Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

4. Mbrojtja e Palit para bashkatdhetarëve të tij (Veprat 22:1-29)

---

'''VEPRAT 22:1-8
1 “Vëllezër dhe etër, dëgjoni tani mbrojtjen time para jush.” 2 Dhe kur dëgjuan se u fliste atyre në gjuhën hebraike, ata heshtën edhe më shumë. Pastaj tha: 3 "Unë jam vërtet një jude, i lindur në Tars të Kilikisë, por i rritur në këtë qytet në këmbët e Gamalielit, i mësuar sipas rreptësisë së ligjit të etërve tanë dhe kam qenë i zellshëm ndaj Perëndisë, si ju të gjithë sot. 4 Në këtë rrugë kam përndjekur deri në vdekje, duke lidhur e duke i futur në burgje burra dhe gra, 5 siç më dëshmon edhe kryeprifti dhe gjithë sinedri i pleqve, nga të cilët mora edhe letra për vëllezërit dhe shkova në Damask për të lidhur me zinxhirë edhe ata që ishin atje në Jeruzalem për t'u ndëshkuar. 6 Dhe ndodhi që, ndërsa po udhëtoja dhe u afrova afër Damaskut rreth mesditës, befas një dritë e madhe nga qielli shkëlqeu rreth meje. 7 Dhe unë rashë përtokë dhe dëgjova një zë që më thoshte: "Saul, Saul, pse më përndjek?" 8 Kështu unë iu përgjigja :”Kush je ti Zot?” dhe Ai më tha,” Unë jam Jezusi i Nazaretit, të cilin ti po e përndjek'”.’'''

Pali i quajti vrasësit e tij vëllezër dhe baballarë. Ai nuk i gjykoi për urrejtje dhe fanatizëm, por i donte dhe ua falte injorancën. Sipas Dhjatës së Re, publiku i Judenjve nuk është anëtarë i familjes së Perëndisë që ka lindur nga Fryma e Shenjtë. Megjithatë, ata i dhanë vetes këto tituj sipas premtimeve të deklaruara në Dhjatën e Vjetër. Apostulli i johebrenjve iu drejtua turmave të heshtura në gjuhën e tyre amtare dhe i nderoi për hir të nderit të etërve të tyre. Rrobat e tij ishin grisur, lëkura i rridhte gjak dhe zinxhirët i binin në çdo lëvizje të trupit ndërsa fliste.

Pali e quajti fjalimin e tij një mbrojtje. Pra, cila ishte ankesa e judenjve kundër tij? Apostulli nuk zbriti në nivelin e akuzës sipërfaqësore se kishte ndotur tempullin e shenjtë duke futur në të një johebre. Kjo ishte një thënie e trashë, e cila nuk meritonte një përgjigje. Apostulli erdhi drejtpërdrejt në thelbin e persekutimit që ra mbi të, sepse ata thanë se ai i mësoi njerëzit të largoheshin nga judaizmi dhe të pranonin johebrenjtë e parrethprerë në besëlidhjen me Perëndinë. Në përgjigjen e tij, Pali u tregoi dëgjuesve se ai nuk e shpiku Ungjillin e hirit, as nuk donte të predikonte johebrenjtë për veten e tij, por Zoti i gjallë iu shfaq personalisht dhe i kërkoi që t'i dëshmonte menjëherë. Kështu doktrina e re nuk u krijua nga Pali, por nga Zoti i ringjallur. Ndërhyrja e Krishtit në jetën e Palit ishte një zbulesë e Ungjillit të hirit dhe predikimit të johebrenjve.

Në pjesën e parë të fjalimit të tij, Pali u përqendrua në fëmijërinë e tij të zellshme hebreje: Ai lindi në Tars, qyteti i nderuar me reputacion me origjinë greke, por u ndikua në radhë të parë nga rrethinat e tij në Jeruzalem, ku fitoi shpirtin dhe kulturën hebraike.

Këto lëvizje dhe zhvillime u kurorëzuan me nënshtrimin e tij ndaj Gamalielit, mjekut të shquar të ligjit hebre, i cili ishte në krye të të gjithë ekspertëve ligjorë për shumë vite. Sauli i ri jo vetëm që i mbajti përmendësh detajet e ligjit, por edhe i mbajti praktikisht dhe me dhunë. Ai ishte i vetëdisiplinuar, i rreptë në respektimin e zakoneve fetare të çifutëve, i zellshëm ndaj Perëndisë dhe i gatshëm për t'i shërbyer, nderuar dhe madhëruar të Shenjtit nëpërmjet zellit të tij dhe aftësive të dobëta njerëzore.

Ai i urrente të krishterët me një armiqësi vdekjeprurëse, sepse mbështeteshin në hirin, e hodhën poshtë ligjin si një rrugë drejt Perëndisë dhe e vunë shpresën e tyre plotësisht në dashurinë e të Shenjtit që u shfaq në Krishtin, i cili e shpalli veten si e vetmja rrugë drejt Atit. Pali, në zellin e tij për Perëndinë dhe ligjin e tij, i persekutoi të krishterët. Në urrejtjen e tij të vluar, ai nuk mjaftohej vetëm me shkatërrimin e burrave, por vrau edhe gratë, gjë që atëherë ishte e palejueshme. Nëse judenjtë e ardhur nga Azia dhe ata që u ankuan kundër tij nuk e besuan, le të pyesin kryepriftin dhe të gjithë pleqtë për të vërtetën e fjalëve të tij.

Ky trup e kishte detyruar këtë të ri të zellshëm të shkonte në Damask për të shfarosur besimtarët e Jezusit. Por gjatë rrugës Jezusi i Nazaretit iu shfaq në mes të shkretëtirës së djerrë. Jezusi i lavdishëm, i gjallë dhe i pranishëm, të cilin Pali supozonte se ishte prishur dhe kalbur në varr pas kryqëzimit të tij, theu të gjitha themelet që ishin në jetën e Palit të privilegjeve, titujve, nderit dhe krenarisë. Në dritën e fytyrës së Krishtit, zelli hyjnor për ligjin iu shfaq pa dobi dhe Sauli, profesori, shfaqej si armik i Perëndisë. ` Megjithatë, Më i Larti, në plotësinë e mëshirës së tij, nuk e shkatërroi armikun e zellshëm injorant, por e fali lirisht dhe i deklaroi dashurinë e tij kishës së vërtetë dhe se ai është një me të në Frymën e Shenjtë. Me këtë zbulesë, një botë e re dhe një e vërtetë e re hynë në jetën e Palit. Pa vonesë, ai iu nënshtrua menjëherë Zotit të tij të ri dhe e pyeti për urdhrat e tij që t'i zbatonte ato menjëherë. A erdhi Zoti te ty me fjalën e tij? A t’u shfaq lavdia e personit të tij të lavdishëm në Dhjatën e Re? A iu dorëzove atij pa kushte dhe u bëre i vendosur në kishën e tij?

LUTJE: O Zoti Jezu Krisht, ne të adhurojmë, sepse iu shfaqe Saulit, përndjekësit tënd dhe e shndërrove në shërbëtor të dashurisë sate. Na ndrysho edhe neve dhe ndryshoji shumë prej kërkuesve të Perëndisë sipas imazhit tënd që ne të jetojmë për dashurinë tuaj.

PYETJA:

107. Cila është domethënia e shfaqjes së Zotit Saulit, i cili ishte i zellshëm për ligjin?

Mobile device - Print - Top