Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

1. Ndarja e Palit nga Barnaba (Veprat 15:36-41)

---

VEPRAT 15:36-41
36 Pastaj, pas disa ditësh Pali i tha Barnabës: "Tani le të kthehemi dhe të vizitojmë vëllezërit tanë në çdo qytet ku kemi predikuar fjalën e Zotit dhe të shohim se si janë". 37 Dhe Barnaba vendosi të merrte me vete Gjonin e quajtur Mark. 38 Por Pali nguli këmbë që të mos merrnin me vete atë që ishte larguar prej tyre në Pamfili dhe nuk kishte shkuar me ta në punë. 39 Atëherë lindi një grindje që u bë aq e ashpër sa ata u ndanë nga njëri-tjetri. Kështu Barnaba mori Markun dhe lundroi për në Qipro; 40 Por Pali zgjodhi Silën dhe u largua, duke u rekomanduar nga vëllezërit në hirin e Perëndisë. 41 Dhe përshkoi Sirinë dhe Kilikinë, duke forcuar kishat.

Aty ku ka një thirrje të Zotit, fuqia e tij realizohet në apostujt e tij. Dhe aty ku një shërbëtor nuk thirret nga Zoti, shërbimi i tij mbetet i vdekur dhe shërbimi i tij një shkatërrim vdekjeprurës dhe i pafuqishëm. Pali nuk mund të flinte i qetë gjatë gjithë kohës në kishën e lulëzuar të Antiokisë, sepse ai pa se si fëmijët shpirtërorë të Anadollit, të cilëve Fryma e Shenjtë u kishte dhënë atyre lindjen e dytë përmes predikimit të tij, jetonin me besim foshnjarak në një mjedis jo miqësor. Kështu Pali tërhoqi të gjithë vëllezërit në kishat e ndryshme të Sirisë dhe Azisë së Vogël për të ujitur oazet e parajsës në shkretëtirat e botës.

Pali nuk tha: "Unë po shkoj vetëm", por "Le të shkojmë së bashku", duke e ditur se Fryma e Shenjtë e zgjodhi atë dhe Barnabën për shërbimin e përbashkët dhe se ai e bekoi këtë shërbim të përbashkët jashtëzakonisht me fuqi, autoritet dhe fryte. Barnaba, më i madhi në këtë grup ishte i përgatitur të shoqëronte Palin edhe një herë në këtë udhëtim të mundimshëm të dytë misionar me rrugët e tij të gjata, rreziqet e dhunshme, telashet dhe persekutimet. Nuk kishte asnjë zbulesë në këtë kohë nga Fryma e Shenjtë për udhëtimin e apostujve për shërbesë, por ishte thjesht një sugjerim nga vetë Pali, i cili dëshironte, me zemrën e tij të thyer për kishat, të shihte edhe një herë vëllezërit.

Ka mundësi që Barnaba, si më parë, të ketë dashur të udhëtojë fillimisht në Qipro, në atdheun e tij, ku nuk lexojmë për ndonjë kishë të themeluar atje. Por Pali nuk donte të godiste kur hekuri të ftohej, por të shkonte përpara drejtpërdrejt në fushat pjellore. Ngjarja e dhimbshme, e cila përmendet te (Galatasve 2:18), mund të ketë ndodhur vetëm disa ditë më parë, kur Barnaba dhe Pjetri, apostujt kundërshtuan ndërgjegjen e tyre, për të kënaqur të krishterët judenj dhe përmbaheshin nga darkat me johebrenjtë, që rezultoi në krijimin e një hendeku të gjerë, sepse këta apostuj nuk iu bindën lirisë së ungjillit për hir të dashurisë ndaj ligjit, nga frika e gjuhëve të fanatikëve në Jeruzalem.

Më në fund, kur Barnaba donte të merrte edhe një herë Gjon Markun, nipin e tij në udhëtimin e tyre të dytë misionar, për ta stërvitur në shërbim, Pali shpërtheu plotësisht dhe një grindje e pakënaqësi shpërtheu midis dy vëllezërve me përvojë, sepse apostulli i johebrenjve pa në të riun Mark një burrë të dobët frikacak, i cili mund të rrezikonte shërbimin dhe të pengonte bekimin. Pali kundërshtoi aq shumë sa nuk i dëgjoi dot fjalët e Barnabës, ndërmjetësit atëror, aq sa Barnaba nuk kishte alternativë tjetër veçse të merrte nipin e tij dhe të lundronte më vete në Qipro. Në këtë mënyrë, Barnaba u dëshmua, edhe një herë, se ishte një hallkë e bekuar lidhëse midis një shërbëtori të rëndësishëm të mbretërisë së Perëndisë dhe kishës, pasi ai e kishte futur tashmë Saulin, si një besimtar të ri, në lidhjen e apostujve që kishin frikë prej tij. Zoti e bekoi shoqërimin e Barnabës dhe Markut, saqë ky i fundit u bë një ungjilltar i famshëm. Nuk lexojmë asgjë për Markun në Veprat e Apostujve pas kësaj ngjarjeje. Por Pali shkruan në letrat e tij se e kishte pranuar Markun, të maturin, në shoqërinë e tij. Kjo ndodhi ndoshta pas vdekjes së Barnabas. Kështu Marku u bë partneri i Palit, e më pas edhe i Pjetrit dhe ai vetë shkroi ungjillin efektiv, i cili mban emrin e tij.

Menjëherë pas mosmarrëveshjes u ngritën dy parti misionare dhe të dy kishin të drejtë, por dashuria ndaj Zotit u bë më e madhe në falje dhe bekim reciprok. Pali zgjodhi Silën, një jude të konvertuar nga Jeruzalemi, si shokun e tij, sepse këshilli apostolik e caktoi atë si dëshmitar të mendimit të drejtë të Palit dhe e dërgoi në Antioki me të për të konfirmuar të konvertuarit johebrenj që ishin në humbje për ligjin. Sila kishte gjithashtu nënshtetësi romake, gjë që e ndihmoi shumë në udhëtimet e tij nëpër rajonet e Mesdheut. Ai ishte partner në shkrimin e letrës drejtuar Thesalonikasve. Para kësaj ai mësoi me Palin se si të duronte vuajtjet në burgje. Pastaj lexojmë se Sila, ndoshta gjatë burgimit të Palit, e shoqëroi Pjetrin në udhëtimin e tij për të inspektuar kishat e shkreta (1 Pjetrit 5:12). Aty lexojmë edhe se Marku u takua dhe u bashkua me ta. Kjo na bën të njohur lëvizjet e çuditshme e të rëndësishme në drejtimin e Frymës së Shenjtë brenda zhvillimit të kishës në botë.

Vëllezërit e Antiokisë vuajtën shumë nga mosmarrëveshja midis Barnabës dhe Palit dhe luteshin vazhdimisht, sepse ndienin të drejtën me Pjetrin dhe njohën dashurinë tek Barnaba atërori. Ata i kërkuan Krishtit të gjallë që t'u jepte të dyve falje, fuqizim dhe fuqi për shërbim që bekimi i Zotit të shfaqej në të dyja palët. Nuk lexojmë që pleqtë vunë duart mbi udhëtarët, por se ata udhëtuan spontanisht në përfundim të udhëtimeve të tyre të para në fuqinë e Zotit.

Pali filloi udhëtimin e tij të gjatë dhe të dytë misionar. Ai nuk e dinte as qëllimin, as fundin dhe nuk e kishte planifikuar, por dëshironte të vizitonte kishat në veri të Sirisë dhe në rajonet e Tarsit, ku disa kisha u themeluan përmes shërbesave të tij. Nuk i njohim qendrat, apo emrat e këtyre kishave, por gëzohemi sepse Zoti kishte gjetur, në qytetet midis Antiokisë dhe Azisë së Vogël, llamba të ungjillit të tij në mes të errësirës së zezë.

LUTJE: O Zot, të falënderojmë, sepse ua fale fajet vëllezërve grindavecër dhe i shenjtërove në shërbimin e ri. Na mbush me vendosmëri për të predikuar dhe na forco që të mos qëndrojmë në rehati në kishën tonë, por të vendosim si qëllim përhapjen e ungjillit tënd të shpëtimit.

PYETJA:

76. Cili ishte plani kryesor dhe nxitja për udhëtimin e dytë misionar të Palit?

Mobile device - Print - Top