Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

a) Një përshkrim i kohës së patriarkëve (Veprat 7:1-19)

---

VEPRAT 7:1-8
1 Atëherë kryeprifti tha: "A janë këto gjëra pikërisht kështu?" 2 Dhe ai tha: "Vëllezër dhe etër, dëgjoni: Perëndia i lavdisë iu shfaq atit tonë Abrahamit, kur ai ishte në Mesopotami, para se të banonte në Haran, 3 dhe i tha: "Largohu nga vendi yt dhe nga të afërmit e tu dhe eja në vendin që do të të tregoj unë.” 4 Pastaj doli nga vendi i Kaldeasve dhe banoi në Haran. Dhe që andej, kur i ati i vdiq, Perëndia e shpërnguli në këtë vend ku banoni tani. 5 Dhe Perëndia nuk i dha asnjëfarë trashëgimie, as sa për të vënë këmbën. Por edhe kur Abrahami nuk kishte ende fëmijë, Ai i premtoi se do t'ia jepte si pronë atij dhe pasardhësve të tij pas tij. 6 Por Perëndia foli në këtë mënyrë: që pasardhësit e tij do të banonin në një vend të huaj, dhe atje do t'i mbanin në skllavëri dhe do t'i shtypnin katërqind vjet. 7 "Unë do ta gjykoj kombin të cilit do t’i shërbejnë si skllevër," tha Perëndia, "dhe pas kësaj ata do të dalin dhe do të më shërbejnë në këtë vend". 8 Pastaj i dha atij besëlidhjen e rrethprerjes; Kështu Abrahamit i lindi Isaku dhe e rrethpreu ditën e tetë; Isakut i lindi Jakobi dhe Jakobit dymbëdhjetë patriarkët.”

Stefani u ngrit përpara komitetit hetimor të këshillit më të lartë dhe rrëfeu besimin e tij në besimin e etërve. Hetuesit dëgjuan me kujdes çdo fjalë që ai thoshte dhe i kushtuan vëmendje temave mbi të cilat ai vuri theksin në fjalimin e tij për të zbuluar nëse i pandehuri ishte i themeluar në Dhjatën e Vjetër ose një blasfemues kundër Perëndisë që meritonte të vritej me gurë menjëherë (Levitiku 24 : 16).

Kryeprifti nuk u ankua personalisht kundër Stefanit, por ata që kishin biseduar me të e akuzuan për blasfemi. Kreu i drejtësisë e pyeti shkurtimisht të akuzuarin: “A është e vërtetë ajo që thonë ankuesit?”

Stefani u përgjigj me respekt të përsosur dhe iu drejtua të pranishmëve me fjalën "Vëllezër dhe Etër" edhe pse ata nuk kishin marrë vajosjen e Frymës së Shenjtë. Ai tregoi se ishte i prirur t'i jepte nderin e duhur institucionit më të lartë fetar të kombit, kështu që kërkoi vëmendjen e tyre dhe iu lut atyre që ta dëgjonin me durim atëror dëshminë e tij të besimit, sepse ai nuk dinte as aramaisht, as hebraisht në të cilat u përkthye versioni grek i Dhjatës së Vjetër i njohur si Septuaginta. Stefani konfirmoi besimin e tij duke cituar shkrimet e shenjta sipas këtij përkthimi të njohur gjerësisht, i cili ndryshon në disa shprehje nga teksti origjinal hebraik, të cilin të gjithë gjyqtarët e dinin përmendësh.

Stefani dëshmoi se Perëndia i vetëm i lavdishëm iu shfaq Abrahamit dhe e zgjodhi atë dhe e bëri një komb të madh, ndërsa Abrahami ishte ende një pagan, që banonte në Irak mes të afërmve të tij. Ati i besimtarëve nuk ishte i kualifikuar për t'u takuar me Perëndinë, sepse ai nuk ishte më i drejtë se njerëzit e tjerë, por zgjedhja e lirë e Perëndisë e ktheu nga një banor me vendbanim të përhershëm në një beduin udhëtues. Ai e nxori nga prona dhe rehatia e tij dhe e dërgoi në një vend të panjohur, duke e siguruar se do ta udhëzonte në çdo kohë.

Merrni parasysh nëntë foljet në tekstin tonë të leximit; sepse ato ju sqarojnë veprën e vërtetë të Perëndisë, që të kuptoni se raportet në Ligj nuk janë raporte njerëzore, por janë historia e vet Perëndisë. Zoti i gjallë nuk është larg tokës sonë, ose i paarritshëm për ne, por ai ndërhyn në ecjen e njerëzve. Ai zgjodhi një njeri dhe e caktoi si fillim të planit të tij shpengues. Motivi në historinë e Dhjatës së Vjetër nuk ishte perëndishmëria apo lutjet e Abrahamit, por vullneti dhe bekimet shpenguese të Perëndisë.

Abrahami iu bind Perëndisë pjesërisht. Ai u largua nga vendi i tij, por nuk la pas as babanë, as Lotin, nipin e tij; dhe për këtë arsye ai i vonoi qëllimet e Perëndisë. Më në fund, ai arriti në malet djerrë të Kanaanit dhe në luginat pjellore, ku dimri është shumë i ftohtë dhe vera është shumë e nxehtë. Abrahimi nuk gjeti parajsën dhe tokat e pafundme si në Irak, por shkëmbinj dhe shkretëtirë. Ai endej me shqetësim midis këtyre maleve dhe nuk gjeti asnjë pronë për ta zotëruar. Perëndia i premtoi se i gjithë vendi do të ishte i tij dhe i bijve të tij, megjithëse ai nuk kishte fëmijë. Në këtë mënyrë i çrrënjosuri nga toka e tij dhe i privuari nga fëmijët, mësoi të besonte me durim të vazhdueshëm. Ky besim iu numërua atij për drejtësi. Dhe besimi i tij në Perëndinë e fshehur gjatë viteve të gjata pa rezultate të dukshme e bëri atë shembull për të gjithë besimtarët.

Kjo tregon se besimi është përgjigja unike e njeriut ndaj thirrjes së Perëndisë në zgjedhjen e tij. A e dëgjuat zërin e Perëndisë të mishëruar në Krishtin? A besoni në pjesën tuaj shpirtërore, megjithëse nuk keni ndjerë ndonjë bekim, as nuk keni parë ndonjë rezultat të prekshëm? Perëndia ju thërret dhe ju ruan. Ai është besnik. Ndaj nderoje atë me besimin tënd të vazhdueshëm.

Më në fund, Abrahami mori një zbulesë nga Perëndia se besimi i tij në premtimin e Perëndisë për t'i dhënë një tokë nuk do të realizohej gjatë jetës së tij, ose gjatë jetës së djalit të tij, por pasardhësit e tij do të vazhdonin në skllavëri në Egjipt për katërqind vjet të gjata. Mendoni për këtë numër, sepse Perëndia i la pasardhësit e Abrahamit nën zgjedhën e skllavërisë, që ata kishin zgjedhur për vete. Por ai nuk e shfuqizoi premtimin ndaj tyre.

I Shenjti ishte i lidhur me Abrahamin dhe pasardhësit e tij nëpërmjet besëlidhjes së rrethprerjes. Prandaj, të gjithë pasardhësit e Abrahamit hyjnë në këtë seri bekimesh, sepse Abrahami kishte rrethprerë Ismaelin dhe Isakun me duart e tij për t'i vendosur në premtimin e besëlidhjes, e cila nuk bazohej në zbatimin e urdhërimeve të ligjit, por vetëm në hirin e zgjedhjes.

LUTJE: O Zot i shenjtë, të falënderojmë sepse vërtet na zgjodhe në Krishtin. Na themelo nëpërmjet Shpirtit tënd të Shenjtë në Dhjatën tënde të Re që bazohet në gjakun e Birit tënd të vetëm. Na mëso besimin, sigurinë e besimit dhe mbështetjen te ti, që të presim ardhjen e mbretërisë sate.

PYETJA:

34. Cili është misteri në jetën e Abrahamit ?

Mobile device - Print - Top