Previous Lesson -- Next Lesson

9. Predikimi i Ndarjes së Palit drejtuar peshkopëve dhe pleqve (Veprat 20:17-38)

VEPRAT 20:25-32
25 “Dhe në të vërtetë, tani e di se ju të gjithë, midis të cilëve kam shkuar duke predikuar mbretërinë e Perëndisë, nuk do ta shihni më fytyrën time. 26 Prandaj sot ju dëshmoj se jam i pafajshëm për gjakun e të gjithë njerëzve. 27 Sepse unë nuk jam shmangur t'jua shpall gjithë këshillën e Perëndisë. 28 Prandaj kini kujdes për veten tuaj dhe për gjithë tufën, në të cilën Fryma e Shenjtë ju ka bërë mbikëqyrës, për të kullotur kishën e Perëndisë, të cilën ai e bleu me gjakun e tij. 29 Sepse unë e di këtë, se pas largimit tim do të hyjnë midis jush ujqër të egër që nuk do ta kursejnë kopenë. 30 Edhe nga mesi juaj do të dalin njerëz që do të thonë gjëra të çoroditura për të tërhequr pas vetes dishepujt. 31 Prandaj rrini zgjuar dhe mbani mend se për tre vjet nuk pushova së paralajmëruari natë e ditë me lot. 32 Prandaj tani, vëllezër, unë ju rekomandoj te Perëndia dhe te fjala e hirit të tij, e cila mund t'ju ndërtojë dhe t'ju japë një trashëgimi midis të gjithë atyre që janë shenjtëruar.

Pali u sigurua për rrugën e tij përmes Frymës së Shenjtë, i cili i tha se nuk do t'i shihte më fëmijët e tij shpirtërorë. Pali e pranoi këtë zbulesë hyjnore me përulësi dhe u tha lamtumirë të afërmve të familjes së Zotit, të cilët e njohën momentin e ndarjes me lot, përqafuan apostullin e mirë dhe iu bindën urdhrit të Zotit.

Pali e dinte në thellësi të ndërgjegjes së tij se ishte i pafajshëm përpara Perëndisë ndaj Efesianëve në lidhje me predikimin e tij dhe për ta përfunduar atë në mënyrë të përsosur në të gjitha aspektet, sepse ai u dha atyre ungjillin e plotë, i thirri ata në pendim, i nxiti ata në besimin e vërtetë , zbriti tek ata plotësinë e hirit të ungjillit, u zbuloi të vërtetat dhe fuqinë e mbretërisë së Perëndisë pa asnjë të metë, u sqaroi atyre se si të bëheshin të denjë për qytetarinë mbretërore të Krishtit dhe i pranoi në hapësirat e Frymës së Shenjtë. Kështu ata përjetuan fuqinë e gjakut të Krishtit dhe mbrojtjen e tij praktike. Mbretëria e Perëndisë nuk ishte një mendim teorik për kishën, por prania e Zotit me ta në kuptimin e plotë të fjalës. Ata prisnin shfaqjen e lavdisë së kësaj mbretërie në afrimin e ardhjes së dytë të Krishtit. Kështu ata u bënë të pjekur në besim dhe përgjegjës për njohuritë, përvojat dhe dhuratat e tyre hyjnore.

Për më tepër, Pali u zbuloi pleqve të kishës të gjitha misteret e këshillës së Perëndisë dhe u zbuloi atyre planet e të Shenjtit nga krijimi në përsosmëri, nga zgjedhja e besimtarëve deri te ndryshimi i tyre në lavdinë që do të vinte. Studimet teologjike janë të thella, të gjera dhe të larta. Pra, mos mendoni me krenari se e njihni vullnetin e Perëndisë në mënyrë gjithëpërfshirëse, sepse jeni ende një dishepull që zvarritet dhe keni nevojë për depërtim të thellë në kënaqësinë e Perëndisë. Fundi i besimit tonë nuk është vetëm njohja e mistereve hyjnore, por edhe zbatimi i tyre në jetën praktike në rrugën e dashurisë, sepse besimi pa vepra është i vdekur dhe shumë i padobishëm.

Luka i quan udhëheqësit e kishës "pleq", ndërsa Pali i quan "mbikëqyrës". Ata nuk i quajnë priftërinj, siç lexojmë në përkthimin arabisht të vargut 17 të këtij kapitulli, ose mitropolitanë, ose papë, por ministra besnikë ose kujdestarë në kishë, të cilët janë përgjegjës për organizimin e mbledhjeve dhe menaxhimin financiar. Ata u mblodhën së bashku për t'u lutur, vizituan të sëmurët, predikuan të humburit dhe ngushëlluan të pikëlluarit. Ata nuk kishin asnjë detyrë të pagueshme, të drejta civile ose gradë më të lartë, përveç fuqisë shpirtërore të Krishtit, i cili ua kishte dhuruar atë dhe që ishte aq i përgatitur për të banuar në çdo besimtar. Ka vetëm një Frymë të Shenjtë në kishë. Por tek individët gjejmë dhurata të ndryshme dhe pjekuri të tepruar. Çdo i krishterë është i ftuar të bëhet një shembull i mirë për të tjerët dhe një shërbëtor i gëzuar mes nevojtarëve.

Krishti tha: “Merrni Frymën e Shenjtë. Nëse ia fal mëkatet dikujt, atij i falen; nëse i ruani mëkatet e dikujt, ato mbahen.” Ky urdhër zbatohet te të gjithë ata që predikojnë ungjillin në tërësi dhe jetojnë në përputhje me rrethanat. Pali nuk i zgjodhi ata pleq sipas zgjedhjes së tij si peshkopë të kishës, por vetë Fryma e Shenjtë i emëroi, i thirri, i mbushi dhe i bëri të jepnin frytet e tij të shumta. Mjerë ai që, pa thirrje nga Fryma e Shenjtë, lakmon të shërbejë në kishë, ose të tregohet, ose të derdhë mbi besimtarët idetë e tij të kësaj bote! Një njeri i tillë lëndon veten. Ai provokon të gjithë tufën dhe përfundon në dështim dhe dëshpërim.

Pali u thotë me forcë të gjithë atyre që thyhen në pendim dhe në ecje të përulur: “Kini kujdes për veten tuaj. Unë nuk jam i përsosur, por i tunduar nga djalli që të ka marrë në shënjestër. Shkatërruesi dëshiron t'i lërë pleqtë dhe udhëheqësit e kishës të bien në mëkate, dyshime dhe mendjemadhësi që kopeja mund të shpërndahet spontanisht. Shpesh është e drejtë të thuhet: "Siç është bariu, ashtu është kopeja". Aty ku predikuesi i kërkon Perëndisë të derdhë dhurata, bekime dhe fuqi mbi anëtarët e kishës së tij, shtëpia e tij ndryshohet rrënjësisht. Zoti derdh lumenj të hirit të tij mbi kishën e tij, sepse Krishti derdh fuqinë e tij mbi kishën nëpërmjet barinjve. Duhet të theksohet se fundi i Krishtit nuk është bariu, por kopeja, e cila është më e rëndësishme për të sesa barinjtë.

Megjithatë, udhëheqësit në kishë janë njerëzit dhe kujdestarët e autorizuar të Perëndisë. Ai e bleu kishën e tij për vete me gjakun e Birit të tij unik. Zoti nuk pagoi argjend, ar, platin, bizhuteri apo uranium për shëlbimin tonë, por ai sakrifikoi gjënë më të çmuar që kishte, jetën e tij për të na shpëtuar plotësisht. Kjo është arsyeja pse apostulli i urdhëron pleqtë që të jenë vazhdimisht zgjuar dhe vigjilentë në kishë, që ata të dëgjojnë gjithmonë zërin e deleve, të mendojnë me vëmendje për to dhe të vëzhgojnë lëvizjet e individëve natë e ditë, sepse ujqërit me siguri do të vijnë. armiqtë nxitojnë dhe gënjeshtarët nuk janë larg. Kisha është gjithmonë në rrezik dhe është e nevojshme të pranohet se nuk po jetojmë në paqe, por në mes të betejës midis parajsës dhe ferrit.

I ligu përdor marifete dhe dredhi për të mashtruar besimtarët, si rezultat i të cilave dalin doktrina perverse, propaganda për sinkretizëm dhe rryma të sipërfaqësisë neutrale. Çuditërisht, në të njëjtën kohë, disa i përmbahen fanatizmit legalist duke kërkuar shenjtërim shtesë në vend të faljes së Krishtit dhe duke dashur të shpëtojnë veten me përpjekjet e tyre. Nëse besimi i drejtë biblik zhduket, dashuria dhe shpresa gjithashtu do të zhduken. Kisha është e korruptuar në radhë të parë jo nga persekutimi dhe mundimi, por nga mësimet e rreme.

Mashtruesi njihet nga personazhet e mëposhtëm:

Një nga personazhet e rëndësishme të plakut të kishës është të dallojë shpirtrat që ai të mund të perceptojë shpejt erën e hyrjes së shpirtrave të çuditshëm, t'i mposht ato me përulësinë e dashurisë së tij dhe t'i dëbojë ujqërit me lutjen e tij dhe me fjalën. të fuqisë së tij që kisha të mbetet e sigurt, aktive dhe funksionuese. Si i tillë vetë Pali shërbeu për tre vjet në Efes dhe i konfirmoi individët në plotësinë e së vërtetës dhe dashurisë së Krishtit. Mënyra e trajnimit të udhëheqësve të ardhshëm nuk është nëpërmjet takimeve të mëdha, por nëpërmjet shërbimit unik dhe bisedës së gjatë me ata që janë zgjedhur nga Zoti. Kisha zgjat vetëm aty ku individët ndërtohen një nga një.

Nga të gjitha këto këshilla, që tha Pali, ky apostull dashamirës e dinte se të gjitha këshillat nuk ndihmojnë vërtet, veçse me pendim dhe vëmendje. Ai u kthye menjëherë nga pleqtë te Zoti i tij i gjallë. Ai foli me të dhe i lavdëroi peshkopët dhe kishën së bashku, sepse vetëm Jezusi është Bariu i Mirë që mund t'i mbajë të gjithë. Pali e vuri barrën e tij në duart e Krishtit si garanci për besimin e tij.

Në të njëjtën kohë, apostulli i udhëzoi dëgjuesit e tij drejt burimit të vetëm të fuqisë hyjnore që është fjala e hirit. Nuk gjejmë asnjë burim të fuqisë së Shpirtit, të njohjes së Perëndisë, të guximit të besimit dhe të motivimit të dashurisë, përveçse në librin e Dhiatës së Re. Në këtë mënyrë apostulli ju urdhëron të lexoni Biblën e Shenjtë me lutje çdo ditë, sepse përndryshe do të vdisnit shpirtërisht dhe do të vdisnit.

Meditimi i përditshëm në fjalën e hirit ju vendos në Krishtin dhe krijon tek ju frytin e shpresës optimiste. Çdo i krishterë do të marrë një pjesë qiellore, jo në këtë botë, por në botën tjetër. Mos prit nga Zoti yt para, nder, ndërtesa, shëndet apo makina, por kërko ato që janë lart, ku Krishti ulet në të djathtën e Perëndisë. Me të gjithë shenjtorët e gjallë e të fjetur ne do të trashëgojmë mbretërinë e Atit tonë qiellor, jo për shkak të meritës sonë, por vetëm për hirin. Ai që përqafon botën e humb parajsën. Pra, zgjidhni: A e doni Zotin apo i doni paratë?

LUTJE: O Zoti Jezus, na ruaj nga mamonja dhe sinkretizmi dhe na vendos në plotësinë e fjalës sate, që hiri yt të bëhet vija e marshimit tonë, dhe ne të bëhemi vigjilentë dhe të lutur në tufën tënde. Ne ju kërkojmë të shpëtoni shumë nga ata që janë në rrugë të gabuar dhe të na ruani nga mashtruesit.

PYETJA:

101. Pse barinjtë e kopesë së Perëndisë duhet të jenë vigjilentë në çdo kohë?