း အျပစ္႐ွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္း တေယာက္တည္းသာ အျပစ္႐ွိတာ မဟုတ္ဘူး။ အားလံုး အျပစ္ထဲမွာ ပါဝင္ေနတယ္။ မင္းက ငါ႔ကို ကားတိုင္မွာ မသတ္ခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မင္းက ေၾကာက္တတ္တယ္။ ကယာဖကို ေၾကာက္ေတာ့ ငါ႔ကို အျပစ္ ေပးရတာေပါ႔” လို႔ ဆိုတယ္။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္ မင္းက အျပစ္ ပိုႀကီးတယ္။ သူက သခင္ ေယ႐ွဳကို ကားတိုင္မွာ တင္သတ္ေစခ်င္တယ္။ အေၾကာင္းရင္းက မုန္းတီးလို႔ မနာလို လို႔ ျဖစ္တယ္။ သူ႔ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အရာကို ယူတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရားသခင္နဲ႔ ရန္ၿငိမ္းေစျခင္းရဲ႕ သေကၤတအျဖစ္ သနားဂ႐ုဏာျပဖို႔ လိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက စိတ္ပုတ္တဲ့သူျဖစ္တဲ့့အတြက္ သခင္ေယ႐ွုကို လူသတ္သမားရဲ႕ ေနရာမွာ အျပစ္ေပးလိုက္တယ္။
e) သခင္ေယ႐ွု အေပၚ ပိလတ္ မင္းရဲ႕မတရား စီရင္ခ်က္ (ေယာဟန္ ၁၉း ၁၂- ၁၆)ေယာဟန္ ၁၉း ၁၂ တရားခံက အုပ္စိုးမွဳ အာဏာ နားလည္တဲ့အတြက္ ပိလတ္က သခင္ေယ႐ွဳကို လႊတ္ခ်င္တယ္။ သခင္ဘုရားရဲ႕ ႀကီးျမတ္မွဳနဲ႔ သခင္ေယ႐ွဳရဲ႕ ၾကည္ညိဳမွဳက အစိုးရရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္မွဳကို ေလးစားတာ ေတြ႕ရတယ္။ သခင္ေယ႐ွဳက ပိလတ္ မင္းကို မၿခိမ္းေျခာက္ဘူး။ ညင္ညင္သာသာပဲ အျပစ္တင္စကား ေျပာတယ္။ ပိလတ္ရဲ႕ အျပစ္နဲ႔ ကယာဖရဲ႕အျပစ္ကို ခြဲျခား ျပတယ္။ သခင္ေယ႐ွဳ သာ ပိလတ္ရဲ႕ အျပစ္ကို စစ္ေဆးေနသလို ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေ႔႐ွေတာ္ေမွာက္ကို ဆြဲေခၚေနသလို ျဖစ္တယ္။ ပိလတ္မင္း စိတ္ေျပာင္းသြားတာကို ယုဒ ယဇ္ပုေရာဟိတ္မင္း အႀကီးေတြ ရိပ္မိသြားတဲ့ အခါ ႏိုင္ငံေရး ဘက္ကို လွည့္လိုက္တယ္။ သခင္ေယ႐ွုက ဘုရား ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္က ေရာမ တရား႐ံုးမွာ အသံုးမဝင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သခင္ေယ႐ွုကို မသတ္ရင္ ဆီဇာအေပၚမွာ သစၥာမ႐ွိတဲ့ ဘုရင္ခံ ျဖစ္မယ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ ၾကတယ္။ “ဆီဇာရဲ႕ မိတ္ေဆြ” ဆိုတာက ဧကရာဇ္မင္းရဲ႕ စိတ္နဲ႔ ေတြ႕သူလို႔ ဆိုလိုတယ္။ ဒီ ဂုဏ္ပုဒ္ဟာ သူ႔ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မွဳ နဲ႔ ဆက္ႏြယ္မွဳေတြကို ေပါင္းၿပီး ရတာျဖစ္တယ္။ ပိလတ္ရဲ႕ အမ်ဳိးသမီးဟာ ဘုရင္နဲ႔ ေဆြမ်ဳိး နီးစပ္သူ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ တိေဗရိယပ္ ဆီဇာဟာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ သိပ္ မယံုတဲ့အတြက္ အဆိုးျမင္ သဘာဝ႐ွိသူ ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္စား အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ ရိုးသားမွဳ ႐ွိမ႐ွိကို သံသယ ႐ွိေနသူ ျဖစ္တယ္။ တေယာက္ သို႔မဟုတ္ အုပ္စုတစုက ပုန္ကန္လိမ့္မယ္လို႔ အၿမဲတမ္း ေမွ်ာ္လင့္ေနသူ ျဖစ္တယ္။ ဆီဇာရဲ႕ မိတ္ေဆြကို အျပစ္တင္ စြပ္စြဲသူဟာ အျပစ္ဒဏ္ ခံရေလ့ ႐ွိတယ္။ စြပ္စြဲခ်က္ေၾကာင့္ ရာထူးက်႐ံုမွ် မက ျပည္ႏွင္ဒဏ္ပါ ေပးခံရႏိုင္တယ္။ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးေခါင္းေဆာင္ေတြက ေရာမကို ပို႔တဲ့ စာမွာ ပိလတ္ဟာ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ႐ွင္ဘုရင္ကို လႊတ္လိုက္တယ္ လို႔ ေရးလိုက္တယ္။ ပုန္ကန္မွုကို အမွဳ မထားဘူး ဆိုေတာ့ ဆီဇာ ရန္သူကို လက္ခံတဲ့ သေဘာ ေရာက္သြားတယ္။ အက်ဳိးဆက္က ပိလတ္ မင္းရဲ႕ ရာထူးဟာ လွဳပ္ခတ္သြားမယ္။ သခင္ ေယ႐ွဳအတြက္ သူ႔ ရာထူးအျပဳတ္ မခံႏိုင္ဘူး။ သခင္ေယ႐ွု မွန္ေကာင္း မွန္မယ္။ ဒီ ၿခိမ္းေျခာက္မွဳ ကို သူ ခံႏိုင္ရည္ မ႐ွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သခင္ေယ႐ွုကို အျပစ္ ေပးဖို႔ ျပင္ဆင္လာတယ္။ သခင္ေယ႐ွဳရဲ႕ အေသြးနဲ႔ သူ ကင္း႐ွင္းတယ္ ဆိုတဲ့ ထံုးစံ တခုကို ျပခဲ့တယ္။ သူ တရား စီရင္တာ မွ်တတယ္လို႔ သူ ပံုေဖၚ ေနေပမယ့္ သူ႔ စိတ္ႏွလံုးက ဒါဟာ မတရားတဲ့ အမွဳ ျဖစ္ေနမွန္း သူကိုယ္တိုင္ သိေနတယ္။ ေယာဟန္ ၁၉း ၁၃- ၁၆ ဂ်ဴးေတြ ေျပာတဲ့ ေမ႐ွိယနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ပိလတ္မင္းက ေလွာင္ေျပာင္တယ္။ ေရာမေတြ ေလွာင္ေျပာင္သလိုမ်ဳိး ဘုရင္လို႔ ဆိုတဲ့ ေမ႐ွိယကို မင္းတို႔ အျပစ္တင္ စြပ္စြဲ ခဲ့ၾကၿပီ။ ဘာ အစြမ္း တန္ခိုးမွ မ႐ွိတဲ့ ႏိုင္ငံ ျဖစ္တယ္။ မင္းတို႔လည္း သူ႔လိုပဲ ဘာမွ စိတ္ဝင္စားစရာ မေကာင္းဘူးလို႔ ေလွာင္ေျပာင္တယ္။ သခင္ေယ႐ွုကို ေလွာင္ေျပာင္ျခင္းဟာ အျပစ္တင္စြပ္စြဲ သူေတြအေပၚကိုပါ ေလွာင္ေျပာသလို ျဖစ္တာကို ဂ်ဴးေတြက နားလည္တယ္။ သူတို႔က ကားတိုင္မွာ တင္သတ္ပါ။ ႐ွက္စရာ ေကာင္းတယ္။ က်ိန္ျခင္း ခံထိုက္တယ္။ လက္ဝါး ကပ္တိုင္မွာ တင္သတ္ပါ လို႔ ေအာ္ဟစ္ ၾကတယ္။ ဒီလိုေအာ္ဟစ္ေနသူေတြ ဟာ သူတို႔ပညတ္ တရားအားျဖင့္ဆိုရင္ ဘာသာ တရား ကိုင္း႐ွိဳင္း သူေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္စိကန္းၿပီး လူ႔ ဇာတိခံတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို မျမင္ႏိုင္။ ဘုရားႂကြလာတာကို မသိ။ ဘုရားရဲ႕ သန္႔႐ွင္းျခင္းဟာ သခင္ေယ႐ွုအေပၚမွာ ျပည့္လွ်ံေနတာကို မသိနားမလည္သူေတြ ျဖစ္တယ္။ သခင္ေယ႐ွုကို မုန္းၿပီး ဖမ္းသြားခ်င္တယ္။ ဒီလို အစြန္းေရာက္မွဳနဲ႔ လူမ်ဳိးေရး စိတ္ထက္သန္မွဳေတြဟာ ဘုရားသခင္ထံ မေရာက္ႏိုင္ဘူး။ သခင္ေယ႐ွုထံမွာ ေတြ႕ရတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကသာလွ်င္ သူတို ႔မ်က္စိကို ဖြင့္ၿပီး သခင္ေယ႐ွဳရဲ႕ သနားျခင္းနဲ႔ ဆက္ကပ္ျခင္းကို ျမင္လာေစႏိုင္တယ္။ ဂ်ဴးေတြ စိတ္ဆိုးေပမယ့္ ပိလတ္က ဆက္ၿပီး ေလွာင္ေျပာင္တယ္။ သခင္ေယ႐ွုကို ႐ွင္ဘုရင္လို႔ ထပ္ေခၚတယ္။ လူအမ်ားေ႔႐ွမွာ ေခၚထုတ္လာျခင္းအားျဖင့္ သခင္ေယ႐ွုကို သတ္ဖို႔ လူေတြ စိတ္အားတက္လာေစတယ္။ သူမသတ္ဘူးလို႔ ျငင္းဆန္ဖို႔ ပိလတ္ ႀကိဳးစားေပမယ့္ လူအုပ္ႀကီးက သခင္ေယ႐ွုကို သတ္ခ်င္လို႔ ေအာ္ဟစ္ေနတယ္။ လူေတြရဲ႕ အသံဟာ ဘုရားအသံ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ေလာကီအရာေတြေၾကာင့္ ေအာ္ဟစ္ေနတာ ျဖစ္တယ္။ ဒီလို ကိစၥမ်ဳိးမွာ စာတန္လည္း ဝင္ေရာက္ ေႏွာက္ယွက္ တိုက္တြန္း ေနတယ္။ ပိလတ္ ခဏခဏ ေလွာင္ေျပာင္ေနျခင္းဟာ ယဇ္ပုေရာဟိတ္ေတြကို သိကၡာက်ေစတယ္။ ငါတို႔မွာ ဆီဇာက လြဲၿပီး ႐ွင္ဘုရင္ မ႐ွိဘူးလို႔ ေအာ္ေျပာၾကတယ္။ ဒါက လွ်ိဳ႕ဝွက္ လိမ္ညာမွဳ ျဖစ္တယ္။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္ မိသားစု အသိုင္းအဝိုင္းဟာ ေမ႐ွိယေပၚတယ္ ဆိုရင္ ေၾကာက္ၾကတယ္။ သူတို႔ဟာ ႐ုပ္ေသး ဘုရင္ျဖစ္တဲ့ ေဟ႐ုဒ္ကို မုန္းၾကတယ္။ သူတို႔က ဂရိယဥ္ေက်းမွဳကို ဥပေဒေၾကာင္းအရ ကြယ္ကာေပးတဲ့ ဆီဇာကို ပို သေဘာက်တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဓမၼေဟာင္းေျပာခ်က္ေတြနဲ႔ ေမ႐ွိယၾကြလာဖို႔ ေျမွာ္လင့္ျခင္းေတြကို သစၥာေဖါက္ၾကတယ္။ မုသာရဲ႕ အဖက ဒီလို လူေတြရဲ႕ အထဲမွာ ဝင္ေရာက္ ႏွိဳးေဆာ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ သခင္ေယ႐ွုဟာ သမၼာ တရား အတြက္ တရား႐ံုးမွာ တေယာက္တည္း ရပ္တည္ရၿပီး၊သူ႔ အသိစိတ္မွာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ စကားသံကို ၾကားေနတယ္။ ႐ိုးသားျခင္းနဲ႔ အတူ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ပိလတ္ဟာ သူ႔အတၱ ဆိုးညစ္မွဳ ကဲ့ရဲ႕မွဳေတြေၾကာင့္ မတရားတဲ့အမိန္႔ တခုကို ခ်လိုက္တယ္။ ဘုရားသားေတာ္က တိတ္တိတ္ပဲ ေနၿပီးေတာ့ ခမည္းေတာ္ ဘုရားရဲ႕ ကြယ္ကာမွဳကိုပဲ ကိုးစားတယ္။ ခမည္းေတာ္ ဘုရားသာလွ်င္ လက္ဝါး ကပ္တိုင္မွာ သတ္ဖို႔ ပိလတ္ကို အခြင့္ေပးသူ ျဖစ္တယ္။ ဒီလို မတရားတဲ့ စီရင္ခ်က္ေၾကာင့္ သခင္ဘုရားဟာ ဘုရားနဲ႔ လူၾကားမွာ ရန္ၿငိမ္းျခင္းအမွဳကို ၿပီးစီးေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တာ ျဖစ္တယ္။ နတ္ဆိုးေတြ ကေတာ့ သူတို႔ ႏိုင္ၿပီလို႔ ထင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားရဲ႕အႀကံအစည္သာ ျပည့္စံုလာၿပီး ငရဲရဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္း ႀကိဳးေတြကို ျဖတ္ပစ္လာႏိုင္တယ္။ ဆုေတာင္း ဤေလာက၏ အျပစ္ကို ေဆာင္သြားေသာ ဘုရားသခင္၏ သိုးသူငယ္ ကိုယ္ေတာ့္ ေ႔႐ွမွာ ျပတ္ဝပ္ ကိုးကြယ္ပါ၏။ သနားတတ္ေသာစိတ္၊ သမၼာတရားကို ခ်စ္ေသာစိတ္၊ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္ႏွလံုးကို ေပးေတာ္မူပါ။ ကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္ သူမ်ားကို အသံုးခ်ျခင္းမ်ဳိး မျဖစ္ေစဖို႔ မစပါ။ မေကာင္းမွဳ နဲ႔ အေပးအယူ လုပ္မယ့္အစား ေသျခင္းကိုသာ ပို ႏွစ္သက္ေစပါ။ ေမးခြန္း ၁၁၄
|