Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

B - Këshilli Apostolik Në Jeruzalem (Veprat 15:1-35)

---

VEPRAT 15:22-29
22 Atëherë u pëlqeu apostujve dhe pleqve, bashkë me gjithë kishën, të dërgonin në Antioki njerëz të zgjedhur nga grupi i tyre me Palin dhe Barnabën, domethënë Judën, i cili mbiquhej Barsaba, dhe Silën, udhëheqës të vëllezërve. 23 Ata shkruan këtë letër me anë të tyre: Apostujt, pleqtë dhe vëllezërit, vëllezërve që janë nga johebrenjtë në Antioki, Siri dhe Kiliki: Përshëndetje. 24 Duke qenë se kemi dëgjuar se disa që erdhën prej nesh, ju kanë shqetësuar me fjalë, duke ju trazuar shpirtrat, duke thënë: "Duhet të rrethpriteni dhe të respektoni ligjin", të cilëve nuk i dhamë një urdhër të tillë, 25 na u duk mirë, u mblodhëm tok me një mendje të vetme për të dërguar te ju njerëz të zgjedhur me Barnabën dhe Palin tonë të dashur, 26 burra që kanë rrezikuar jetën e tyre për emrin e Zotit tonë Jezu Krisht. 27 Ne dërguam, pra, Judën dhe Silën, të cilët do të tregojnë të njëjtat gjëra me gojë. 28 Sepse Frymës së Shenjtë dhe neve na u duk mirë që të mos ju ngarkojmë barrë më të madhe se këto gjëra të nevojshme: 29 të hiqni dorë nga gjërat e flijuara idhujve, nga gjaku, nga gjërat e mbytura dhe nga kurvëria. Nëse ruani veten nga këto, do të bëni mirë. Qofshi mirë.

Është e zakonshme që një përmbledhje e shkurtër e punimeve të mbledhjes të lëshohet dhe të nënshkruhet nga anëtarët në fund të çdo mbledhjeje. Pra, cila ishte përmbajtja e përkujtesës së parë në kishën e krishterë?

Aty përmendej trupi dërgues që nuk ishin vetëm apostujt, por edhe pleqtë. Ata nuk ishin e vetmja palë përgjegjëse, por e gjithë kisha ishte përgjegjëse pasi është trupi i Krishtit, i cili është një bashkim i pandashëm. Çdo vendim, i cili nuk miratohej nga të gjithë, do të shkaktonte shqetësime, telashe dhe probleme të vazhdueshme.

Ai përmendi adresuesit e raportit dhe ata nuk ishin vetëm anëtarët e kishës në kryeqytetin Antioki, por edhe anëtarët e kishave të vogla pranë Antiokisë e rrethinave, dhe të gjitha kishat e Sirisë, rrethit të Iskandarut dhe Adanës. Anëtarët e kishës në Jeruzalem i quanin fëmijët e këtyre kishave vëllezër. Ky titull tregon barazinë në të drejtën dhe bashkimin në mbretërinë e Atit të tyre qiellor. Me këtë fjalë u hoq dallimi dhe problemi u zhduk, sepse besimtarët me origjinë hebraike i konsideronin besimtarët nga johebrenjtë si vëllezër të vërtetë.

Thelbi i letrës ishte paqja që ndërtohet mbi gëzimin që rrjedh nga shpëtimi i Krishtit. Këto tre kuptime përfshihen në fjalën greke me të cilën vëllezërit në Jeruzalem i përshëndetën vëllezërit e tyre në Krishtin nga larg. Tema e predikimit tonë është paqja me kënaqësi dhe jo ligji, pendimi dhe qortimi. Ne jemi shërbëtorët e gëzimit tuaj, duke ju sjellë plotësinë e shpëtimit në Krishtin. Nga raporti u duk se predikuesit e ligjit që shkuan në kishën në Antioki nuk ishin dërguar nga Jeruzalemi dhe nuk kishin marrë urdhër për këtë çështje, por shkuan në emrin e tyre për të përhapur mendimet e tyre personale. Kishës i vinte keq që këta vëllezër kishin shkaktuar telashe dhe përfshirje. Nuk lexojmë në proçesverbal siç shkroi Pali më pas për ta se ata ishin vëllezër të rremë (Galatasve 2:4), por lexojmë vetëm se ata nuk ishin deleguar me atë predikim nga apostujt në Jeruzalem, as këshilli i parë në Jeruzalem nuk u kishte dhënë atyre miratimin ose konsideratën e tij për punën e tyre të veçantë.

Çudia e çudirave është se sinodi nuk përpiloi një letër doktrinore, apo udhëzime të hollësishme, por ra dakord unanimisht për zgjedhjen e dy njerëzve të matur që do të dërgoheshin për të interpretuar mendimin këshillues, sepse fjalët e shkruara nuk ishin të mjaftueshme, por duheshin mbështetur me fjalën e Perëndisë të mishëruar në shërbëtorët e tij. Kështu sinodi i Jeruzalemit dërgoi së bashku me urdhrat e rinj interpretimin e tyre, jo përmes komenteve të gjata, por nëpërmjet vëllezërve të mbushur me Frymën e Shenjtë.

Këta dy profetë të Dhjatës së Re nuk shkuan vetëm, por u nisën me Barnabën dhe Palin, të cilët kishin marrë një nder nga kisha e Jeruzalemit, gjë që i ngriti mbi çdo faj, duke i përshkruar si të dashur. Ata ishin të denjë për këtë titull, sepse dashuria e Perëndisë ishte derdhur në zemrat e tyre nëpërmjet Frymës së Shenjtë që u ishte dhënë. Dashuria, kënaqësia, paqja dhe shpëtimi janë themelet, fuqitë dhe parimet në njerëzit e Perëndisë dhe në kishat. Nga këto virtyte u poq dëshmia e dukshme për dy apostujt: se ata kishin rrezikuar jetën e tyre për Krishtin, për emrin e tij dhe për kishën e tij. Këtu lexojmë të njëjtën fjalë, të cilën Krishti tha për veten e tij: "Unë nuk erdha për t’u shërbyer, por për të shërbyer dhe për të dhënë jetën time si çmim për shumë njerëz". Ky është fryti thelbësor i dashurisë për Perëndinë. Na nxit të sakrifikojmë veten për të humburit, pasi Krishti dha jetën e tij si shpërblesë për mëkatarët kriminelë. Ky është kuptimi më i brendshëm i krishtërimit.

Pastaj lexojmë një deklaratë që do të tejkalojë çdo interpretim, pasi anëtarët e kishës kryesore në Jeruzalem shkruan se Fryma e Shenjtë dhe ata vetë e kishin marrë këtë vendim bashkarisht. Fryma e Shenjtë u zbuloi atyre se kisha e krishterë, e cila është e lirë nga ligji, është plotësisht në përputhje me vullnetin e Zotit dhe se anëtarët e kishës janë në përputhje me kënaqësinë e Zotit në këtë zhvillim të ri. Në fuqinë e Frymës së Shenjtë, ata që morën vendimin e konsideruan veten në të njëjtën shkallë përgjegjësie si Fryma e Shenjtë dhe mbanin me dëshirë përgjegjësinë për këtë vendim. Fryma e varësisë nuk sundoi mbi ta, por ata ishin shërbëtorë të Zotit dhe kujdestarë të mistereve të Perëndisë (1 Korintasve 4:1).

Pas kësaj, ata u shkruajtën anëtarëve të kishës në Antioki që të përmbaheshin nga kombinimi i feve, që praktikohej kur flitej për idhujt dhe të ruheshin nga çdo formë papastërtie, gjithashtu të përmbaheshin nga ngrënia e gjërave të mbytura dhe gjaku që të mund të ishin në gjendje të vazhdonin me të krishterët me origjinë hebreje. Ky urdhër nuk lidhet me marrjen e shpëtimit, por me vazhdimësinë në bashkësinë e shenjtorëve.

PYETJA:

75. Cilat ishin nocionet kryesore në vendimin e marrë nga këshilli apostolik në Jeruzalem?

VEPRAT 15:30-35
30 Kështu, kur u dërguan, erdhën në Antioki; dhe, mbasi mblodhën kuvendin, ia dorëzuan letrën. 31 Kur e lexuan, u gëzuan për inkurajimin e tij. 32 Por Juda dhe Sila, duke qenë edhe ata profetë, i nxitën dhe i forconin vëllezërit me shumë fjalë. 33 Dhe, mbasi qëndruan atje për njëfarë kohe, u kthyen me paqtim nga vëllezërit te apostujt. 34 Por Silës iu duk mirë të qëndronte atje. 35 Edhe Pali dhe Barnaba qëndruan në Antioki, duke mësuar dhe duke predikuar fjalën e Zotit, bashkë me shumë të tjerë.

Rezultati i udhëtimit të Barnabës dhe Palit për në Jeruzalem ishte se këshilli vendosi të dërgonte dy vëllezër në Antioki me një letër që do ta lexonin atje. Juda dhe Sila ishin profetë që i mësuan dëgjuesit e tyre në një frymëzim të drejtpërdrejtë nga Fryma e Shenjtë, i cili kishte vendosur harmoninë e plotë midis të krishterëve hebrenj dhe të krishterëve johebrenj.

Gëzimi dhe paqja vazhduan në kishën e Antiokisë dhe mendimet iu kthyen detyrës së tyre të shenjtë që është predikimi i botës. Djalli gjithmonë përpiqet t'i shkundë kishat përmes ndarjeve të doktrinave. Ai gjithashtu përpiqet t'i largojë besimtarët nga qëllimi i predikimit të botës. Por aty ku palët i nënshtrohen tërheqjes së Frymës së Shenjtë, ato shpejt bashkohen dhe drejtohen drejt drejtimit parimor hyjnor që është predikimi i kombeve, shpëtimi i të humburve dhe mbushja e kërkuesve me Frymën e Shenjtë.

Pyetja për çdo kishë është: A grindeni, apo predikoni së bashku? Zgjidhini problemet tuaja shpejt, sepse nuk jeni thirrur për mosmarrëveshje, por Zoti juaj ju thirri që të përhapni ungjillin e shpëtimit në rrethinën tuaj. Dëshironi të ndërprisni përparimin triumfues të Krishtit për shkak të kokëfortësisë dhe krenarisë suaj?

LUTJE: O Zoti Jezus Krisht, na fal çdo vonesë në predikim. Na fal për maturinë tonë të pamjaftueshme në zgjidhjen e problemeve në kishë. Na fal krenarinë dhe kokëfortësinë tonë që të mos kërkojmë dinjitetin tonë, por të përhapim së bashku mbretërinë tënde, të përlëvdojmë emrin tënd dhe të thërrasim triumfin tënd që shumë të mund të shpëtohen në rrethinat tona.

Mobile device - Print - Top