Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

11. Nga Tiro në Çezarea (Veprat 21:7-14)

---

VEPRAT 21:7-14
7 Dhe kur mbaruam udhëtimin tonë nga Tiro, erdhëm në Ptolemais, përshëndetëm vëllezërit dhe qëndruam një ditë me ta. 8 Të nesërmen ata që ishin shokët e Palit u nisën dhe erdhën në Cezare dhe hynë në shtëpinë e Filip ungjilltarit, që ishte një nga të shtatë, dhe qëndroi me të. 9 Ky njeri kishte katër vajza të virgjëra që profetizonin. 10 Dhe, ndërsa qëndruam shumë ditë, zbriti nga Judeja një profet me emrin Agabus. 11 Kur erdhi tek ne, mori brezin e Palit, lidhi duart dhe këmbët e tij dhe tha: Kështu thotë Fryma e Shenjtë: Kështu Judenjtë në Jeruzalem do ta lidhin njeriun që zotëron këtë brez dhe do ta dorëzojnë në duart e johebrenjve.'” 12 Kur dëgjuam këto gjëra, ne dhe ata nga ai vend iu lutëm të mos ngjitej në Jeruzalem. 13 Atëherë Pali u përgjigj: “Çfarë do të thuash duke qarë dhe duke më thyer zemrën? Sepse unë jam gati jo vetëm të lidhem, por edhe të vdes në Jeruzalem për emrin e Zotit Jezus.” 14 Kështu, duke qenë se ai nuk deshi të bindet, ne pushuam duke thënë: "U bëftë vullneti i Zotit".

Pali udhëtoi drejt jugut me një anije tjetër. Ai u ndal për një ditë në Akka dhe përshëndeti vëllezërit atje. Pastaj vazhdoi rrugën për në Cezare, kryeqyteti romak në Palestinë, ku Zoti derdhi për herë të parë Frymën e tij mbi një numër të madh të johebrenjve. Është e çuditshme që nuk lexojmë asgjë për këtë kishë të johebrenjve, ndoshta sepse ata u shpërngulën në qytete të tjera, sepse ai qytet ishte një qendër romake në të cilën zyrtarët shërbyen për një kohë të shkurtër dhe më pas qeveria i zhvendosi në rajone të tjera. sipas regjimit të saj.

Atje në Cezare jetonte Filipi ungjilltari aktiv, një nga shtatë dhjakët, të cilit iu desh të ikte nga Sauli i zellshëm, pas vrasjes me gurë të shokut të tij Stefanit, që edhe ai të mos vdiste. Tani, Pali hyri në shtëpinë e tij si një mysafir i nderuar. Armiku me dashurinë e Perëndisë u bë vëlla në Krishtin. Imagjinoni se si ata vëllezër e falënderuan Krishtin së bashku për hirin e tij dhe se si Luka e pyeti këtë dëshmitar për ngjarjet historike rreth fillimit të kishës, në mënyrë që të hartonte Librin e tij të Veprave të Apostujve. Filipi ishte plotësisht dakord me predikimin e johebrenjve, sepse ai kishte pagëzuar tashmë, para të gjithë apostujve, arkëtarin etiopian në oborrin e Kandaces dhe Krishti e përdori atë për të predikuar mbretërinë e tij në shumë vende. Pali qëndroi në shtëpinë e Filipit për shumë ditë me harmoni shpirtërore dhe gëzim të madh.

Ungjilltari i famshëm ishte i martuar, pasi martesa nuk është një turp, por një dhuratë nga Zoti. Katër vajzat e tij ishin besimtare dhe të mbushura me frymën e profecisë së vërtetë. Ata folën në kishë, sepse Fryma e Shenjtë zbuloi nëpërmjet tyre vullnetin e Perëndisë me fuqi dhe qartësi. Bekimi i Atit mbretëroi në të gjithë shtëpinë e tij.

Një profet nga Jeruzalemi erdhi në gëzimin e kësaj kishe. Agabi, emri i të cilit përmendet nga Luka në (Veprat 11:28) erdhi në kishën e fuqishme në Jerusalem, sepse Fryma e Zotit i kishte deklaruar tashmë se Pali po vinte nga deti në drejtim të Jeruzalemit. Ai e paralajmëroi apostullin që ta përgatiste në rrugën e vuajtjeve të tij. Profeti sqaroi plotësisht se judenjtë do ta lidhnin Palin, do ta dënonin me vdekje, siç bënë me Jezusin dhe do ta dorëzonin në duart e johebrenjve me turp dhe ashpërsi. Vetë Krishti kishte parathënë rrugën e vuajtjeve të tij, sepse ai ishte vula e profetëve. Por Pali u paratha nga anëtarët e kishës, ndërsa fryma e profecisë u përhap nga Krishti te shumë besimtarë.

Kur zbulesa e Perëndisë për fatin e Palit u shfaq para syve të kishës së Cezaresë, vëllezërit bënë të njëjtën gjë siç kishte bërë Pjetri kur u përpoq të ndalonte Zotin e tij të shkonte në kryq. Por Pali, si profetët e tjerë, e dinte vullnetin e Zotit të tij. Ai u pajtua me të dhe u nda me dëshirë nga shërbimi i tij në botë, duke u përgatitur për të ndjekur shembullin e Zotit të tij në vuajtje. Ai zgjodhi të linte kishat në vend që të humbiste planin e Zotit të tij. Megjithëse zemra e tij u thye dhe ai qau me ata që qanin, ai donte të lavdëronte Zotin e tij Jezus me bindjen e besimit.

Me këtë rast Pali foli doktrinën e kishës primitive, duke thënë se Njeriu Jezus është Zoti. Në këta dy emra gjejmë plotësinë e hyjnisë trupore, të fshehur përulësisht në natyrën njerëzore. Ky Zot i lavdisë e kishte mposhtur Palin, i cili e adhuroi gjatë gjithë jetës së tij dhe donte ta ndiqte deri në momentin e fundit, i përgatitur për të shkuar drejt fatit të Qengjit të Perëndisë. Ai qëndroi i palëkundur në të gjitha tundimet e vrazhda rreth tij, të cilat të gjithë anëtarët e kishës e kuptuan se Pali nuk iu nënshtrua prirjeve njerëzore, por e përfundoi vullnetin e Zotit në thellësi. Kjo siguri ishte emblema e të gjitha ngjarjeve të mëvonshme.

LUTJE: O Zot Jezus, ne të falënderojmë që je Perëndia i vërtetë dhe Njeriu i vërtetë. Ti na ke shpenguar nga vdekja, frika dhe frika. Ti na ke forcuar dhe na forconi akoma në rrugën tonë të fundit që të mund të shkojmë me siguri në mandibulat e ankthit, mundimit dhe dëshmisë për të lavdëruar emrin tuaj.

PYETJA:

104. Pse Pali nuk i frikësohej vuajtjeve në Jerusalem?

Mobile device - Print - Top