Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

c) Paralajmërimi i besimtarëve johebrenj për të mos qenë krenarë ndaj bijve të Jakobit (Romakëve 11:16-24)

---

ROMAKËVE 11:16-24
16 Sepse, nëse fryti i parë është i shenjtë, edhe pema është e shenjtë; dhe nëse rrënja është e shenjtë, edhe degët janë të shenjta. 17 Dhe në qoftë se disa nga degët priten dhe ti, duke qenë një ullastër e egër, u shartove midis tyre dhe me to u bëre pjesëmarrës i rrënjës dhe i majmërisë së pemës së ullirit, 18 mos u mburr kundër degëve. Por nëse mburreni, mbani mend se nuk e mbështetni ju rrënjën, por rrënja ju mban juve. 19 Do të thuash, pra: "Janë prerë degë që të shartohem unë". 20 E thënë mirë. Për shkak të mosbesimit ata u prenë, por ti qëndron për shkak të besimit. Mos u bëni mendjemëdhenj, por druani. 21 Sepse, nëse Perëndia nuk i kurseu degët natyrore, mund të mos të kursejë edhe ty. 22 Prandaj kini parasysh mirësinë dhe ashpërsinë e Perëndisë; ashpërsinë mbi ata që u rrëzuan; por ndaj jush, mirësi, nëse vazhdoni në mirësinë e Tij. Përndryshe edhe ti do të këputesh. 23 Dhe ata gjithashtu, nëse nuk vazhdojnë në mosbesim, do të shartohen, sepse Perëndia është në gjendje t'i shartojë përsëri. 24 Sepse, nëse ti u preve nga ulliri i egër nga natyra dhe u shartove kundër natyrës në një pemë ulliri të kultivuar, aq më tepër këta, që janë degë natyrale, do të shartohen në ullirin e tyre?

Pali konstatoi se Abrahami u shfajësua vetëm me anë të hirit, dhe ai e kuptoi se edhe pasardhësit e Abrahamit do të shfajësoheshin nëse do të besonin si ati i tyre, sepse nëse rrënjët e pemës do të ishin të mira, degët e saj mund të ishin gjithashtu të mira; dhe nëse bukët e para do të ishin të shijshme, edhe bukët e tjera të të njëjtit brumë do të ishin të shijshme. Në fillim, të krishterët ishin të huaj në mbretërinë e Perëndisë. I ngjanin degëve të një ulliri në shkretëtirë dhe dora e Zotit i shartoi në një pemë ulliri të vjetër, si Abrahami dhe familja e tij, që të jetonin nga lëngu i tij dhe të jepnin fryt nga fuqia e tij. Por nëse dora e Zotit pret disa degë origjinale për të shartuar degë të çuditshme, degët e shartuara nuk duhet të bëhen krenare, duke e menduar veten më të mira dhe më të vlefshme se ato të hequrat.

Judenjtë janë si degët e hequra, sepse e hodhën poshtë Krishtin dhe urrenin shpëtimin e tij, ndërsa degët e reja të shartuara përfaqësojnë të krishterët që morën besimin e drejtë në Birin e Perëndisë. Ata janë të prirur të mburren dhe thonë se bijtë e Abrahamit janë të korruptuar dhe të urryer. Ai që bëhet krenar dhe lavdëron veten, së shpejti do të bjerë në shkatërrim. Kjo është arsyeja pse Pali i paralajmëroi besimtarët e johebrenjve që të mos krekoseshin.

Apostulli vazhdoi dhe konfirmoi se Perëndia i shenjtë i drejtë nuk ndjeu keqardhje për degët origjinale, sepse ato nuk dhanë fryt, megjithëse ai u kishte folur shumë me premtime; atëherë ai preferoi të priste degët e reja të shartuara nëse ato mbartnin një sëmundje në natyrën e tyre dhe nuk e lejonin fuqinë e rrënjës së vjetër t'i ripërtërinte ato. Pali flet për mirësinë dhe ashpërsinë e Perëndisë në të njëjtën kohë. Ashpërsia e Perëndisë shfaqet në prerjen e degëve të pafrytshme, nëse ato nuk i hapnin rrugën rigjenerimit, pastrimit dhe shenjtërimit të tyre; dhe mirësia e tij realizohet tek ata që u shartuan në Krishtin, sepse ai është pema shpirtërore e ullirit dhe ata do të rivendoseshin dhe do të ishin frytdhënës nëse do të qëndronin të patundur në të, por nëse do të bëheshin kokëfortë dhe do të kundërshtonin veprën e Frymës së tij të Shenjtë, ai do t'i shkurtonte rishtazi.

Jezusi e kishte shpjeguar këtë parim duke thënë: “Unë jam hardhia, ju jeni degët. Ai që qëndron në mua dhe unë në të, jep shumë fryt; sepse pa mua nuk mund të bëni asgjë. Nëse dikush nuk qëndron në mua, ai hidhet jashtë si shermendi dhe thahet; dhe i mbledhin dhe i hedhin në zjarr dhe digjen” (Gjoni 15:5-6).

Megjithatë, hebreu, i cili dikur ishte hequr si një degë nga pema e vjetër e ullirit, dhe më pas besoi në Jezusin dhe hyjninë e tij dhe pranoi shlyerjen e tij, do të shartohet përsëri nga dora e Zotit. Perëndia mund të bëjë të pabesueshmen. Ai mund t'u japë jetë degëve të prera dhe për këtë arsye disa nga judenjtë mund të kthehen te Shpëtimtari i tyre Jezus, duke e besuar atë.

Sa për ne, Perëndia nuk na urreu kur ishim mëkatarë, por na pastroi në pendimin tonë me gjakun e Krishtit dhe na solli në jetë me anë të Frymës së tij të Shenjtë. Në këtë mënyrë ai dëshiron të shpëtojë të gjithë bijtë e Abrahamit, me fisin e Ismaelit dhe bijtë e Jakobit, nëse ata kërkojnë të vërtetën. Jezusi i sharton për të sjellë shumë fryte në secilin prej tyre.

LUTJE: O At qiellor, ne të falënderojmë sepse na pastrove ne njerëzit e pasjellshëm, na shenjtërove me hirin tënd dhe na shartove në trupin shpirtëror të Krishtit. Sa i madh është privilegji që na ke dhënë falas! Na ndihmo që të mos jetojmë për veten tonë, ose të mos bëhemi krenarë, por të përpiqemi për të futur shumë nga të pasjellshmit në jetën tënde të mirë.

PYETJET:

75. Çfarë nënkuptohet me shartim në trupin shpirtëror të Krishtit?
76. Kush do të ishte në rrezik nëse shartimi do të dëmtohej?

Mobile device - Print - Top